Μάνα-Γη και Άμπελος μας καλούν να αφουγκραστούμε τον παλμό τους. Κάτω από το βλέμμα της Μάνας-Γης κάθε πέτρα φυτό, ζώο και άνθρωπος είναι αδέλφια που συμπορεύονται στο ίδιο μονοπάτι. Η Γη είναι μήτρα που γεννάει καρπούς, τροφοδότες ύλης και πνεύματος. Είναι μια ζωντανή οντότητα, που αξίζει σεβασμού, προστασίας και σωστής διαχείρισης.
Τέλος Μαρτίου – αρχές Απριλίου, σύμφωνα με το μύθο, ο Δίας κόβει τα ράμματα κοντά στο γόνατο – κληματίδα και πετάγεται ο βλαστός-Διόνυσος.. Η Σεμέλη- κλήμα, όμοια με νεκρό κούτσουρο το χειμώνα, είναι η ‘’αποθήκη’’, όπου συσσωρεύονται τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται ο βλαστός-Διόνυσος, για να ξεπεταχτεί από το μηρό του Δία.
Η εικαστικός Ελένη Κεσίσογλου (απόφοιτος του Τ.Ε.Ε.Τ. Φλώρινας) εκφράζει αυτές τις προσεγγίσεις με μια γλυπτική εγκατάσταση στον Άγιο Παντελεήμονα Αμυνταίου, στη θέση ΡΕΝΤΙΝΑ. Τα εγκαίνια της εγκατάστασης πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 24 Απριλίου και ώρα 18:00 μ.μ., παρουσία της τοπικής δημοτικής αρχής.
Τα εγκαίνια συνοδεύτηκαν από την performance «Δημιουργία», μια εικαστική συν-δημιουργία των ΟΧΛΗΡΩΝ Κοζάνης και του 3ικαστικού 3ργαστηρίου της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας. Η εικαστικός Γλύκα Διονυσοπούλου μέσα από ένα λιτό, αφαιρετικό εικαστικό λεξιλόγιο συνδυάζει στη συγκεκριμένη performance τον ποιητικό λόγο του Γιώργου Δελιόπουλου με τελετουργικούς, κρουστούς ήχους και ανάλογες χορευτικές κινήσεις με τη βοήθεια του χορευτή Μιχάλη Μπιμπάση (μέλους της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας). Μέσα από τη «Δημιουργία» αναφαίνεται η ζωογόνος δύναμη της φύσης, ενώ ξεπηδά εκείνος ο Λόγος Θεού και Ανθρώπου, που κρύβεται μέσα στο ελάχιστο σύμπαν και νικά τους θανάτους.
«Όταν η πτώση μοιάζει βεβαία,
μοίρα του Ανθρώπου η Άνοιξη,
μοίρα του Ανθρώπου η γη,
μοίρα του Ανθρώπου ο σπόρος
που σβήνει κι ανθίζει ξανά».
Oι φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου