ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
Στις 8 Mάρτη του 1857 στη Nέα Yόρκη των HΠA οι γυναίκες που δούλευαν στα εργοστάσια υφαντουργίας και ιματισμού ξεσηκώθηκαν. Έκαναν την πρώτη καταγεγραμμένη στην ιστορία απεργία εργαζομένων γυναικών, διαδήλωσαν για τη μείωση των ωρών εργασίας , για ίσα μεροκάματα με τους άνδρες και για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ζωής. H συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα. Είχε όμως γίνει η αρχή. Από τότε κάθε χρόνο τιμάμε την 8η Μάρτη. Ημέρα μνήμης αγώνων του γυναικείου κινήματος, ημέρα αποτίμησης των κατακτήσεων των γυναικών και αφετηρία για νέους στόχους.
Η οικονομική κρίση και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές σήμερα απειλούν τα κεκτημένα γυναικών και ανδρών με την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και τoν περιορισμό των κοινωνικών δαπανών, με ανατροπές στα κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Οι εφαρμοζόμενες μνημονιακες πολιτικές των εξι τελευταίων χρόνων στη χώρα μας δημιούργησαν μια οικονομική και κοινωνική «έρημο», καταστρέφοντας τον παραγωγικό ιστό και στέλνοντας στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Πρωτοφανή ποσοστά ανεργίας –με μεγαλύτερα θύματα τους νέους και τις γυναίκες– δεν είναι παράπλευρες απώλειες αυτών των πολιτικών αλλά βασικός πυλώνας τους στο πλαίσιο της κοινωνικά βάρβαρης διαδικασίας της εσωτερικής υποτίμησης. Το ποσοστό ανεργίας στις γυναίκες έφθασε στο 31,4%, έναντι 25% στους άνδρες.
Οι επιπτώσεις των πολιτικών αυτών είναι εμφανείς σε όλα τα πεδία της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, έχουν οδηγήσει στην εξαθλίωση και την απόγνωση ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού.
Οι πολιτικές των μνημονίων καταργούν συλλογικές συμβάσεις, αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης, ακυρώνουν παροχές όπως τα νοσήλια στα δημόσια μαιευτήρια, φορτώνοντας στις πλάτες των γυναικών εντείνουν τις ανισότητες και διακρίσεις εις βάρος τους.
Οι γυναίκες εργάζονται με εξευτελιστικούς μισθούς συχνά κάτω από το όριο της φτώχειας, και πολύ συχνά ανασφάλιστες. Απολύονται λόγω εγκυμοσύνης. Εργάζονται σε εργασιακές συνθήκες βίας, απειλών και σεξουαλικής παρενόχλησης , αναγκάζονται να αναπληρώσουν το διαλυμένο κοινωνικό κράτος με διπλά και τριπλά ωράρια, φροντίζοντας παιδιά και ηλικιωμένους, η βρίσκονται αποκλεισμένες στο σπίτι. Οι όποιες κοινωνικές δομές υπήρχαν καταργούνται όπως, η βοήθεια στο σπίτι, υποβαθμίζονται ή δεν επαρκούν όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, τα ολοήμερα σχολεία, δομές που ανακούφιζαν κατά κάποιο τρόπο τις γυναίκες.
Χαιρετίζουμε τις γυναίκες και τους άνδρες που βγαίνουν στο δρόμο της αντίστασης και των διεκδικήσεων: για δουλειά, αξιοπρέπεια, κράτος πρόνοιας, για το δικαίωμα να αποφασίζουν για τη ζωή τους. Χαιρετίζουμε τις καθαρίστριες στην Αθήνα , τις γυναίκες που αγωνίζονται στην Ελλάδα την Τουρκία την Ευρώπη και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου τις γυναίκες που πλήττονται, από την καπιταλιστική κρίση και επιμένουν να αγωνίζονται για την αξιοπρέπεια τους και ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ.
Νατάσσα Αποστολίδου
Μελος Δ.Κ.