Κατά την άμεση επιτόπια επέμβαση, στον εσωτερικό παραλίμνιο γύρο, κοντά σε παράκτια βραχώδη περιοχή, εντοπίστηκε, μόλις λίγα μέτρα από την ακτή, εγκλωβισμένο νεκρό ζώο σε αλιευτικά εργαλεία (νταούλια: είδος κυκλικής ιχθυοπαγίδας). Διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για ενήλικη θηλυκή βίδρα, νεκρή, τουλάχιστον 5-7 ημέρες.
Δυστυχώς, κάποια είδη αλιευτικών εργαλείων*, συχνά προκαλούν το θάνατο υδρόβιων πουλιών, ερπετών και θηλαστικών καθώς περιέχουν ζωντανό δόλωμα σε περιορισμένο χώρο και παραμένουν βυθισμένα για μεγάλο διάστημα στο ίδιο σημείο.
Για το συμβάν ενημερώθηκαν το Δασαρχείο Καστοριάς, η Αστυνομία, η Αντιδημαρχία Καθαριότητας και η Επιτροπή Λίμνης του Δήμου Καστοριάς.
(*ΠΔ 157/2004 ΦΕΚ 126/Α/9.7.2004. Αλιεία με Ιχθυοπαγίδες.)
Η βίδρα στην Ελλάδα είναι είδος απειλούμενο με εξαφάνιση (σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας ανήκει στην κατηγορία «Κινδυνεύον»). Ζει στις όχθες των ποταμών και των λιμνών αλλά και σε παράκτιες περιοχές. Η παρουσία της σε ποτάμια και λίμνες αποτελεί δείκτη καθαρότητας του νερού και εύρυθμης λειτουργίας του οικοσυστήματος.
Από αντίστοιχα επιστημονικά δεδομένα που ισχύουν για τα θαλάσσια θηλαστικά της χώρας μας, γνωρίζουμε ότι η παγίδευση σε αλιευτικά εργαλεία και ο πνιγμός, είναι μία από τις βασικές πηγές θνησιμότητας για πολλά θαλάσσια θηλαστικά, όπως το δελφίνι, η μεσογειακή φώκια κ.ά.
Η βίδρα είναι ένα ζώο το οποίο δεν έχει μελετηθεί συστηματικά στη χώρα μας. Για το λόγο αυτό ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, σε συνεργασία με το φυσικό μεταλλικό νερό ΑΥΡΑ πραγματοποιεί ένα ολοκληρωμένο και πρωτοποριακό ερευνητικό πρόγραμμα παρακολούθησης της κατάστασης του πληθυσμού και των απειλών που αντιμετωπίζει το είδος.
Πέρα από τη συλλογή επιστημονικών δεδομένων σχετικά με τη βιολογία του είδους, οι ερευνητές του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ θα προσπαθήσουν να συλλέξουν επιστημονικά δεδομένα και να κατανοήσουν τις απειλές για την επιβίωση της βίδρας στην Ελλάδα, με απώτερο στόχο την κατάρτιση μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την προστασία και διαχείριση του είδους στην Ελλάδα.
————
Λίγα λόγια για τη βίδρα
Βίδρα (Lutra lutra)
Η ευρασιατική βίδρα έχει μήκος γύρω στα 1-1,3 μέτρα. Τα αρσενικά μπορεί να φτάσουν σε βάρος τα 11 κιλά ενώ το βάρος των θηλυκών ατόμων είναι συνήθως μικρότερο κατά 30%. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ευρασιατικής βίδρας είναι η μακριά, παχιά ουρά της.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με καταγραφές για το είδος, θεωρείται ότι υπάρχει ένας από τους πυκνότερους και με μεγάλη εξάπλωση πληθυσμούς βίδρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τη συναντάμε σε όλη την Ηπειρωτική Ελλάδα καθώς και σε μερικά νησιά (Κέρκυρα, Λέσβο, Χίο και Εύβοια).
Οι σημαντικότεροι κίνδυνοι για την επιβίωσή της είναι:
η καταστροφή και η υποβάθμιση των υγροτοπικών ενδιαιτημάτων της
η αποξήρανση των υγροτόπων
οι αρνητικές παρεμβάσεις στο υδρολογικό τους καθεστώς (υπεράντληση νερών, κλπ)
η καταστροφή της παρόχθιας βλάστησης (π.χ. εκχέρσωση των καλαμιώνων, κοπή δέντρων και θάμνων)
τα έργα ευθυγράμμισης ποταμών και ρεμάτων
η ρύπανση των νερών με τοξικούς και υπολειμματικούς ρύπους (από απόβλητα και εκπλύσεις γεωργικών καλλιεργειών).
Μέτρα διατήρησης που υπάρχουν: Η βίδρα έχει συμπεριληφθεί από τη Διεθνή Ένωση για την Προστασία της Φύσης στο Κόκκινο Βιβλίο ως είδος απειλούμενο με εξαφάνιση και είναι αυστηρά προστατευόμενο είδος σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προστατεύεται από την Οδηγία των Οικοτόπων 92/43/ΕΟΚ, από τη Σύμβαση της Βέρνης, καθώς και από τη Σύμβαση CITES (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora). Σε εθνικό επίπεδο, προστατεύεται και από το Προεδρικό Διάταγμα 67/1981.
Μέτρα διατήρησης που απαιτούνται: Για την αποτελεσματική προστασία του είδους είναι αναγκαία η διατήρηση της φυσικής παρόχθιας βλάστησης στα ποτάμια και στις λίμνες όπου ζει, καθώς και η εξασφάλιση της επικοινωνίας μεταξύ των γειτονικών υποπληθυσμών μέσω φυσικών διαδρόμων. Εξίσου απαραίτητη είναι και η διασφάλιση της ποιότητας και της ποσότητας των υδάτων στα υγροτοπικά οικοσυστήματα, καθώς επίσης και η διατήρηση των πληθυσμών των ψαριών που αποτελούν τη βασική τροφή της βίδρας.
Περισσότερες πληροφορίες για τη βίδρα θα βρείτε στην ιστοσελίδα του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ στη διεύθυνση εδώ