Αυτό που κάνει την Ορθοδοξία να ξεχωρίζει από τις θρησκείες και τις αιρέσεις είναι η Αλήθεια που κρατά σηκώνοντας τον σταυρό της φέροντας τον ονειδισμό από τους εκάστοτε διώκτες της·«τὸν ὀνειδισμὸν αὐτοῦ φέροντες» (Εβρ.13,13). Αν η πίστις μας δεν είχε την Αλήθεια δεν θα είχε τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό που είναι η σαρκωμένη Αλήθεια. Και αν η Αλήθεια για να κρατηθεί δεν είχε σταυρό δεν θα ήταν η πραγματική Αλήθεια αλλά η υποκρισία της Αλήθειας, επομένως το Ψεύδος. Για να κρατήσει κανείς τον Χριστό πρέπει να κρατήσει την Αλήθεια με ότι αυτό συνεπάγεται. Και με το άγιο Ευαγγέλιο Του ο Κύριος, αυτό μας λέει: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι»(Μρ.8,34). Και όσοι Χριστιανοί σήκωσαν τον σταυρό τους είναι αυτοί οι οποίοι κράτησαν εμπράκτως την πίστη τους ομολογώντας την Αλήθεια, διότι αυτό τελικά είναι το Ευαγγέλιο, η εφαρμογή Του, αφού ο Χριστός υπάρχει στις εντολές του «ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με»(Ιω. 14,21). Αν είναι δυνατόν να υπάρχει αληθινός Σωτήρας ξένος σταυρού είναι δυνατόν να υπάρχουν και χριστιανοί ξένοι σταυρού. Η Εκκλησία μας στην διαχρονική της πορεία γνώρισε διωγμούς έξωθεν και δοκιμάστηκε από αιρέσεις έσωθεν. Πολλοί ήταν τότε χριστιανοί, πολλοί οι επίσκοποι, πολλοί οι ηγούμενοι και οι μοναχοί όμως δεν αντιστάθηκαν πολλοί στην αίρεση αλλά λίγοι! Τί θα έλεγαν άραγε για τον μέγα Βασίλειο, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή που δεν τους ακολούθησαν το σύνολο των επισκόπων, των ηγουμένων, των μοναχών, των λαϊκών; Και τί λέγω το σύνολο, αφού έμειναν ορισμένοι τελείως μόνοι; Θα ήθελα εν Πνεύματι να γύριζα πίσω στον χρόνο και να έβλεπα τον ονειδισμό των αγίων που όλοι οι άλλοι κρατώντας την θέση τους και το βόλεμά τους όχι μόνο δεν τους ακολούθησαν αλλά τους κατηγορούσαν κιόλας. Σήμερα κατηγορούν εμάς οι επίσκοποί μας, οι πνευματικοί μας «αδελφοί», οι αγιορείτες, τα γύρω μοναστήρια. Άραγε αδελφοί γνωρίζετε, αν ο Κύριος μας έσπρωξε να βγούμε σε αυτόν τον αγώνα για τον οποίο μας προετοίμαζε χρόνια; Δεν το γνωρίζετε! Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι από μόνη της ένα μυστήριο, τούτο μόνο θα σας πώ θα υπάρξει κάποια ημέρα, αν βέβαια πιστεύετε, κατά την Δευτέρα Παρουσία που θα γίνει η Κρίσις και τότε θα φανερωθεί κάθε τι, γιατί το κάναμε και πώς βγήκαμε σε μια περιπέτεια.
Ο άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόελως και Κριμαίας, ο ιατρός γράφοντας την πνευματική του διαθήκη στα παιδιά του επισημαίνει: «Πιστεύω βαθειά στον Θεό και όλη την ζωή μου την έκτισα πάνω στις εντολές Του. Και σε σας κληροδοτώ όλη τη ζωή σας να την αφιερώσετε στον Θεό και να χτίζετε όλα και πάντα πάνω στις εντολές του Χριστού. Για πολύ καιρό και με μεγάλη επιμονή έπλεα κόντρα στο ρεύμα και σε σας τα παιδιά μου κληροδοτώ να πλέετε κόντρα στο ρεύμα, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Να αποστρέφετε το βλέμμα σας και την καρδιά σας από εκείνη τη μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας, που επιδιώκει όχι τους υψηλούς στόχους, αλλά εκείνους που είναι πιο εύκολο να επιτευχθούν. Να μην προσχωρήσετε σ’ αυτή τη μεγάλη πλειοψηφία που ζει όχι με το δικό της νου, αλλά με το νου των ηγετών και χτίζει τη ζωή της, όχι με τις ιερές εντολές του Χριστού, αλλά με τις υποδείξεις εκείνων που έχουν την εξουσία να καθοδηγούν τους ανθρώπους μόνον εκεί, όπου κατά τη γνώμη τους πρέπει να πηγαίνουν, όχι χάρη της βασιλείας των ουρανών, αλλά για χάρη της επίτευξης των αγαθών της επίγειας βασιλείας.
Σκοπό της ζωής να θέσετε την επιδίωξη της ύψιστης αλήθειας και να μην παρεκκλίνετε απ’ αυτό το δρόμο, αν σας αναγκάσουν να υπηρετήσετε τους σκοπούς της κατώτερης αλήθειας, καταπατώντας την ύψιστη αλήθεια του Χριστού. Να είσαστε έτοιμοι ακόμη και για το μαρτύριο, εφ’ όσον πλέετε κόντρα στο ρεύμα, να τηρείτε πλήρη πίστη ακόμη και στις σκέψεις, στους άντρες και τις γυναίκες σας, όπως τήρησα κι εγώ. Στις επιστημονικές ενασχολήσεις και στο έργο σας πάνω στη μελέτη των μυστηρίων της φύσης, μην επιδιώκετε τη δόξα για τον εαυτό σας, αλλά μόνο το να ελαφρύνετε τον πόνο των ασθενών και αβοήθητων συνανθρώπων σας. Να θυμάστε ότι σ’ αυτό το έργο εγώ, ο πατέρας σας, αφιέρωσα όλη μου τη ζωή. Μιμηταί μου γίνεσθε, όπως κι εγώ του Απ. Παύλου και να μην εργάζεστε για την κοιλιά σας, αλλά πρώτ’ απ’ όλα και πάνω απ’ όλα να φροντίζετε εκείνους που δίχως την βοήθειά σας δεν μπορούν να απελευθερωθούν από τη μέγγενη της ανέχειας και του ψέμματος. Εάν εκπληρώσετε όλα, όσα κληροδοτώ σε σας, θα κατέβη σε σας η ευλογία του Θεού, σύμφωνα με τα αδιάψευστα λόγια του προφητάνακτα Δαβίδ. «Το δε έλεος του Κυρίου από του αιώνος και έως του αιώνος επί τους φοβούμενους αυτόν, και η δικαιοσύνη αυτού επί υιοίς υιών τοις φυλάσσουσι την διαθήκην αυτού και μεμνημένοις των εντολών αυτού του ποιήσαι αυτάς» (Ψαλμ. 102). Γι’ αυτή την ευλογία και τη χάρη του Θεού πάντα προσευχόμουν στη ζωή μου για σας τα παιδιά μου, τα εγγόνια και δισέγγονά μου και, βέβαια, πάντα θα προσεύχομαι στην αιώνια ζωή, όταν θα σταθώ εμπρός στο βήμα του Θεού μου και Θεού σας, Δημιουργού μου και Δημιουργού σας».
Σε σας δε τα πνευματικά μου παιδιά, ο ανάξιος δούλος του Χριστού Παΐσιος αλλά φίλος των αγίων Πατέρων που υπεραγαπώ μολονότι είμαι στην φάση που δεν έχω καθαρθεί από την αμαρτία, και σε όσους συνέβει να σας διακονήσω στο κήρυγμα, είτε στην εξομολόγηση σας παρακαλώ φύγετε από αυτούς που ισχυρίζονται ότι είναι η Εκκλησία, φύγετε από τους ψευτοαγιορείτες και απ’ όλους εκείνους που σας δείχνουν τον εύκολο δρόμο του οποιουδήποτε συμβιβασμού, ακολουθείστε μόνο τον Κύριο στο Γολγθά, διότι μόνο εκεί θα Τον γνωρίσουμε αληθινά για να γίνουμε μέτοχοι της ΝΙΚΗΣ Του πάνω στον θάνατο!