Φάτσα του Ποντου -Σταύρου Π. Καπλάνογλου

Η Φάτσα ( Fatsa, Φατσά) είναι παραλιακή πόλη της Τουρκίας στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας.

Το παλαιότερα σε πολύ μικρή απόσταση υπήρχε η πόλη Πολεμονιον που πολύ θεωρούν ότι οι δυο πόλεις συνταυτίζονται

Το Πολεμόνιον (Polemonium ) βρισκόταν στις εκβολές του ποταμού Σιδηνού, σε απόσταση 10 σταδίων από την αρχαία Φασιδανή ( Phadisane ), αν λάβουμε υπ’οψιν ότι 1 στάδιο κατά τον Ηρόδοτο αντιστοιχούσε σε 186 μέτρα η απόσταση Πολεμονιου-Φάτσας ήταν περίπου 2 χλμ

Η σύγχρονη πόλη Μπολαμάν, που βρίσκεται 6 χιλιόμετρα από την πόλη Φάτσα, δεν απέχει μόνο 10 στάδια [από τη Φάτσα, δεν είναι η ίδια πόλη με το Πολεμόνιον, αλλά ονομαζόταν και Κάστρο Φάτσα στο παρελθόν.

Από την Φάτσα ή Πολεμόνιον ( σήμερα περνά και ο ποταμός Μπόλεμαν (Bolaman )

είναι η σύγχρονη ονομασία του ποταμού που διέρχεται από τη Φάτσα (ο ποταμός είναι ο αρχαίος Σιδηνός

Βρισκόταν ανάμεσα στην Οινόη και τα Κοτύωρα

Ο Ιεροκλής ανέφερε λανθασμένα το όνομα της πόλης ως Τελομόνιον. Άλλα και άλλοι το μεταφέρουν σε Ρωμαϊκούς χάρτες ως Τολεμώνιον

Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος ανέφερε ότι ήταν 120 ρωμαϊκά μίλια από την Αμισό,

(Εφόσον το 1 ρωμαϊκό μίλι είναι 1.479 μέτρα, τα 120 μίλια είναι περίπου 177,5 χιλιόμετρα ) που φαίνεται να είναι πολύ μεγάλη απόσταση. (Comp. Amm. Marc. xxii. 8· Hierocl, σελ. 702,

Το γεγονός ότι ο Στράβων και άλλοι συγγραφείς δεν αναφέρουν το όνομα του Πολεμόνιον υποδηλώνει ότι ο οικισμός χτίστηκε στην πόλη Σίδη, την οποία κανείς δεν ανέφερε μετά τον Στράβωνα.

Η σημερινή απόσταση στον σύγχρονου αυτοκινητόδρομο Σαμψούντας (Αμισού ) – Φάτσας είναι 109 χλμ ,ο παλιός δρόμος ήταν 152 χλμ .

Ο Τούρκος περιηγητής Evliya Gelepi τον 17ο αιώνα αναφέρει ότι έχει 300 σπίτια τα περισσότερα Ελληνικά 1 χάνι , ένα λουτρό ,με αμπέλια και κήπους

Το 1900 είχε 1300 Έλληνες ορθόδοξους , 350 Έλληνες διαμαρτυρόμενους ,350 Αρμένιους και 1000 Μουσουλμάνους

Είχε πληθυσμό 1200 ΈλλΉνων , Τούρκων επίσης από 1.000 περίπου και 350 Αρμένιους.

Τα μέλη της Εληνικής κοινότητας κατάγονταν από την Αργυρούπολη, την Οινόη, Τα Κοτύωρα, την Τοκάτη κλπ. και ήταν όλοι Έλληνες . Βρίσκονταν συγκεντρωμένοι σε δύο συνοικίες στα νοτιοδυτικά της πόλης

— Σίδη,

Ενδεχόμενα το πρώτο όνομα ήταν Σίδη Ελληνικό όνομα που πήρε το όνομα από τον μικρού ποταμό Σιδηνό, τον σημερινό Bolaman (εκτουρκοποίηση του Πολεμόνιος )

Ο Στράβων δήλωσε ότι η πεδιάδα της Σιδήνης και ο ποταμός πήραν τα ονόματά τους από το κάστρο της Σίδης , ενώ ο Πλίνιος αρκέστηκε να αναφέρει το όνομα της πόλης . Το αρχικό όνομα της πόλης, Σίδη , σημαίνει «ρόδι» στα Ελληνικά, Με αυτό το όνομα υπήρχαν και άλλες πόλεις στην Μικρά Ασία

— Fatsa, Φατσά ή Φάβδα,ή Φαδισάνη ή Φάδισα.

Η Φαμιζάν ήταν η κόρη του του βασιλιά Φαρνάκη Β’ του Πόντου προς τιμή της οποίας δόθηκε το όνομα <<Φα(μιζ)διάνη >>η ονομασία αυτή μετεξελίχθηκε με το πέρασμα του χρόνου σε Φαδισανή, Φανίσε, Φαδισάνα), Phadsane, Phatisanê , Vadisani Βαδισανή), Phabda, Pytane, Facha, Fatsahστη σημερινή Fatsa.

Κατά μια άλλη άποψη το σημερινό όνομα, Fatsa, έχει επηρεαστεί από τη νεοελληνική Φάτσα ή Φάτσα Πόντου (το φάτσα προέρχεται από το Λατινικό faccia , που μεταφράζεται ως «πρόσωπο ή σπίτι στη θάλασσα»,

Η λέξη που υπάρχει στην Ελληνική γλώσσα < Φάτσα > είναι άμεσο δάνειο από την Ιταλική faccia ή άμεσο δάνειο από Βενετική fazza

– Πολεμώνιον

Το όνομα αυτό το πήρε από τον βασιλιά Πολέμωνα Α’.

(Πολεμόνιον). Πόλη στα παράλια του Πόντου, στη Μικρά Ασία, που έχτισε ο βασιλιάς Πολέμων (πιθανότατα ο δεύτερος του ονόματος), στη θέση της παλαιότερης πόλης Σίδη, και στο τέλος ενός βαθύ κόλπου.

(Σίντα). Το παλιό όνομα του Polemonium.

–Κιμμέριοι

Από το 675 π.Χ. και μετά, οι Κιμμέριοι , Η ιστορία της Φάτσας ανάγεται στην αρχαιότητα, όταν η ακτή εποικίστηκε από Κιμμέριους , και Έλληνες του Πόντου τους αιώνες π.Χ. – Ο Φαρνάκης Β΄

O Φαρνάκης Β΄ του Πόντου από την κόρη του οποίου πήρε η πόλη το όνομα της ήταν Βασιλιάς (π. 97 – 47 π.Χ.) από τη Δυναστεία των ΜιθριδατιδώΝ του Κιμμερίου Βοσπόρου ως το τέλος του.

Είχε καταγωγή Περσική και Μακεδονική (Ελληνική). Ήταν γιος τού Μιθριδάτη ΣΤ΄ τού Πόντου και της πρώτης συζύγου του και αδελφής του Λαοδίκης. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο βασίλειο τού Πόντου και ήταν συνονόματος με τον προπάππο του Φαρνάκη Α΄ τού Πόντου. Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν τον Φαρνάκη Β΄ ως βασιλιά του Πόντου, ωστόσο ήταν στην πραγματικότητα μόνο των περιοχών γύρω από τον Κιμμέρο Βόσπορο. Όταν ο πατέρας του ηττήθηκε από τους Ρωμαίους στον Γ΄ Μιθριδατικό Πόλεμο (73-63 π.Χ.) και απεβίωσε το 63, οι Ρωμαίοι πρόσθεσαν τον Πόντο στις επαρχίες τους και τον ένωσαν με τη Βιθυνία στην επαρχία της Βιθυνίας & Πόντου.

Η Φάτσα βρισκόταν εντός των ορίων του Βασιλείου του Πόντου.

Μετά τον Φαρνάκη Β και την δυναστεία των Μιθιδράτιδων την περιοχή διοίκησε ο , ο Πολεμώνιος , ο οποίος καταγόταν από διαφορετική δυναστεία, κυβέρνησε την περιοχή .

– Σίδη ,Πολεμόνιον και Φάτσα

Ούτε ο Στράβων ούτε κανένας συγγραφέας πριν από αυτόν αναφέρει αυτήν την πόλη, και επομένως γενικά πιστεύεται ότι χτίστηκε στη θέση της κωμόπολης Σιδη, που δεν παρατηρείται από κανέναν συγγραφέα μετά τον Στράβωνα.

Το όνομά του υποδηλώνει ότι ιδρύθηκε, ή εν πάση περιπτώσει ονομάστηκε από έναν Πολέμωνα, ίσως εκείνον που έγινε βασιλιάς αυτού του τμήματος του Πόντου, περίπου το 36 π.Χ., από τον Μ. Αντώνιο.

Είχε λιμάνι, και φαίνεται ότι με την πάροδο του χρόνου έγινε τόπος μεγάλης σημασίας, καθώς το τμήμα του Πόντου στο οποίο βρισκόταν έλαβε από αυτόν το όνομα Πόντος Πολεμόνικος.

– Ποιος ήταν 0 Βασιλιάς Πολεμόνιος

Ήταν βασιλιάς του Κιμμερίου Βοσπόρου, του Ανατολικού τμήματος του Πόντου (37-8 π.Χ.), τον οποίον εγκατέστησε στον θρόνο ο Μάρκος Αντώνιος ως ανταμοιβή της βοήθειας, που προσέφερε στους Ρωμαίους εναντίον των Πάρθων. Νυμφεύτηκε την Πυθοδωρίδα του Πόντου. ήταν γιος του ρήτορα Ζήνωνα της Λαοδικείας.

Η Φάτσα αναφέρθηκε για πρώτη φορά, την εποχή του Βασιλείου του Πόντου , ως Πολεμόνιο , μετά τον βασιλιά Πολέμωνα Α’ , τον Ρωμαίο βασιλιάς που διορίστηκε από τον Μάρκο Αντώνιο . (83 π.Χ. 30 π.Χ. )

– Ρωμαϊκή επαρχία Υπό τον Νέρωνα , το βασίλειο έγινε ρωμαϊκή επαρχία το 62 μ.Χ.

Το 295 μ.Χ. περίπου, ο Διοκλητιανός (σ.σ. 284–305) διαίρεσε την επαρχία σε τρεις μικρότερες επαρχίες, μία από τις οποίες ήταν ο Πόντος Πολεμόνικος , που ονομαζόταν Πολεμόνιο, που ήταν η διοικητική της πρωτεύουσα.

Το 63 μ.Χ., η διοίκηση του Πολεμόνιου καταργήθηκε από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και το 395 μ.Χ. τα εδάφη αυτά μεταφέρθηκαν από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία .

Ως αποτέλεσμα της εισροής Πετσενέγκων και Κουμάνων Τούρκων που εισήλθαν στην Ανατολία από το 391 μ.Χ. , οι πρώτοι Τούρκοι εισήλθαν στη Φάτσα

– Βυζάντιο

Καθώς η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εξελίχθηκε σε Βυζαντινή Αυτοκρατορία , η πόλη έχασε μέρος της περιφερειακής της σημασίας. Πρωτεύουσα της επαρχίας έγινε η Νεοκαισάρεια και η Μητρόπολη Πολεμωνίων ήταν σύζυγος της μητροπολιτικής έδρας Νεοκαισάρειας

–Οι Οθωμανοί στην Φάτσα οριστικά.

Η οριστική εγκατάσταση των Τούρκων στην περιοχή Φάτσα ηταν αποτέλεσμα των επιδρομών που έγιναν μετά τη μάχη του Μαντζικέρτ το 1071 .

Ο Sevli Bey , ανέλαβε δράση από την περιοχή Ladik σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κατέκτησε τις περιοχές της ΑμισοΎ ,της Οινόης , της Φάτσας και της Κερασούντας και κατάφερε να προχωρήσει μέχρι την Τραπεζούντα . Χάρη στις φυλές που εγκαταστάθηκαν μετά από αυτά τα γεγονότα ξεκίνησε η διαδικασία του ΕΚτουρκισμού και του εξισλαμισμού

.

–Σταυροφόροι

Λόγω της διχοτόμησης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ως αποτέλεσμα της Τέταρτης Σταυροφορίας , η Φάτσα έγινε μέρος της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας το 1204.

– Γενοβεζοι

Τον 13ο και 14ο αιώνα Γενοβέζοι έμποροι ίδρυσαν εμπορικούς σταθμούς στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Η Φάτσα έγινε ένα από τα σημαντικότερα από αυτά τα λιμάνια. Τα αποτελέσματα των Γενουατικών αποικιών ήταν ορατά στην παράκτια περιοχή .

Ο προμαχώνας στην ακτή χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη από τους Γενουάτες.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Φάτσα έγινε ένα από τα σημαντικά εμπορικά κέντρα της Μαύρης Θάλασσας .

Η περίοδος της Τουρκοκρατίας στη Φάτσα ξεκίνησε με το πριγκιπάτο Haci Emiroğulları το 1380 και μεταξύ 1427-1428 επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας .

– Οθωμανοί

Μετά την κατάκτηση της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας από τους Οθωμανούς το 1461, η Φάτσα έγινε τμήμα του Ρουμ Εγιαλέτ και αργότερα μέρος της Τραπεζούντας Εγιαλέτ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και παρέμεινε στο σαντζάκι του Γιανίκ μέχρι την κατάρρευση της Αυτοκρατορίας το 1921.

Κατά τη Βυζαντινή περίοδο, ήδη από τον 9ο αιώνα, στη Φάτσα ( επισκοπή Πολεμωνίων ) βρισκόταν μια ορθόδοξη επισκοπή ,που ανήκε στην μητρόπολη της Αμασείας.

Αργότερα οι Ορθόδοξοι ανήκαν στη Μητρόπολη Νεοκαισάρειας και Οινόης με έδρα τα Κωτύωρα

Μεταξύ των Ελλήνων υπήρχαν αρκετοί του Ευαγγελικού δόγματος, οι οποίοι υπάγονταν στην εκκλησιαστική αρχή της Μερζιφούντας

Ο Χριστιανικός πληθυσμός της Φάτσα κατά την Οθωμανική εποχή αποτελούνταν από Έλληνες και Αρμένιους του Πόντου

Υπήρχε Επισκοπή και στα Λίμνια όπου υπήρχαν κάστρα των Κομνηνών

Στον 7ο -10ο αιώνα υπήρχε η εκκλησιά του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης . Στον 16ο αιώνα υπήρχαν 2 εκκλησίες αφιερωμένες στην Θεοτόκο και τον Ιωάννη τον Πρόδρομο τον 19ο αιώνα αντικαταστάθηκαν από τον ναό του Αγίου Γεωργίου

Το 1919 στη Φάτσα υπήρχαν 8 εκκλησίες ( Ελληνορθόδοξες , Ελληνοευαγγελικές και Αρμενικές αποστολικές ) που εξυπηρετούνταν από 9 ιερείς.

Μετά την αναχώρηση της τελευταίας Χριστιανικής κοινότητας το 1923, οι εκκλησίες έκλεισαν και αργότερα κατεδαφίστηκαν. Η τελευταία εναπομείνασα εκκλησία στη Φάτσα ήταν στην περιοχή Kurtuluş της πόλης και κατεδαφίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980.

Το 1905 διατηρούσαν πεντατάξιο αρρεναγωγείο με 110 μαθητές και 2 δασκάλους και ένα παρθεναγωγείο με 3 τάξεις , με 70 μαθήτριες και 2 δασκάλες ενώ υπήρχε και το εξατάξιο σχολείο των Διαμαρτυρομένων.

Ενδεικτική της φιλοπρόοδης δράσης των κατοίκων ήταν η ίδρυση το 1908 του αναγνωστηρίου “Η Ομόνοια”

– Γεωργία

Η ανάπτυξη του γεωργικού τομέα ήταν μεγάλη , η Φάτσα ανέκαθεν αποτελούσε σημαντικό αγροτικό κέντρο των χωριών της ευρύτερης περιοχής,

–Θαλάσσιες μεταφορές

Ο τομέας των θαλάσσιων μεταφορών έχει αναπτυχθεί στη Φάτσα από πολύ νωρίς και στην περιοχή του λιμανιού υπήρχαν ναυπηγεία .Ο κλάδος έχει αναπτυχθεί αρκετά στο μέλλον.

Το 1834, στα ναυπηγεία της Φάτσα. κατασκευάσθηκε και πολεμικό πλοίο .

Τα σκάφη που κατασκευαζόταν είχαν μεγάλη ζήτηση κυρίως στις μεταφορές.

–Αλιεία

Μέχρι το 1900, υπήρχαν 10 ψαρόβαρκες και 18 μικρά σκάφη στην πόλη. Το 1902, ο αριθμός των μικρών πλοίων αυξήθηκε σε 38

— Καλλιέργεια κάνναβης

Υπάρχουν έγγραφα που δείχνουν ότι η κάνναβη, η οποία είναι σημαντική πηγή στη ναυπηγική βιομηχανία, για την παράγωγη σχοινιών παραγόταν στην περιοχή από τον 17ο αιώνα .

— Εμπορική κίνηση

Τα πρακτορεία που εργάζονταν στην προβλήτα της πόλης ή επισκέπτονταν την προβλήτα συνέβαλαν στην ανάπτυξη του εμπορίου.

Υπήρχαν πρακτορεία και αλλά και γραφεία ναυτιλιακών εταιριών . . Στην προβλήτα συχνές ήταν οι επισκέψεις λόγω της θέσεως του λιμανιού , εγχώριων και ξένων ιστιοφόρων και πορθμείων. .

Η Φάτσα αποτελούσε κέντρο εξαγωγικού εμπορίου.

–Κοιτάσματα σιδήρου

Μεγάλη ήταν και στη Φάτσα η συμβολή του υπόγειου πλούτου στην οικονομία. Εκείνη την εποχή , ο σίδηρος , που ήταν η πρώτη ύλη για την κατασκευή εστιών και χρηματοκιβωτίων , εξορύσσονταν στην ακτή της θάλασσας και έστελναν στο Ordu Curuf και επεξεργάζονταν εκεί. Επιπλέον, ένα ορυχείο σιδήρου βρέθηκε στο χωριό Eski Ordu και στο όρος Apar, το οποίο συνδέεται με το χωριό Arpalık .

— Ορυχεία μολύβδου

Ο μόλυβδος βρίσκεται στο χωριό Eski Ordu

– Ορυχεία άνθρακος

και ο άνθρακας βρίσκεται στο χωριό Efroz .

–Ορυχεία μαγγανίου

Το μαγγάνιο βρίσκεται στα χωριά Eski Ordu , Bucaklı και Meşebükü . Ορυχείο μαγγανίου στο παλιό χωριό Ordu, Parzılı της ΑνατολίαςΗ ίδια εταιρεία έκανε αίτηση στην κυβέρνηση στις 24 Ιουνίου 1886 για τη χρήση των ορυχείων στο Bucaklı και στο Meşebükü .

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

– Τα ερείπια των Κιμμέριων

Της περιόδου εποικισμοί -από τους Κιμμέριους στο όρος Çıngırt (οι αρχαίοι βραχώδεις τάφοι και θόλοι ) είναι αυτής της περιόδου.

– Τα ερείπια της Σίδης

Η πόλη βρισκόταν στη δυτική όχθη του Σιδηνού, όπου η ύπαρξή της μαρτυρείται ακόμη από τα ερείπια μιας οκτάγωνης εκκλησίας και τα ερείπια ενός τεράστιου τείχους. αλλά το αρχαίο όνομα του τόπου διατηρείται από το χωριό Πόνλεμαν, στην απέναντι πλευρά του ποταμού.

–Εκκλησία του Αγ. Κωνσταντίνου

Τα ερείπια βρίσκονται Ν.Α. της πόλης. Ήταν μεγαλοπρεπής ναός του 7ου-10ου αιώνος.

– Πύργος Φασδιανής

Στα τουρκικά λέγεται Τάπια Κάλεσι

Βρίσκεται στην αποβάθρα και αναφέρεται στον περίπλου του Αριαννού κτίστηκε από τον Φαρνάκη για την κόρη του Φασδιανή το 179 π.Χ.

-Πύργος φτιαγμένος από Παρθένες

Στα τουρκικά λέγεται Κηζ Καλέ Βρίσκεται 15 χλμ Ανατολικά από την Φάτσα

Ήταν περιστοιχισμένος με πολλά οικοδομήματα χτίστηκε από τον Φαρνάκη και χρησιμοποιήθηκε μέχρι τους Βυζαντινούς χρόνους

–Τσορεβή Καλέ

Βρίσκεται 5 χλμ Δυτικά της Φάτσας το χωρίο … Κτίστηκε το 6ο μ.Χ. αιώνα υπάρχουν και μέσα στον περιστοιχισμένο προαυλίου υπάρχουν λείψανα πύργου Πύργοι .Στρατώνες , Εκκλησία πιθανώς μες ανά υπήρχε κάποια κωμόπολη

– Ζινζίρ Καγία

Το κάστρο βρίσκεται 5 χλμ Βορειοδυτικά στο χωρίο Τσορεβί είναι ερείπια παλιού φρουρίου Βρίσκεται πάνω σε ένα ένα λόφο τον Καλέ Εγνού σε σχήμα αυγού Στην κορυφή του λόφου υπάρχει μια σήραγγα μα 120 σκαλοπάτια που οδηγούν σε πηγή από όπου έπαιρναν νερό.

– Ενκάφ Κιοί Καλέ.

5 χλμ Νότια της Φάτσας πάνω σε δασωμένο λόφο Υπάρχει εκκλησιά και κάποιες σπηλιές

– Μπολαμάν Καλέ.

Βρίσκεται 7χλμ Ανατολικά της Φάτσας όπου υπάρχει εκκλησιά του 13ου αιώνα και Πύργος

– Αποθήκες από το 13ο-14ο αιώνα

Στην ακτή υπάρχει μια πέτρινη αποθήκη που χτίστηκε την περίοδο που στην Φατσα βρισκόταν οι Γενοβέζοι .

– Το νησάκι της Φάτσας

Το νησί Φάτσα απέχει 2,4 χλμ. από την ακτή Φάτσα και έχει έκταση περίπου ένα στρέμμα. Λέγεται ότι στην αρχαιότητα υπήρχε δρόμος από τη Φάτσα προς το νησί και ότι κάτω από το νησί υπήρχε υπόγεια πόλη.

– Η Λίμνη Γκάγκα

Η λίμνη Gaga απέχει 10χλμ. από την περιοχή Fatsa. νοτιοανατολικά, εντός των ορίων των χωριών Meşebükü , Yassıtaş και Sefaköy . Έχει έκταση 15.-20.στρέμματα . Η λίμνη, που περιβάλλεται από δέντρα και περιβόλια με φουντουκιές, βρίσκεται στην πλευρά του αυτοκινητόδρομου Fatsa- Aybastı . Στη Μέσα στον βυθό της λίμνης βρεθήκαν τα ερείπια χριστιανικής εκκλησία.

Οι Έλληνες της Φάτσας από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έως την Ανταλλαγή υπέστησαν σκληρές δοκιμασίες. Όπως σε ολόκληρη την Μ. Ασία στάλθηκαν σε εξορίες και στα Αμελέ Ταμπουρού αρπάχτηκαν περιουσίες, δολοφονήθηκαν άνθρωποι

Αποτέλεσμα των διώξεων ήταν η μείωση του χριστιανικού πληθυσμού πριν από το 1922-23 οι εναπομείναντες κάτοικοι της ήρθαν στην Ελλάδα μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λοζάνης το 1923.

Οι εκδιωχθέντες κάτοικοι της Φάτσας εγκαταστάθηκαν σε χωριά της Κατερίνης και της Δράμας καθώς και σε χωριά της Θεσ/νικης ,αλλά και μέσα στην πόλη

ΣΗΜΕΡΑ

– Η Φάτσα (Fatsa )

Η Φάτσα είναι μια πόλη και μια περιοχή της επαρχίας Ορντού στην κεντρική περιοχή της Μαύρης Θάλασσας της Τουρκίας . Ο πληθυσμός από τη Φάτσα είναι πάνω από 115.000.

– Το Πολεμόνιον ( Bolaman )

Το Bolaman είναι μια πόλη στην περιοχή Fatsa της επαρχίας Ordu της Τουρκίας . Είναι μια παραλιακή πόλη που εκτείνεται κατά μήκος της ακτής της Μαύρης Θάλασσας . Η απόσταση από τη Φάτσα είναι 8 χιλιόμετρα από το Ορντού είναι 47 χιλιόμετρα

Ο πληθυσμός του Bolaman είναι 5583από το 2011.

Η πόλη (καθώς και ο κολπίσκος της πόλης) είχε πάρει το όνομά της από τον Polemon , κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας . Αλλά η ίδια η πόλη ιδρύθηκε τον 19ο αιώνα