Η απόφαση του ΣτΕ με την οποια ακυρώθηκε η μεταβίβαση των 10.119 ακινήτων του δημοσιου στο Υπερταμείο αποτελεί δικαίωση μιας μεγάλης προσπαθειας που ξεκίνησε με άρθρο μου για την εν κρυπτω παραχώρηση στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ της Κυριακής (9/9/2018) και αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας την ίδια μέρα.
Σιγουρα αξίζουν συγχαρητήρια οι 5 Δήμαρχοι και τα δημοτικά τους συμβούλια που δεν αδιαφόρησαν, ούτε αρκέστηκαν στις φλύαρες και ψεύτικες διαβεβαιώσεις της κυβερνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και άσκησαν το δημοκρατικό τους δικαίωμα στην προστασία της δημόσιας περιουσίας.
Ειναι επισης αλήθεια οτι η μόνη πολιτική δύναμη που κράτησε για δυο χρόνια το θεμα ζωντανό ηταν το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγης, αφου έθεσε το ζήτημα επανειλημμένα στην προηγούμενη Βουλη -χωρίς ποτέ ο αρμόδιος υπουργός κ Τσακαλωτος να απαντήσει- και επανέφερε το θεμα πρόσφατα στην παρούσα Βουλη με επίκαιρη ερώτηση του.
Η ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ αποτελεί όντως σημαντική εξέλιξη, ωστόσο τα σοβαρά προβλήματα που δημιούργησε στη χωρα το τρίτο μνημόνιο με την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας παραμένουν και χρήζουν απαντήσεων.
Οι δεσμεύσεις των μνημονίων και των αντίστοιχων δανειακών συμβάσεων οπως και οι σχετικοί εφαρμοστικοί νόμοι στο σύνολο τους ειναι σε ισχύ και δεν μπορούν να καταργηθούν μονομερώς απο την Ελλάδα.
Κανένας δεν εμποδίζει για παράδειγμα το Υπερταμείο να απαιτήσει την εκ νέου παραχώρηση χιλιάδων ακινήτων του δημοσίου, αυτη τη φορα με τις προϋποθέσεις που τίθενται στην πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ. Οι προβλέψεις του τρίτου μνημονίου για τη δημόσια περιουσία είναι πολύ σαφείς, συγκεκριμένες και ιδιαίτερα επαχθείς.
Εντελώς συνοπτικά και περιεκτικά για τα ακίνητα του δημοσίου ισχύουν τα εξής:
-1.000 περίπου ακίνητα είναι στη διαχείριση του ΤΑΙΠΕΔ
-72.000 αντίστοιχα στη διαχείριση της ΕΤΑΔ (Εταιρεία Ακινήτων Δημοσιου) και
-100.000 και πλέον τιτλους διαχειρίζεται η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσιου.
Μέχρι το 2014 τα μοναδικά ακίνητα που είχαν εμπλοκή με τις μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας ηταν αυτά του ΤΑΙΠΕΔ αφου τα έσοδα απο την αξιοποίηση τους πηγαίνουν υποχρεωτικά στην εξυπηρέτηση του χρεους. Σημειώνεται οτι μέχρι την υπογραφή του τρίτου μνημονίου το ΤΑΙΠΕΔ ήταν στον πλήρη έλεγχο του ελληνικού δημοσίου και η απόφαση αξιοποίησης ανήκε στην εκάστοτε κυβέρνηση.
Με το τρίτο μνημονιο το 2015 επήλθαν οι πιο κάτω μεταβολές
1.Δημιουργήθηκε το Υπερταμειο στο οποίο ο ρολος των δανειστών στην αξιοποίηση της δημοσιας περιουσιας ειναι πλέον κυριαρχος για 99 χρόνια.
2.Τα ακίνητα τόσο του ΤΑΙΠΕΔ όσο και της ΕΤΑΔ περιήλθαν στο Υπερταμειο καθως αμφότεροι οι οργανισμοί ειναι πλέον θυγατρικές του.
3.Τα έσοδα απο την αξιοποίηση των 72.000 ακινήτων της ΕΤΑΔ πηγαίνουν μαζί με αυτά του ΤΑΙΠΕΔ με στόχο να συγκεντρωθούν 50 δις ευρω. Απο αυτο το ποσό τα πρώτα 25 δις ευρω δεσμεύονται αποκλειστικά στην αποπληρωμή του χρέους και στη συνέχεια τα υπόλοιπα 25 δις κατευθύνονται κατα 50% στο χρεος και 50% στην ανάπτυξη.
4.Προκειμένου να διασφαλιστεί η συγκέντρωση των 50 δις ευρω το Υπερταμειο με απόφαση του μπορεί να δεσμεύει οποιοδήποτε ακίνητο του ελληνικού δημοσίου οπως αυτά που διαχειρίζεται η Κτηματική Υπηρεσία και αυτο ακριβώς έγινε με τα 10.119 ακίνητα.
Η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, εν δυνάμει στο σύνολο της, για 99 χρόνια αποτελεί ευθεία παραχώρηση μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας και ειναι αποτέλεσμα του καταστροφικού πρώτου εξαμήνου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το 2015.
Σίγουρα η ανάκτηση της δημοσιονομικής κυριαρχίας που είχε εκχωρηθεί με τα δυο πρώτα μνημόνια υπηρξε δυσβάστακτη και επώδυνη για τον ελληνικό λαό.
Το ίδιο σίγουρο ειναι πως η εκχώρηση μερους της εθνικης μας κυριαρχίας δεν ειναι μεν άμεσα αντιληπτή απο τους πολιτες, ωστοσο ειναι πολύ επαχθέστερη και σε συνδυασμό με τη διάρκεια της, ακραία ταπεινωτική για την πατρίδα μας.
Αποτελεί τεράστιο εμπόδιο στην ανάπτυξη της χώρας, αν αναλογιστούμε πως οι αναπτυξιακοί πόροι καθε κράτους ειναι βασικά δυο, η γη και οι άνθρωποι της.
Ειναι ηλίου φαεινότερο οτι οι δεσμεύσεις του μνημονίου Τσιπρα για τη δημόσια περιουσία πρέπει να αλλάξουν.
Κανένας δεν ισχυρίζεται οτι αυτό ειναι εύκολο και απλό, δύσκολα ομως θα υπάρξουν στο μέλλον οι προϋποθέσεις που διαμορφώνονται στις μέρες μας.
Η πρόταση της Κομισιόν για την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας εχει ποιοτικά χαρακτηριστικά που η ΕΕ απέρριπτε πεισματικά απο τότε που ξέσπασε η Ελληνική κρίση. Οι τιμωρητικές λογικές, σε συνδυασμό με τη συνθήκη του Μααστριχτ έδειξαν τα όρια τους.
Η Ελλάδα δεν ειναι δυνατόν να πληρώνει επι τρεις γενιές το βαρύ τίμημα της δημαγωγίας και του λαϊκισμού.
Ο Πρωθυπουργός πρέπει να βρει τον τροπο και τη στιγμή και να απαιτήσει το τέλος της ταπεινωτικής ομηρείας της χώρας. Πολιτικές επιλογές δημιούργησαν το πρόβλημα, πολιτική οφείλει να ειναι και η λύση του.
Δε λύνονται ολα τα ζητήματα από τους τεχνοκράτες…