Μετά τα οικογενειακά γιορτινά τραπέζια και τα εορταστικά ξενύχτια που συνοδεύονται πάντα από υπέρμετρη κατανάλωση αλκοόλ, έφτασε πλέον η στιγμή να βάλουμε νέους στόχους για τη χρονιά που έρχεται. Εξάλλου, κάθε νέος χρόνος έρχεται για να σηματοδοτήσει ένα νέο ξεκίνημα, μια αλλαγή –ή και πολλές– ανάλογα με τις επιθυμίες μας.
Η αυτοκριτική είναι μια δύσκολη έννοια κι αυτό γιατί έχουμε μάθει πάντα να δικαιολογούμε τον εαυτό μας. Δεν είμαστε εξωτερικοί παρατηρητές όταν μας κρίνουμε, άλλα το συναίσθημα μας παρασύρει να θεωρήσουμε πως ακόμα κι αν δεν κάναμε τις κατάλληλες επιλογές, τις υποστηρίξαμε στο 100% γιατί ήταν δικές μας.
Ξέρουμε, όμως, τόσο τα λάθη μας όσο και τα πάθη μας, οπότε μόνο καλό θα μας κάνει να τα παραδεχτούμε στον ίδιο μας τον εαυτό. Ίσως στην αρχή τρομάξουμε, ίσως διαπιστώσουμε ακόμα και πως έχουμε τάσεις αυτοκαταστροφής, λιγότερη αυτοπεποίθηση και ζήλο απ’ όσο θα θέλαμε, πως κάνουμε συχνά πίσω σε στιγμές που ο δρόμος είναι ανοιχτός και πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά. Στην τελική, όμως, πού το κακό σε όλα αυτά;
Ναι, δεν είσαι ο Μr Perfect. Κι αυτή τη στιγμή, μετά την αυτοκριτική σου, έχεις ένα όπλο παραπάνω. Ξέρεις! Ξέρεις πού υστερείς, ξέρεις τα αδύνατα σημεία σου και γύρω από αυτά θα πρέπει να κινηθούν κι οι στόχοι σου το νέο έτος.
Ούτε του χρόνου θα γίνεις τέλειος, ας το αποδεχτούμε από τώρα αυτό. Μπορεί, όμως, να γίνεις καλύτερος. Καλύτερος ως προς εσένα, γιατί αυτό είναι και το νόημα. Να βελτιώνεις τον εαυτό σου, συγκριτικά με τις δικές σου δυνατότητες. Να πλησιάζεις όσο περνάνε οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια στην τελειότητά σου. Μπορεί να μην μπορέσεις να πετύχεις όσα ζηλεύεις σε συνανθρώπους σου, όμως απ’ τη στιγμή που έχεις καταφέρει να ανεβάσεις εσένα πιο ψηλά από ‘κει που ήσουν, έχεις πετύχει. Εξάλλου, τη δική του κορυφή κυνηγάει να κατακτήσει ο καθένας από μας.
Κι ως προς το τι είναι αδύνατον και τι είναι δυνατόν, εγώ έχω ένα να σου πω. «Τα πάντα είναι εφικτά, εφόσον κινούνται στα πλαίσια του ρεαλισμού κι εφόσον τα θες τόσο πολύ, ώστε να προσπαθήσεις να τα αποκτήσεις». Πριν όμως βγάλεις το συμπέρασμα ότι μπορείς να έχεις τα πάντα –αρκεί να το θες και να το κυνηγάς– σκέψου λίγο τι πρέπει να χάσεις. Σκέψου μια ζυγαριά, που απ’ τη μία πλευρά έχει το στόχο –και μόνο αυτόν– κι απ’ την άλλη έχει όλα αυτά που πρέπει να χάσεις ή να θυσιάσεις για να καταφέρεις να την κάνεις να γύρει προς τη μεριά του στόχου. Αξίζουν όλα αυτά ή το ρίσκο είναι τόσο μεγάλο που κινδυνεύεις να αλλάξεις όλη σου τη ζωή;
Επομένως, πρόσεχε∙ οι στόχοι που θα βάλεις στη δική σου ζυγαριά τη φετινή χρονιά, ας μη σου κοστίσουν περισσότερα απ’ αυτά που κρίνεις πως αξίζουν.
Και κάτι ακόμη. Στο ερώτημα «να είμαι απολύτως ρεαλιστής και να ξέρω μέχρι πού να φτάσω ή να θέτω υψηλούς στόχους υπερεκτιμώντας εν γνώσει μου τις δυνάμεις μου;» την προσωπική σου απάντηση θα τη δώσεις εσύ. Εγώ έχω μόνο να σου πω πως είσαι ικανός να καταφέρεις περισσότερα απ’ αυτά που μπορείς να διανοηθείς και πως αξίζει να κοιτάς ψηλά, ακόμα κι αν χρειαστεί να ανεβαίνεις σκαλί-σκαλί μέχρι να φτάσεις.
Γιατί το δύσκολο, δεν είναι να φτάσεις την κορυφή. Εκεί, έστω και λίγο, έχουν βρεθεί πολλοί. Το δύσκολο είναι να καταφέρεις να παραμείνεις στην κορυφή!