Συνομιλώντας με την Σίμπα Narducci-Βαϊνά: «Η ποίηση είναι ο σημαντικότερος τρόπος έκφρασης των σκέψεων, γιατί σε λίγες λέξεις μπορούμε να περιγράψουμε έναν ολόκληρο εσωτερικό κόσμο»
της Δήμητρας Καραγιάννη
Η Simba Narducci–Βαϊνά, γεννημένη στη Φλωρεντία, είναι ποιήτρια της ιταλικής συναίσθησης και δημιουργίας. Έζησε τη ζωή της μακριά από τον τόπο και τον χρόνο της έμπνευσής της. Παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Βαϊνά, κτηνίατρο, και από το 1965 ζει στην Κοζάνη.
Η γραφή της αφήνεται σε μια αναπόληση λυρική και λιτή. Τα ποιήματά της έχουν μια μουσική που ακούγεται αισθαντικά στην ελληνική τους μετάφραση, κι ακόμα αισθαντικότερα στην ιταλική τους ανάγνωση. Χαμηλότονες μουσικές διαπερνούν τις λέξεις, υπάρχουν κάτω από τις σειρές, ανιχνεύονται στις στροφές, στις ποιητικές στίξεις της.
Τα ποιήματα “Ύπνος” και “Σε μια φίλη” από την Β΄ ποιητική συλλογή βραβεύτηκαν στην Φλωρεντία σε διεθνή διαγωνισμό που διοργάνωσε ο πολιτιστικός οργανισμός ACSI (Associazone Centri Sportivi Italiani). Το ποίημα “Ύπνος” συμπεριλήφθηκε σε έκδοση του οργανισμού ACSI, με τίτλο Ανθολογία Σύγχρονων Ιταλών Ποιητών.
Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές: «Πινελιές αγάπης και νοσταλγίας» (2011) και «Τα λουλούδια που αγαπήσαμε» (2014). Η ποιητική συλλογή «Αγαπώ το φως», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παρέμβαση, είναι το νέο της βιβλίο. Πενήντα οκτώ ποιήματα στην ιταλική, μεταφρασμένα και στην ελληνική, ρίχνουν φως στη νοσταλγία των λέξεων και των εικόνων.
- Πώς και πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με την ποίηση;
Η ενασχόλησή μου με την ποίηση ξεκίνησε το 2000 περίπου.
- Πείτε μας δυο λόγια για το βιβλίο σας «Αγαπώ το φως»
Σ΄ αυτή την συλλογή φαίνεται έντονα η νοσταλγία για την πατρίδα μου, για τους ανθρώπους που αγαπώ εκεί. Το φως με κάνει να αισθάνομαι πιο κοντά στον Θεό και να θαυμάζω όλα όσα με περιτριγυρίζουν.
- Γιατί επιλέξατε αυτό τον τίτλο για το βιβλίο;
Επέλεξα αυτό τον τίτλο, γιατί αγαπώ το φως, τον ήλιο και το φεγγάρι, γιατί αγαπώ την ζωή. Το σκοτάδι μού φέρνει στο μυαλό το τέλος.
- Ποια είναι τα αγαπημένα σας θέματα;
Είναι στιγμές που βλέπω ή νιώθω κάτι, οτιδήποτε, το οποίο με εμπνέει. Αν δεν γράψω εκείνη την στιγμή τις σκέψεις μου, τότε η στιγμή φεύγει και δεν θυμάμαι πια τι ένιωσα. Αλλά και οι νεανικές αναμνήσεις, κι η επιστροφή στις ρίζες μου είναι, επίσης, θέματα που με εμπνέουν ιδιαίτερα.
- Διαβάζετε μόνο ιταλική ή και ελληνική ποίηση; Ποιους ποιητές προτιμάτε;
Διαβάζω περισσότερο Ιταλική ποίηση, γιατί την κατανοώ καλύτερα. Διαβάζω όμως και Ελληνική ποίηση. Πολλοί είναι οι αξιόλογοι Έλληνες ποιητές. Προτιμώ τον Καβάφη.
- Τα ποιήματά σας συνοδεύονται πάντοτε από την ιταλική τους εκδοχή. Πώς νιώθετε όταν γράφετε στη γλώσσα σας και πώς όταν γράφετε στα ελληνικά;
Δεν γράφω στα Ελληνικά, γιατί στην γλώσσα μου μπορώ να εκφραστώ καλύτερα. Γράφω στα Ιταλικά και στην συνέχεια τα ποιήματα μεταφράζονται στα Ελληνικά, πράγμα δύσκολο, γιατί υπάρχουν φορές που δεν αποδίδεται απόλυτα το νόημα των λέξεων, αλλά και πολύ ενδιαφέρον, γιατί η ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια!
- Τι είναι για εσάς η ποίηση;
Η ποίηση είναι ο σημαντικότερος τρόπος έκφρασης των σκέψεων, γιατί σε λίγες λέξεις μπορούμε να περιγράψουμε έναν ολόκληρο εσωτερικό κόσμο.
- Έχετε ασχοληθεί ποτέ με άλλο λογοτεχνικό είδος;
Από την παιδική μου ηλικία ασχολήθηκα με την πεζογραφία, μέχρι και τα 25 μου χρόνια περίπου. Στη συνέχεια, όταν ήρθα στην Κοζάνη και δημιούργησα οικογένεια, έκανα ένα μεγάλο και όμορφο διάλλειμα, στο οποίο βασικό μου μέλημα ήταν η φροντίδα των δικών μου, αλλά και η προσπάθεια μάθω καλά τα Ελληνικά.
- Ποιο είναι το αγαπημένο σας ποίημα από το τελευταίο σας βιβλίο;
Το αγαπημένο μου ποίημα είναι η «Σιωπή». Με συγκινεί ιδιαίτερα, γιατί μου θυμίζει τον αναγκαστικό χωρισμό από τον σύντροφό μου, λόγω της αναχώρησής του από την Ιταλία μετά το πέρας των σπουδών του και την αβεβαιότητα για το αν θα μπορούσα ποτέ να τον ξαναδώ.
ΣΙΩΠΗ
Σαγηνευτική σιωπή
Στα βουβά σου χείλη
Μιλούσαν μόνο
Τα λαμπερά σου μάτια
Στις μαγευτικές φλωρεντινές νύχτες
Του ζεστού καλοκαιριού.
Στο τελευταίο σφιχταγκάλιασμα
Καυτά δάκρυα κυλούσαν
Στα χλωμά μας μάγουλα.
Ω! μαγεία του έρωτα
Της αιώνιας αγάπης
Που μαστιγώνει σαν καταιγίδα
Και φτάνει πάλι
Ως τον ουρανό.