3ο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης & Τεχνών του Λόγου: Κυριακή 8 Μαΐου 2011

By Voula Z on 08/05/2011

11.00- 13.30 Εργαστήρι Ρητορικής με τον Μ. Πολυχρονίδη (Θεατράκι Οχληρών)

12.00 Που ν’ το, που ν’ το, το δαχτυλίδι; Μάγδα Κοσσίδα -Χαρτοθήκη

Γενική είσοδος 6 €

Φοιτητικό-μαθητικό: 5 €

Κάρτα για όλες τις παραστάσεις: 30 €

20.00 Επίσημη λήξη: Ο καθρέφτης του μετανάστη:  Γκάζι Καπλάνι Θεατροδρόμιο

21.30 Η Γυφτοπούλα: Προφορική δημιουργία στηριγμένη στον Παπαδιαμάντη: Μάγδα Κοσσίδα. Συμμετοχή στον εορτασμό έτους Παπαδιαμάντη Θεατροδρόμιο

Γενική είσοδος: 8

Φοιτητικό-μαθητικό: 6 €

Κάρτα για όλες τις παραστάσεις: 30 €

Η Μάγδα Κοσσίδα είναι ελληνίδα αλλά από τα 18 της χρόνια ζει στην Γαλλία. Σπούδασε Ιστορία και Παιδαγωγικά και στην συνέχεια αφιερώθηκε στην τέχνη της προφορικής λογοτεχνίας και αφήγησης. Ειδικεύεται στην ελληνική μυθική και επική παράδοση και δίνει παραστάσεις αφήγησης σε όλη την Γαλλία. Μερικές από τις παραστάσεις της είναι «Ηρακλής», «Διγενής Ακρίτας» «Έρως και Ψυχή», «Παραμύθια και θρύλοι της γαλάζιας πατρίδας μου» «Γνωστά και άγνωστα παραμύθια των αδελφών Γκρίμμ» κ.α.

Ασχολείται επίσης με αναλόγια λογοτεχνίας που αναφέρονται στο έργων του Γιασάρ Κεμάλ, του Β. Αλεξάκη, των ρώσων κλασσικών κ.α. Επίσης έχει ασχοληθεί με την αφήγηση σε πολύ μικρά παιδιά και διδάσκει τεχνικές αφήγησης για αυτήν την ηλικία. Είναι μέλος της ερευνητικής και καλλιτεχνικής ομάδας του Κέντρου Προφορικής Λογοτεχνίας (Conservatoire de la Literature Orale)  και συνεχίζει την έρευνα και την δημιουργία στην επική αφήγηση. Η εμπειρία της μετανάστευσης και της λογοτεχνικής δημιουργίας σε δύο γλώσσες τρέφει το έργο της.

Ο Γκαζμέντ Καπλάνι γεννήθηκε το 1967 στην πόλη Λούσνια της Αλβανίας. Τον Ιανουάριο του 1991 πέρασε τα σύνορα με την Ελλάδα περπατώντας μαζί με ένα καραβάνι ανθρώπων.Στην Ελλάδα έκανε όλα τα είδη των δουλειών που κάνει ο κάθε μετανάστης για να επιβιώσει: οικοδόμος, λαντζιέρης, περιπτεράς. Ταυτόχρονα, φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από το 2001 αρθρογραφεί στην εφημερίδα Τα Νέα, όπου διατηρεί δύο εβδομαδιαίες στήλες. Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο του. Το πρώτο βιβλίο, Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων, έχει μεταφραστεί, μέχρι σήμερα, στα αγγλικά, στα πολωνικά και στα δανέζικα.

Ο ίδιος ταξιδεύει οπότε βρίσκει ευκαιρία, εργάζεται σκληρά, ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο και προσέχει να μην πάρει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά.«Μετανάστευση σημαίνει ότι αποφασίζεις να ξεκινήσεις τη ζωή σου από το μηδέν, όντας ταυτόχρονα σε θέση απόλυτης αδυναμίας. Προσωπικά έπρεπε να μάθω τα πάντα από την αρχή. Μια νέα γλώσσα, νέα ονόματα, νέα ονόματα δρόμων, νέες νοοτροπίες. Και αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να δώσεις μάχες για το αυτονόητο. Το όνομά σου, π.χ., ξενίζει, “προκαλεί” ή φοβίζει. Και όταν είσαι και μέλος της ομάδας που γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος – όπως ήταν οι Αλβανοί μετανάστες τουλάχιστον μέχρι το 1997 – πρέπει να δώσεις καθημερινά μάχη να μην σε ισοπεδώσουν τα κόμπλεξ. Να μην σε βάλει από κάτω η έχθρα, η άρνηση, η μιζέρια, ο μεγάλος πειρασμός να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση του αιώνιου θύματος. Είναι ένα ταξίδι στο χείλος του γκρεμού. Ένα ταξίδι που για μένα στάθηκε δημιουργικό. Συνάντησα και συναντώ ηλιθιότητα και έχθρα, αλλά συνάντησα και συναντώ πολλή καλοσύνη και γενναιοδωρία. Εξαρτάται από τον καθένα τι κρατά από αυτά. Εγώ κρατώ το δεύτερο γιατί μου χρησιμεύει για να βγάλω πέρα αυτό το ταξίδι στο χείλος του γκρεμού.»

Το 1969 παρουσιάζει μια μουσική αφήγηση της Κοκκινοσκουφίτσας που κάνει τεράστια εντύπωση ως η πρώτη αναλαμπή ενός είδους λαϊκού θεάτρου και λογοτεχνίας που θεωρούνταν πως είχε εκλείψει. Το ενδιαφέρον του κοινού και των ερευνητών συχνά τον συνέδεε με το «φολκλόρ», μια παραδοσιακή και ξεπερασμένη  μορφή λαϊκής τέχνης ενώ ο ίδιος την υπερασπίστηκε και υπερασπίζεται  μια σύγχρονη μορφή τέχνης. Διοργάνωσε πολυάριθμα εργαστήρια αφήγησης διαδίδοντας αυτήν την προσέγγιση και βρίσκοντας άξιους συνεχιστές που σχημάτισαν το κίνημα της αναβίωσης της προφορικής λογοτεχνίας και αφήγησης.

  Το 1981 πρωτοπαρουσιάζει την Οδύσσεια του Ομήρου την οποία δεν έπαψε από τότε να ψέλνει ως σύγχρονος ραψωδός και να ξαναδουλεύει. Την ίδια χρονιά ιδρύει το Κέντρο Προφορικής Λογοτεχνίας το οποίο συστηματοποιεί την παραγωγή παραστάσεων, βιβλίων και δίσκων, την εκπαίδευση καλλιτεχνών, την επιστημονική και καλλιτεχνική έρευνα καθώς και την οργάνωση του ετήσιου φεστιβάλ Έπος. Από τότε ιδρύει ή στηρίζει πολυάριθμα κέντρα μελέτης και φεστιβάλ αφήγησης σε όλη την Γαλλία και τον κόσμο. Κύρια μέριμνα του είναι η ζωντανή και σύγχρονη μετάδοση των «μεγάλων αφηγήσεων της ανθρωπότητας». Το κίνημα της αναβίωσης της προφορικής αφήγησης της Ελλάδας θεωρείται αποτέλεσμα της επιρροής του.