«22 Μαρτίου: Παγκόσμια Ήμερα του νερού» της Αναστασίας Καρανίκα

Γεια σας  είμαι το νερό !!!!!

 Μπαμπάς μου είναι το υδρογόνο και  μαμά μου το οξυγόνο

Η αλήθεια είναι ότι μοιάζω πιο πολύ μπαμπά μου

είμαι 2 φόρες το υδρογόνο και 1 το οξυγόνο .

Έχω  πολύ μεγάλο σόι .

Έχω πάρα πολλά παιδιά : ρυάκια  ,ποτάμια , λίμνες , θάλασσες και  ωκεανούς

Είμαι απαραίτητο…

Είμαι πολύτιμο .

Είμαι δροσερό .

 Σε ορισμένες πόλεις είμαι και πανάκριβο …

Είμαι πάρα πολύ φιλόξενο το πόσοι μένουν μαζί μου δεν περιγράφεται μαρίδες καρχαρίες φάλαινες γοργόνες δύτες ,ο Τιτανικός

Είμαι κάλο , άλλα άμα θυμώσω πνίγω ανθρώπους  δεν φταίω εγώ , είναι στη φύση μου .

Είμαι ερωτεύσιμο

Έχω εμπνεύσει κόσμο ποιητές ζωγράφους μουσικούς

Λένε ότι ο επόμενος πόλεμος θα γίνει για μένα  πολεμάνε για τον ξάδερφο μου το πετρέλαιο όμως λένε στο μέλλον θα πολεμήσουν για  μένα

Εγώ δεν φταίω οι άνθρωποι …

 Οι παλιοί …!!

Δεν έχω  παράπονο Θεό με είχανε (μαζί με τα αδέρφια μου την φωτιά τη γη και τον αέρα ) στον Όλυμπο μας είχαν …

 Οι σύγχρονοι ,όμως , το τι μου κάνανε : με διυλίσανε με αναλύσανε , με  μελετήσανε , με βρωμήσανε , με χωρίσανε …

 Εγώ  από τη μεριά μου κάνω ότι καλύτερο για αυτούς τους χαλαρώνω , τους ξεκουράζω , τους δροσίζω , τους ποτίζω , γίνομαι χιόνι και κλείνουν τα σχολεία  να χαίρονται τα παιδιά , όμως αυτοί το τι ρίχνουν μέσα μου δε λέγεται !!

 Σώπα , άκου , θυμήσου ….

Άνοιξε τα  μάτια της ψυχής σου και θα δεις πως το νερό δεν δίνει μόνο ζωή ….. είναι στη ζωή σου ….

Στην υγρή αγκαλιά  της γυναικάς που σε κράτησε μέσα της . Απ το ξεκίνημα στο πρώτο κλάμα …

Τα ορμητικά ποτάμια στο στόμα  όταν έβγαζες με πείσμα τις πρώτες λέξεις

Στο μυστήριο ….. αρχή  της πίστης σου σε Εκείνον .

Στο κάλεσμα  της μάνας <πλύσου > για να είσαι καθαρός στο σώμα και στη ψυχή ..

Στα πρώτα σου παιχνίδια της θάλασσα …

Στο πρώτο <γιατί > … όταν το κύμα καλπάζοντας πήρε μαζί του το κάστρο που έφτιαξες στη άμμο ..

Στο γλυκό μούδιασμα  της καρδιάς …. τότε που μαζί  χέρι με χέρι , τρέξατε ξυπόλυτοι  να μοιραστείτε στα νερά το μεγάλο σας μυστικό ….

 Το φιλί , θυμάσαι ?

Στο απαλό άγγιγμα του άλλου πήρες κι έδωσες νερό !!!

Κι όταν αναζητήσεις το Θεό …..σταμάτησες να λύνεις πια αινίγματα…. γιατί κατάλαβες …. γιατί τον είδες τον Θεό …. να περπάτα μέσα στο σύννεφο ν απλώνει τα χεριά Του με την αστραπή και να κατεβαίνει με την βροχή

 Ένα ποτήρι νερό στο βασίλεμα θα ζητήσει αυτή που σου έδωσε πνοή ….. αγάπης σημάδι ….ευχαριστώ  για τη ζωή που σου χάρισε …..

 Σίγουρα δεν υπάρχει μεγαλύτερο δωρώ στον άνθρωπο από εκείνο που κάνει όλους τους σκοπούς του , διψασμένα χείλη κι όλη του τη ζωή μια πηγή νερού

(Διαεπιστημονική προσέγγιση του θέματος πιλοτικού προγράμματος συνεργασίας σχολείων )

Αναστασία Καρανικα Εκπαιδευτικός

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.