Γυμνάσιο Σερβίων, τμήμα ΣΤ’ Πρακτικό, κάπου στο μέσο της σχολ. χρονιάς 1970-1971. Οι θρησκειολογικές απόψεις του μαθητή της τάξης (Φ.Σγ.), που αντιπαρατίθεται με τον θεολόγο καθηγητή την ώρα του μαθήματος, εξαγριώνουν τον καθηγητή, που διακόπτοντας το μάθημα, καλεί τον μαθητή να τον ακολουθήσει στο γραφείο του γυμνασιάρχη, για «τα περαιτέρω».
Ενώ βρίσκονται έξω στον διάδρομο, ακούγεται από την αίθουσα -προφανώς από έναν μαθητή- η λέξη «αίσχος».
Αναστατώθηκε όλο το σχολείο, ανακρίσεις επί ανακρίσεων και πιέσεις στους μαθητές και ιδιαίτερα στις δύο μαθήτριες της τάξης, να αποκαλυφθεί ο «δράστης». Απέβησαν όμως μάταιες. Κανείς δεν «μίλησε». Η ετυμηγορία του συμβουλίου των καθηγητών ήταν καταδικαστική και πρωτόγνωρη. Αποβολή μιας ημέρας σε όλους τους μαθητές της τάξης!…
Εκείνο το «αίσχος» και όσα ακολούθησαν μέχρι και την αποβολή, εμάς, τους μόλις 18 μαθητές της ΣΤ’ Πρακτικού του 1971 (τότε τα κανονικά τμήματα αριθμούσαν τουλάχιστον 40-50 μαθητές), μας έδεσε ακόμη περισσότερο και μας δένει μέχρι και σήμερα…
Έτσι η συνάντηση, που οργανώθηκε από τον εκ των συμμαθητών εκείνης της τάξης Ξ.Β., στα Κάστρα των Σερβίων το βράδυ του Σαββάτου 25 Ιουνίου 2016, δεν μπορούσε παρά να είναι βραδιά αναμνήσεων, νοσταλγίας, «αποκαλύψεων», χαράς και κεφιού, που κράτησε μέχρι τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες.
Μαζί μας και ο αγαπητός φιλόλογος καθηγητής μας Αθ.Κ., ένας από τους καθηγητές που δεν συμμετείχαν στις ανακρίσεις του «αίσχους» και στον οποίο απονεμήθηκε τιμητική πλακέτα με αφιερωματική επιγραφή και με φωτογραφία των μαθητών εκείνης της τάξης και του ίδιου, κάτι που χάρηκε και τον συγκίνησε ιδιαίτερα.
Το επόμενο «κουδούνι» της μάζωξης, συμφωνήσαμε να χτυπήσει μετά πέντε (5) χρόνια, με τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την αποφοίτηση μας, με την πεποίθηση ότι θα αυτή τη φορά, θα είμαστε όλοι παρόντες…
Γ.Μ.