Ενώ ακόμη δεν έχει κοπάσει ο εν πολλοίς ψευδής θόρυβος εκ της μετατροπής και πάλι του ναού της του Θεού Σοφίας σε τέμενος, δημοσίευμα ισραηλινής εφημερίδας φαίνεται πως δίνει σε κάποιους προκαταβολικά ικανοποίηση με μια σκέψη και μόνο κάποιων ισραηλινών κύκλων. Αφορμή λαβόντες αυτοί από την πρόσφατη ενέργεια της Άγκυρας, ισχυρίζονται ότι αυτή τους δίνει το δικαίωμα όχι απλά να μετατρέψουν το τέμενος του Ομάρ, πού δεσπόζει στην Ιερουσαλήμ, σε ιουδαϊκό ναό, αλλά ακόμη και να το κατεδαφίσουν, προκειμένου να ανεγείρουν στη θέση του νέο ναό κατ’ απομίμηση του κατεστραμμένου από αιώνες ναού του Σολομώντος. Το τέμενος του Ομάρ στην παλιά Ιερουσαλήμ ολοκληρώθηκε το 692 μ.Χ. και είναι από τα παλαιότερα δείγματα ισλαμικής αρχιτεκτονικής.
¨Ότι η κατεδάφιση του τεμένους αποτελεί όνειρο κάποιων ιουδαϊκών κύκλων είναι γνωστό από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ (1948). Το ερώτημα είναι, γιατί χαιρέτισαν με ικανοποίηση την σκέψη για πραγμάτωση του ονείρου και κάποιοι χριστιανοί, ώστε να μεταδώσουν την είδηση δια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης; Θεωρούν κατ’ αρχήν ότι το οφθαλμόν αντί οφθαλμού είναι εντολή, την οποία σεβάστηκε ο Χριστός και διατήρησε στην ευαγγελική του διδασκαλία; Δεν διάβασαν ποτέ τον λόγο Του «να μην αντιστεκόμαστε στο κακό, αλλά σ’ αυτόν που μας ραπίζει ν στρέφουμε και την άλλη σιαγόνα»; Κανένας λόγος του Χριστού δεν χλευάστηκε τόσο, όσο αυτός, από τους λάτρεις της δύναμης. Γιατί άραγε να χαίρονται ακόμη κάποιοι χριστιανοί επειδή την εκδίκηση αναλαμβάνουν να πάρουν, αν θεωρήσουμε ότι η ενέργεια συνιστά εκδίκηση, ιουδαίοι το θρήσκευμα, διαχρονικοί πολέμιοι της χριστιανικής πίστης; Μήπως έχουν παρασυρθεί από το φαιδρό σύνθημα Ελλάς – Ισραήλ συμμαχία; Αν πάλι ενθουσιασμό εκδήλωσαν κάποιοι που βλέπουν τον ναό της του Θεού Σοφίας ως μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, τότε γιατί να επιχαίρουν όχι μόνο για την αλλαγή χρήσης του χώρου του τεμένους αλλά ακόμη για την καταστροφή του;
Τί θα σήμαινε η πραγμάτωση του διακαούς πόθου κάποιων Εβραίων; Ασφαλώς ενέργεια ακραίας παραφροσύνης, ως μέγιστη προσβολή του ισλάμ. Είναι δυνατή η λήψη απόφασης για κατεδάφιση του τεμένους από κυβέρνηση του κράτους του Ισραήλ; Θεωρώ ελάχιστα πιθανό. Αγνοούντες τις συνθήκες που επικρατούν στο κράτος αυτό, καθώς η πληροφόρηση είναι ελλιπής, θεωρούμε ότι υπάρχει στη χώρα αυτή σε βάθος συνοχή και κοινό όραμα. Αγνοούμε ότι υπάρχουν Εβραίοι, οι οποίοι τάσσονται κατά του κράτους του Ισραήλ για θρησκευτικούς λόγους. Είναι αυτοί που προσδοκούν την έλευση του Μεσσία, ο οποίος θα καταστήσει τον εβραϊκό λαό κυρίαρχο! Σήμερα η οικονομική ολιγαρχία των Εβραίων πλουτοκρατών έχει επιτύχει την κυριαρχία μέσω του χρήματος που έχει σωρεύσει και μέσω του οποίου ελέγχει πληθώρα κυβερνήσεων ακόμη και θεωρουμένων ισχυρών κρατών. Η πλειονότητα των σιωνιστών Εβραίων, αν όχι όλοι, είναι υλιστές και ελάχιστα ενδιαφέρονται για την πατρογονική τους πίστη, συνεπώς και την ανέγερση ναού κατ’ απομίμηση του ιστορικού ναού του Σολομώντος. Μάλιστα τόσο εντός όσο και εκτός του εδάφους του Ισραήλ οι εκκοσμικευμένοι Εβραίοι ειρωνεύονται και απαξιώνουν τους προσκολλημένους στην πατρογονική θρησκεία συμφυλέτες τους. Αν κάποτε ενεργήσουν κατά τρόπο που συνιστά, όπως έγραψα, ακραία παραφροσύνη, δεν θα υπαγορεύεται η ενέργεια από λόγους θρησκευτικούς, αλλά πολιτικούς, τους οποίους αδυνατώ να κατανοήσω, τρομάζω όμως για τις συνέπειές της.
Πώς θα αντιδράσουν οι μουσουλμάνοι; Και αυτοί βέβαια δεν αποτελούν αρραγές μέτωπο. Η χώρα που εκδηλώνει εμφανώς εχθρότητα κατά του Ισραήλ είναι το Ιράν και μόνο, που ανήκει στη χωρία του σιιτικού ισλάμ. Τρεις άλλες χώρες, που αποτελούσαν κίνδυνο για το Ισραήλ έχουν καταστραφεί. Το Ιράκ κατέλυσαν οι ΗΠΑ με ψευδή κατηγορία. Ακολούθως ο στρατός των μισθοφόρων δολοφόνων κατέστρεψαν την κατακτημένη χώρα, καθώς και τη Συρία. Τον Λίβανο κατέστρεψε το ίδιο το Ισραήλ. Όλα αυτά μας δίνουν το δικαίωμα να διερωτώμαστε, αν ήταν ατύχημα το πρόσφατο τρομακτικά καταστροφικό συμβάν στη χώρα αυτή. Οι κυβερνήσεις των χωρών του σουνιτικού ισλάμ βρίσκονται υπό τον απόλυτο έλεγχο της Δύσης. Είναι όμως εξαιρετικά δύσκολο να παραμείνουν απαθείς ενώπιον τόσο μεγάλης προσβολής κατά της πίστης των λαών τους. Εξαιρετικά δύσκολο όμως είναι και να συμπράξουν όλοι οι μουσουλμάνοι σχηματίζοντας κοινό μέτωπο. Η κατά καιρούς προσέγγιση Τουρκίας Ιράν υπαγορεύεται από την κοινή ανησυχία αναγνώρισης κουρδικού κράτους. Στην περίπτωση κοινής δράσης κατά του Ισραήλ πέρα των διαφορών στην πίστη τίθεται και θέμα του ποια χώρα θα ηγηθεί του «ιερού πολέμου». Φαίνεται πιο πιθανό να προκληθεί έξωθεν τεχνητή ρήξη μεταξύ των δύο κυρίων ομάδων του ισλάμ. Δεν αποκλείεται πάντως το ενδεχόμενο οι φιλοδυτικές κυβερνήσεις να δεχθούν έντονη την πίεση των λαών, που εύκολα μπορούν να φανατιστούν από τους εκπροσώπους του φανατικού ισλάμ, των φονταμενταλιστών, όπως τους αποκαλούν οι δυτικοί, και να συμβούν ακόμη και ανατροπές κυβερνήσεων. Το ισλάμ έχει πέρα από το πλήθος των πιστών του και δύναμη και χρήμα.
Πώς θα αντιδράσει το Ισραήλ; Ασφαλώς θα ζητήσει τη βοήθεια των δυτικών χωρών, οι κυβερνήσεις των οποίων ελέγχονται από το τραπεζικό σύστημα, που διαφεντεύει τον πλανήτη. Θα σπεύσουμε και εμείς ως ανήκοντες εις την Δύσιν; Σπεύσαμε και τότε στην Κορέα, καθώς δεν μας έφθασε η αιμορραγία του εμφυλίου πολέμου, για να «υπερασπιστούμε» την ειρήνη στον πλανήτη! Στην περίπτωση αυτή ασφαλώς θα καταστούμε στόχος, παρά τα αισθήματα συμπάθειας που τρέφουν αρκετοί ισλαμικοί λαοί προς τον ελληνικό. Σε μια σύγκρουση αυτής της μορφής ας μη σπεύσουμε να προδιαγράψουμε την έκβαση αξιολογώντας τη Δύση ως πανίσχυρη. Στην ιστορία νικούν συνήθως οι αποφασισμένοι να πεθάνουν. Και οι λαοί της Δύσης μπορεί να έχουν χάσει από καιρό το νόημα ύπαρξής τους, δεν έχουν όμως και διάθεση και να πεθάνουν χωρίς νόημα. Τα πρόσφατα τρομοκρατικά κτυπήματα φανατικών μουσουλμάνων σε ευρωπαϊκό έδαφος μαρτυρούν ότι η γηραιά ήπειρος είναι άκρως ευάλωτη, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, σε «ανορθόδοξο» πόλεμο, όπως η τρομοκρατία.
Οι Εβραίοι του Ισραήλ, ένοχοι και αθώοι, θα είναι τα πρώτα θύματα μιας σύρραξης. Ας μη λησμονούμε ότι πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών εμφορούμενοι από ολοκληρωτικές ιδεολογίες δεν κρύβουν την αντιπάθειά τους για τον λαό αυτό αδυνατώντας ή μη θέλοντας να κάνουν διάκριση μεταξύ του εβραϊκού λαού και των σιωνιστών.
Εύχομαι να πρυτανεύσει η σύνεση και τα παρουσιασθέντα να μείνουν ως σχέδια νοσηρών εγκεφάλων που απεργάζονται τον όλεθρο του πλανήτη. Δεν αντέχει αυτός άλλη γενικευμένη σύρραξη, καθώς οι συνέπειές της θα είναι ανυπολόγιστες.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»