1oν) Σμύρνη -Σμύρνα -Ναύλοχον – Ιzmir – Η ιστορία της πόλης συνοπτικά

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η παρουσία δημοσίευση είναι η πρώτη που αφορά το σύμβολο του Μικρασιατικού Ελληνισμού την μαρτυρική Σμύρνη
Θα ακολουθήσουν περίπου δέκα ακόμη δημοσιεύσεις , καλύπτοντας σφαιρικά όλη την δραστηριότητα των Ελλήνων τόσο στην πόλη όσο και στα προάστια της .
Εδώ και καιρό συγκεντρώσαμε αρκετοί υλικό που θα κάλυπτε πολύ περισσότερες δημοσιεύσεις αναλόγου μεγέθους με αυτές που κάνουμε τις αναρτήσεις μας για την ενημέρωση σας αναλόγων θεμάτων..
Αναγκαστικά  τα περισσότερα θέματα θα καλυφθούν με κάποια συμπίεση της ύλης ,αλλά θα προσπαθήσουμε να μη μας διαφύγουν τα πιο ενδιαφέροντα σημεία . Ο περιορισμός είναι αναγκαίος για την  παρουσίαση και άλλων Αλησμόνητων πατρίδων της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922.. Ήδη σε διάστημα 3 ετών που κάνουμε την σχετική έρευνα, καλύψαμε περισσότερους από 200 οικισμούς και συνεχίζουμε….

Αρχίζουμε με την περιγραφή της ιστορίας της Σμύρνης εν περιλήψει που πάει σε βάθος 8500 ετών.

ΠΟΤΕ ΠΡΩΤΟΚΤΙΣΤΗΚΕ Η ΣΜΥΡΝΗ

Η παράδοση θέλει την ίδρυση της πόλης από τις Αμαζόνες και μάλιστα να παίρνει το  όνομα της από την βασίλισσα τους, την Σμύρνα  ή Σμύρνη
Η ίδρυση της πόλης για άλλους παρέπεμπε στον ήρωα της Ελληνικής μυθολογίας Θησέα.
Ακόμη όντας η τοποθεσία της στο βορεινό μέρος της Καρίας από άλλους θεωρήθηκε  ότι  έχει   ιδρυθεί από Κάρες και Λέλεγες που πολλοί τους συνταυτίζουν, η οποίοι αναγκάστηκαν να φύγουν από την περιοχή όταν ήρθαν οι Αιολείς.
Από τις ανασκαφές που έγιναν και γίνονται συνεχώς φαίνεται ότι η  ύπαρξη της Σμύρνης  ξεπερνά τα 8500 χρόνια

1η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ 7η -4η  ΧΙΛΙΕΤΙΑ π.Χ.  – Yeşilova Höyük

Η πρώτη εγκατάσταση ήταν στο Yeşilova Höyük και στο γειτονικό Yassıtepe,  στο μικρό δέλτα του ποταμού Mελής, που τώρα είναι η πεδιάδα του Βουρνόβα, οι νεώτερες έρευνες άλλαξαν τον χρόνο της ίδρυσης της Σμύρνης που πίστευαν μέχρι τώρα. Τα ευρήματα από τις δύο εποχές των ανασκαφών που πραγματοποιήθηκαν στο Yeşilova Höyük από μια ομάδα αρχαιολόγων από το πανεπιστήμιο του Αιγαίου της Σμύρνης δείχνουν τρία επίπεδα, δύο από τα οποία είναι προϊστορικά.
Το επίπεδο 2 υπάρχουν  ίχνη πρώιμης έως μέσης Χαλκολιθικής και Επίπεδο 3 νεολιθικών οικισμών.
Αυτά τα δύο επίπεδα θα είχαν κατοικηθεί από τους αυτόχθονες λαούς της περιοχής, πολύ χονδρικά, μεταξύ της 7ης χιλιετίας π.Χ. και της 4ης χιλιετίας π.Χ.
Καθώς η ακτή απομακρύνθηκε με την πάροδο του χρόνου, ο χώρος χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως νεκροταφείο.
Έχουν βρεθεί αρκετοί τάφοι που περιέχουν τεχνητά αντικείμενα που χρονολογούνται γύρω στο 3000 π.Χ. και είναι σύγχρονα με την πρώτη πόλη της Τροίας

Η δεύτερη εγκατάσταση και  πρώτος οργανωμένος οικισμός που έφθασε μέχρι  την ακτή του  κόλπου της Σμύρνης, δημιουργήθηκε αρχικά στην κορυφή του όρους Yamanlar, στα βορειοανατολικά του εσωτερικού κόλπου. Στην συνέχεια επεκτάθηκε στην κοιλάδα που δημιουργήθηκε από τα φερτά υλικά που  έφεραν τα ρέματα που καταλήγουν στη θάλασσα κατά μήκος της ακτογραμμής,
Ο οικισμός αυτός  αργότερα θα αποτελέσει τον πυρήνα της τρίτης εγκατάσταση της  «Παλαιάς Σμύρνης» ιδρύθηκε στις πλαγιές του ίδιου βουνού, σε ένα λόφο (τότε μια μικρή χερσόνησος που συνδέεται με την ηπειρωτική χώρα από ένα μικρό ισθμό) στην σημερινή συνοικία του Μπαϊρακλί  (Bayraklı.).

Ο οικισμός του Μπαϊρακλί  θεωρείται ότι έλαβε την μεγαλύτερη έκταση του στο τέλος της  3ης  χιλιετίας π.Χ. Τα αρχαιολογικά ευρήματα της ύστερης εποχής του Χαλκού δείχνουν ένα συγκεκριμένο διάταγμα για τη Μυκηναϊκή επιρροή στον οικισμό και στην γύρω περιοχή, αν και άλλες ανασκαφές του Χάλκινου Τα ηλικιακά στρώματα χρειάζονται για να προτείνουν την Παλιά Σμύρνη εκείνης της εποχής ως μυκηναϊκό οικισμό.

Η θέση του Μπαϊρακλί  είχε τον έλεγχο της γύρω περιοχής , ήταν ασφαλής γιατί  η περιοχή του γειτονικού Βουρνόβα καλυπτόταν από νερά.

Ωστόσο, τον 13ο αιώνα π.Χ., οι εισβολές από τα Βαλκάνια και οι αποκαλούμενοι λαοί της θάλασσας κατέστρεψαν την Τροία VII και η Κεντρική και Δυτική Μ. Ασία  ανάμεσα τους και η Σμύρνη..

Η τρίτη   εγκατάσταση και η τετάρτη και τελευταία  αφορά την ύπαρξη της, τους ιστορικούς χρόνους υπάρχουν αρκετές πληροφορίες και θα ασχοληθούμε στην συνέχεια διεξοδικά.

Την αυγή της καταγεγραμμένης ιστορίας  της Σμύρνης, ο Παυσανίας  μιλά για «ένα λιμάνι που ονομάζεται με το όνομα του Τάνταλου και ένας τάφος του δεν είναι καθόλου ασαφής», που αντιστοιχεί στην περιοχή της πόλης και τα οποία έχουν τοποθετηθεί προσωρινά μέχρι σήμερα.

Στη μακραίωνη ιστορία της στους ιστορικούς χρόνους έχει αλλάξει δύο θέσεις.
Η μια αφορά την Παλιά Σμύρνη  και η άλλη την νεώτερη  Σμύρνη ή Ελληνιστική  Σμύρνη
Ο όρος “Παλιά Σμύρνη” χρησιμοποιείται για να περιγράψει την πόλη της Αρχαϊκής Περιόδου που βρίσκεται στο Tepekule, Bayraklı, για να κάνει μια διάκριση με την νέα πόλη της Σμύρνης που ξαναχτίστηκε από τον Μ. Αλέξανδρο αργότερα στις πλαγιές του Πάγου (σημερινή «Παλαιά Σμύρνη» )

Η πρώτη των προϊστορικών χρόνων που αναφέρει ο Στράβων ως «Παλαιά Σμύρνη» Ο πρώτος γνωστός οργανωμένος οικισμός στη Σμύρνη βρισκόταν στο σύγχρονο Μπαϊρακλί, στη βόρεια πλευρά του κόλπου της Σμύρνης και αρκετά χιλιόμετρα βόρεια από το σύγχρονο κέντρο της πόλης. Σε εκείνον τον οικισμό βρισκόταν η πόλη της αρχαίας Σμύρνης από την Εποχή του Σιδήρου μέχρι την ύστερη Αρχαϊκή περίοδο

-Η εγκατάσταση της Σμύρνης σε εκείνο το σημείο παρέμεινε μέχρι την  πρώιμη κλασσική περίοδο. (πιθανώς μέχρι τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ

”Ελληνιστική  Σμύρνη”
Η πόλη μετακινήθηκε στη τοποθεσία της σύγχρονης Σμύρνης κατά την Ελληνιστική περίοδο την οποια  έκτισε ο Μέγας Αλέξανδρος και οι επίγονοι του.
Ο οικισμός του Μπαϊρακλί άρχισε να εγκαταλείπεται περίπου στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. και παράλληλα το κύριο αστικό κέντρο της αρχαίας πόλης μετακινήθηκε στη τοποθεσία του κέντρου της σύγχρονης Σμύρνης, κάτω από το οποίο βρίσκονται τα ερείπια της μέτα-αρχαϊκής πόλης.
Η πόλη την Ρωμαϊκή εποχή απέκτησε αίγλη. Οι Ρωμαίοι την τίμησαν τρεις φορές με τον εγκωμιαστικό τίτλο της ”νεωκόρου” λόγω της εκπληκτικής της ευημερίας. Η Σμύρνη δε ήταν η πρώτη πόλη που αναγνώρισε τη Ρώμη ώς θεότητα.

Γύρω  στο 1000π.Χ. οι Αιολείς έφτασαν στην περιοχή, έδιωξαν τους παλιούς κατοίκους και εγκαταστάθηκαν στον  παλιό  οικισμό  τον  οποίο  περιτοίχισαν

Ο ελληνικός οικισμός στην Παλιά Σμύρνη επιβεβαιώνεται από την παρουσία αγγειοπλαστικής που χρονολογείται από το 1000 π.Χ. και έπειτα. Τα αρχαιότερα ερείπια που σώζονται μέχρι σήμερα, χρονολογούνται από το 725-700 π.Χ. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο η πόλη ιδρύθηκε από τους Αιολικούς και αργότερα καταλήφθηκε από τους Ιωνες.

Το παλαιότερο σπίτι που ανακαλύφθηκε στο Μπαϊρακλί χρονολογείται από το 925 και το 900 π.Χ.
Οι τοίχοι αυτού του καλά διατηρημένου σπιτιού (2,45 με 4 μέτρα ή 8,0 με 13,1 πόδια), αποτελούμενοι από ένα μικρό δωμάτιο τυπικό της Εποχής του Σιδήρου, ήταν κατασκευασμένα από απολιπασμένα τούβλα και η οροφή του σπιτιού ήταν από καλάμια

.Τον 8ο αιώνα οι Ίωνες από την Κολοφώνα, παραγκώνισαν τους Αιολείς, εγκαταστάθηκαν στην Σμύρνη και την έκαναν μέρος της Ιωνικής Δωδεκάπολης

Η παλαιότερη μοντέλο ενός πολυώροφου σπιτιού αυτής της περιόδου βρέθηκε στην Παλιά Σμύρνη.
Είναι γνωστό ότι είναι το αρχαιότερο σπίτι με τόσα δωμάτια κάτω από τη στέγη του, χτίστηκε το δεύτερο μισό του 7ου αιώνα π.Χ. Το σπίτι έχει δύο ορόφους και πέντε δωμάτια με αυλή. Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι άρχισαν να χτίζουν πυκνά, προστατευτικά οχυρά από τούβλα που ξεραίνονται από τον ήλιο γύρω από την πόλη. Η Σμύρνη χτίστηκε στο σύστημα του Ιπποδάμιου, όπου οι δρόμοι διατρέχουν βορρά-νότο και ανατολικά-δυτικά και διασταυρώνονται υπό ορθή γωνία, με ένα πρότυπο οικείο στην Εγγύς Ανατολή, αλλά το πιο πρότυπο παράδειγμα σε μια δυτική πόλη. Τα σπίτια όλοι αντιμετώπιζαν νότια.

Οι αρχαίοι πλακόστρωτοι δρόμοι του ιωνικού πολιτισμού έχουν επίσης ανακαλυφθεί στην αρχαία Σμύρνη.
.Μεγάλη ακμή , γνώρισε η πόλη και το λιμάνι της, το Ναύλοχον, κατά τους αρχαϊκούς χρόνους.
Από τον 7ο αιώνα και μετά, η Σμύρνη πέτυχε την ταυτότητα μιας πόλης-κράτους. Περίπου χίλια άτομα ζούσαν μέσα στα τείχη της πόλης, ενώ άλλα ζούσαν σε κοντινά χωριά όπου βρίσκονταν χωράφια, ελιές, αμπελώνες και εργαστήρια αγγειοπλαστών και πέτρας.
Οι άνθρωποι ζούσαν γενικά από τη γεωργία και την αλιεία.

Το σημαντικότερο ιερό της Παλιάς Σμύρνης ήταν ο ναός της Αθηνάς, ο οποίος χρονολογείται από το 640-580 π.Χ. και έχει μερικώς αποκατασταθεί σήμερα.

Η Σμύρνη, από αυτή την άποψη, δεν ήταν πλέον μια μικρή πόλη, αλλά ένα αστικό κέντρο που συμμετείχε στο μεσογειακό εμπόριο.
Η πόλη τελικά έγινε μια από τις δώδεκα πόλεις του Ιονίου και ήταν σε καλό δρόμο για να καταστεί πρωταρχικό πολιτιστικό και εμπορικό κέντρο στη λεκάνη της Μεσογείου εκείνης της περιόδου, φτάνοντας στο αποκορύφωμά της μεταξύ 650-545 π.Χ.
Την εποχή αυτή  κόπηκαν τα  πρώτα  νομίσματα  από ήλεκτρο, τα  οποία  κοσμήθηκαν με  το έμβλημα της πόλης , ένα κεφάλι λιονταριού.

Το σημαντικότερο μνημείο που σώζεται από αυτήν την εποχή, είναι το ιερό της Αθηνάς που χρονολογείται τον 7οαι. και είναι ένα από ωραιότερα πρώιμα θρησκευτικά μνημεία της Μ. Ασίας

Αυτή την περίοδο λέγεται ότι γεννήθηκε στη Σμύρνη τον 7ο ή τον 8ο αιώνα π.Χ.
ο μεγάλος ιστορικός και ποιητής Όμηρος

Υπάρχουν πολλές πόλεις που διεκδικούν το τόπο της γέννησης του  άπω την αρχαιότητα , σήμερα όμως, γίνεται γενικά παραδεκτό ότι η Σμύρνη και η Χίος έχουν  τα ισχυρότερα επιχειρήματα για να διεκδικήσουν τον Όμηρο και γενικός όλοι θεωρούν πατρίδα του ,την Ιωνία
Ο ποταμός Μελής ( Meles,) που εξακολουθεί να φέρει το ίδιο όνομα,που έδωσε το δεύτερο όνομα του Ομήρου, ”Ομηρος ο Μελισογενής ”βρίσκεται εντός των ορίων της πόλης, .

Η λιμενική θέση της πόλης κοντά στην πρωτεύουσα τους επέσυρε την προσοχη τωνς Λυδών .
Ο στρατός της δυναστείας των Μερμνάδων της Λυδίας  (Οι Μερμνάδες ήταν μια δυναστεία που κυβέρνησε την Λυδία για πέντε γενιές από το 717 μέχρι το 546 π.Χ. που  πήραν την εξουσία όταν ο Γύγης δολοφόνησε τον βασιλιά της Λυδίας της δυναστείας των Ηρακλείδων, Κανδαύλη, ) κατακτούσε την πόλη   γύρω στα 610-600 π.Χ.  και αναφέρθηκε ότι κάηκε και κατέστρεψε τμήματα της πόλης της Σμύρνης, .ανάμεσα τους βρισκόταν και αρχαίοι ναοί μεταξύ των οποίων της Αθηνάς .

. Ο ναός αυτός καταστράφηκε όταν ο Γύγης, βασιλιάς της Λυδίας, επιτέθηκε για να καταλάβει την πόλη το 600π.Χ.
Οι Σμυρναίοι τον επισκεύασαν και επεξέτειναν το ιερό, το οποίο όμως καταστράφηκε οριστικά, όταν ο Αλυάτης επιτέθηκε εκ νέου στην πόλη, η οποία και υπέκυψε.

Ο Πέρσης αυτοκράτορας Κύρος ο Μέγας επιτέθηκε στις παράκτιες πόλεις του Αιγαίου αφού κατέλαβε την πρωτεύουσα της Λυδίας. Αποτέλεσμα των επιθέσεων του ήταν, η καταστροφή της Παλιάς Σμύρνης  το 545 π.Χ.

Ο Μέγας Αλέξανδρος επανέφερε την πόλη σε μια νέα θέση πέρα από τον ποταμό Mελής γύρω στο 340 π.Χ.
Ο Αλέξανδρος είχε νικήσει τους Πέρσες σε αρκετές μάχες και τελικά τον ίδιο αυτοκράτορας Δαρείο ΙΙΙ στη Ισσό το 333 π.Χ.
Η παλιά Σμύρνη σε ένα μικρό λόφο δίπλα στη θάλασσα δεν ήταν αρκετά μεγάλη ,κατοικείτο από μερικές χιλιάδες ανθρώπους αλλά είχε την προοπτική να γίνει πολύ μεγαλύτερη  .

Ο Μ. Αλέξανδρος αντιλαμβανόμενος τις δυνατότητες της αλλά και την σημασία για την ανάπτυξη της περιοχής θέλησε να δημιουργήσει μια νέα πόλη .

Γι αυτό επέλεξε τις  πλαγιές του όρους Πάγος (Kadifekale)

Αυτή η ενέργεια του  αποτέλεσε την αιτία  για την αναζωπύρωση του πληθυσμού της πόλης.

Για το πως αποφάσισε για την Σμύρνη ο Μ. Αλέξανδρος υπάρχει ο εξής θρύλος:
”Κατά την εκστρατεία του Μ.Αλεξάνδρου εναντίον των Περσών, ο μεγάλος στρατηλάτης αποκοιμήθηκε στο όρος Πάγος.

Στον ύπνο του έλαβε εντολή από την θεά Νέμεση, να κτίσει εκεί μια καινούργια πόλη και να εγκαταστήσει τους κατοίκους της Σμύρνης που στο μεταξύ, είχαν διασκορπιστεί σε κώμες. Αυτό ακριβώς, έκαναν μόνοι τους οι ίδιοι οι Σμυρναίοι στα τέλη του 4ου αιώνα.
Αναφέρεται δε, ότι δύο μεγάλη κεντρικοί δρόμοι, η Χρυσή οδός και ηΙερά οδός συμβάλουν στον δροσισμό της πόλης από την θάλασσα.
Βασικό σημείο της ζωής της πόλης, αποτελεί το λιμάνι της γύρω από το οποίο, βρίσκονται στοές, ιερά και μνημεία (το Μητρώον και το Γυμνάσιον).

Στις κλιτείς του Πάγου βρισκόταν το θέατρο, η ιατρική σχολή, το στάδιο, η βιβλιοθήκη, το Στρατονικείον, το βουλευτήριο, το πρυτανείο, οι ναοί της Αθηνάς, της Κυβέλης, του Απόλλωνος, καθώς και το Ομήρειον

Η νέα πόλη κτίστηκε στους πρόποδες του Πάγου και έκτοτε γνώρισε μεγάλη ακμή. Περιγράφεται από τον Στράβωνα, ως η ωραιότερη πόλη της Μ. Ασίας.

Το 133 π.Χ., ο Ευμένης ο Γ’, ο τελευταίος βασιλιάς της δυναστείας Ατταλιδών της Περγάμου πεθαίνει χωρίς κληρονόμο και κληρονόμησε το βασίλειό του στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία και αυτό συμπεριλάμβανε τη Σμύρνη. Έτσι η πόλη εντάσσεται στη ρωμαϊκή κυριαρχία ως πολιτική μητρόπολη στην επαρχία της Ασίας και απολαμβάνει μια νέα περίοδο ευημερίας.

Δεδομένης της σημασίας της πόλης, οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες που ήρθαν στην Μ.Ασια ία επισκέφθηκαν επίσης τη Σμύρνη.
Στις αρχές του 124 μ.Χ., ο αυτοκράτορας Αδριανός επισκέφθηκε τη Σμύρνη στο πλαισιο των ταξίδιων του σε ολόκληρη την αυτοκρατορία και ενδεχομένως η Καρακάλλα ήρθε στα 214-215. Η Σμύρνη ήταν μια ωραία πόλη με πλακόστρωτους δρόμους.
Το 178 μ.Χ., η πόλη καταστράφηκε από σεισμό. Ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος συνέβαλε σημαντικά στην ανακατασκευή της πόλης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η αγορά αποκαταστάθηκε. Πολλά από τα έργα αρχιτεκτονικής της πόλης χρονολογούνται από αυτή την περίοδο.

. Κατά την ρωμαϊκή περίοδο, στην πόλη, υπήρξε έντονη εμπορική δραστηριότητα και ταυτόχρονα διατηρήθηκε η αυτονομία της (190π.Χ). .

Προς τα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ., η Σμύρνη εμφανίστηκε ως μία από τις επτά εκκλησίες της Ασίας (Αποκάλυψη 2: 9). Ο απόστολος Ιωάννης κάλεσε τους οπαδούς του να παραμείνουν χριστιανοί: “Να είστε πιστός στο σημείο του θανάτου και θα σας δώσω το στέμμα της ζωής” (Αποκάλυψη 2:10).

Αφού η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο ξεχωριστές οντότητες, η Σμύρνη έγινε έδαφος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η πόλη διατηρούσε την ιδιότητά της ως αξιοσημείωτου θρησκευτικού κέντρου στην πρώιμη βυζαντινή περίοδο, αλλά ποτέ δεν επέστρεψε στα ρωμαϊκά επίπεδα ευημερίας.

Κατά του πρώιμους βυζαντινούς χρόνους, η Σμύρνη συνέχισε να είναι μια σημαντική πόλη, όμως μεγάλη ακμή, γνώρισε κατά τους μέσους βυζαντινούς χρόνους.

Ανέπτυξε αξιόλογη εμπορική κίνηση  κι  οικονομική  ζωή,  πράγμα  που  προκάλεσε  πολλές  πειρατικές  επιδρομές.

Οι Τούρκοι κατέλαβαν πρώτα τη Σμύρνη κάτω από το διοικητή Selquk Çaka Bey το 1076, μαζί με Κλαζομενές την Φώκια και ορισμένα από τα νησιά του Αιγαίου. Ο Çaka Bey  το 1092  γνωστός ως πειρατής Τσαχά.,χρησιμοποίησε τη Σμύρνη ως βάση για τις ναυτικές επιχειρήσεις του.

Το  1084 κυριεύθηκε από τους Σελτζούκους Τούρκους

Το 1097, ο Βυζαντινός διοικητής Ιωάννης Δούκας ανάκτησε την πόλη και τη γειτονική περιοχή.

Μετά καταλαμβάνεται  από τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη όταν η Κωνσταντινούπολη κατακτήθηκε από τους Σταυροφόρους κατά την Τέταρτη Σταυροφορία το 1204
ΙΩΑΝΝΝΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Ανακαταλήφθηκε από τον Ιωάννη Κομνηνό,πόλης σύντομα αργότερα κατά την διάρκεια της βασιλείας του οποίου (1118 -1143) ανακαινίστηκε και επισκευάστηκε το φρούριο του Πάγου.
Αλλά αναγκάσθηκε προκείμενου να σταματήσουν οι πιέσεις από τους Γενουάτες να προβεί σε  τεράστιες παραχωρήσεις στους συμμάχους τους που κράτησαν ένα από τα κάστρα της πόλης.
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ
Από το 1204 –1261 η Σμύρνη, βρισκόταν στην επικράτεια της αυτοκρατορίας της Νίκαιας.
ΓΕΝΟΥΑΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΛΑΤΙΝΟΙ
Το 1261 Γενουάτες έμποροι εγκαταστάθηκαν στην πόλη. Κατά την διάρκεια του 14ου αιώνα. η πόλη βρισκόταν άλλωστε υπό την κυριαρχία των Λατίνων
ΤΟΥΡΚΟΙ
Η Σμύρνη καταλήφθηκε και πάλι από τους Τούρκους στις αρχές του 14ου αιώνα. Ο Umur Bey, ο γιος του ιδρυτή του Beylik του Aydın, πήρε πρώτα το ψηλότερο φρούριο του όρους Πάγο (στη συνέχεια ονομάζεται Kadifekale), και στη συνέχεια το κατώτερο λιμάνι Κάστρο του Νέον Κάστρον (που ονομάζεται Άγιος Πέτρος από τους Γενουάτες και ως “Ok Kalesi “από τους Τούρκους). Όπως έκανε ο Tσάχας δύο αιώνες πριν, ο Umur Bey χρησιμοποίησε την πόλη ως βάση για ναυτικές επιδρομές.
Το 1344, ένας συνασπισμός δυνάμεων που συντονίστηκε από τον Πάπα Κλήμεντα του VI κατέλαβε  το κατώτερο κάστρο σε αιφνιδιαστική επίθεση
Υπήρχε για εξήντα χρόνια δύσκολη  συμβίωσης\ μεταξύ των δύο δυνάμεων, οι Τούρκοι που κρατούσαν το Ανω κάστρο και οι Ιππότες στο χαμηλότερο σημείο
μέχρι τον θάνατο του Umur Bey.

Το 1402, όμως, ο Τιμούρ (Τamerlane) κέρδισε τη μάχη της Άγκυρας εναντίον των Οθωμανών, θέτοντας σοβαρό έλεγχο στο οθωμανικό κράτος Ο Τιμούρ επιτέθηκε και κατέστρεψε τη Σμύρνη και ήταν υπεύθυνος για τη σφαγή του μεγαλύτερου μέρους του χριστιανικού πληθυσμού, που αποτελούσε τη μεγάλη πλειοψηφία στη Σμύρνη

ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ
Οριστικά στους Τούρκους η πόλη πέρασε το 1424 μ.Χ., όταν ο Μωάμεθ Α ́ διέταξε την κατεδάφιση του φρουρίου της  Σμύρνης

Θα μείνει για 5 περίπου αιώνες σκλαβωμένη στους Τούρκους, αλλά θα κατορθώσει να γίνει το άνδρο του σκλαβωμένου Ελληνισμού σε όλους τους τομείς της οικονομίας, και του πολιτισμού, ,το διαμάντι της Ανατολής που θα είναι αξιοζήλευτο σε σημείο που οι Τούρκοι να την αποκαλούν ”Γκιαούρ Σμύρνη ”  άπιστη Σμύρνη. Απελευθερώθηκε  στις 16 Μαιου1919, έμεινε υπό Ελληνική εποπτεία σχεδόν 1200 ήμερες μέχρι την 26η Αυγούστου του 1922(νέο ημερολόγιο), που αναχώρησαν  οι Ελληνικές Αρχές Σμύρνης.