Τα τουρκικά νομαδικά φύλα, ως γνωστόν, μετανάστευσαν κατά τον Μεσαίωνα από τη Μογγολία προς τα νότια, αναζητώντας ζωτικό χώρο, πλημμυρίζοντας την Ασία. Από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ιδρυμένη από τον Οσμάν Α΄ κατά τον 13ο αι., προέκυψε η Τουρκία του Κεμάλ μετά το 1922. Για τον χαρακτήρα της οθωμανικού κράτους υπάρχουν διάφορες απόψεις, ότι αυτή αντικατέστησε την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Βυζαντίου με ισλαμοτουρκικό μανδύα, ή ότι διατήρησε τον τουρκομογγολικό νομαδικό χαρακτήρα κ.λπ. Το βέβαιο είναι ότι υιοθέτησε σημαντικά πολιτισμικά στοιχεία από τους λαούς με τους οποίους ήρθε σε επαφή ή και κατέκτησε.
Δύο πρώτα βασικά στοιχεία που υιοθέτησαν οι Οθωμανοί ήταν η θρησκεία, το ισλάμ, το οποίο γνώρισαν από Άραβες και Πέρσες, αλλά και την αραβική γραφή (τη λατινική επί Κεμάλ). Βέβαια, το ισλάμ είναι τρόπον τινά «κλεμμένο», καθώς αποτελεί σύμφυρση και διαστρέβλωση ιουδαϊκών και χριστιανικών δοξασιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ιησούς (Isā) μαρτυρείται στο Κοράνιο σε 15 κεφάλαια και 93 στίχους ως «Προφήτης, απεσταλμένος του Θεού, Υιός της Παρθένου (!) Μαρίας», αλλά φυσιολογικός άνθρωπος. Για το ισλάμ, ο Ιησούς δεν πέθανε, αλλά στη θέση του στον Σταυρό τέθηκε άλλο σώμα, ενώ ο Ιησούς θα επιστρέψει, για να σκοτώσει τον Αντίχριστο, να αφανίσει τους χριστιανούς, να βασιλέψει για 40 χρόνια και να πεθάνει. Είναι απίστευτο ότι το ισλάμ πρεσβεύει ότι, ενώ ο «προφήτης» Μωάμεθ πέθανε, ο Χριστός ακόμη ζει ως άνθρωπος και θα επανέλθει!
Πρώτα από όλα βέβαια οι Οθωμανοί κατέκτησαν ξένα εδάφη, από τη Β. Αφρική μέχρι τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή. Η ολιγάριθμη φυλή του Οσμάν όμως δεν μπορούσε να διαχειριστεί το τεράστιο αυτό κράτος, ώστε προχώρησαν σε εκτεταμένους εξισλαμισμούς, οι οποίοι παρατηρούνταν ακόμη και μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ερντογάν έχει ελληνική καταγωγή, καθώς ο προπάππος του ήταν Έλληνας από την Ποταμιά/Guneysu της Ριζούντας του Πόντου, ο οποίος εξισλαμίστηκε, λαμβάνοντας το όνομα Memis Bakatoglu! Δεν ξεχνάμε βέβαια και το βάρβαρο παιδομάζωμα που ίσχυε κατά περιόδους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και δημιούργησε ορδές Γενιτσάρων. Έτσι, με τους εξισλαμισμούς αλλά και στη συνέχεια με τον κεμαλικό εθνικισμό, η Τουρκία απέκτησε κάποια κατ’ επίφασιν ομοιογένεια, η οποία τονώθηκε από τη μεγάλη πληθυσμιακή αύξηση της γείτονος. Στις αρχές του 19ου αι. οι ελληνικοί πληθυσμοί αριθμούσαν περί τα 4 εκατ., ενώ όλοι οι διαφορετικοί λαοί του οθωμανικού κράτους μαζί με τους Τούρκους τα 25-30 εκατ. Οι Οθωμανοί Τούρκοι δηλ. ήσαν λίγο περισσότεροι από τους Έλληνες, ενώ σήμερα η πληθυσμιακή διαφορά είναι τεράστια.
Κάποια στοιχεία πολιτισμού είναι αμφιλεγόμενα, καθώς ο πολιτισμός δεν γνωρίζει σύνορα κρατικά. Έτσι, ακόμη και σήμερα υπάρχει η περίφημη διαμάχη για την πατρότητα του «μπακλαβά». Στη διατροφή όμως και τη μουσική οι αλληλεπιδράσεις είναι το μόνο βέβαιο. Σημειωτέον, οι Τούρκοι κράτησαν τις ονομασίες μεγάλων πόλεων, έστω και παραφθαρμένες (Istanbul/Στην πόλη, Izmir/Σμύρνη, Konya/Ικόνιο, Kayseri/Καισάρεια, Trabzon/Τραπεζούντα κ.λπ.).
Η ειρηνική υιοθέτηση στοιχείων πολιτισμού δεν είναι βέβαια κλοπή, αλλά είτε δείγμα έλλειψης πολιτισμού ή επίδρασης ισχυρού πολιτισμού επί ασθενεστέρου. Για παράδειγμα, οι Γερμανοί υιοθέτησαν τον ρωμαϊκό πολιτισμό και τη λατινική γλώσσα στην κατακτημένη Γαλλία και τη Β. Ιταλία. Επίσης, οι Έλληνες υιοθέτησαν μεν τον χριστιανισμό, προηγουμένως όμως είχαν αναπτύξει υψηλή φιλοσοφία και καλλιέργησαν τη γλώσσα, η οποία εξακολουθεί να ομιλείται και σήμερα ως νεοελληνική. Όλοι οι λαοί στην αρχή της ιστορίας τους (είτε π.Χ. είτε μ.Χ.) υπήρξαν «βάρβαροι», όπως και τα ελληνικά φύλλα πριν από το 1.000 π.Χ., ίσως και παλαιότερα. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους σημερινούς Τούρκους για τις οθωμανικές κατακτήσεις, ούτε βέβαια τους σημερινούς Έλληνες για τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου, ή ακόμη τους σημερινούς Ισπανούς για τις κατακτήσεις των Κογκισταδόρες. Στην περίπτωση όμως της Ιστορίας και των θρησκευτικών συμβόλων πρόκειται και βέβηλη κλοπή.
Κατά καιρούς διάφοροι Τούρκοι, και δη σημαντικοί πολιτικοί, υποστήριξαν γραφικές απόψεις, ότι δηλ. ο «Όμηρος ήταν Τούρκος και λεγόταν Omer», ή ότι «οι Τούρκοι ήταν οι πρώτοι Χριστιανοί και ότι ο Μ. Βασίλειος ήταν Τούρκος». Αυτά βέβαια είναι γελοία προπαγάνδα για αμόρφωτους λαούς, ή προσπάθεια τεκμηρίωσης του «αυτόχθονου» ενός λαού (Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιος λαός νιώθει υπερηφάνεια για την αυτοχθονία του αλλά ούτε γνωρίζω αν υπάρχει κάποιος αυτόχθων λαός, ξεφυτρώνοντας τρόπον τινά από το πουθενά). Αυτό όμως που συνιστά κλοπή της Ιστορίας από τους φίλους μας Τούρκους είναι αφενός η άποψη κάποιων μελετητών ότι η σημερινή Τουρκία συνεχίζει τρόπον τινά το Βυζάντιο, αφετέρου δε ότι άλλο Rum και άλλο Yunan, ότι δηλ. οι Νεοέλληνες δεν έχουν δικαίωμα να αναφέρονται ως κληρονόμοι της βυζαντινής ιστορίας. Η πολιτιστική κληρονομιά του Βυζαντίου βέβαια ανήκει πρωτίστως προφανώς στους Νεοέλληνες, αλλά και στους όμορους λαούς και σε κάθε πολιτισμένο άνθρωπο.
Το ύψιστο σημείο όμως πολιτιστικής κλοπής είναι η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε ισλαμικό τέμενος. Οι καημένοι μουσουλμάνοι δεν γνωρίζουν ότι στο Ayasofya cami θα λατρεύουν την Αγία του Θεού Σοφία! Προσωπικά, δεν θα μπορούσα ποτέ να εκκλησιαστώ σε χριστιανικό ναό, πρώην τζαμί, που θα εξακολουθεί μάλιστα να φέρει ισλαμικά σύμβολα. Οπωσδήποτε και οι Χριστιανοί μετέτρεψαν αρχαιοελληνικούς ναούς σε χριστιανικούς, δεν γνωρίζω όμως να λειτούργησαν ποτέ ως τέτοιοι, ενώ αυτό έγινε στην αρχή του Μεσαίωνα, κατά την αρχή της επικράτησης του χριστιανισμού και όχι το 2020. Πέραν όμως της κλοπής του μνημείου, αυτό προβάλλεται ως σύμβολο κατάκτησης. «Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια»: Το ύψιστο σύμβολο της Χριστιανοσύνης μετατρέπεται σε ύψιστο σύμβολο της θεωρίας του τουρκικού πολιτικού ισλάμ. Το ισλάμ βέβαια κηρύσσει το «τζιχάντ», ώστε η κατάκτηση αλλά και οικειοποίηση (διάβαζε: κλοπή) είναι ιερή πράξη. Το μείγμα «τζιχαντικό ισλάμ και επιθετικός εθνικισμός» προβάλλεται πλέον ολοφάνερα και όχι ως φάντασμα δίπλα μας.
Από τις πρόσφατες εξελίξεις προέκυψαν όμως και θετικά στοιχεία για τον Ελληνισμό. Το πρώτο είναι ότι πλέον όλοι μας (λαός και πολιτικοί) κατανοούμε στο έπακρο την ανάγκη για εθνική ενότητα και άμυνα (προφανώς και με στρατιωτικά μέσα). Στις δυσκολίες οι Έλληνες ενώνονται και πολεμούν. Το δεύτερο θετικό στοιχείο είναι ότι, ενώ μέχρι πρότινος πολλοί ενέπαιζαν τη στρατιωτική δράση («αν έρθουν οι Τούρκοι, θα τους δώσουμε και τα κλειδιά του σπιτιού στο χέρι»!), ο εξ Ανατολών άμεσος κίνδυνος αφύπνισε το εθνικό φρόνημα, δημιουργώντας έναν νέο πατριωτισμό, όχι φανφάρες εθνικιστικές, αλλά ρεαλιστική προάσπιση των κεκτημένων ενός λαού, σε κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό επίπεδο. Με άλλα λόγια: αγώνας για την επιβίωση του Ελληνισμού, δηλ. των απλών καθημερινών οικογενειών, και όχι μιας ιδεοληπτικής «ηρωικής και ένδοξης Ελλάδος».
Με τη βεβήλωση της Αγίας Σοφίας η Τουρκία του Ερντογάν ξαναγυρίζει στον Μεσαίωνα, όπως μελαγχολικά γράφουν και σοβαροί Τούρκοι διανοητές. Είναι σαν να υπεραίρεται ο ληστής για τη λεία του και την επιδεικνύει υπερηφάνως, ή σαν να αλλάζει το κλεφτρόνι τις πινακίδες κλεμμένης Φερράρι και να καυχάται ότι είναι πλέον δική του. Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης και μνημόσυνο με κλεμμένα κόλυβα! Ζούμε όμως στο 2020, αλλά το νέο χαλιφάτο καυχιέται για τα κλοπιμαία, πολλώ μάλλον κάνει το πλιάτσικο σύμβολο και σημαία του, όπως ο Ηρακλής τη λεοντή του! Και αυτό το μήνυμα είναι ανησυχητικό για τη νοοτροπία των Τούρκων: Το ισλάμ καυχάται ως νικητής (στρατιωτικά και θρησκευτικά) επί του χριστιανισμού και ανανεώνει το τζιχάντ εν έτει 2020!
Πλέον είναι απολύτως βέβαιο ότι η Τουρκία θα προκαλέσει σύρραξη. Οι Τούρκοι βέβαια είναι θρασύδειλοι και μετά το 1922 δεν πολέμησαν ποτέ με τακτικό στρατό, ενώ δεν κατάφεραν τίποτε ουσιαστικό στις επιχειρήσεις τους σε Μεσόγειο και Μ. Ανατολή, αλλά θέλουν να παριστάνουν τους «μεγάλους» ανάμεσα στις «Μεγάλες Δυνάμεις». Ο Ερντογάν όμως, αν και «σιγουρατζής», είναι εγκλωβισμένος στην πολιτική του και δεν έχει άλλη επιλογή έναντι των πελατών του στον λαό. Ο απόγονος Ελλήνων εξωμοτών του Πόντου, επιχειρώντας να ξορκίσει την καταγωγή του αλλά και να αναδειχθεί σε νέο σουλτάνο, εφάμιλλο του Πορθητή, «θα χτυπήσει» σε νησίδες που ήδη γνωρίζουμε. Έτσι, μέσω της θρησκευτικής και εθνικιστικής προπαγάνδας, θρέφοντας τον δύσμοιρο λαό με πολιτικό ισλάμ, αναδεικνύεται σε εξουσιαστή, ο οποίος βέβαια έχει πλουτίσει από παράνομες δραστηριότητες. «Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απολέσαι»: Οι μέρες του είναι μετρημένες, όπως και κάθε αλαζόνα.
Όσον αφορά τους Έλληνες, ούτε το «ξανθό γένος» των Ρώσων θα μας σώσει, ούτε το «Ελλάς, Γαλλία, Συμμαχία», ούτε βέβαια το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι. Στις διεθνείς σχέσεις κυριαρχεί το συμφέρον. Η Επανάσταση του 1821 το απέδειξε για τους Έλληνες περίτρανα. Να είμαστε έτοιμοι λοιπόν για σύρραξη (και όχι για «διάλογο» ή έναν νέο «έντιμο συμβιβασμό» με το πιστόλι στον κρόταφο). Ο Μάρτιος του 2021 είναι μια καλή ημερομηνία για τον νέο σουλτάνο, που χρησιμοποιεί τα σύμβολα! Ως φάρσα της Ιστορίας: Κάθε 100 χρόνια (1821, 1922, 2021) πόλεμος με τους Τούρκους!