ΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΑΝΙΩΝΙΟΝ
Ήταν ένας ιερός χώρος γύρω από τον ναό του Ελληκώνιου Ποσειδώνα στην αρχαιότητα στην βόρεια του όρους Μυκάλη που βρίσκεται στην Μικρασιατική πλευρά απέναντι από το νησί της Σάμου
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ
Στη θέση που σήμερα που βρίσκεται η Τουρκική πόλη Guzelcamli που μέχρι το 1922 ήταν ένας αμιγής Ελληνικός οικισμός με το όνομα Τσαγγλή που οι Τούρκοι την αποκαλούσαν και Rumcamli που ανήκε στην σημερινή επαρχία Kuşadası (Νέας Εφέσου)
Βρίσκεται περίπου 17 χλμ νότια του Κουσάντασι. 100 χλμ νότια της Σμύρνης
ΕΛΛΗΝΕς ΤΟ 1922
Ο χώρος του Πανιωνίου ήταν ανέκαθεν ακατοίκητος όπως και σήμερα ,ήταν ένας χώρος συνάντησης της ανθρώπων της Ιωνικής Δωδεκάπολης και χώρος όπου γινόταν διάφορες γιορτές και αγώνες προς τιμήν του Ποσειδώνα του Ελικώνιου η λατρεία του οποίου είχε τις ρίζες της στην αρχαία πόλη της Ελίκης της Αχαϊκής Δωδεκάπολης . Από όπου ήρθαν κατά των Ιωνικό λεγόμενο αποικισμό πολλοί Έλληνες της μητροπολιτικής Ελλάδος.
Έλληνες κάτοικοι υπήρχαν πάντα κοντά στον ιερό χώρο του Πανιωνίου, μέχρι το 1922, που όλοι οι κάτοικοι μετά την καταστροφή της Σμύρνης, του μπροστά στον κίνδυνων του αφανισμού τους ,μπήκαν στις βάρκες και περάσαν στην Σάμο. άλλοι δε πήγαν στην Λέσβο για να γλυτώσουν την ζωή τους.Ο οικισμός των Ελλήνων λεγόταν Τσαγγλή .Στην αρχαιότητα ο πιο γνωστός οικισμός κοντινός οικισμός ήταν της Μελίας (Melia) που καταστράφηκε το 700 π.χ. και της Πριήνης που κατά τον 13ο αιώνα η Πριήνη υποτάχθηκε στους Σελτζούκους και στη συνέχεια στους Τούρκους, οι οποίοι την ονόμασαν “Σαμσούν Καλεσί”,. Από τον αιώνα εκείνο η πόλη άρχισε σιγά – σιγά να καταστρέφεται μέχρι που εξαφανίστηκε ολοκληρωτικά
Μελιά και Πριήνη ειχαν την ευθύνη φροντίδας του ναού ,της διοργάνωσης των συναντήσεων και των εορτών του Πανιωνίου στην αρχαιότητα .
Για τους 3 αυτούς οικισμούς θα μας δοθεί η ευκαιρία να κάνουμε ξεχωριστές δημοσιεύσεις στην συνέχεια , όπως και για τον συνοικισμό Ελευθεραί της Καβάλας από όπου ήρθαν και κατοίκησαν των οικισμό του εγκαταλειμμένου Τσαγγλή των Ελληνορθόδοξων κάτοικοι Ελληνικής καταγωγής που κατά την Οθωμανική περίοδο με την εθνοκάθαρση που υπήρχε, άλλαξαν πίστη και έγιναν Μουσουλμάνοι , εκδιώχθηκαν από την πατρίδα τους με την ανταλλαγή που έγινε με την συνθήκη της Λωζανης του 1923 μια και ο διαχωρισμός Ελλήνων-Τούρκων έγινε με βάσει το θρήσκευμα και δεν λήφθηκε υπόψιν κανένα άλλο στοιχείο σαν κριτήριο διαχωρισμού.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
Πανιώνιον : Προφανώς από την στιγμή που ο ιερός αυτός χώρος ήταν τόπος συνάντησής όλων των Ιώνων ονομάσθηκε ΠΑΝΙΩΝΙΟΝ που είναι σύνθετη λέξη από το παν + Ίωνες
(Η Αττική έκφραση της Ελληνικής λέξης σύμ-πᾱς, είναι ξύμπας, -πᾱσα, -πᾰν, I. και σημαίνει όλος μαζί, όλος συγχρόνως, ολόκληρος, όλος σ’ ένα σώμα, σύσσωμο)
ΙΣΤΟΡΙΑ
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ -ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Ως πρώτος ελληνικός αποικισμός αναφέρεται το αποτέλεσμα των πληθυσμιακών μεταναστεύσεων και των ανακατατάξεων που συνέβησαν στον Ελλαδικό χώρο από τα μέσα του 11ου έως τα τέλη του 9ου αιώνα π.Χ.Οι μετακινήσεις αυτές οδήγησαν στον αποικισμό των νησιών του Αιγαίου, της Κύπρου, της Κρήτης, των Επτανήσων και της δυτικής ακτής της Μικράς Ασίας από Ελληνικά φύλα της ηπειρωτικής Ελλάδας και την ίδρυση νέων πόλεων που αποτέλεσαν τα μετέπειτα χρόνια σημαντικά κέντρα του ελληνικού πολιτισμού. Ο αποικισμός πραγματοποιήθηκε σε διαδοχικά κύματα και κατά φυλετικές ομάδες και διακρίνεται σε Αιολικό, Ιωνικό, Δωρικό και Αχαϊκό (Αρκαδικό) αποικισμό.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΩΝΙΚΟΥ ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΥ
Οι Ίωνες ζούσαν στην Βόρεια Πελοπόννησο, στην Μεγαρίδα και στην Αττική. Μετά την απώλεια των περιοχών τους από τους Δωριείς και Αχαιούς της Αργολίδας, μετακινήθηκαν ανατολικότερα και εγκαταστάθηκαν αρχικά στην Εύβοια εκτοπίζοντας τους παλαιότερους της κατοίκους, τους Άβαντες.
Στα μέσα του ενδέκατου αιώνα π.Χ αποίκησαν τις Βόρειες Κυκλάδες και μαζί με Ίωνες της Αττικής αποίκησαν τα νησιά Σάμος και Χίος και το κεντρικό τμήμα των Μικρασιατικών παραλιών που ονομάστηκε τα επόμενα χρόνια Ιωνία.
ΙΩΝΙΚΗ ΔΩΔΕΚΑΠΟΛΗ
Οι Ίωνες ίδρυσαν δώδεκα πόλεις που διατήρησαν φυλετικούς δεσμούς και παρέμειναν ενωμένες σε έναν είδος χαλαρής κοινοπολιτείας (ομοσπονδίας ), το κοινό των Ιώνων.
Η έδρα και το σημείον συνάθροισης του κοινού των Ιώνων βρισκόταν στο Πανιώνιον που προαναφέραμε..Στο βουλευτήριο του οποίου συναθροιζόταν οι πρόβουλοι,(έτσι λεγόταν άνδρες κοινής εμπιστοσύνης που εκλέγονταν από τις αρχαίες Ελληνικές πόλεις σε κρίσιμες στιγμές για να αποφασίσουν για πολιτικά ζητήματα ή για να εποπτεύουν τη λειτουργία τής πολιτείας ) αντιπρόσωποι όλων των Ιώνων για να συζητήσουν η να πάρουν αποφάσεις για σημαντικά πολιτικά θέματα..
Οι πόλεις του κοινού ήταν η Μίλητος, η Μυούς, η Πριήνη, η Έφεσος, η Κολοφώνα, ή Λέβεδος, η Τέως, οι Κλαζομενές, οι Ερυθρές η Φώκαια και οι νησιωτικές πόλεις Χίος και Σάμος.
Οι περισσότερες παραδόσεις των Ιωνικών πόλεων θεωρούν ηγέτη της μετανάστευσης κάποιον απόγονο του Κόδρου.
Ο Κόδρος ήταν ο τελευταίος Βασιλιάς της Αθήνας ,ήταν γιος του Μέλανθου του ιδρυτή της δυναστείας των Μεδοντίδων, απόγονος του Δευκαλίωνα και του Έλληνα, και παρουσίαζαν ως αφετηρία τους την Αττική.
Στην περιοχή της Ιωνίας στην συνέχεια εκτός από τους Ίωνες εγκαταστάθηκαν και άλλες φυλές όπως Αχαιοί της Πελοποννήσου, Αρκάδες, Άβαντες, Μινύες από τον Ορχομενό, Φωκείς και Μολοσσοί.
Η Σμύρνη υπαγόταν στις Ιωνικές πόλεις αν και επρόκειτο για μία από τις αρχαιότερες πόλεις και λιμένες της Μεσογείου, της αρχαίας Ιωνίας. Ιδρύθηκε περί το 3000 π.Χ. ,Αρχικά θεωρήθηκε Αιολική αποικία, καταλήφθηκε αργότερα από ‘Ιωνες από το Κολοφώνα και έγινε πόλη του Ιώνων
. Παρά την ύπαρξη της ομοσπονδίας τα συμφέροντα της κάθε πόλης παρέμεναν πάνω από το κοινό συμφέρον των Ιώνων, με αποτέλεσμα το κοινό να μην μπορέσει να δημιουργήσει μία κοινή άμυνα εναντίον των Λυδών και των Περσών.
Κατάφερε παρ’όλα αυτά να οργανώσει την Ιωνική επανάσταση μεταξύ 499 και 493 π.Χ. Μετά την αποτυχία της επανάστασης οι Πέρσες διέλυσαν το κοινό.
Η λειτουργία του κοινού αποκαταστάθηκε κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. κυρίως μετά την απελευθέρωση των Ιωνικών πόλεων από τον Μέγα Αλέξανδρο.
Στην Ελληνιστική περίοδο εκτός από τα Πανιώνια διεξάγονταν πλέον και τα Αλεξάνδρεια προς τιμήν του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Την περίοδο αυτή συμμετείχε στο κοινό και η Σμύρνη ως δέκατη τρίτη πόλη
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟ ΠΑΝΙΩΝΙΟΝ
Θρησκευτικό τους κέντρο αποτελούσε ο ναός του Ποσειδώνα του Ελικώνιου, στην περιοχή της Μυκάλης.
Το ιερό φαίνεται πως διαμορφώθηκε κατά την διάρκεια του 7ου αιώνα π.Χ. Το συμβούλιο του κοινού συνεδρίαζε στο Πανιώνιο στην Μυκάλη.
Η λατρεία του ήρθε από την περιοχή της Αχαΐας προϋπήρχε η Αχαϊκή Δωδεκάπολη στο πρότυπο της οποίας έγινε και η Ιωνική Δωδεκάπολη της Μ.Ασίας
Πρώτοι κάτοικοι της Αχαΐας υπήρξαν οι Πελασγοί, οι οποίοι είχαν ιδρύσει πολλούς οικισμούς στην περιοχή η οποία τότε ονομαζόταν Αιγιάλεια, όπως αναφέρει και ο Παυσανίας.
Αργότερα ήρθαν στην περιοχή τα αλλά Ελληνικά φύλα, κατ’ αρχήν οι Ίωνες από την Αττική γύρω στο 1406 π.Χ., οι οποίοι επιβλήθηκαν διαιρώντας την σε δώδεκα πόλεις με πρωτεύουσα την Ελίκη, μετονομάζοντας ταυτόχρονα την μέχρι τότε Αιγιάλεια σε Ιωνία.
Να σημειώσουμε ότι οι Ίωνες ξεκίνησαν αρχικά από το Νότιο μέρος της Δ.Μακεδονίας από το σύνορο της με την Θεσσαλία. και μέσα από αυτή την 3η χιλιετία π.Χ..κατέβηκαν προς τον νότο.
Η Ελίκη η πρωτεύουσα της Αχαϊκή Δωδεκάπολης η αρχαία πόλη πιστεύανε πολλοί για αιώνες ότι βυθίστηκε στον Κορινθιακό κόλπο μετά από ισχυρό σεισμό και τσουνάμι (373 π.Χ) . γεγονός που επιβεβαιώθηκε τον 20ο αιώνα με έρευνες με SONAR
(Sonar- ηχοπλοήγηση = Ta ηχοεντοπιστικά συστήματα σόναρ είναι ηλεκτροακουστικές συσκευές που εκμεταλλεύονται τη διάδοση των κυμάτων ηχητικής ενέργειας μέσα στη θαλάσσια μάζα,)
Βρέθηκε σε απόσταση 7,4 χλμ από το Αίγιο και 1 χλμ μέσα στην θάλασσα,
Η Ελίκη ιδρύθηκε την Εποχή του Ορείχαλκου και έγινε σύντομα η μεγαλύτερη πόλη στην Αχαΐα, ο Όμηρος γράφει ότι συμμετείχε στον Τρωικό Πόλεμο στο πλευρό του Αγαμέμνονα. Όταν οι Αχαιοί κατέλαβαν την Τροία η Ελίκη δημιούργησε την “Αχαϊκή Δωδεκάπολη”, περιείχε 12 πόλεις γύρω από το σημερινό Αίγιο. Έγινε το σημαντικότερο πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο σε ολόκληρη την Πελοπόννησο και έκοψε τα δικά της νομίσματα
Τα νομίσματα περιέχουν στην μπροστινή όψη την κεφαλή του Ποσειδώνα ιδρυτή και πολιούχου της πόλης με τα ελληνικά γράμματα “ΕΛΙΚ” και στην όπισθεν την τρίαινα με δελφίνια. Αναφέρει ο Παυσανίας ότι υπήρχε μεγαλοπρεπέστατος ναός και άγαλμα σε υπερφυσικές αναλογίες, αφιερωμένο στον Θεό της θάλασσας, τον Ποσειδώνα
Η λατρεία του Ποσειδώνα στην πόλη αυτή ξεχώριζε. Και ο Ελληκώνιος Ποσειδών ήταν γνωστός σε ολόκληρη την Ελλάδα .Ο ναός του Ελληκώνιου Ποσειδώνα ήταν το σπουδαιότερο λατρευτικό κέντρο του θεού στην αρχαιότητα και το δεύτερο θρησκευτικό ιερό μετά τους Δελφούς
Οι Ιωνες της Μ.Ασίας προς τιμήν του Ποσειδώνα από την Ελίκη (Ελληκώνιου ) κοντά στην αρχαία Πριήνη που πολύ την θεωρούσαν αποικία της Ελίκης έστησαν περίλαμπρο ναό.
Μάλιστα λέγεται ότι ζήτησαν από τους Ίωνες της Ελίκης της Αχαΐας να τους δώσουν ένα αντίγραφο του δικού τους Ποσειδώνα και αυτοί αρνήθηκαν.
Τότε ο θεός Ποσειδώνας θύμωσε πολύ και το 373 π.Χ. κατέστρεψε την πόλη και την παρέσυρε με σεισμό και κατολισθήσεις μέσα στην θάλασσα..
Περίπου 150 χρόνια μετά την καταστροφή, ο Ερατοσθένης επισκέφθηκε το χώρο και ανέφερε ότι ένα μόνιμο χάλκινο άγαλμα του Ποσειδώνα αποτελούσε κίνδυνο για όσους αλίευαν με δίχτυα.
Η ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ Μ.ΑΣΙΑΣ
Το ιερό φαίνεται πως διαμορφώθηκε κατά την διάρκεια του 7ου αιώνα π.Χ. (πιθανόν να προϋπήρχε λατρεία άλλου θεού από τους Κάρες) και ήταν αποτέλεσμα του Μελιακού πολέμου, του πολέμου δηλαδή που διεξήγαγαν οι δώδεκα ισχυρότερες πόλεις της Ιωνίας εναντίον της πόλης Μελία που βρισκόταν στην χερσόνησο της Μυκάλης.
Η Μελία ήταν πιθανόν Καρική πόλη που συγκρούστηκε τελικά με τους γείτονές της Ίωνες που εξαπλώνονταν στην περιοχή.
Μετά την ήττα της Μελίας τα εδάφη της μοιράστηκαν μεταξύ των κοντινών πόλεων της Σάμου, της Μιλήτου, της Εφέσου και της Πριήνης.
Στην θέση της πόλης δημιουργήθηκε το Πανιώνιο που έγινε θρησκευτικό κέντρο των Ιώνων
Το συμβούλιο του κοινού συνεδρίαζε στο Πανιώνιο στην Μυκάλη.
Παρά την ύπαρξη της ομοσπονδίας τα συμφέροντα της κάθε πόλης παρέμεναν πάνω από το κοινό συμφέρον των Ιώνων, με αποτέλεσμα το κοινό να μην μπορέσει να δημιουργήσει μία κοινή άμυνα εναντίον των Λυδών και των Περσών.
Κατάφερε παρ’όλα αυτά να οργανώσει την Ιωνική επανάσταση μεταξύ 499 και 493 π.Χ. Μετά την αποτυχία της επανάστασης οι Πέρσες διέλυσαν το κοινό.
Η λειτουργία του κοινού αποκαταστάθηκε κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. κυρίως μετά την απελευθέρωση των Ιωνικών πόλεων από τον Μέγα Αλέξανδρο.
Στην Ελληνιστική περίοδο εκτός από τα Πανιώνια διεξάγονταν πλέον και τα Αλεξάνδρεια προς τιμήν του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Την περίοδο αυτή συμμετείχε στο κοινό και η Σμύρνη ως δέκατη τρίτη πόλη
ΤΑ ΠΑΝΙΩΝΙΑ
Τα Πανιώνια ήταν γιορτές που διοργανώνονταν προς τιμήν του Ελικόνιου Ποσειδώνα.
Ήταν γυμνικοί αγώνες στους οποίους συμμετείχαν όλοι οι Ίωνες της Μ.Ασίας.
Το Πανιώνια ήταν ένα είδος των σημερινών φεστιβάλ , τόπος του Ιώνων με αθλητικούς αγώνες, πανηγύρεις,, ή συναθροίσεις κατοίκων όλων των πόλεων, οι οποίες ονομάζονταν ” Πανιώνες ” συναθροίσεις.
Τους αγώνες τους τελούσαν στο χώρο Πανιώνιων κατά την μεγάλη εθνική εορτή των Ελλήνων της Ιωνικής Δωδεκάπολης
Κάτω από την Περσική κυριαρχία, οι δραστηριότητες στο Πανιώνιο περιορίστηκαν
Στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ., ο Θουκυδίδης λέει ότι οι Ίωνες γιόρταζαν τότε το φεστιβάλ τους στην Έφεσο .
Τα ίδια λέει και ο Διόδωρος που γράφει ότι οι Ίωνες αναγκάστηκαν να μετακινήσουν την Πανηγύρια από το Πανιώνιο στην Έφεσο λόγω του πολέμου στη γύρω περιοχή
Ο Όμηρος αναφέρει στην Ιλιάδα ότι και στην κορυφή του όρους της Mυκάλης , η λατρεία του Ποσειδώνα Ελληκώνιου εκδηλωνόταν με θυσία ταύρων.Ο ταύρος, μετά το άλογο, ήταν ένα από τα αγαπημένα ζώα του Ποσειδώνα.
Την οργάνωση τους την ανελάμβαναν οι κάτοικοι της Πριήνης που βρισκόταν στην νότια πλευρά του βουνού της Μυκάλης και σε απόσταση 15 χλμ.από το Πανιώνιον
Για τον λόγο αυτό στην Πριήνη εκλεγόταν ο ” ΒΑΣΙΛΕΥΣ” (ιερεύς -άρχων ) της γιορτής
Τον 4ο αιώνα το ιερό γνώρισε νέα ακμή ,
Με την έλευση του Μεγάλου Αλέξανδρου οι αγώνες και το φεστιβάλ επανήλθαν και πάλι στο Πανιώνιο και συνέχισαν να είναι κάτω από τη ρωμαϊκή κυριαρχία, χωρίς όμως να ξαναβρίσκουν την προηγούμενη ακμής τους.
Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΙΩΝΙΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
Στο τέλος του 19ου αιώνα στην Σμύρνη , το μουσικό-γυμναστικό σωματείο Ορφεύς Σμύρνης και το η ποδοσφαιρική ομάδα Γυμνάσιον Σμύρνης ενώθηκαν για να σχηματίσουν τον Πανιώνιο Γυμναστικό Σύλλογο Σμύρνης. Στη Σμύρνη πραγματοποιήθηκαν και οι Πρώτοι Πανιώνιοι Αγώνες, το 1896. Η διεθνής αυτή διοργάνωση αγωνισμάτων , διεξήχθη 19 φορές ως τη Μικρασιατική καταστροφή , με κορωνίδα τον στίβο αλλά και αθλήματα όπως γυμναστική, ποδηλασία, άρση βαρών, κολύμβηση και πάλη Οι Κ’ Πανιώνιοι Αγώνες διοργανώθηκαν μόλις ένα χρόνο αργότερα στο Παναθηναϊκό στάδιο το 1923! έκτοτε δεν υπήρξαν άλλες αξιόλογες προσπάθειες.
Ο ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ
Η ακριβή θέση του ναού του Ελληκώνιου Ποσειδώνα και του χώρου του που γινόταν οι συναθροίσεις των Ιώνων αμφισβητήθηκε από πολλούς
Η κατά προσέγγιση τοποθεσία του Πανιώνιου δίνεται από πολλούς αρχαίους συγγραφείς.
Ο Ηρόδοτος λέει ότι” βρίσκεται στο βουνό της Μυκάλης από την πλευρά που βλέπει προς βορρά”
Ο Στράβων λέει ότι ”βρισκόταν μετά το στενό της Σάμου , κοντά στο όρος Μυκάλη προς την πλευρά της Έφεσου 600 μέτρα πάνω από τη θάλασσα”
Για την σημερινή θέση κοντά στο σημερινό Guzelcamli 17 χλμ. νότια του Κουσάντασι Υπήρχε μια πιθανή ένδειξη για τη θέση του Panionium και ήταν η ανακάλυψη μιας επιγραφής στην περιοχή το 1673 με την αναγραφή του ονόματος Πανιώνιον.
Ο χώρος αυτός εδώ και πολλά χρόνια έχει αναγνωριστεί ως το αυθεντικό Πανιώνιον . Από τα τέλη του 19ου αιώνα και ανασκάφηκε το 1958 βρισκόταν στη βόρεια πλαγιά του βουνού.της Μυκάλης , στην κορυφή ενός χαμηλού λόφου που ονομάζεται Otomatik Tepe με θέα στη θάλασσα.
Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΟΥ 2004
Το 2004, ο Γερμανός αρχαιολόγος Hans Lohmann που ερεύνησε τη χερσόνησο του όρους Μυκάλη, ανακάλυψε έναν άλλο αρχαιολογικό χώρο ψηλά στα βουνά, έναν οικισμό και έναν αρχαϊκό Ιωνικό ναό που ανήκει χρονολογικά περίπου στα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ Η θέση αυτή λέγεται Catallar Tepe.
Η ομάδα του Lohmann βρήκε τα ερείπια ενός οχυρού . Βρέθηκαν επίσης τα θεμέλια και οι πολύ ερειπωμένοι τοίχοι μιας πιο πρόσφατης Ιωνικής κατασκευής του 6ου αιώνα π.Χ.
Το μήκος του περίπου 30 μ. Δείχνει ότι είναι ένας Εκατόμπεδος,ναός . Οι πρώτες έρευνες δείχνουν ότι χτίστηκε γύρω στα 540 π.Χ., και αργότερα, πιθανότατα κατά την εισβολή των Περσών, καταστράφηκε και κάηκε.
Ο Εκατόμπεδος ή Εκατόμπεδον ή Εκατόμπεδος ήταν Δωρικός περίπτερος ναός στην Ακρόπολη των Αθηνών, πρόδρομος ναός του Παρθενώνα.
Ο Lohmann υποθέτει ότι ο τόπος αυτός, που δεσπόζει στο μεγαλύτερο μέρος της Ιωνίας πρέπει να χαρακτηριστεί ως Panionion, μόνο και μόνο επειδή συμφωνεί καλύτερα με τις γραπτές πηγές.
ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ
Στον λόφο του Otomatik tepe (Λόφο του Προφήτη Ηλία για τους Έλληνες κατοίκους του Τσαγγλή) του χώρου που μέχρι σήμερα θεωρείται ότι βρίσκεται το πραγματικό Πανιώνιον, πριν από την αμφισβήτηση του Γερμανού αρχαιολόγου Lohmann κοντά στου χωρίο Guzelcamli βρέθηκε :
ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ
Περιβλήθηκε από έναν τοίχο τεμένους , από τον οποίο μπορεί κανείς να δει ένα έως τρία μαθήματα, με είσοδο από τη δύση.
Ο ΒΩΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ
Στην κεντρική περιοχή μπορεί να δει κανείς μια ορθογώνια πέτρα μήκους 17,5 μ. με 4,25 μ. που θεωρείται ότι είναι ο βωμός του Ποσειδώνα, που χρονολογείται από τα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ.
ΘΕΑΤΡΟ
Στους πρόποδες του λόφου, 50 μ. Νοτιοδυτικά του βωμού, είναι ένα μικρό θέατρο ή οίκο .
Έχει διάμετρο 32 μ.,
Λίγο περισσότερο από ημικυκλικό, με 11 σειρές καθισμάτων, κομμένο σε συμπαγή βράχο και θεωρείται ότι είναι η αίθουσα συμβουλίου για τις συναντήσεις της Ιονικής Λίγκας.
Χρονολογείται από τον 4ο αιώνα π.Χ., όταν ανανεώθηκε η Ιόνια ένωση και η Πανιώνια.
Ανάμεσα στο ιερό και το θάλαμο του συμβουλίου είναι μια μεγάλη σπηλιά, αν και αν δεν υπήρξε καμία λατρευτική λειτουργία, είναι άγνωστη. Οι αρχαίες πηγές αναφέρουν θυσίες, αλλά δεν υπάρχει ναός και κανένας δεν έχει βρεθεί