«Εγκόσμια τοπία του ρόζ» Έκθεση Ζωγραφικής – Σκληβανιώτης Δημήτρης

 Καφενείο των γυναικών «η γυνή» Φλώρινα

Φλώρινα Καλλέργη 4, Φλώρινα

Ο Δημήτρης Σκληβανιώτης παρουσιάζει την ζωγραφική του δουλειά πρώτη φορά στο κοινό της Φλώρινας στο καφενείο των γυναικών «Η Γυνή» σαν εξομολόγηση για την συνεκτικότητα που έχει το τοπίο με το σώμα των γυναικών, ευχάριστο στο βλέμμα και στην ψυχή . Τοπία του ροζ , τοπία με την υπαινιχτική σχεδίαση  σε ένα χώρο μονοοπτικό  και καθολικής ξεγνοιασιάς  με ακριλικά χρώματα σε χαρτιά και καμβάδες . Τα εννέα έργα αφιερώνονται στο αγώνα για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού  και στο Σύλλογο καρκινοπαθών Αμυνταίου και περιχώρων «Μαζί για την Ζωή»

Στην ζωγραφική του ο Δημήτρης Σκληβανιώτης  επιχειρεί με μονοχρωμίες  όγκων  την σχηματοποίηση πραγματικών τοπίων. Τα σχήματα καμπυλώνουν τις ακμές τους από την χρήση του χρώματος ενώ το φως προσδιορίζετε από την σταυρωτή ζυγαριά των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα που γέρνει ή στην αυγή με πρωινό φως ή στην δύση με ένα βαθύ εσπερινό. Η  οργάνωση που προτιμά εξωθεί τα τοπία του σε τόπους του λιλά , του τριανταφυλλί, του κροκί, με ανάμιξη του λευκού και του μαύρου με εξαίρεση σε αυτά τα έργα την τοπιογραφικότητα ενός απρόβλεπτου  ροζ. Αυτό το ευκολόβλεπτο ροζ με την τόση ευδαιμόνιση στο βλέμμα δεν ανανεώνει τον τρόπο που κοιτάμε αλλά το ίδιο το υπαρκτό τοπίο που σαγηνευτικό σκιαγραφείτε με το χρώμα. Τα διάττοντα σημεία του ορίζοντα στην ζωγραφική του Σκληβανιώτη διεγείρουν την απελευθερωμένη φαντασία και είναι συνθήκη καταστατική γατί δεν ακολουθεί το μάτι τα περιγράμματα αλλά την ζωτικότητα των χρωμάτων  και την στοιχειώδη χρήση τις τονικότητας των όγκων για να περιπλανηθεί. Τα εγκόσμια τοπία άφαντα από τους ανθρώπους που κατοικούν στα σπίτια των τοπίων , πίσω από τους τοίχους με τα χρώματα βλέπονται μεταξύ τους  κρυμμένοι από τα βλέμματα των θεατών, δυναμώνοντας την αίσθηση της ανυπαρξίας και της χαρούμενης ευδιάθετης  μοναξιάς, την παραπλανημένη ευζωία, την ευωχία ενός γυναικείου κορμιού.

Το τοπία είναι το όνειρο του εαυτού του. 

Στο χώρο παρουσιάζεται και ένα έργο του Στερίκα Κούλη αφιερωμένο στα είκοσι χρόνια από το θάνατο του.

floroieikastikoi