ΠΑΥΛΟΣ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ
Προς τον ευσεβή Κλήρον
και τον ευλαβή λαόν της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως
«Θεός ων ειρήνης, Πατήρ οικτιρμών, της μεγάλης βουλής σου τον Άγγελον, ειρήνην παρεχόμενον απέστειλας ημίν˙ όθεν θεογνωσίας, προς φως οδηγηθέντες, εκ νυκτός ορθρίζοντες, δοξολογούμεν σε φιλάνθρωπε».
Τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά,
Χριστούγεννα και πάλιν! Γεγονός μοναδικόν και ανεπανάληπτον εις την ιστορίαν της ανθρωπότητος! Ο Θεός της ειρήνης, η πηγή της ειρήνης, ο Πατήρ των οικτιρμών και πάσης παρακλήσεως γίνεται άνθρωπος! Ο Άσαρκος σαρκούται, ο Άναρχος εισέρχεται εις τον χρόνον και καταγράφεται εις την ιστορίαν˙ γίνεται πρόσωπον ιστορικόν!
Και διατί όλα αυτά, αδελφοί μου; Απλή είναι η απάντησις και καταχωρημένην πολλάκις εις τα Ιερά Ευαγγέλια! Απορρέει από την υπερβάλλουσαν αγάπην του Θεού προς τον άνθρωπον!
«Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού εν ημίν, ότι τον υιόν αυτού τον μονογενή απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον, ίνα ζήσωμεν δι’ αυτού» (Α Ἰωάν. 4,9).
Είχε πεθάνει πνευματικώς ο άνθρωπος εξ’ αιτίας της παρακοής των πρωτοπλάστων, είχε γίνει «κτήμα και θύμα του αλλοτρίου» το ανθρώπινον γένος! Δια πολλούς αιώνας αιχμάλωτος και υπόδουλος του αρχεκάκου και βυθίου δράκοντος, του εωσφόρου, αλυσοδεμένος εις τα κάτεργα του Άδου! Μονόδρομος ήταν η πορεία του, όσον και αν ο άνθρωπος επάσχιζε δια την λύτρωσιν και την σωτηρίαν του! Και ήταν αδύνατος η σωτηρία, διότι ήταν στιγνή η δικτατορία! Απάνθρωπος και κακούργος ο δικτάτωρ – Διάβολος!
Εις αυτήν την φοβεράν και απελπιστικήν κατάστασιν περιήγεν εαυτόν ο άνθρωπος εξ’ αιτίας της κακής χρήσεως της ελευθερίας του! Της ελευθερίας, η οποία του εχαρίσθη από τον Θεόν δια την πνευματικήν του αύξησιν και την κατά χάριν θέωσίν του.
Εις αυτήν την δεινήν κατάστασιν και εξευτελιστικήν μεταχείρισιν του ανθρώπου υπό του διαβόλου, ο ουράνιος Πατήρ δεν ήταν δυνατόν να μένη απλός θεατής! Κορωνίδα της δημιουργίας Του έπλασε τον άνθρωπον, «δόξη και τιμή εστεφάνωσεν αυτόν» (Εβρ. 2, 7). Έπρεπε και πάλιν να δώση χάριν «εις τους αποδήμους της αυτού χάριτος».
«Το μυστήριον το αποκεκρυμμένον από των αιώνων και από των γενεών…» (Κολ. 1,26) αποκαλύπτεται και πραγματούται δια της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου…». (Σύμβολον της Πίστεως).
Ο Χριστός έρχεται εις τον κόσμον! Η πηγή της ειρήνης σαρκούται, γίνεται άνθρωπος! Πότε; «Αυγούστου μοναρχήσαντος επί της γης…» (Δοξαστικόν Εσπερινού Χριστουγέννων). Ναι! Όταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυριαρχούσε εις ολόκληρον τον τότε γνωστόν κόσμον, τότε «..εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν…» (Γαλ. 4,5).
Τα Χριστούγεννα, ως Θεοφάνεια και είσοδος του Αχρόνου Θεού εις την ιδικήν μας έγχρονον πραγματικότητα, αποτελούν την κατεξοχήν έκφρασιν της θείας συγκαταβάσεως και ευδοκίας προς τον άνθρωπον. «Ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη» (Α Τιμοθ. 3,16), με μοναδικήν προοπτικήν την πραγμάτωσιν της σωτηρίας μας, την κατά Χριστόν λύτρωσίν μας. «Αυτεπαγγέλτως ήλθεν ο Θεός προς τους αποδήμους της αυτού χάριτος». Δεν προσεκλήθη από εμάς, δεν εστηρίχθη εις την ιδικήν μας αντιμισθίαν. Η πορεία του κόσμου ήταν πορεία αποξενώσεως από τον Θεόν και στάσις ανταρσίας.
Αυτήν την πορείαν εφαρμόζουν, εκφράζουν και διακηρύσσουν στεντορεία τη φωνή και οι σημερινοί άρχοντες του κόσμου τούτου, οι ισχυροί της γης και τα παντοειδή οικονομικά συμφέροντα, με αποτέλεσμα τους κατά τόπους πολέμους, τα τρομοκρατικά κτυπήματα, τις εκατόμβες των νεκρών, των αθώων και ανυπεράσπιστων παιδιών. Εις τι διαφέρουν από τον τότε Ηρώδην, τον θηριώδην, οι σύγχρονοι σφαγείς και τρομοκράτες;
Τι κρίμα! Να μην απολαμβάνη ο άνθρωπος τα αγαθά, τα οποία πλουσιοπάροχα του χαρίζει ο Θεός και ο σύγχρονος τεχνικός πολιτισμός εις τις ημέρες μας! Και ποίος είναι η αιτία; Ο ίδιος ο άνθρωπος, ο οποίος αποξενώνεται και απομακρύνεται και πάλιν από τον Θεόν!
Τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά,
εάν επιθυμούμε την ειρήνην, ας αγκαλιάσωμε την όντως ειρήνην, τον Χριστόν! Ας αγαπήσωμε τον Χριστόν, τον Νυμφίον της Εκκλησίας, τον «κάλλει ωραίον, παρά πάντας ανθρώπους…». (Απόστιχον όρθρου Μ. Τρίτης). Ας ανοίξωμε την καρδίαν μας και ας την κάνωμε φάτνην καθαρήν και ζεστήν δια το νήπιον Ιησούν! Ας Του δώσωμε κατάλυμα την ύπαρξίν μας. Ας Τον τοποθετήσωμε κυβερνήτην της ζωής μας, δια να έχωμε βεβαίαν και σταθερήν πορείαν προς τον ουρανόν και την θέωσιν.
Ευφρόσυνα Χριστούγεννα, αδελφοί μου.
Έτη πολλά, υγιεινά και ευλογημένα!
Μετά θερμών ευχών,
τιμής και αγάπης εν Χριστώ τεχθέντι
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ