Τι κοινό έχουν οι δύο μονάδες εκτός από τη γεωγραφική τους γειτνίαση (βρίσκονται και οι δύο στο νομό Φλώρινας);
Πηγή:capital.gr
Σύμφωνα με τις διαρροές που έχουν γίνει από γνώστες των εξελίξεων γύρω από την υπόθεση καταδίκης της ΔΕΗ για το μονοπώλιο στους λιγνίτες, Αμύνταιο και Μελίτη περιλαμβάνονται στις μονάδες που έχουν προταθεί να πωληθούν σε ιδιώτες (μαζί με μία μονάδα της Μεγαλόπολης) προκειμένου να μειωθεί το μερίδιο της εταιρείας στη λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή.
Ταυτόχρονα όμως οι τέσσερις συνολικά μονάδες (2 στο Αμύνταιο από 300MW, 1 στη Μελίτη 330MW και μία στη Μεγαλόπολη 300MW) πιθανότατα θα αποτελέσουν την κύρια «μαγιά» στο σχέδιο για τη μερική ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, μέσω της πώλησης μιας νέας μικρότερης θυγατρικής, μιας «μικρής ΔΕΗ» η οποία και θα προικοδοτηθεί με μονάδες λιγνίτη αλλά και υδροηλεκτρικά.
Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να θεωρηθεί ως θετική από την πλευρά της Κομισιόν, η οποία επιθυμεί την πραγματική απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρισμού και την ισότιμη πρόσβαση των ανταγωνιστών της ΔΕΗ στο ίδιο μείγμα παραγωγής με αυτό που διατηρεί η ΔΕΗ (δηλαδή και στα υδροηλεκτρικά). Ταυτόχρονα όμως θα αυξήσει σημαντικά και το υπερτίμημα που θα εισπράξει η χειμαζόμενη οικονομικά ΔΕΗ, που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας, όπως παραδέχθηκε και ο επικεφαλής της Α. Ζερβός στη συνέντευξη της Δευτέρας.
Με την άποψη ότι οι αλλαγές στο οργανόγραμμα «δείχνουν» προετοιμασίες πώλησης, συντάσσεται και το σωματείο εργαζομένων της ΔΕΗ στη Δ. Μακεδονία Σπάρτακος, από διαφορετική βεβαίως σκοπιά. Συγκεκριμένα ο Σπάρτακος καταγγέλλει «περίεργα οργανογράμματα στη ΔΕΗ και εκφράζει την άποψη ότι «η νέα αναδιοργάνωση κινείται στην προοπτική πώλησης των συγκεκριμένων μονάδων που προωθεί η κυβέρνηση». Επιπλέον αποκαλύπτει ότι το ενοποιημένο σχήμα Μελίτης Αμύνταιου, λειτούργησε από το 2003 έως το 2007, όταν και κρίθηκε ως μη λειτουργικό και καταργήθηκε. Βεβαίως οι συνδικαλιστές αντιδρούν στην προοπτική πώλησης των μονάδων.
Σε αντίθετο μήκος κύματος κινούνται οι αναλυτές της αγοράς, που θεωρούν ότι πιθανές πωλήσεις θα προσφέρουν ανάσα ρευστότητας και θα βγάλουν τη ΔΕΗ από το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο βαδίζει, υπό την πίεση του υψηλού δανεισμού αλλά και των μεγάλων αναγκών της για κεφάλαια, σε ένα περιβάλλον τραπεζικής στενότητας και ενώ η ίδια έχει υποστεί υποβάθμιση της πιστοληπτικής της ικανότητας.