Τα πρόσφατα τρομοκρατικά κτυπήματα στο Παρίσι, στη Νίκαια και στη Βιέννη θορύβησαν και πάλι τους πολίτες των ευρωπαϊκών λαών, οι οποίοι κατά διαστήματα εφησυχάζουν με την ψευδαίσθηση ασφάλειας. Όσο και αν όλοι οι μη μουσουλμάνοι και αρκετοί από τους μουσουλμάνους ευχόμαστε να είναι τα τελευταία, όχι μόνο δεν θα είναι, αλλά θα πολλαπλασιαστούν. Δεν είναι διόλου δύσκολο να κατανοήσουμε τους λόγους.
Οι σχέσεις της χριστιανικής δύσης, κήρυκα άκρως στρεβλωμένου χριστιανισμού, με τον κόσμο του ισλάμ υπήρξαν όχι απλά συγκρουσιακές, αλλά με έκδηλη την ακραία αγριότητα (σταυροφορίες). Βέβαια στην πορεία των συγκρούσεων αυτών υπήρξε πληθώρα ανίερων συμφωνιών για προσωπικά συμφέροντα ηγετών. Αυτή η πολύ σημαντική ιστορική πτυχή των συγκρούσεων έχει καλυφθεί με πέπλο λήθης και πλείστοι όσοι ξιφουλκούν κατά των θρησκειών ως των αιτίων για την πρόκληση πολλών αιματηρών πολέμων, τους οποίους αποκαλούν θρησκευτικούς.
Κατά τη νεωτερικότητα η επικράτηση των δυτικών, μόνο κατά την ταυτότητα πλέον χριστιανών, επί του κόσμου του ισλάμ υπήρξε ολοκληρωτική. Όλες οι ισλαμικές χώρες κατέστησαν αποικίες ή έχουν τεθεί μετά τα μέσα του 20ου αιώνα υπό νεοαποικιακό καθεστώς. Η αλαζονεία των δυτικών με την ακραία αντίληψη περί ανωτερότητας όχι μόνο του πολιτισμού τους, αλλά και της νοητικής τους συγκρότησης, οδήγησε σε ακραίο εφησυχασμό. Αυτή η αντίληψη συνιστά φυλετισμό, ρατσισμό στα ελληνικά, και όχι τα φληναφήματα διαφόρων κηρύκων περί δικαιωμάτων. Ο εφησυχασμός στη Δύση οδήγησε σε συμφωνίες που επέτρεψαν αρχικά την είσοδο πλήθους οικονομικών μεταναστών από τις πρώην αποικίες, για να αναπληρώσουν τα ελλείποντα εργατικά χέρια, λόγω του προηγηθέντος πολέμου, και να επωφεληθούν οι βιομήχανοι από το χαμηλό κόστος εργασίας. Επικράτησε τότε βεβαιότητα σχεδόν ότι οι μετανάστες, μουσουλμάνοι κυρίως, θα αφομοιώνονταν κατά την τρίτη γενιά. Για να διατηρήσουν τα κεκτημένα από τις απωλεσθείσες αποικίες, οι δυτικές, πρώην αποικιοκρατικές χώρες, επενέβαιναν συνεχώς, προκειμένου να διατηρούν στην αρχή ή να ανεβάζουν σ’ αυτή κυβερνήσεις πρόθυμες να εξυπηρετούν τα ωμά οικονομικά και άλλα συμφέροντα. Οι παρεμβάσεις αυτές συχνά οδηγούσαν σε πολεμικές συρράξεις με μεγάλο αριθμό θυμάτων και πλήθος προσφύγων, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά, τα οποία άφηναν την τελευταία τους πνοή σε κάποιο στρατόπεδο προσφύγων του «εύσπλαχνου» ΟΗΕ!
Κατά τον 21ο αιώνα το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο αφανισμού της ιδιοπροσωπείας των λαών. Τα θύματα των πολεμικών συρράξεων, αλλά και πολύ περισσότεροι απόκληροι, λόγω της καταλήστευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών των χωρών τους, διευκολύνονται να προωθηθούν σε ευρωπαϊκές χώρες προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Από το 2012 είμαστε μάρτυρες της τρομακτικής καταστροφής που έχουν υποστεί οι χώρες της Μέσης Ανατολής Ιράκ και Συρία και η πιο μακρινή του Αφγανιστάν, όλες ισλαμικές. Στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν δυτικές δυνάμεις άρχισαν την καταστροφή, για να πολεμήσουν τους «κακούς» Σαντάμ και ταλιμπάν, αφού προηγουμένως εκείνοι, πάλι για τα συμφέροντά τους, τους είχαν δυναμώσει. Ακολούθησε η εισβολή ενός οργανωμένου από τη Δύση και κάποιες ισλαμικές χώρες στρατού δολοφόνων στη Συρία, ο οποίος επέκτεινε τη δράση του και στο Ιράκ. Σε συγχορδία οι δυτικές κυβερνήσεις, ο δυτικός τύπος και τα πρακτορεία ειδήσεων πρόβαλλαν κατά κόρο τον στρατό των δολοφόνων ως απελευθερωτικό! Αποτελείτο αυτός από φανατικότατους ισλαμιστές από διάφορε χώρες, ακόμη και από ευρωπαϊκές. Όλοι έκαναν τα στραβά μάτια, όταν Τσετσένοι αποκεφάλιζαν αιχμαλώτους υπό τηλεοπτική κάλυψη. Όλοι έκαναν πως αγνοούν ότι περί το 20% αυτών ήταν Τούρκοι πολίτες. Όλοι έκαναν πως δεν ακούν τις κραυγές απόγνωσης των λαών των χωρών αυτών αλλά και των υποταγμένων Κούρδων. Τώρα που οι εχθροπραξίες έχουν κοπάσει, πολλοί απ’ αυτούς τους δολοφόνους έχουν περάσει σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Οι «φίλοι», «σύμμαχοι» και «εταίροι» μας, αφού έκλεισαν τα προς βορρά σύνορα επιχαίρουν που κατάντησαν τη χώρα μας αποθήκη ψυχών. Πιστεύουν ακόμη ότι αυτοί θα είναι άμοιροι συνεπειών; Στην προαιώνια έχθρα των μουσουλμάνων κατά της Δύσης έχει προστεθεί το μίσος από τη συμπεριφορά αυτών ως αποικιοκρατών. Αυτό τον παράγοντα θέλουν να λησμονούν, όπως και τον άλλο της γκετοποίησης των μεταναστών στις δυτικές χώρες. Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί στη Γαλλία και η βλακώδης ελευθεριότητα, το «δικαίωμα» δηλαδή της προσβολής του Μωάμεθ κατ’ εξακολούθηση. Ο καθηγητής–θύμα στο Παρίσι είχε επιδείξει στους μαθητές του σκίτσα σατιρικά του «προφήτη» του ισλάμ. Άρα δεν είχε διδαχθεί από το πάθημα των δημοσιογράφων του περιοδικού Charlie Hebdo. Θύτης Τσετσένος. Ακολούθησε η διόλου ψύχραιμη αντίδραση του Γάλλου προέδρου, ο οποίος έκανε λόγο για ισλαμοφασισμό. Τώρα τον αντιλήφθηκε, ενώ οι προκάτοχοι του διέδιδαν το ψεύδος στο γαλλικό λαό ότι ο Άσαντ είναι αιμοσταγής τύραννος;
Επωφελήθηκε στο έπακρο ο Ερντογάν, που ονειρεύεται να καταστεί (μόνος του ή κατ’ ανάθεση;) ο ηγέτης των σουνιτών, τουλάχιστον, μουσουλμάνων και εξαπέλυσε επίθεση κατά των ευρωπαίων ηγετών στο σύνολό τους και όχι μόνο κατά του Μακρόν χαρακτηρίζοντας τους φασίστες και ναζιστές! Βέβαια οι ηγετίσκοι αυτοί είναι πιο αξιοδάκρυτοι απ’ τους προκατόχους τους, που άφησαν να θεριέψει η πολεμική μηχανή του Χίτλερ! Η αντίδρασή τους υπήρξε υποτονική. Και εμείς περιμένουμε να επιβάλουν κυρώσεις στην οικονομικά κλυδωνιζόμενη Τουρκία για χάρη μας στο όνομα του θλιβερά καταπατημένου διεθνούς δικαίου! Ακολούθησε τρομοκρατικό κτύπημα στη Νίκαια της Γαλλίας. Ο Μακρόν αντέδρασε ακόμη πιο αψυχολόγητα: Επέτρεψε να φωταγωγηθούν δημόσια κτίρια με τεράστιες εικόνες του περιοδικού που προαναφέραμε. Στο παιχνίδι της πρόκλησης των μουσουλμάνων το γαλλικό κράτος τίθεται πλέον επικεφαλής! Επιδοκιμάζει περιοδικό που αυτοπροβάλλεται ως αντιεξουσαστικό (χωρίς βέβαια να είναι) και άκρως αντιθρησκευτικό (και όντως είναι)! Ακραία παραφροσύνη. Και εμείς προσδοκούμε με τη στήριξη της Γαλλίας να αντιμετωπίσουμε την τουρκική προκλητικότητα. Αφροσύνη. Είμαστε εν δυνάμει στόχος της ισλαμικής τρομοκρατίας; Ποιος τολμά να τοποθετηθεί καθησυχαστικά; Πάντως προς το παρόν κάποιοι άλλοι που αυτοπροβάλλονται στη χώρα μας ως αντεξουσιαστές (μισθοφόροι άραγε;), κι ας τρέφουν την εξουσία με τα καμώματά τους, δεν περιορίζονται στις σκωπτικές απεικονίσεις των ιερών για τους χριστιανούς προσώπων. Εφορμούν νυχτερινές ώρες, αμαυρώνουν εικόνες και γράφουν υβριστικά συνθήματα σε ναούς της Αθήνας, προς το παρόν. Μάλιστα οι «ηρωικοί» ρουβίκωνες επέλεξαν ως στόχο και το γραφείο της κυρίας Γιαμαρέλου, επειδή είχε την τόλμη να εκφράσει δημόσια το πιστεύω της για τη θεία Ευχαριστία. Ευτυχώς οι «αναρχικοί» δεν επέκτειναν ακόμη την «επαναστατική» τους δράση, ώστε να αφαιρέσουν τη ζωή και από άλλα πρόσωπα, όπως εκείνα στο τραπεζικό κατάστημα.
Την τρομοκρατία αυτού του είδους άλλες χώρες αντιμετώπισαν με φρικτές μεθόδους («λευκά κελιά»). Μήπως στη χώρα μας δούμε στο μέλλον μεικτές ομάδες «αθέων» «αναρχικών» και φανατικών ισλαμιστών;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»