Δεν μας απειλούν, δεν μας φοβίζουν, δεν μας τρομοκρατούν. Απλά, μας κόβουν την πίστωση στις εισαγωγές. Όποιος θέλει να εισάγει προϊόντα ή πρώτες ύλες από το εξωτερικό θα πρέπει να πληρώσει προκαταβολικά.
Η εταιρεία ασφάλισης πιστώσεων Euler Hermes ανέστειλε τις δραστηριότητές της σε ό,τι αφορά τις εισαγωγές στην Ελλάδα.
Κυρίες και κύριοι, σας είπαν ψέματα.
Οι άλλοι δεν μπλοφάρουν.
Η εν λόγω γαλλογερμανική εταιρεία ήταν η τελευταία που πήρε τη σχετική απόφαση.
Οι υπόλοιπες μας είχαν εγκαταλείψει εδώ και μήνες. Η ουσία είναι ότι για τις εισαγωγές χρειάζονται πλέον μετρητά, τα οποία με την σειρά τους δεν υπάρχουν!
Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι εμπορικές εταιρείες θα υπομείνουν έναν νέο κύκλο πίεσης. Πρόβλημα, όμως, δημιουργείται και για εταιρείες που εισήγαγαν πρώτες ύλες από το εξωτερικό. Ακόμη κι αν το τελικό προϊόν είχε προορισμό και πάλι το εξωτερικό, οι δυσκολίες στις εισαγωγές θα τις οδηγήσουν αυτόματα σε μείωση της παραγωγής.
Για να μην μασάμε τα λόγια μας, βρισκόμαστε μπροστά σε έναν νέο κύμα ανέργων.
Αλήθεια, πως το είπαν οι λαϊκιστές;
Ότι οι άλλοι μπλοφάρουν μαζί μας.
Ότι η ζωή μας θα συνεχίσει όπως και προηγουμένως, αρκεί να κλείσουμε τα μάτια και τα αφτιά μας και να αγνοήσουμε τις προειδοποιήσεις.
Μήπως οι κύριοι αυτοί που σήμερα ευαγγελίζονται την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου ξεκινήσουν από κάτι πιο απλό; Να πάνε, δηλαδή, στις εταιρείες ασφάλισης πιστώσεων και να διαπραγματευτούν την ανάκληση της απόφασής τους. Στο κάτω – κάτω της γραφής η δική τους ρητορική προκάλεσε το σημερινό πρόβλημα.
Η προοπτική της δραχμής είναι εκείνη που απομονώνει την χώρα.
Οι ανόητοι θα πουν ότι το διεθνές καπιταλιστικό κεφάλαιο εκβιάζει αυτή την στιγμή τους Έλληνες πολίτες για τις επικείμενες εκλογές. Δεν πειράζει. Κάποια στιγμή θα μάθουν ότι στην ζωή κερδίζουν εκείνοι που μπορούν και όχι εκείνοι που ονειρεύονται ότι μπορούν.
Εμείς σήμερα ονειρευόμαστε ως λαός ότι έχουμε στα χέρια μας καλό χαρτί.
Το πρόβλημα είναι ότι το καλό χαρτί το έχουν οι άλλοι και το χειρότερο είναι ότι το γνωρίζουν αρκετά καλά. Έχουν όλα τα χαρτιά στα χέρια τους…
Θανάσης Μαυρίδης– capital