Ενισχύουν την ελπίδα νέοι γονείς και εθελοντές εκκλησάρηδες.
του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα
Όμορφη και ειρηνική από τη χάρη της Αγίας – δε γίνεται άλλωστε να βρίσκεσαι στην ελληνική ύπαιθρο, που στολίζεται από μικρά Εξωκλήσια και να μη νιώθεις όμορφα, απλά και ειρηνικά – και με την προσέλευση πολλών πιστών πραγματοποιήθηκε η ι. πανήγυρη (7-7-2018) στο παλιό και ανακαινισμένο με τέχνη και μεράκι ι. Εξωκλήσι της Αγίας Κυριακής, της ομώνυμης Ενορίας Αγίας Κυριακής, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.
Διαπίστωση: Ενισχύουν την ελπίδα νέοι γονείς και εθελοντές εκκλησάρηδες.
Η Αγία Κυριακή άθλησε (έδωσε μαρτυρία και πήγε εκούσια στο μαρτύριο για το Χριστό) στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Ήταν κορίτσι, δεν είχε αγγίξει τα 20 χρόνια, όταν την έπιασαν για την πίστη της στο Χριστό και την έσυραν στον κριτή στη Νικομήδεια. Πρωτύτερα, για να επιτείνουν ψυχολογικά το μαρτύριό της (αφού τα καλοπιάσματα του κριτή δεν έπιασαν τόπο) είχαν εξορίσει στην Αρμενία τους γονείς της. Μόνη της η μικρή Κυριακή έδωσε τη μάχη της μαρτυρίας δημόσια και την ολοκλήρωσε αταλάντευτα και νικηφόρα με το μαρτύριό της για το Χριστό.
Τις ι. Ακολουθίες (Αγιασμό, Όρθρο, Θεία Λειτουργία, κόλλυβα εορταζόμενης Αγίας, μνημόσυνο) τέλεσε ο πρωτοπ. Κωνσταντίνος Κώστας αρχιερατικός επίτροπος Α.Π.Β. και στο αναλόγιο έψαλε ο Γεώργιος Πιτσιούγκας.
Οι εκκλησάρηδες του Εξωκλησιού Στέργιος και Μαρία Κακούλη που φροντίζουν όλο το χρόνο το ι. Εξωκλήσι και τον απλωτό περιβάλλοντα χώρο, ετοίμασαν με τον πιο καλό τρόπο, εύρυθμα και με τάξη, τα πάντα για την πανήγυρη.
Στη Θεία Λειτουργία παρέστησαν ο πρόεδρος της Τ.Κ. Αγίας Κυριακής Δημοσθένης Κακούλης και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο της Ενορίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σκούλιαρης.
Διαπίστωση: Ενισχύουν την ελπίδα νέοι γονείς και εθελοντές εκκλησάρηδες.
Ελπίδα 1η: Οι νέοι γονείς με τα παιδιά τους. Εντυπωσιάστηκα με την παρουσία στη Θεία Λειτουργία της ιεράς πανηγύρεως του Εξωκλησιού νέων γονέων μαζί με τα μικρά παιδιά τους και με συμμετοχή στη Θεία Κοινωνία, που ταξίδεψαν από τη Βέροια. Νέοι γονείς, δεύτερης γενιάς, που έλκουν την καταγωγή τους από τη Σκούλιαρη, που δε γεννήθηκαν σ’ αυτήν και δεν έχουν άμεση βιωματική σχέση με το χωριό των παππούδων τους. Και έρχονται – διανύοντας μια μεγάλη διαδρομή – σ’ ένα Ξωκλήσι μέσα στα Πιέρια άγνωστο σ’ αυτούς. Αυτό που τους έλκει είναι το απερίγραπτο, ωστόσο όμως αληθινό και υπαρκτό.
Είναι ο έρωτας, το άρωμα της ορθοδοξίας, που γεννά η μήτρα της εκκλησιαστικής λατρείας. Είναι η μικρή φλογίτσα μέσα στην καρδιά τους που την πρωτοάναψε μια γιαγιά – ένας παππούς από τα βρεφικά και τα παιδικά τους χρόνια. Αυτή η φλογίτσα είναι που καίει τα σωθικά τους και φωτίζει την ύπαρξή τους.
Είναι μια παιδαγωγία αυτή, που μακάρι να την λαμβάνει υπ’ όψιν του στα σοβαρά και ο πολιτικός μας βίος, το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, και να χτίζει τη νέα παιδαγωγική αντίληψη πάνω σ’ αυτή τη συνάφεια και όχι, όπως δυστυχώς, συμβαίνει πολύ συχνά, να προσπαθεί, ακατανόητα και πεισματικά, να τη διακόψει.
Οι νεοσσοί επισκέπτες των ιερών Εξωκλησιών είναι φορείς μιας σχέσης με ρίζες που έρχονται ζωογόνα από πολύ μακριά. Από τα χρόνια των αρχαίων διωγμών της Εκκλησίας. Γεννήτορες είναι οι αρχαίοι μάρτυρες. Η νέα έκφραση αυτής της σχέσης δεν πρέπει στην εποχή μας να είναι μια απολιθωμένη μεταφορά της παράδοσης. Αλλά να κατορθωθεί διαλογικά η σύνθεση της παράδοσης με τη νεωτερικότητα, της δύσης με την ανατολή. Είναι η μεταμόρφωσή μας. Το χρειάζεται η ψυχή μας.
Ελπίδα 2η: Οι εκκλησάρηδες των Εξωκλησιών. Οι Ενορίες μας, οι τοπικές κοινωνίες μας, περιέχουν αστείρευτο ανθρώπινο δυναμικό. Είναι οι, δυσερμήνευτης πίστης, αφοσίωσης και αγάπης, στα Εξωκλήσια εκκλησάρηδες. Από το ανοιχτό μπαλκόνι της Αγίας Κυριακής Σκούλιαρης (πάνω από το Σκεπασμένο Βελβεντό και υπό τους ήχους των καταρρακτών του) μαζί με τους εκκλησάρηδες της Αγίας Κυριακής ‘’είδα’’ όλα (γύρω στα 100) τα Εξωκλήσια του Βελβεντού μαζί και τους εκκλησάρηδές τους.
Ποια πίστη, ποια αγάπη κατευθύνει τους εθελοντές εκκλησάρηδες στα ι. Εξωκλήσια στη φροντίδα τους και στα όσα εντός αυτών τελούνται, δηλαδή στον απερίγραπτο πλούτο της Θείας Λατρείας της Εκκλησίας; Αυτό το δεύτερο είναι σημαντικότατο.
Οι εκκλησάρηδες είναι αυτή η μικρή ζύμη, που μπορεί να μεταπλάθει (και αυτή) – χωρίς ‘’γραμμή’’, ‘’διακηρύξεις’’ και τσιτάτα – τις ενορίες, τις τοπικές κοινωνίες μας.
Όποιος σταθεί μέσα σ’ ένα από αυτά τα μικρά Εξωκλήσια και αφουγκραστεί, απελευθερωμένος από ανοησίες, αγκυλώσεις και προκαταλήψεις, την κατανυκτική σιωπή τους, θα ακούσει μέσα του όλον αυτόν τον πλούτο, την ομορφιά και το φως να τον κατακλύζουν. Σ’ αυτόν τον πλούτο, την ομορφιά και το φως, πυρήνας είναι ο Χριστός που σώζει (μοναδικά Αυτός) τον άνθρωπο και ενώνει στο πρόσωπό Του το ανθρώπινο γένος.
Τους πρέπει έπαινος τους εκκλησάρηδες. Πρέπει να ενθαρρύνονται. Και όχι – τι κακό κι αυτό όταν και όπου συμβαίνει! – να αποπέμπονται χωρίς λόγο και αιτία.
Στην περιοχή μας η Αγία Κυριακή τιμάται δεόντως και στα Σέρβια. Ο παλιός Επισκοπικός Ναός των Σερβίων τιμάται στο όνομα της Αγίας και η Αγία Κυριακή είναι η πολιούχος των Σερβίων. Να έχομε, μικροί και μεγάλοι, την ευχή της.
Από το ιερό Εξωκλήσι της Αγίας Κυριακής Σκούλιαρης αφουγκράζομαι τη φωνή του ‘’Ψηφίσματος της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης για την ονοματοδοσία της γειτονικής χώρας των Σκοπίων. Κοζάνη, 27-6-2018’’: ‘’Η Μακεδονία ήταν, είναι και θα παραμείνει Ελληνική. Η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελλάδα!’’. Και τη φωνή της Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος: ‘’Δεν αποδεχόμαστε την απονομή του όρου ‘’Μακεδονία’’ ή παραγώγου του ως συστατικού ονόματος άλλου Κράτους’’. (Απόφαση της Δ.Ι.Σ., 26-1-2018). Θαρρώ πως αυτή η φωνή ανακλάται από την ήρεμη επιφάνεια της μεγάλης λίμνης του Αλιάκμονα – Πολυφύτου κι απλώνεται ειρηνικά παντού σε όλη τη χώρα: Ακούει κανείς; …!
Αυτή τη φωνή την ακουμπώ εξ όλης της ισχύος μου στα χέρια της Αγίας Κυριακής με την παράκληση να τη μεταφέρει στο Θεό. Αυτός γνωρίζει και κρίνει για το χρόνο και τον τρόπο της παρέμβασής Του στα ανθρώπινά μας, ώστε να γίνεται το θέλημά Του ‘’ως εν ουρανώ και επί της γης’’.
‘’Ο Λόγος του Θεού αγνήν σε άφθορον, ως κάλλει εκλάμπουσαν της ψυχής σου, (Κυριακή) εαυτώ νύμφην προσήκατο, ερασθείς σου δι’ άκραν αγαθότητα’’. (Κανών της Αγίας, Ωδή γ’.).
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
15-7-2018