Τη Διπλωματία και τα θέματα εξωτερικής πολιτικής δεν τα γνωρίζω και ούτε είμαι της κατηγορίας του «ξερόλα» για να ασχολούμαι μαζί τους. Άνθρωπος της αγοράς είμαι, κινούμαι σε έναν χώρο που όταν μας ρωτάς «πόσο κάνει 1+1» σου απαντάμε «2» χωρίς «επιφυλάξεις» κι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να «ζυγίζουμε» τα πράγματα και η μόνη «μέθοδος» που ξέρουμε για να σχολιάζουμε τα γεγονότα.
Χάρηκα το ίδιο δυνατά με όλους τους Έλληνες για την αποφυλάκιση των δύο στρατιωτικών μας, από τη φυλακή της Τουρκίας, βλέποντας όμως τον τρόπο που το χειρίστηκε η κυβέρνηση και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, διαπιστώνω ότι προσπαθούν να μας πείσουν ότι «1+1» κάνει «11». Κυρίως όμως θυμώνω επειδή θεωρούν πως απευθύνονται σε πολίτες «ηλίθιους» που θα πιστέψουν τα σενάρια που διέδωσαν περί δήθεν «πρωθυπουργικής παρέμβασης» για την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών αλλά και θα εντυπωσιαστούν από το φθηνό κινηματογραφικό σόου που στήθηκε μέχρι την άφιξή τους, στη Θεσσαλονίκη.
Βλέποντας, ακούγοντας και διαβάζοντας τις ειδήσεις, εύκολα μπορεί να πληροφορηθεί ο καθένας ότι τις ημέρες αυτές, οι Τούρκοι δεν απελευθέρωσαν μόνο τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς αλλά απελευθέρωσαν και τον Τανέρ Κιλίτς, πρόεδρο τοπικού παραρτήματος της Διεθνούς Αμνηστίας που κρατούσαν επίσης στις φυλακές με την κατηγορία της υποστήριξης του Φετουλάχ Γκιουλέν τον οποίο η Άγκυρα κατηγορεί ότι βρίσκεται πίσω από την απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016. Και ετοιμάζονται να απελευθερώσουν κι άλλους. Οι ειδικοί αναλυτές έγραψαν ήδη και ανέλυσαν ότι πρόκειται για κινήσεις του Ερντογάν που σχετίζονται με την οικονομική κρίση που έφερε στην Τουρκία, η αντιπαράθεσή της με τις ΗΠΑ και λόγω της συνεχιζόμενης κράτησης στη Σμύρνη του αμερικανού πάστορα Άντριου Μπράνσον. Μια κράτηση που επίσης ενδέχεται να λάβει τέλος σε σύντομο χρονικό διάστημα, εντασσόμενη κι αυτή στις κινήσεις Ερντογάν, με στόχο να αλλάξει το κλίμα και να πετύχει μια ανάκαμψη στα προβλήματα της τουρκικής οικονομίας.
Με άλλα λόγια, η απροσδόκητη αποφυλάκιση των δύο ελλήνων στρατιωτικών, δεν ήταν μια μεμονωμένη ενέργεια της Τουρκίας προς την Ελλάδα, ούτε έγινε στο πλαίσια μιας διμερούς διαπραγματευτικής διαδικασίας.Όταν ο Ερντογάν αποφάσισε να αποφυλακίσει τους δύο στρατιωτικούς μας, δεν σκέφτονταν το παραμικρό για την Ελλάδα, ούτε υπολόγιζε κανέναν Τσίπρα και κανέναν Κοτζιά. Το έκανε σκεπτόμενος μόνο την Τουρκία και υπολόγιζε μόνο στους Αμερικάνους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα κι αυτός είναι ο λόγος που η ελληνική πλευρά αιφνιδιάστηκε όταν ενημερώθηκε πρώτη φορά για την εξέλιξη από τα τουρκικά πρακτορεία ειδήσεων. Αυτή είναι η αλήθεια και όλα τα υπόλοιπα είναι φθηνή προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ και των συνοδοιπόρων του. Διαφορετικά, όλο και κάποια διαρροή θα είχε προηγηθεί, όλο και κάποιο ΜΜΕ θα άφηνε ένα υπονοούμενο. Όμως δεν έγινε τίποτα απολύτως και όλοι ήταν σε διακοπές και εντελώς ανυποψίαστοι. Ούτε βέβαια υπήρχε περίπτωση, οι άθεοι της εμμονικής και ιδεοληπτικής αριστεράς που μας κυβερνούν, να συνδύαζαν μια τέτοια «ενέργεια» με τη γιορτή του Δεκαπεντάυγουστου, ρισκάροντας να μοιραστούν την «επιτυχία» και με τα… Θεία.
Όπως είναι αλήθεια ότι σχεδόν αμέσως, η καιροσκοπική κυβέρνηση Τσίπρα έκρινε πως βρέθηκε μπροστά σε μια αναπάντεχη ευκαιρία, για «στεγνή» πολιτική εκμετάλλευση της υπόθεσης και για μια επιχείρηση αλλαγής εικόνων από την συνεχώς και άνευ φρένων καταρρέουσα πορεία της. Κι έστησε αμέσως ένα πρόχειρο πανηγυράκι, με εξ ίσου κακοστημένες σκηνές υποδοχής των δύο στρατιωτικών, με έκδοση «non paper» οδηγιών προς στελέχη της για ανάλυση της δήθεν «συμμετοχής του πρωθυπουργού» και την συνεπικουρία της ΕΡΤ και άλλων φιλικών ΜΜΕ. Ενώ την ίδια στιγμή, ο Νίκος Κοτζιάς και οι κυβερνητικοί κολαούζοι του, έκαναν λόγο για την… «αθόρυβη διπλωματία». Τρομάρα τους. Ήταν τόσο αθόρυβη, που δεν την πήραν μυρουδιά ούτε στο ίδιο το υπουργείο κι ευτυχώς να λες που έχουν πάντα κάποιον για να βλέπει τις ειδήσεις…
Όσο για τη συμμετοχή του Έλληνα πρωθυπουργού στην υπόθεση της αποφυλάκισης των στρατιωτικών μας, στην πραγματικότητα το μόνο που έκανε ήταν να στείλει το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για να τους παραλάβει από την Κωνσταντινούπολη, για να τους μεταφέρει στη Θεσσαλονίκη και όχι στο στρατόπεδό τους στη Θράκη, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τις φυλακές που κρατούνταν, όπως θα γίνονταν σε μια σοβαρή χώρα. Άσε που ενώ μπορούσαν μέσα σε πέντε λεπτά δρόμο, να τους μετακινήσουν από την Ανδριανούπολη (όπου και η φυλακή τους) στην Ελλάδα και στην Αλεξανδρούπολη, προτίμησαν να τους μετακινήσουν πρώτα μακρύτερα, στην Κωνσταντινούπολη (3,5 ώρες δρόμο) κι από εκεί να τους φέρουν στην Ελλάδα, μόνο και μόνο για να χρησιμοποιηθεί το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για τις ανάγκες του κυβερνητικού σόου. Μιλάμε για γελοιότητες εξαιρετικού μεγαλείου.
Το δε κυβερνητικό σόου άρχισε να εξελίσσεται ήδη μέσα από το αεροσκάφος, με τους αμήχανους αποφυλακισμένους αρχικά να είναι ντυμένοι πολιτικά και να τους κερνά… «σαμπάνια» ο κεφάτος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος (λες και ήταν αυτό που τους είχε λείψει) αλλά και να βγαίνει σέλφι μαζί τους, αφού έτσι απλά, με σαμπάνια και σέλφι σε smartphoneγιορτάζει πάντα τις στιγμές του, ο κάθε «τίμιος» αριστερός.
Μετά όμως το σκηνικό έπρεπε να αλλάξει καθώς άλλαζαν και οι συνήθεις των πρωταγωνιστών του «κυβερνητικού θιάσου» που είχαν σειρά για να τους… «παραλάβουν». Τους άλλαξαν ρούχα, τους έντυσαν με στρατιωτικές στολές και τους έβαλαν να χαιρετούν, να «χτυπούν» προσοχή και να αναφέρονται μπροστά στον πολιτικό προϊστάμενό τους. Γελοιότητες μέρος δεύτερο και μάλιστα χωρίς ντροπή, μπροστά στους γονείς τους αλλά και μπροστά σε άβουλους αρχηγούς και υπαρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων, που μάλλον είχαν τους λόγους τους για να είναι απλοί παρατηρητές του «θεάτρου». Και αμέσως μετά, ελεύθεροι πλέον από την «κυβερνητική πασαρέλα» ξαναντύθηκαν με πολιτικά, για να μεταβούν στα σπίτια τους.
Για τέτοια κοροϊδία μιλάμε, με τα γνωστά κυβερνητικά παπαγαλάκια να το «τερματίζουν» υποστηρίζοντας μέχρι και ότι ο βασικός λόγος για την απελευθέρωση των στρατιωτικών μας, ήταν οι «εξαιρετικοί χειρισμοί της κυβέρνησης» και οι «αποτελεσματικές παρεμβάσεις Τσίπρα προς Ερντογάν». Η αμετροέπεια σε όλο το μεγαλείο της, όταν και οι ίδιοι ομολογούσαν ότι οι συναντήσεις του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Σουλτάνο Ερντογάν, ήταν τόσο αποτυχημένες από την πλευρά μας, που άγγιζαν τα όρια της πολιτικής και διπλωματικής «φάπας»
Τα συζητάμε όλα αυτά και με τον απλό κόσμο της περιοχής μου και ένα έχω να σας διαβεβαιώσω. Στο άκουσμά τους, γελάει ακόμη και το παρδαλό κατσίκι. Κι επειδή δεν ξεχωρίζω μεγάλα και μικρά χωριά, όταν πηγαίνω να συναντήσω τους φίλους μου, τα λέγαμε τις προάλλες και με μια παρέα καλών φίλων μου, στους Λαζαράδες Κοζάνης.
Ξέρετε που «πέφτουν» οι Λαζαράδες;
Ε… ακριβώς μέχρι κι εκεί γελούν με τους γελοίους της κυβέρνησης Τσίπρα.
Γελούν μέχρι και στους Λαζαράδες.
Κάτανας Χάρης
π.Βουλευτής Νομού Κοζάνης