Σκοπή ή Σκόμπι ή Ισκόπι, αρχ. Επισκοπή-Μάνδη. Subasi (Σουμπασί), Uskübü, Skup
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το σημερινό Subasi:που στο παρελθόν αποτελούσε ένα χωρίο με ενδιαφέρον από την προβυζαντινή εποχή και έφερε το όνομα Επισκοπή άνηκε στο δήμο της Καισάρειας ◦ Μελικγκάζι μαζί με άλλα Χριστιανικά χωριά όπως τοι Αγίου Ανάργυροι η Κερμήρα ,το Κεσί ,το Βέσκε,το Ταβλασούν και άλλα πολλά για τα οποία ήδη αναφερθήκαμε
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
Βρίσκεται ΣΕΣε απόσταση 25 χλμ. ΒΑ της Καισάρειας,
ΤΟ ΌΝΟΜΑΕ
Είχε πολλά ονόματα όπως Ισκόπι, , αρχ. Επισκοπή-Μάνδη.Subasi (Σουμπασί), Uskübü, Skup κ.α.
— Αρχαία ονομασία Επισκοπή
Η Επισκοπή είναι καθαρή αρχαιοελληνική λέξη της Ελληνιστικής εποχής με πολλαπλές έννοιες
Αρχ. Ελλην. Ετυμολογία: [<μτγν. ἐπισκοπή < ἐπισκοπῶ]
Μπορεί να σημαίνει :
1 Επισκοπή (τοπωνύμιο)
2.Έδρα επισκόπου επισκοπικό μέγαρο
3 Εκκλησιαστική περιφέρεια που υπάγεται στη δικαιοδοσία επισκόπου (
4 Αξίωμα του επισκόπου, το έργο που προσφέρει κάποιος ως επίσκοπος, καθώς και το χρονικό διάστημα που είναι κάποιος επίσκοπο
5 Εξετάζω σύντομα γεγονότα, πράξεις, πράγματα κτλ.
— Επισκοπή-Μάνδη.
Ενδεχόμενα τα πρώτα Χριστιανικά χρονιά να υπήρχε στο σημερινό Σουμπασι να υπήρχε επισκοπή που να άνηκε στην Μητρόπολη Καισαρείας ή Ικονίου
Με την πάροδο εμφανίσθηκαν διάφορες παραλλαγές όπως Σκοπή ή Σκόμπι ή Ισκόπι,
Ακόμη και στην Τουρκική γλωσσά που είναι Uskübü, ή Skup
— Subaşı
Το ( IPA: [subaˈʃɯ] , κυριολεκτικά “κεφαλή (baş) του στρατού/στρατού (sü)” ή “αρχηγός (baş) στρατιώτης (sü)”) είναι ένα τουρκικό επώνυμο που προέρχεται από τον συνώνυμο οθωμανικό τίτλο και μπορεί να αναφέρεται σε: Yakup Şevki Subaşı (1876–1939), στρατηγός του Οθωμανικού Στρατού
Ο Yakup Şevki Subaşı (1876 στο Χαρπούτ – 20 Δεκεμβρίου 1939 στην Κωνσταντινούπολη ), γνωστός και ως Yakub Shevki Pasha , ήταν στρατηγός του Οθωμανικού Στρατού και του Τουρκικού Στρατού . Συμμετείχε στην άμυνα της Καλλίπολης κατά τον Α’ Παγκόσμιο
ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟ 1922
Το 1905 έμεναν σε αυτό 300 Έλληνες ,
. Φτάνοντας στα 1924 ζούσαν εκεί Ελληνικές οικογένειες με 140 άτομα
ΙΣΤΟΡΙΑ
Πέρα από το αρχαίο όνομα <<ΕΠΙΣΚΟΠΗ -ΜΑΝΔΗ >>που παραπέμπει στο Χριστιανικό Βυζάντιο ,υπάρχει ένα Βυζαντινό κτίσμα που δείχνει την προέλευση του.
Ένα κτιριακό συγκρότημα της βυζαντινής περιόδου που ανακαλύφθηκε στη βραχώδη περιοχή που ονομάζεται «Giyret» από τους ντόπιους, δυτικά του χωριού Επισκοπη και του Küçük Bürüngüz, δυτικά του Κεσί
Αν και το κτιριακό συγκρότημα αποτελείται από εκκλησία, αίθουσα τελετών, στάβλο, κουζίνα, κελάρι, κατοικίες και περιστερώνα, πρέπει να ήταν η κατοικία μιας μικρής κοινότητας κατά τους Τούρκους ιστορικους.
Αυτό το συγκρότημα, που δείχνει ακεραιότητα με θρησκευτικές, αστικές δομές και κατοικίες, χτίστηκε γενικά τον 10ο-11ο αιώνα με βάση τα αρχιτεκτονικά του χαρακτηριστικά.
Όπως έχουμε δει σε παλιότερες δημοσιεύσεις υπήρχαν σε πολλά χωριά περιστεφάνωνες (Γκεσί , Άγιοι Ανάργυροι κ.α. ) , και εδώ συνέβαινε το ίδιο
Οι Βυζαντινοί περιστεριώνες είχαν έχουν ιδιαίτερη σημασία για την οικονομία του οικισμού και είναι σημαντικοί για την ασφαλή φωλιά και αναπαραγωγή των περιστεριών και τη δημιουργία λιπασμάτων που αυξάνουν την παραγωγικότητα των χωραφιών και των αμπελώνων.
–Εκκλησίες
Η Επισκοπή άνηκε στην Μητρόπολη της Καισάρειας
Η εκκλησία του χωριού ήταν αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και ήταν υπόγεια. Είχε χτιστεί το 1727 και ανακαινίστηκε το 1885.
ΠΑΙΔΕΙΑ
.Το 1899 οι Έλληνες είχαν καλά οργανωμένη σχολή
. Το 1905 λειτουργούσε και πρωτοβάθμιο σχολείο θηλέων. Τα τελευταία χρόνια πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών, ένας δάσκαλος δίδασκε στα λίγα ελληνόπουλα.
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Οι κάτοικοι ασχολιόταν με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
Υπάρχουν στην γύρω περιοχή αρκετά γεωργικά κτίρια και αποθήκες σιτηρών ισχυρή ένδειξη για την καλλιέργεια τους
Υπάρχουν και πολλές δεξαμενές για την σύνθλιψη των σταφυλιών γεγονός που δείχνει την ενασχόληση στην αμπελουργία και την παράγωγη τσίπουρου και κρασιού
Ξεχωρίζουν 3 προϊόντα που εμφανίζονται στους φορολογικούς κατάλογους των οθωμανικών στην είσπραξη έσοδον για την περιοχή
Νταν ο Παστουρμάς ,ο τραγάκανθος και το Ιπποφαές κατ σειρά από το μεγαλύτερο ποσό είσπραξης που ερχόταν από την διάθεση του παστουρμα του τραγάκανθος και του ιπποφαούς .
— Ο παστουρμάς – pastırma
Ο παστουρμάς ήταν βοδινό ή μοσχαρίσιο κρέας, που σε εποχές, που δεν είχαν ακόμα εφευρεθεί τα ψυγεία, κατόρθωνε, με τη βοήθεια αντιμικροβιακών φυτικών προϊόντων, να συντηρείται για αρκετούς μήνες, χωρίς να αλλοιώνεται. Αποτελεί ένα από τα πιο διαδεδομένα αλλαντικά σε όλη την Κεντρική και Δυτική Ασία, ενώ η ονομασία του προέρχεται από τη λέξη pastırma et, που σημαίνει πιεσμένο κρέας
.Παρόμοιας διαδικασίας ήταν και το σαλάδο των ναυτικών, που ήταν κρέας παστωμένο με αλάτι, ικανό να συντηρείται, για μεγάλο διάστημα, σε μεγάλα, ξύλινα βυτία.Ο τρόπος διατήρησης του κρέατος από τους Τούρκους καβαλάρηδες οδήγησε στη διαδικασία παρασκευής του παστουρμά.
Οι καβαλάρηδες συνήθιζαν να βάζουν το κρέας κάτω από τη σέλα, στα πλαϊνά, έτσι ώστε να δέχεται την πίεση από τα πόδια και να χάνει τα υγρά του και έτσι να μην χαλάει.
Ο καλύτερος παστουρμάς στη Μικρά Ασία παράγονταν στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και είχε διάφορες ποικιλίες, ανάλογα με την ηλικία ή το μέρος του κρέατος από το οποίο φτιάχνονταν.
Οι καλύτερες γίνονταν από φιλέτο ή κόντρα, ενώ μπορούσαμε να βρούμε ποικιλίες και από μπούτι, τρανς(άπαχο κρέας από το μηρό) και ώμο. Οι λιγότερο ποιοτικές προέρχονταν από τα παΐδια, το λαιμό, κ.α.Βέβαια, ως ο πιο διαλεχτός θεωρείται ο παστουρμάς από κρέας πλευρών καμήλας και ακολουθεί ο βοδινός και μετά ο μοσχαρίσιος.
Τα υλικά που χρειάζονται, πέραν του κρέατος είνι: τσιμένι, μπαχάρι ή σπόροι κέδρου, δάφνη, κόκκινο πιπέρι, αλατοπιπέρο, κύμινο, κανέλα, γαρύφαλλο, μοσχοκάρυδο και σκόρδο.
— Ιπποφαές
Το φυτό ιπποφαές, του οποίου ο καρπός χρησιμοποιήθηκε ως βαφή, καλλιεργήθηκε ευρέως στην περιοχή τον 19ο αιώνα.
Στην Καισάρεια οι φυσικές συνθήκες ήταν πολύ κατάλληλες για την ανάπτυξη του φυτού, ο λόγος αυτός ήταν το ιπποφαές να παράγεται στην καλύτερη ποιότητα και τα περισσότερα.
Το μεγαλύτερο μέρος της εξήχθη σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα στην Αγγλία, όπου η κλωστοϋφαντουργία αναπτύχθηκε για πολλά χρόνια, και παρήχθη και εμπορευόταν από τους κατοίκους της Καισαρίας ,
–ΤραγΆκανθος
Ο τραγάκανθος η αστράγαλος ήταν αυτοφυές φυτό και και γινόταν συλλογή , ήταν γνωστός σαν πηγή θεραπείας πολλών ασθενειών και αποτελούσε προϊόν εξαγωγής. Το κόμμι,χρησιμοποιείτο στην ταπητουργία που ήταν ιδιαίτερα αναπτυγμένη σε όλη την Καππαδοκία .
Η μεγαλύτερη ζήτηση προερχόταν από την κλωστοϋφαντουργία στην οποία το κόμμι χρησιμοποιείται ως παχύρρευστο στην παρασκευή βρασμένων βαφών για την εκτύπωση με τσίτι, στην εφαρμογή βαφών για κλωστοϋφαντουργία, για το κολλάρισμα των νημάτων και των νημάτων και στο ντύσιμο μεταξωτών υφασμάτων και δαντέλας.
ΣΗΜΕΡΑ
Απέχει 26 χλμ από την πόλη της Καισάρειας και 26 χλμ από την περιοχή Μελικγκάζι.και 13 χλμ από το Ινσεσου
Ο Πληθυσμός 2000 ήταν 219 κάτοικοι