Άλλα ονόματα : Πετνελισσός Pednelissus, Κοzan , Κοζάνη
Σταύρου Π Καπλάνογλου Σπάρταλη εκ πατρός
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο Πεντελίσσος ήταν μια αρχαία, Πισιδική πόλη στα βουνά, 42 χλμ. βόρεια της Αττάλειας, κοντά στο σημερινό χωριό Κοζάν (Κοζάνη).
Hταν μια πόλη στα σύνορα μεταξύ Παμφυλίας και Πισιδίας στη Μικρά Ασία .
Η Πεδνηλισσός ή Πετνελισσός (και οι δύο μορφές χρησιμοποιούνται στα αρχαία κείμενα και στα νομίσματα της πόλης) , η τελευταία μόνο μορφή εμφανίζεται στα μεταγενέστερα νομίσματά της .
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ
Η πόλη καταλαμβάνει τις δυτικές πλαγιές ενός από τα χαμηλότερα, νοτιότερα βουνά της οροσειράς του Ταύρου.
Ήταν κτισμένη σε 3 κορυφές λόφων .
Η κεντρική από τις τρεις κορυφές του, γνωστή ως Bodrumkaya = (Υπογειος Βραχος ), έχει υψόμετρο περισσότερο από 900 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και φιλοξενεί το κύριο μέρος του αρχαίου οικισμού.
Το σημερινό χωριό Κοζάνη ( Kozan, Gebiz ) που ανήκει σήμερα διοικητικά στην Αττάλεια , βρίσκεται στα βόρεια της αρχαίας πόλης και πιο κάτω στις πλαγιές
Για την τοποθεσία φαίνεται να υπήρχε προβληματισμός από κάποιους αν πράγματι είναι αυτή η αρχαία πόλη, αλλά πια γενικά πιστεύεται ότι είναι αυτή η πόλη της Πεδνιλησσού .
Ο Στράβων (64/63 π.Χ. – περ. 24 μ.Χ.) την τοποθέτησε στην Πισιδία και είπε ότι ήταν βόρεια της Άσπενδου .Γράφοντας για την αρχαία πόλη της Πισιδίας, Κρέμνα ότι <<η Πεδνελισσός βρίσκεται στην Πισιδία όπως και η , Σέλγη, Σαλαγαλασσός Aδαδά, Tυμβριάδα , Κρέμνα , Αμβλαδα , Ανάβουρα , Σίδη, Ααρασσός , Τυτιασσός , Ταρμασσός και Τερμισσός είναι οι Πισιδικές πόλεις.>> Τεκμηριώνοντας ότι η πόλη ήταν Πασιδική >>
Ήταν κοντά στον Ευρυμέδοντα ποταμό , στη νοτιοδυτική πλαγιά του όρους Ταύρος , με θέα την Παμφυλία πεδιάδα.
Γράφοντας περίπου το 530 μ.Χ., ο Ιεροκλής το τοποθέτησε στην μετέπειτα Ρωμαϊκή επαρχία Pamphylia Secunda, έναν απολογισμό που έγινε αποδεκτός επίσης στον κατάλογο των τιτουλικών καθολικών της Καθολικής Εκκλησίας , γεγονός που καθιστά την Πέργη μητροπολιτική έδρα της.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
Η Πεδνηλισσός ή Πετνελισσός η τελευταία μόνο μορφή εμφανίζεται στα μεταγενέστερα νομίσματά της όπου εμφανίζονται τα εθνικά ονόματα «Πετνελισσέων» και «Πεδνελισσέων»
Ο Bilge Umar, ένας από τους σημερινούς ερευνητές ιστορικούς, λέει ότι το όνομα της πόλης προέρχεται από το “Pa-udna-laissa” που σημαίνει “Γη του νερού” στη γλώσσα των Λουβίων . Οι Λούβιοι ή Λουβιανοί ήταν μια ομάδα λαών της Μ. Ασίας που ζούσαν στην κεντρική, δυτική και νότια Μ. Ασίας κατά την Εποχή του Χαλκού και την Εποχή του Σιδήρου, ήρθαν σε αντιπαράθεση με τους Χετταίους οι οποίοι κυριαρχούσαν εκείνη την εποχή σε αυτές τις περιοχές .
Η κατάληξη του ονόματος Πεδνηλι-σσός ή Πετνελι-σσός σε 2 σίγμα (- σσος ) παραπέμπει στους Δωριείς και σε αυτό συνηγορούν ονομασίες πόλεων κοντά της με ανάλογη κατάληξη Σαγαλασσός,Ταρμασσός,Τερμεσσός, Ααρασσός αλλά και το γεγονός ότι οι κάτοικοι της αρχαίας Σέλγης θεωρούσαν και το διακήρυτταν ότι είχαν προέλευση από τους Σπαρτιάτες.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ 1922
Ο Πεδνέλησος φαίνεται να έχει εγκαταλειφθεί το 7ο αιώνα μ.Χ.
Στο χωρίο Κοζάνη (Kozan ) δεν υπάρχουν πληροφορίες για Ελληνικό πληθυσμό το 1922 (ενδεχόμενα και να μην υπήρχε τότε )
ΙΣΤΟΡΙΑ
Στην αρχαιότητα αυτή η πόλη ήταν τμήμα της Πισιδίας οπός ήδη έχουμε πει. . Αναφέρεται από τον Στράβωνα, XII, 570, XIV, 667; Ptolemy, V, 5, 8; Pliny, V, 26, 1; Stephanus Byzantius, και τον έκτο αιώνα από τον Ιεροκλή, «Συνέκδημος», 681, 12, που την εντοπίζει στην Παμφυλία.
Είναι γνωστη στην ιστορία για τους συχνούς πολέμους του με τη γειτονική Σέλγη (Πολύβιος, V, 72 κ.λπ.).
Η Πεδνιλισσος ιδρύθηκε σε πλαγιά βουνού σε αντίθεση με γειτονικές πόλεις όπως η Άσπενδος και η Πέργη που ήταν εγκατεστημένες στην πεδιάδα δίπλα στην θάλασσα
Η πόλη ήταν μια ισχυρή, πολιτικά αυτοδιοικούμενη κοινότητα, η οποία έχει περιγραφεί ως πόλη-κράτος.
Σύμφωνα με επιγραφές της Αυτοκρατορικής περιόδου, η πόλη είχε βουλή και δήμο.
Σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα, η πόλη υπήρχε ήδη τον 4ο αιώνα π.Χ. άγνωστο όμως ποτέ ιδρύθηκε και μάλλον τον 7ο αιώνα μ.Χ. εγκαταλείφθηκε εντελώς
– Η συγκρούσεις με την Σέλγη
Η σύγκρουση των 2 πόλεων Σέλγης και Πεδνιλισσού αναφέρεται ν συνήθως μόνο το όνομα της Πεδνελισσού, με εξαίρεση τον Πολύβιο, ο οποίος παρέχει λεπτομερή αναφορά της εμπλοκής του στα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην κοντινή περιοχή στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ.
Πιο συγκεκριμένα, η Σέλγη , έχοντας ήδη επιδείξει επεκτατικές τάσεις κατά γειτονικών πόλεων– επιτέθηκε στην Πεδνελισσό το 218 π.Χ.
Οι πολιορκημένοι ζήτησαν βοήθεια από τον σφετεριστή του θρόνου των Σελευκιδών, Αχαιό , που βρισκόταν εκείνη την εποχή στην περιοχή.
Ο Αχαιός έστειλε στρατιωτική δύναμη 6.000 στρατιωτών του πεζικού και 500 ιππείς υπό τις διαταγές του στρατιωτικού διοικητή Γαρσιέρη.
Η Πεδνελισσός τελικά σώθηκε με τη βοήθεια και των κοντινών πόλεων Άσπενδος και Έτεννα.
Οι κάτοικοι της Σέλγης υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές και αναγκάστηκαν να αποδεχτούν συνθήκη ειρήνης, να πληρώσουν το ποσό των 700 ταλάντων και να απελευθερώσουν όλους τους αιχμάλωτους πολίτες της Πεδνελισσού.
Το θέμα αυτό αναφέρει και ο Πολύβιος που δίνει μια λεπτομερή περιγραφή του πολέμου που διεξήχθη εναντίον της Πεδνελίσσου από τη γειτονική πόλη Σέλγη .
Και ότι η Πεντνηλισσός κάλεσε τον Σελευκίδη ηγεμόνα Αχαιό , ο οποίος ανάγκασε τη Σέλγη να υποχωρήσει με επαχθή όρους.
Και ισχυρίζεται ότι τα γεγονότα άρχισαν το έτος 218 π.Χ.
– Ρωμαίοι
Το 102 π.Χ., η Πεδνελισσός υποτάχθηκε στη Ρώμη.
Ο Κικέρων που ήταν κυβερνήτης της Κιλικίας και της Πισιδία αναφέρει την Πεδνελίσσο.
Η Πισιδιά, και μαζί της η πόλη της Πεδνελίσσου, ανήκε στο βασίλειο της Περγάμου και κατελήφθει το 39 π.Χ. από την Γαλατία
Η Πισιδιά το έτος 25 π.Χ. έγινε τελικά μέρος της Ρωμαϊκής επαρχίας της Γαλατίας κατά συνέπεια και Πεδνιλισσός.
Στα Βυζαντινά χρόνια η πόλη ήταν η έδρα μιας επισκοπής.
Αν και πιστεύεται ότι η πόλη δεν είχε ιδιαίτερα ανεπτυγμένο εμπόριο λόγω της θέσης της ,από τα κεραμικά που βρέθηκαν κατά τις έρευνες, έγινε κατανοητό από τα εισαγόμενα αγγεία της Ελληνιστικής περιόδου που βρέθηκαν στην πόλη ότι η Πεδνελισσός είχε εμπορικές σχέσεις με την Συρία. , καθώς και με κοντινές πόλεις όπως η Σαγάλασος και η Πέργη.
ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Εκ των νομισμάτων κυρίως τεκμαίρεται η πίστη στους ο Δία, η Τύχη, οι Διόσκουροι, ο Απόλλωνα, ο Ασκληπιό και η Νέμεση καθώς και το λατρευτικό άγαλμα της Άρτεμης της Περγαίας.
Για την πίστη στον Απόλλωνα συνηγορεί και η ύπαρξή ιερού του Απόλλωνα
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Η Πεδνελισσός ανήκε στις πόλεις από τις οποίες πέρασε ο Απόστολος Παύλος όταν το 45 μ.Χ. πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι για την διάδοση του Χριστιανισμού, Ξεκινώντας από την Πέργη και μέσα από το φαράγγι που σήμερα λέγεται Γιαζιλι (Yazili ) , πέρασε κοντά από την Σπάρτη της Μικράς Ασίας ,την αρχαία πόλη Άδαδα ,την Παρλαiδα (Barla ) για να καταλήξει στην αρχαία Πισιδίκη Αντιόχεια (Yalvac )που κήρυξε το λόγο του θεού για πρώτη φορά στην Εβραϊκή συναγωγή που υπήρχε εκεί.
Η διαδρομή που χρησιμοποίησε συντηρείται και αξιοποιήθηκε τουριστικά στις μέρες μας.
Στα Βυζαντινά χρόνια η πόλη ήταν η έδρα μιας επισκοπής.
ο “Notitiæ Episcopatuum” αναφέρει την έδρα μέχρι τον δέκατο τρίτο αιώνα. αλλά μόνο δύο επίσκοποι είναι γνωστοί;
Ο Ηρακλείδης, παρών στην Οικουμενική Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης , 381 μ.Χ, και ο Μαρτίνος, ο οποίος υπέγραψε την επιστολή των επισκόπων της Παμφυλίας προς τον Αυτοκράτορα Λέοντα ( Le Quien , «Oriens christianus», I, 1023)
Το 381 μ.Χ. ο επίσκοπος της πόλης συμμετείχε στη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης. Η Επισκοπή τότε πιθανόν να υπαγόταν στην Μητρόπολη Πισιδία μια και μετά το τέλος του 2ου αιώνα υπήρχε η μητρόπολη Πισιδίας που ανήκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης.
Σώζεται μια ερειπωμένη βασιλική , ενώ στα δυτικά βρισκόταν ένας άγνωστος ναός.
Κοντά στη νότια πύλη βρισκόταν βυζαντινή εκκλησία, ενώ στην άκρη του δρόμου που ανηφόριζε από την πεδιάδα σώζονται ερείπια δεύτερης εκκλησίας.
Έξι συνολικά εκκλησίες που βρέθηκαν , απλωμένες σε όλη την αρχαία πόλη, αποκαλύπτουν ότι η πόλη συνέχισε να ευδοκιμεί στους πρώιμους χριστιανικούς χρόνους.
Η επισκοπή συνεχίζεται ως η επισκοπική επισκοπή του Πετελνήσου (προσωρινά Pednelissus) της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ
Η αρχαία πόλη, η οποία ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1914 κατά τη διάρκεια της έντονης έρευνας που είχε κάνει ο Ιταλός πρόξενος της Αττάλειας, ιδιαίτερα στις ιστορικές αρχαίες πόλεις της περιοχής, πριν από την κατάληψη της Αττάλειας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, εισήχθη στον επιστημονικό κόσμο ως η «Αρχαία Πόλη της Πεδνελισσού».
Τα ερείπια αυτής της τοποθεσίας είναι σημαντικά, καλύπτοντας μεγάλη έκταση.
Στην πόλη, που χωρίζεται στα δύο ως άνω και κάτω πόλη, υπάρχουν δρόμοι και σκαλοπάτια που διασταυρώνονται μεταξύ των δύο πόλεων. Εκτός από τις κατασκευές που έχουν καταφέρει να μείνουν ανέπαφες στην πόλη, πολλές κατασκευές είναι ερειπωμένες
Η πρώην αστική περιοχή της αρχαίας πόλης είναι πλέον κατάφυτη, και δύσκολα προσβάσιμη σήμερα
Μεταξύ των καλύτερα διατηρημένων κατασκευών είναι η αγορά και ένας πύργος πύλης . Βρίσκονται επίσης πενιχρά ερείπια βυζαντινής εκκλησίας.
Εκτός από μεγάλα τμήματα του ελληνιστικού τείχους της πόλης με οχυρωμένους πύργους πυλών, σώζονται εκτεταμένα δομικά κατάλοιπα, κυρίως από τη ρωμαϊκή αυτοκρατορική εποχή.
Τα ερείπια της αρχαίας Πεδνελισσού καλύπτουν φυσικό υψόμετρο και χρονολογούνται κυρίως στην Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο.
Η εξωτερική περίμετρος του οικισμού υπολογίζεται στα 1.500 μέτρα. Το τείχος σώζεται στην ακρόπολη, στην κύρια πόλη και στις ανατολικές πλαγιές. Τα κατάλοιπα των τειχών υποδηλώνουν ότι η πόλη οχυρώθηκε σε διάφορες περιόδους, χωρίς πλήρες αμυντικό σχέδιο.
Έτσι αναλυτικά έχουμε :
–Τείχη
Σώζονται μεγάλες εκτάσεις των ελληνιστικών τειχών της πόλης, καθώς και πύλες της πόλης.
Η κορυφή του βουνού ασφαλιζόταν από ένα ακόμη οχυρωματικό τείχος, στο οποίο έφτανε από την πόλη μια καλά διατηρημένη σκάλα.
Μέρος της κάτω πόλης φαίνεται να τυλίχθηκε από δεύτερο δακτύλιο οχυρωματικού τείχους.
Η σύνδεσή του με τα κύρια τείχη της πόλης είναι πολύ ασαφής προς το παρόν, γιατί μεγαλύτερα τμήματα έχουν εξαφανιστεί εντελώς.
Στα τείχη αυτά αναφέρεται ο ιστορικός Πολύβιος που μιλά για τα ισχυρά της τείχη και οι πύργοι που υπάρχουν ακόμα στην αρχαία πόλη της Πεδνελισσού χτίστηκαν με εξαιρετικά κατάλληλο τρόπο για να προστατεύσουν καλά την πόλη, είναι σημαντικά στοιχεία που θα ξεκαθαρίσουν. οι αμφιβολίες για τη θέση της πόλης
Το τείχος της κύριας πόλης σώζεται σε κακή κατάσταση, αλλά η πορεία του εκτιμάται με ασφάλεια από την κλίση του εδάφους. Τρεις αμυντικοί πύργοι και δύο πύλες σώζονται, ενώ η ψευδοϊσοδομική τοιχοποιία θυμίζει παρόμοιες κατασκευές στη Σίδη, την Πέργη και την Οινοάντα .
Ένα μικρό αμυντικό τείχος συνέδεε τις δύο πλευρές στα ανατολικά της πόλης, ενισχύοντας έτσι τη φυσική οχύρωση στο σημείο εκείνο. Επιπλέον, ένα φυλάκιο στην κορυφή της βόρειας πλευράς επέβλεπε την ευρύτερη περιοχή.
Το τείχος χτίστηκε πιθανότατα στη ρωμαϊκή περίοδο, όταν επικρατούσε ειρήνη στην περιοχή. Ως εκ τούτου, δεν ήταν ιδιαίτερα ισχυρό. Ωστόσο, ορισμένα από τα μέρη του δείχνουν ότι κτίστηκε από την ελληνιστική περίοδο, μεταξύ του 2ου και του 1ου αι . π.Χ., όπως συνέβη στο γειτονικό Σύλλιο.
–Αγορά
Η αγορά βρισκόταν σε περίοπτο σημείο της κύριας πόλης, δίπλα σε ένα τριώροφο δημόσιο κτίριο εμπορικής χρήσης με καταστήματα και αποθήκες.
Η εξαιρετική διατήρηση της πλατείας, του πεζοδρομίου της και του παρακείμενου κτιρίου της αγοράς, καθώς και το γεγονός ότι τοποθετήθηκε παλαιοχριστιανική βασιλική, αποδεικνύουν ότι αυτό το ελληνιστικό επίσημο κέντρο παρέμεινε σε χρήση διαχρονικά και συνέχισε να εκτελεί τις λειτουργίες του έως ότου έμεινε η πόλη. .
Το συγκρότημα χρονολογείται στην ελληνιστική περίοδο, ενώ παρόμοιο κτίσμα βρέθηκε στη Σέλγη
– Χριστιανικές εκκλησία
Υπάρχουν δύο βασιλικές που ανήκουν στη Βυζαντινή Περίοδο.
Δίπλα από την αγορά βρίσκεται μια ερειπωμένη βασιλική , ενώ στα δυτικά βρισκόταν ένας άγνωστος ναός Τα ευρήματα δείχνουν ότι η πρώτη βασιλική χτίστηκε πάνω σε ελληνιστικό βουλευτήριο.
– Ναός του Απόλλωνα
Έξω από τα τείχη της πόλης φαίνονται τα ερείπια ενός ελληνιστικού ιερού του Απόλλωνα.
Βρίσκεται κατά μήκος του δρόμου που φτάνει στην Πεδνελισσό από τα δυτικά και το τυλίγει ένας μεγάλος ιερο τέμενος και τείχη.
Κύριο χαρακτηριστικό αυτού του ιερού είναι το μεγάλο, καλοδιατηρημένο ανάγλυφο του Απόλλωνα σε βράχο, που απεικονίζεται σε ναΐσκο , χρονολογείται από τον 4ο αιώνα π.Χ. έχει ημερομηνία
– Ναός των Αυτοκρατορικών χρόνων\
Μια πρόσθετη ένδειξη για τη σημασία του στην αυτοκρατορική εποχή είναι ο ναός των αυτοκρατόρων, που κατασκευάστηκε την εποχή των Σεβήρων κατά μήκος του κεντρικού δρόμου που ένωνε την αγορά με τη Βόρεια Πύλη της πόλης, σε πολύ μικρή απόσταση από την αγορά.
– Άλλες 2 Χριστιανικές εκκλησίες
Κοντά στη νότια πύλη βρισκόταν βυζαντινή εκκλησία, ενώ στην άκρη του δρόμου που ανηφόριζε από την πεδιάδα σώζονται ερείπια δεύτερης εκκλησίας.
– Ιαματικά λουτρά
Υπήρχαν ιαματικά λουτρά κοντά στην πύλη αυτό δείχνουν αρχιτεκτονικά ερείπια..
–Δεξαμενές
Αρκετές δεξαμενές νερού κατάφεραν να επιβιώσουν, όλες ερειπωμένες. Μια όμως γιγάντια στέρνα στα βόρεια της αγοράς είναι ακόμα ενεργά γεμάτη.
–Νεκρόπολη
Έξω από τα τείχη βρίσκονταν τα νεκροταφεία της πόλης, συμπεριλαμβανομένων δύο ελληνιστικών ηρώων και ρωμαϊκών σαρκοφάγων , καθώς και ένας άγνωστος Ναός
Υπάρχουν ταφικές κατασκευές, σαρκοφάγοι εμπλουτισμένες με διακοσμήσεις γιρλάντες
–Επιγραφές
Καμία από τις επιγραφές που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια των ανασκαφών δεν παρέχει στοιχεία για το όνομα της πόλης, αλλά η θέση Κοζαν θεωρείται πλέον σίγουρη
ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Pednelissus ή Petnelissus (και οι δύο μορφές χρησιμοποιούνται στα αρχαία γραπτά και στα νομίσματα της πόλης, η τελευταία μορφή εμφανίζεται μόνο στα μεταγενέστερα νομίσματά της
Οι εικονογραφικοί τύποι περιλαμβάνουν κυρίως θεότητες όπως ο Δίας, η Τύχη, οι Διόσκουροι, ο Απόλλωνας, ο Ασκληπιός και η Νέμεσις καθώς και το λατρευτικό άγαλμα της Άρτεμης της Περγαίας. Είναι αμφίβολο αν ένα νόμισμα, του 1ου αιώνα . π.Χ. απεικονίζει το κεφάλι του Απόλλωνα από τον «Θησαυρό της Αριάσου» και την επιγραφή ΠΕ, ότι εκδόθηκε από την πόλη.
Η Πεδνελισσός έκοψε για πρώτη φορά χάλκινα νομίσματα στα χρόνια του Τραϊανού (98-117 μ.Χ.) και συνέχισε να κόβει δικά της νομίσματα μέχρι τα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ.
Ωστόσο, σε σύγκριση με τις εκδόσεις άλλων πόλεων της Πισιδίας, τα νομίσματα της Πεδνελισσού ήταν μάλλον λιγότερο διαδεδομένα.
Υπήρχε μια τάση αναπαράστασης συγκεκριμένων θεοτήτων στην πίσω όψη , υποδηλώνοντας πιθανώς τις λατρείες της πόλης.
Χάλκινα νομίσματα που έκοψε η πόλη στην Αυτοκρατορική περίοδο. . Στα χρόνια του Κόμμοδο (180-192 μ.Χ.) και μεταξύ του Δεκίου (249-251) και του Γαλλιηνού (253-268) απαντάται μόνο το εθνικό όνομα ΠΕΤΝΗΛΙCCΕΩΝ.
Οι πληροφορίες για τα νομίσματα πάρθηκαν από εξειδικευμένη βιβλιογραφία για νομίσματα.
Το μοναδικό νόμισμα που έπεσε στην δική μας αντίληψη έχει τα εξής χαρακτηριστικά :
΄΄Πισιδία, Πεδνελισσός. Trajan AD 98-117, AE 18mm (4,53 g)
TPAIANOC KAICAP; βραβευμένο κεφάλι δεξιά
ΠΕΔΝΗΛΙCCEΩΝ; Ο Δίας στο ιμάτιο καθισμένος αριστερά, κρατώντας σκήπτρο στο αριστερό και αετό στο προτεταμένο δεξί χέρι ΄΄
ΣΗΜΕΡΑ
Η αρχαία πόλη της Πεδνελισσού, η οποία ιδρύθηκε στην πλαγιά του βουνού της τοποθεσίας Bodrumkaya του χωριού Kozan, εντός των ορίων της επαρχίας Gebiz, Ο οικισμός της αρχαίας πόλης βρισκόταν στην επικράτεια της Πισιδίας, τα σύνορα της οποίας δύσκολα μπορούν να καθοριστούν λόγω των διασυνδέσεών της με την περιοχή της Παμφυλίας στην αρχαία γεωγραφία
Η πόλη, η οποία εγκαταλείφθηκε μερικώς με τη Βυζαντινή Περίοδο, απέχει 7 χλμ. από το χωριό Κοζάνη .
Πού Βανήκει ίσκεται το χωριό Κοζάνη σήμερα ;
Το Kozan ή Κοζάνη σήμερα ανήκει στην επαρχία της Αττάλειας και συνδέεται με την περιοχή Serik. Το Kozan απέχει 37 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης Serik Η τοποθεσία του χάρτη του χωριού Kozan είναι 37° 13′ 19.4484” Βόρεια και 30° 55′ 42.0132” Ανατολικές συντεταγμένες gps.