του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα
Στις 21 Μαΐου η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και (της μητέρας του) Ελένης.
Η ιστορία ονόμασε τον Κωνσταντίνο Μέγα και η Εκκλησία Άγιο και Ισαπόστολο.
Όντας συναυτοκράτορας (με το Γαλέριο) ο Κωνσταντίνος είδε στον ουρανό σχηματισμένο και φωτεινό το Σταυρό του Χριστού και τη φράση γύρω από αυτόν: “Εν τούτω νίκα”. Πάνω στο Σταυρό ο Χριστός είπε: “Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι”. Είναι ο λόγος της Εσταυρωμένης Αγάπης.
Η αποκάλυψη αυτή και η αποδοχή της από τον Κωνσταντίνο έγινε η αιτία (για τη μεγάλη εσωτερική υπαρξιακή αλλαγή του Κωνσταντίνου που προηγήθηκε και στη συνέχεια) για τη μεγάλη κοσμοϊστορική αλλαγή, που θα ακολουθούσε:
Σταμάτησε τους διωγμούς κατά της Εκκλησίας και της χριστιανικής πίστης με το Διάταγμα των Μεδιολάνων (313 μ.Χ.). Οι πολίτες της αχανούς αυτοκρατορίας θα μπορούν πλέον να πιστεύουν σε ό,τι και σε όποιον θέλουν, χωρίς να διώκονται. Η πίστη είναι ελεύθερη. Η Εκκλησία (με τους αναρίθμητους Μάρτυρες, άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών) βγαίνει από τις κατακόμβες και ανοίγει ένας καινούριος – και με διαφορετικά δεδομένα – δρόμος για τον χριστιανισμό.
Μετέφερε την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας από την Παλαιά στη Νέα Ρώμη, την Πόλη του Κωνσταντίνου, που θεμελιώθηκε σε μια μικρή αποικία των Μεγαρέων στην Προποντίδα, που από τον αρχηγό τους Βύζαντα, ονομαζόταν Βυζάντιο.
Χρηματοδότησε αποστολή, επικεφαλής της οποίας ήταν η μητέρα του Αγία Ελένη, που πήγε στα Ιεροσόλυμα, ερεύνησε, έψαξε, έσκαψε και βρήκε τον Τίμιο Σταυρό του Χριστού.
Έκτοτε ο Σταυρός του Χριστού (που αξιολογείται και ερμηνεύεται θεολογικά ως συγκατάβαση του Θεού και απελευθέρωση του ανθρώπου, ως εκούσια θυσία του Χριστού και δωρεά σωτηρίας στον άνθρωπο) υμνείται και δοξάζεται θριαμβικά ως παροχεύς ζωής και σωτηρίας, παντού (σε όλη την υμνογραφική παράδοση της Εκκλησίας) από όλους και από όλα μέσα στην κτίση και διαρκώς.
Ένα από τροπάρια του Πεντηκοσταρίου (Πεντηκοστάριο λέγεται το αναστάσιμο λειτουργικό βιβλίο της Εκκλησίας, που χρησιμοποιείται από το Πάσχα μέχρι την Κυριακή των Αγίων Πάντων) μιλά για το Σταυρό του Χριστού και για την ευχερή κατανίκηση των παγίδων (που απειλούν τον άνθρωπο και την κοινωνία του) ως εξής:
“Πάντοτε έχοντες Χριστέ, τον Σταυρόν σου εις βοήθειαν, τας παγίδας του εχθρού ευχερώς καταπατούμεν”. (Απόστιχο. Πέμπτη μετά την της Σαμαρείτιδος, Εσπέρας).
Του Σταυρού ακολουθεί η Ανάσταση. Εμείς, ως τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας, συγχωρούμεν πάντα “τη αναστάσει”.
Στην Α.Π.Β. της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης πανηγύρισαν στις 21Μαΐου: Ο Ιερός Ενοριακός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Λευκάρων. Τα ιερά εξωκλήσια των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Βελβεντό και στο Πλατανόρεμα.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
22-5-2020