Σχολικά Συμβούλια 2ου και 5ου Γυμνασίου Κοζάνης: Όχι στη συγχώνευση

By Voula Z on 05/03/2012

Στο Νομό Κοζάνης από πέρυσι συγχωνεύτηκαν ή καταργήθηκαν  πολλές Σχολικές μονάδες, σε αντίθεση, όπως πληροφορηθήκαμε, με άλλες περιοχές της χώρας.

Για δεύτερη χρονιά μετά την πρόσφατη προσπάθεια μεταρρύθμισης του εκπ/κού συστήματος της χώρας μας, το Υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει και πάλι συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων ανά την Ελλάδα, επικαλούμενο παιδαγωγικά κριτήρια και εκπαιδευτικά οφέλη.

Θεωρούμε σωστό η πρακτική των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων να έχει σαν γενικό στόχο την παροχή της καλύτερης και ποιοτικότερης εκπαίδευσης των μαθητών.

Oμως, απ’ ότι φαίνεται στην πράξη, όλος ο σχεδιασμός περιορίζεται μόνο στη «λογιστική» και στην εξοικονόμηση οικονομικών πόρων για το κράτος με απουσία κάθε παιδαγωγικής πρόβλεψης. Eτσι, κάποιες συγχωνεύσεις, ενδεχομένως, μπορεί να προκαλέσουν αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκονται.

Γιατί, δημιουργούνται:

Σχολεία απρόσωπα και αχανή, δυσλειτουργικά, με μεγάλο μαθητικό πληθυσμό (600-700 μαθητές). Σ’ αυτά τα σχολεία και  σε κάθε παρόμοια περίπτωση δυσκολεύεται το έργο της εκπ/σης και δεν προάγεται η δημιουργία σωστών διαπροσωπικών σχέσεων ανάμεσα στους μαθητές και στους δασκάλους.

Σύλλογοι καθηγητών 80 και άνω εκπ/κών. Η διοίκηση τέτοιων συλλόγων είναι εξοντωτικά δύσκολη  (ακόμη και για τους «ικανούς» διευθυντές). Η δυσλειτουργία τους άλλωστε είναι διαπιστωμένη και από παλιότερα, όταν κάποια Λύκεια της περιοχής μας λειτουργούσαν με παρόμοιους αριθμούς. Θυμίζουμε συγκεκριμένα την περίπτωση των 2ου και 4ου Λυκείου Κοζάνης που, ενώ αρχικά συγχωνεύτηκαν, αργότερα λόγω των πολλών και μεγάλων προβλημάτων κατέστη επείγουσα η ανάγκη να διαχωριστούν όχι μόνο διοικητικά, αλλά και κτηριακά.

Ανησυχούμε, μήπως κατά την ανακατανομή που θα γίνει στις σχολικές μονάδες της πόλης της Κοζάνης και παρά την αρνητική εισήγηση του Διευθυντή της Β/θμιας Εκπ/σης Κοζάνης, βρεθούν ως υποψήφια σχολεία για συγχώνευση τα 2ο και 5ο Γυμνάσια, που τυχαία μοιράζονται το ίδιο κτήριο.

Θεωρούμε πως δεν υπάρχει κανένας λόγος συγχώνευσης των 2ου και 5ου Γυμνασίου Κοζάνης, καθώς τα  συγκεκριμένα σχολεία λειτουργούν τόσα χρόνια :

εύρυθμα,

με  πνεύμα συνεργασίας

χωρίς  προβλήματα μεταξύ τους

με μεγάλο πληθυσμό  μαθητών στο κάθε σχολείο

με μεγάλο αριθμό μαθητών στα τμήματα

Μια πιθανή συγχώνευση των συγκεκριμένων σχολείων θα εξοικονομήσει ελάχιστα για τα ταμεία του κράτους, όπως:

Μόνο μία θέση Διευθυντή σχολικής μονάδας και πιθανώς μία θέση Υποδιευθυντή.

Τα συνολικά, αλλά κυρίως τα παιδαγωγικά  προβλήματα που θα προκαλέσει είναι πάρα πολλά. Αναφέρουμε κάποια πολύ σημαντικά :

Το ζήτημα του μεγέθους του σχολείου δεν είναι απλό τεχνικό ζήτημα που διευθετείται με μια απλή απόφαση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα δημιουργηθεί ένα εξαιρετικά δυσκίνητο σχολείο, αχανές και απρόσωπο.

Θα ζημιωθεί πιθανώς η ποιότητα της παρεχόμενης εκπ/σης.

Θα προκαλέσει σοβαρές διαταραχές στην ήρεμη μέχρι σήμερα σχολική και κοινωνική ζωή των μαθητών.

Οι καθηγητές, πρακτικά, δεν θα είναι σε θέση να γνωρίζουν τους μαθητές τους έναν έναν καθώς και τις ιδιαιτερότητές τους. Για όλους τους εκπ/κούς των σχολείων μας, κάθε μαθητής είναι άξιος και σπουδαίος, είναι ξεχωριστός μέσα στην ιδιαιτερότητά του, ίσος με τους άλλους, έχει τη δική του προσωπικότητα και απολαμβάνει απ’ όλους κάθε παιδαγωγική και κοινωνική αρωγή, όπου και όταν χρειάζεται.

Προβλήματα σχολικής βίας, τα οποία σήμερα ελέγχονται ικανοποιητικά και αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά στο πλαίσιο της σχολικής μονάδας, θα διογκωθούν και θα γίνουν ανεξέλεγκτα. ‘λλωστε και μελέτες που έχουν γίνει εντοπίζουν περισσότερα προβλήματα εκδήλωσης βίας και ταξικής πόλωσης σε μεγαλύτερα σχολεία. Σήμερα στις ΗΠΑ για παράδειγμα δημιουργείται ολόκληρο ρεύμα που υποστηρίζει ότι το μικρό σχολείο είναι καλύτερο, γιατί είναι πιο ευέλικτο και αποδοτικό.

Στο σχολικό μας συγκρότημα υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα έλλειψης ζωτικού χώρου. Τα δύο σχολεία είναι πολύ μεγάλα για να χωρέσουν στο ίδιο κτήριο. Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, το Σχολείο χτίστηκε εντός του τομέα ευθύνης του 5ου Γυμνασίου για να μπορούν να έρχονται σ’ αυτό τα παιδιά της συγκεκριμένης περιοχής. Το 2ο Γυμνάσιο μετακινήθηκε από το χώρο του (πρώην διδακτήριο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗ) λόγω ακαταλληλότητας του συγκεκριμένου κτίσματος και εγκαταστάθηκε, χωρίς κανένα σχεδιασμό, μαζί με το 5ο στο ίδιο κτήριο. Eτσι, ενώ το 5ο Γ/σιο δέχεται μαθητές από το φυσικό χώρο της περιοχής του, δηλ. την ανατολική πλευρά της Κοζάνης, το 2ο Γ/σιο δέχεται μαθητές από την βόρεια  πλευρά της πόλης και πάντως μακριά από την περιοχή του σχολείου.

Προτείνουμε:

Να μη συγχωνευτούν τα δύο σχολεία.

Να γίνει μια άμεση και συντονισμένη προσπάθεια από τους αρμόδιους φορείς της πόλης και του Νομού, ώστε με κάθε τρόπο, να κτιστεί ένα νέο διδακτήριο στη βόρεια πλευρά της Κοζάνης για να εγκατασταθεί στο φυσικό χώρο ευθύνης του το 2ο Γυμνάσιο.

Στην ευρύτερη περιοχή του Νοσοκομείου υπάρχει χώρος της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης χαρακτηρισμένος ως χώρος πρασίνου- Εκπαίδευσης, που νομίζουμε ότι είναι κατάλληλος για το 2ο Γυμνάσιο.

Υπάρχει, όπως αντιλαμβάνεστε, οριστική λύση στο πρόβλημα, ώστε να βελτιωθεί το επίπεδο της εκπαίδευσης των μαθητών. Το σχολείο που θέλουμε ως γονείς, ως εκπ/κοί και ως μαθητές δεν μπορεί να είναι αχανές και απρόσωπο. Oλοι θέλουμε να είναι χώρος παιδείας και πηγή χαράς των νέων ανθρώπων της κοινωνίας μας. Γι’ αυτό πρέπει να εντάσσεται σε ένα κεντρικό σχεδιασμό με στόχο την ικανοποίηση των αναγκών της σημερινής οικογένειας, το σεβασμό της προσωπικότητας του κάθε μαθητή και να έχει παιδαγωγική λογική.

Χρέος της πολιτείας είναι :

να φροντίζει τις υποδομές και τον εκσυγχρονισμό όλων των σχολικών μονάδων

να βελτιώνει και όχι να χαλάει ότι λειτουργεί καλά και χτίστηκε με κόπο και συνεισφορά πρωτίστως των γονέων.

Ελπίζουμε ότι, αν προκύψει θέμα, η υπεύθυνη Πολιτεία να μην προχωρήσει στην υλοποίηση της συγχώνευσης 2ου – 5ου Γυμνασίου με τα όποια αρνητικά αποτελέσματα αυτή συνεπάγεται για την εκπαίδευση των παιδιών μας. Είναι υποκρισία να βαπτίζεται ως πρόοδος η απαίτηση να στοιβαχτούν οι μαθητές, τα παιδιά μας, στις αίθουσες προκειμένου το «νέο σχολείο» να κοστίζει φθηνότερα.

Το φθηνό σχολείο δεν είναι υποχρεωτικά και το καλύτερο.  Η εκπαίδευση δεν είναι εμπόρευμα, είναι δικαίωμα.