Τη Δευτέρα, η μέρα της Γης ενδέχεται να περάσει απαρατήρητη. Βυθισμένοι οι πάντες στα λεγόμενα προβλήματα του καθημερινού βίου αγνοούμε τα πιο απλά. Ο χώρος, το σπίτι, πέρα από σύνορα και γραμμές επικάθεται στη γη. Ότι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια έχει και άμεσες και μακροπρόθεσμες επιδράσεις στον προσωπικό μας χώρο, στο σπίτι, στους φίλους, στους συγγενείς, στους επιγόνους.
Τα λεγόμενα, ασυνήθιστα, ακραία, καιρικά γεγονότα, ήδη, καλύπτουν και την Ελλάδα, το φαινόμενο του θερμοκηπίου συζητιέται εδώ και δεκαετίες. Όλη η γη είναι πια μολυσμένη, τα δάση έχουν ξηλωθεί, τα φωτοβολταϊκά έχουν εγκατασταθεί, ο τουρισμός έχοντας κάνει επιδρομή, αλλοίωσε τη φύση. Η Ημέρα της Γης, ουσιαστικά, αξίζει να αποτελέσει μέρα προσευχής και διαλογισμού.
Ας πούμε, η περίπτωση της πανδημίας του covid-19, αν δεχτούμε, την άποψη ότι ήταν αποτέλεσμα διαφυγής ιού από εργαστήρια, ταιριάζει απόλυτα. Χημικά απόβλητα βιομηχανιών μολύνουν νερά και φύση και πέρα των τεράστιων προβλημάτων στην ανθρώπινη υγεία μολύνουν κατ’ επέκταση τη Γη.
Στα τελευταία χρόνια ο κινηματογράφος, βασιζόμενος και σε απόρρητες εκθέσεις της CIA μας πρόσφερε ταινίες που είναι μεν ακραίες αλλά βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα και μετρήσεις. Η υπερπαραγωγή του Ρόλαντ Έμεριχ «Μετά την επόμενη μέρα», υπήρξε ακριβής σε κάποιες επιστημονικές προβλέψεις. Η ταινία «Τελευταίο κύμα» του Πίτερ Γουέιρ, πέρα των άλλων, έχει ένα σαφές οικολογικό μήνυμα. Αν εξαιρέσουμε τις υπερπαραγωγές, που αναφέρονται στην καταστροφή της Γης, από πυρηνικά ή άλλους πολέμους, αξίζει τον κόπο να μείνουμε σε φιλμ-προειδοποιήσεις για τις καταστροφές που έρχονται από λάθος ανθρώπινων συμπεριφορών, πειράματα, χημικές επιδράσεις.
Όμως τιμώ και φροντίζω τη Γη, σημαίνει ανησυχώ, αναστέλλω, προλαβαίνω γιατί η Γη μας είναι πολύτιμη, επιβάλλεται και πρέπει να την προστατεύουμε.
Αναστασία Ι. Καρανίκα