Οι Οικολόγοι Πράσινοι στηρίζουν τη γενική απεργία των συνδικάτων,
τιμούν την Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή, την ίδια μέρα,
και καταθέτουν τον προβληματισμό τους για τη συνέχεια
Τον τελευταίο καιρό, συνδικαλιστικά αιτήματα δεν προβάλλουν πια μόνο οι εργαζόμενοι αλλά και οι εργοδότες: αμφισβητούνται ωράρια, συλλογικές συμβάσεις, ασφαλιστικό, και ό,τι άλλο ήταν αδιανόητο μέχρι πρόσφατα. Με τη στήριξη της κυβέρνησης αλλά και μέρους της αντιπολίτευσης, έχουμε μια μαζική υποτίμηση της εργασίας σε βαθμό που τρομάζει. Ως εργαζόμενοι και πολίτες, λοιπόν, είναι φυσικό να αναζητούμε τρόπους άμυνας και να συμμετέχουμε στη γενική κινητοποίηση της 15ης Μαρτίου.
Μια 24ωρη απεργία, όμως, έστω και με καθολική συμμετοχή, κινδυνεύει να αποδειχθεί απλή μάχη οπισθοφυλακής, αν δε δοθούν ουσιαστικές απαντήσεις:
Για τις δύο ταχύτητες εργασιακών σχέσεων που είχαν διαμορφωθεί τα προηγούμενα χρόνια, με την ανοχή στις συστηματικές παραβιάσεις της εργατικής και συνδικαλιστικής νομοθεσίας σε μεγάλο μέρος του ιδιωτικού τομέα.
Για το πώς θα ξαναγίνουν τα συνδικάτα ελκυστικά στους εργαζόμενους και αποτελεσματικά στη δράση τους, χωρίς εξαρτήσεις και συντεχνιακές λογικές.
Για την επικίνδυνη κληρονομιά που άφησαν επιλογές ευρείας αποδοχής (όπως η Ολυμπιάδα του 2004) στην οικονομία αλλά και τις ελευθερίες μας.
Για το ατροφικό κοινωνικό κράτος και τον πελατειακό δημόσιο τομέα, αλλά και για το «ιδιωτικό κράτος» των μεγάλων επιχειρήσεων που (δυσλειτουργικές κατά κανόνα σχεδόν όσο και το κράτος που καταγγέλλουν) υπαγορεύουν πολιτικές αποφάσεις, αυτοεξαιρούνται από την εφαρμογή των νόμων και στηρίζουν την κερδοφορία τους στο εύκολο χρήμα και τη σπασμωδική συμπίεση του εργατικού κόστους.
Η γενική απεργία της 15ης Μαρτίου συμπίπτει και με την Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή, όπου οι αντίστοιχες οργανώσεις μας καλούν σε απεργία και για τις αγορές μας. Με την ευκαιρία αυτή αξίζει να αναρωτηθούμε, μήπως ο νεοφιλελευθερισμός περνάει και από:
Τις αντιλήψεις που συνδέουν το κύρος και την κοινωνική μας υπόσταση με τη δουλειά που κάνουμε και με την επίδειξη της αγοραστικής μας δύναμης.
Την υπερχρέωση στις τράπεζες για να διατηρήσουμε το καταναλωτικό μας επίπεδο.
Την υποβάθμιση και απαξίωση των συλλογικών αγαθών που συνθέτουν την ποιότητα της ζωής μας.
Την αδιαφορία μας για τους λόγους που κάνουν τόσο φθηνά τα ελκυστικά (και συχνά επώνυμα) προϊόντα που αγοράζουμε από μακρινές χώρες.
Την απροθυμία να εξερευνήσουμε λύσεις πέρα από τους κανόνες μιας οικονομίας που μας απειλεί διαρκώς με συρρίκνωση δικαιωμάτων ή ανεργία.
Τη «δυσκολία» να συνειδητοποιήσουμε ότι ακόμη και ο μέσος Έλληνας καταναλώνει τριπλάσιους φυσικούς πόρους από ό,τι αντέχει ο πλανήτης, και να αναζητήσουμε επειγόντως νέα πρότυπα ευημερίας με βάση την ποιότητα της ζωής.
Εκδήλωση-συζήτηση των Οικολόγων Πράσινων: ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;
Πέμπτη 16 Μαρτίου, 6.30 μ.μ. Πολυτεχνείο, κτίριο Γκίνη