Αλεξάνδρα Πασχαλίδου: Η Ελλάδα με έκανε πολεμίστρια

H Αλεξάνδρα Πασχαλίδου μίλησε στο…
People και στον Άρη Βασιλειάδη, και μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην εποχή που επιχείρησε να δουλέψει στην Ελλάδα και… απογοητεύτηκε.
Επέστρεψες στην Ελλάδα τη διετία 2004-2006.

Τότε άρχισα να ανακαλύπτω την εδώ πραγματικότητα με τη διαφθορά, τα ρουσφέτια, τις πολιτικές πλάτες. Πριν έρθω, είχα ωραιοποιήσει την πατρίδα μου και έλεγα πως είναι προκαταλήψεις.

Εδώ είδα το μέγεθος του προβλήματος. Δεν θα ξεχάσω μία διευθύντριά μου, που μου είπε «ξέρεις, εγώ είμαι κολλητή με την τάδε μεγαλοκυρία –και ανέφερε ένα όνομα που ανήκει στους ολιγάρχες της Ελλάδας–, μπορώ να σου κάνω μεγάλο κακό». Εγώ δεν είχα καν ιδέα ποια ήταν η κυρία.

Ενώ στη Σουηδία όλα είναι ρόδινα;

Και εκεί υπάρχει αδικία, ρατσισμός και σεξισμός ως ένα βαθμό, αλλά υπάρχει αξιοκρατία σε μεγαλύτερο βαθμό. Έτσι μπόρεσα και έκανα καριέρα χωρίς να είμαι αναγκασμένη να παντρευτώ κάποιον πλούσιο, ούτε να έχω γκόμενο καναλάρχη, ούτε να παίζω πολιτικά παιχνίδια. Στη Σουηδία πιστεύουμε στο σύστημα και τους πολιτικούς. Υπάρχει αξιοκρατία. Εδώ αναθεώρησα τα πάντα σε σχέση με το πώς δουλεύει το σύστημα και το ποια ανυπέρβλητα προβλήματα δημιουργεί.

Ποιες είναι οι σημαντικότερες πρακτικές διαφορές των δύο χωρών που σε δυσκολεύουν να προσαρμοστείς τις πρώτες μέρες;

Στην Ελλάδα αρρωσταίνω με τα σκουπίδια, που τα βλέπεις παντού και τα πετάμε με ευκολία. Λέμε ότι αγαπάμε την Ελλάδα, αλλά δεν τη φροντίζουμε όπως πρέπει. Ο πατριωτισμός υστερεί στην πράξη. Θα έπρεπε να σεβόμαστε το περιβάλλον, γιατί είναι το μόνο που μας έμεινε. Στη Σουηδία όλα είναι καθαρά και τακτοποιημένα. Από την άλλη, όταν επιστρέφω στη Σουηδία, με τρομάζει η ησυχία. Νομίζω ότι κάτι πολύ κακό έχει συμβεί. Από τις μουσικές, τις φωνές και τις κόρνες της Αθήνας, πηγαίνεις στην εκκωφαντική σιωπή της Στοκχόλμης. Και το πολύ κρύο. Σκοτεινιά και κρύο. Αν δεν πάθεις κατάθλιψη στη Σουηδία, δεν θα πάθεις πουθενά αλλού.

Υπάρχουν διαφορές σε θέματα επικοινωνίας;

Στην Ελλάδα, και στον καιρό να αναφερθούμε, μιλάμε με ένταση. Εκεί οι άνθρωποι είναι πιο χαμηλών τόνων. Ακόμα και για καταστροφή να πούνε, δεν διακρίνεις συναίσθημα στον τόνο της φωνής τους. Επίσης, οι Σουηδοί κρατάνε αποστάσεις. Για να κάνεις κάποιο φίλο εκεί, θέλεις δέκα χρόνια. Εδώ από την πρώτη μέρα σου λένε «σ’ αγαπώ» και σου ανοίγουν το σπίτι τους. Την επόμενη μέρα βέβαια μπορείς να την πατήσεις, αλλά δεν πειράζει. Προτιμώ τον ελληνικό τρόπο ζωής. Η Ελλάδα είναι μια πανέμορφη χώρα, αλλά μοιάζει με εραστή που σε κερατώνει συνέχεια.

Αν μεγάλωνες στην Ελλάδα, ποια θα ήταν η εξέλιξή σου;

Θα δούλευα στο υφαντουργείο, όπου εργαζόταν και η μαμά μου. Το πολύ πολύ να έπιανα δουλειά σε κάποιο ψιλικατζίδικο. Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο, αν δεν έχεις πλάτες, δεν είσαι δικτυωμένος και είσαι από μια φτωχή επαρχιακή οικογένεια, να κάνεις καριέρα. Πολύ λίγοι τα καταφέρνουν. Γι’ αυτό και ευγνωμονώ τη Σουηδία που μου έδωσε τη δυνατότητα να εξελιχθώ, να σπουδάσω και να δουλέψω. Η Ελλάδα μού έδωσε όλον αυτό τον πολιτιστικό πλούτο, την περηφάνια που κουβαλάω μέσα μου, το ότι είμαι πολεμίστρια. Αλλά χωρίς τη Σουηδία θα ήμουν ένα τίποτα.

tromaktiko.gr

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.