Ποικίλες αντιδράσεις προκάλεσε η δημοσίευση της παρέμβασης που έκανα την προηγούμενη εβδομάδα με τίτλο «Μία μεγάλη αδικία που πρέπει να σταματήσει» και πιστεύω ότι ως παρέμβαση πέτυχε τον στόχο της, δηλαδή να προβληματίσει και να κινητοποιήσει αρχικά σε σκέψη και σε δεύτερο χρόνο σε δράση, πάντα για το καλό του τόπου μας. Βέβαια, υπήρξαν και κάποιοι που άσκησαν κριτική, λέγοντας ότι δεν παρουσιάζω συγκεκριμένες προτάσεις και δεν προτείνω συγκεκριμένες λύσεις. Ποτέ μου δεν έχω ασκήσει άγονη κριτική σε κανέναν. Επίσης, έχω αποδείξει ότι αγωνίζομαι γι’ αυτά που πιστεύω και πάντα έχω συγκεκριμένες προτάσεις, τις οποίες φροντίζω να παρουσιάζω με θάρρος και να τις συζητώ δημοκρατικά με τους συμπατριώτες μου!
Για του λόγου το αληθές πριν έναν ακριβώς χρόνο είχα δημοσιοποιήσει, με τίτλο «Ήρθε η ώρα να ζητήσουμε πίσω τα δανεικά!», μία πρόταση για δημιουργία φωτοβολταϊκών πάρκων από εταιρίες λαϊκής βάσης, που θα φέρουν σημαντικό εισόδημα στους κατοίκους του λιγνιτικού άξονα. Η παρέμβαση στηριζόταν στη θέση μου ότι πρέπει να διεκδικήσουμε τις θέσεις εργασίας που χάνονται λόγω του κλεισίματος των ορυχείων και των εργοστασίων παραγωγής ενέργειας και στην πεποίθηση ότι το τοπικό πολιτικό προσωπικό πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να βγει επιτέλους από τη λογική των χλιαρών αντιδράσεων, που εν πολλοίς γίνονται για τα μάτια του κόσμου, να καταθέσει προτάσεις και να τις διεκδικήσει έχοντας στο πλευρό του την τοπική κοινωνία. Την πρόταση αυτή, η οποία είναι πιο επίκαιρη από ποτέ άλλοτε, παρουσιάζω με κάποια νέα στοιχεία.
Δυστυχώς, οι κάτοικοι του λιγνιτικού άξονα δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος της αλλαγής που θα επέλθει στην τοπική κοινωνία και οικονομία από τις επερχόμενες αλλαγές στη ΔΕΗ… Από την άλλη μεριά το τοπικό πολιτικό προσωπικό αφενός δεν έχει βοηθήσει την τοπική κοινωνία σε αυτή την συνειδητοποίηση και αφετέρου στέκεται σε μεγάλο βαθμό αμήχανο, αρκούμενο σε χλιαρές και γενικόλογες δηλώσεις ή σε δεσμεύσεις για επιχειρησιακά σχέδια και μεγαλεπήβολα πλάνα για την ανάπτυξη.
Προσωπικά συμφωνώ ότι αυτός είναι ο ασφαλής δρόμος και πρέπει να γίνουν σχεδιασμοί για το αύριο του τόπου, όμως αυτοί απαιτούν χρόνο. Δεν έχουμε! Η μεταλιγνιτική εποχή ήρθε κι εμείς δεν είμαστε προετοιμασμένοι για τις αλλαγές που φέρνει! Για το λόγο αυτό απαιτείται η κατάθεση υλοποιήσιμων προτάσεων, που θα φέρουν άμεσα εισόδημα στον τόπο και τους κατοίκους του. Τις προτάσεις αυτές πρέπει να διεκδικήσουμε με όλα τα όπλα που διαθέτουμε, με όση δύναμη μας μένει, γιατί αφορούν πραγματικά το μέλλον του τόπου μας, τη ζωή των παιδιών μας.
Μία πρόταση απέναντι στην επερχόμενη οικονομική καταστροφή είναι η θέσπιση ευνοϊκών όρων για το σύνολο των κατοίκων των λιγνιτικών περιοχών προκειμένου να πραγματοποιήσουν επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά πάρκα. Να δοθεί προτεραιότητα στις αδειοδοτήσεις και φυσικά να διεκδικήσουμε χρηματοδοτήσεις από το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης, όπως και δανειοδοτήσεις με ευνοϊκούς όρους. Μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα που θα δώσουν τη δυνατότητα στην περιοχή να συνεχίσει να παράγει ενέργεια, χωρίς επιπτώσεις στο περιβάλλον και αυξάνοντας το τοπικό εισόδημα.
Σπεύδω να διευκρινίσω ότι η πρόταση μου δεν αφορά μία μερίδα επενδυτών που θα μοιραστούν αυτό το νέο πλούτο, αλλά το σύνολο των κατοίκων! Πως; Πολύ εύκολα…
Με τη δημιουργία πολυμετοχικών επιχειρήσεων από τους Δήμους ή άλλους φορείς που υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών πάρκων σε περιοχές αποκατεστημένων ορυχείων ή δημοτικές / δημόσιες εκτάσεις. Στις πολυμετοχικές αυτές επιχειρήσεις θα μπορούν να συμμετέχουν ΟΛΟΙ οι μόνιμοι κάτοικοι και μόνο αυτοί, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ένα ελάχιστο εισόδημα για όλους τους κατοίκους που θέλουν να συμμετάσχουν στο εγχείρημα και ένα σημαντικό εισόδημα για την τοπική κοινωνία!
Η πρώτη αντίρρηση που θα έρθει στο μυαλό του καθενός είναι «Μα μπορούν όλοι να επενδύσουν ένα σεβαστό ποσό που απαιτείται για την εξασφάλιση ενός μεριδίου της τάξης των 100kW;». Επειδή δεν αρκούμαι στην κατάθεση ιδεών, αλλά επεξεργάζομαι όλα όσα πιστεύω ότι μπορούν να βοηθήσουν την τοπική κοινωνία, έχω προχωρήσει στην ανάλυση τόσο των τεχνικών όσο και των οικονομικών στοιχείων για την υλοποίηση της πρότασης που κατέθεσα πριν έναν χρόνο και σήμερα υπάρχουν στη διάθεσή μας πολύ περισσότερα στοιχεία. Αποδεδειγμένα, είναι εφικτό μέσα από χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορούν να είναι διαθέσιμα για εγχειρήματα που έχουν λαϊκή βάση, ένας μικροεπενδυτής να χρειαστεί να καταβάλει μόνο το 10% της αξίας του μεριδίου του και να απολαμβάνει τα οφέλη της επένδυσης εισπράττοντας ετησίως ένα σεβαστό εισόδημα. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η λαϊκή βάση που πρέπει να αναπτυχθεί στις περιοχές του λιγνιτικού άξονα.
Τα έσοδα αυτά θα είναι ένας από τους βασικούς μοχλούς ανάπτυξης για την τοπική κοινωνία, η οποία με τη μόχλευση αυτών των χρημάτων και την τόνωση της τοπικής αγοράς και οικονομίας θα μπορέσει να συνεχίσει την πορεία της μέχρι να αλλάξουν οι παραγωγικοί άξονες και να επέλθουν οι νέες ισορροπίες στην τοπική οικονομία.
Σήμερα οι τοπικές μας κοινωνίες είναι ανοχύρωτες πόλεις, λόγω της κοσμογονίας που έχει δρομολογηθεί και απλώς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθός της! Η Ελληνική Πολιτεία χρωστάει στον τόπο μας, που θυσιάστηκε προσφέροντας 60 χρόνια ενεργειακής επάρκειας και ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Ήρθε η ώρα να ζητήσουμε πίσω τα δανεικά! Αυτό όμως προϋποθέτει όραμα, επεξεργασμένες ιδέες, ρεαλιστικές προτάσεις και δυναμικές διεκδικήσεις!
Μάκης Ιωσηφίδης
πρώην Δήμαρχος Αμυνταίου
πρώην Πρόεδρος Δικτύου Ενεργειακών Δήμων
Υ.Γ. Το γεγονός ότι σήμερα, ένα χρόνο μετά τις επισημάνσεις αυτές παρουσιάστηκε ένα πρώτο Επιχειρησιακό Σχέδιο, για το οποίο δεν έχουν ληφθεί αποφάσεις, αποδεικνύει με τον πλέον περίτρανο τρόπο τους ισχυρισμούς μου!
Άρθρο – παρέμβαση Μάκη Ιωσηφίδη: «Μία μεγάλη αδικία που πρέπει να σταματήσει»