Σπάρτακος: Επιστολή στη Δ/ντρια ΛΚΔΜ κ. Όλγα Κουρίδου

By Θανάσης Αγγελόπουλος on 04/04/2011

Κυρία Διευθύντρια,

Σε μια περίοδο όπου οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ έχουν ήδη υποστεί βαρύ το πλήγμα του μνημονίου και των όσων εφαρμόστηκαν στο πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής (με περικοπές και μέτρα που χρωματίζουν με μελανί χρώμα τις σελίδες της ιστορίας των εργαζομένων), τουλάχιστον αυτή την ώρα, θα περίμενε κάποιος ότι η λειτουργία της ΔΕΗ θα ήταν στοιχειωδώς τυπική απέναντι στο προσωπικό της.

Δυστυχώς όμως, φαινόμενα όπως αυτό της μετακίνησης εργαζομένων από διάφορα Ορυχεία του λεκανοπεδίου στο Ορυχείο της Καρδιάς, με την τακτική του «αποφασίζουμε και διατάσσουμε», χωρίς καν να ενημερώνουμε τους ιδίους τους εργαζόμενους εγκαίρως, σαφώς και δεν συνάδουν με καμία δεοντολογία, ούτε καν με την οφειλόμενη τυπική λειτουργία.

Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, σαφέστατα και αντιλαμβάνεται τους λόγους και τις ανάγκες  που οδήγησαν στην απόφαση της μετακίνησης των εργαζομένων, διαφωνεί όμως κατηγορηματικά με τον απερίγραπτο και απαράδεκτο τρόπο που έγινε. Περεταίρω, είναι ξεκάθαρο ότι μια τέτοια κίνηση συνδέεται -κατά πρώτο λόγο- με το συνολικότερο ζήτημα της έλλειψης προσωπικού, που ουκ ολίγες φορές έχουμε επισημάνει και έχουμε προβεί σε αναρίθμητες οχλήσεις, απαιτώντας να καλυφθούν με νέες προκηρύξεις. Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι μόνο με νέες προσλήψεις θα καταστεί εφικτό το να καλυφθούν οι ανάγκες που υπάρχουν και σε καμία περίπτωση μέσα από «περιστροφικές» λύσεις, που μόνο ανισορροπία μπορούν να φέρουν στη σχέση ΔΕΗ-εργαζομένων.

Κυρία Κουρίδου,

Η εν λόγω κίνηση, προφανέστατα καταδεικνύει ότι «εκτελείται» στο ακέραιο ο σχεδιασμός συρρίκνωσης και απαξίωσης της λιγνιτικής παραγωγής, έτσι ακριβώς όπως έχει σχεδιαστεί από τη Διεύθυνση Στρατηγικής της Επιχείρησης και αποσκοπεί στο να μειωθεί η παραγωγή λιγνίτη από 48 εκ. τόνους που είναι σήμερα, στα 25 εκ. έως το 2020.

Αν η ηγεσία της ΔΕΗ νομίζει ότι «αυτή έχει το καρπούζι, αυτή έχει και το μαχαίρι» και μπορεί να λειτουργεί με τρόπο  που θίγει το προσωπικό της και το φέρνει προ τετελεσμένων γεγονότων, ασκώντας τους ψυχολογική βία, τότε μάλλον κάτι δεν έχει υπολογίσει σωστά. Αν η ηγεσία της ΔΕΗ νομίζει ότι οι εργαζόμενοι είναι ρομπότ που μπορείς, πατώντας τους ένα κουμπί, να τους επιβάλλεις να προσαρμόζονται αμέσως σε νέες καταστάσεις και να είναι όσο αποτελεσματικοί θα έπρεπε στις νέες τους θέσεις, τότε μάλλον και πάλι κάτι δεν έχει υπολογίσει καλά.

Ταυτόχρονα, δεν μπορούμε να μη θέσουμε και το ζήτημα του τρόπου με τον οποίο επελέγησαν οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι και ποια είναι τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις που τέθηκαν. Όπως και να έχουν τα πράγματα, ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ είναι σίγουρος ότι οι εργαζόμενοι στο νέο χώρο εργασίας τους, θα καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να φέρουν εις πέρας το έργο τους.

Κυρία Κουρίδου,

Το να περιγράψουμε περαιτέρω το τι μπορεί να σημαίνει για τον κάθε εργαζόμενο μία τέτοια μετακίνηση με το καθεστώς που έγινε και τι συνέπειες μπορεί να έχει στην ψυχολογική τους ηρεμία και στην εργασιακή τους απόδοση, είναι εκ του περισσού, καθώς σεις η ίδια την είχατε προ διετίας βιώσει μέσα από το περιβόητο rotation και γνωρίζετε πολύ καλά τι ακριβώς σημαίνει και πως επενεργεί.

Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ δεν είναι απρόσωποι και άγνωστοι. Είναι άνθρωποι με συναισθήματα και όρια αντοχών, σκληροί μαχητές που δίδουν τα μέγιστα δυνατά για την Επιχείρησή τους. Η ΔΕΗ τους οφείλει πολλά και τουλάχιστον θα πρέπει να είναι τυπική και υποδειγματική στις λειτουργίες της απέναντί τους.