του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα
Πανηγύρισε (στη μνήμη ‘’του εν Αγίοις πατρός ημών Νεκταρίου του θαυματουργού, Επισκόπου Πενταπόλεως του εν Αιγίνη’’) με Μέγα Εσπερινό και Αρτοκλασία (8-11-2017) μέσα σ’ ένα έντονα βροχερό και ομιχλώδες δειλινό – τοπίο στην ομίχλη, με Όρθρο και Θεία Λειτουργία (9-11-2017) το ιερό Εξωκλήσι του Αγίου Νεκταρίου Λευκάρων.
Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Θράκης την 1η Οκτ. 1846, μπήκε στον ιερό Κλήρο, έγινε Επίσκοπος και Μητροπολίτης Πενταπόλεως (Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας) συκοφαντήθηκε, πολεμήθηκε, απολύθηκε και εκδιώχτηκε. Δεν προσχώρησε σε οργάνωση, δεν έφτιαξε δική του ομάδα, δεν αποτειχίστηκε. Ήταν γενναίος, έβλεπε και ερμήνευε ορθά το ‘’Στώμεν καλώς’’. Ήρθε στην Ελλάδα – έγινε αποδεκτός από την Εκκλησία της Ελλάδος – και διορίστηκε – από το Ελληνικό κράτος – διευθυντής στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, όπου δίδαξε για 14 χρόνια. Υπήρξε ανεξίκακος, άνθρωπος της υπομονής και της ελπίδας. Έγραψε σπουδαία θεολογικά έργα. Έχτισε και Μοναστήρι στη νήσο Αίγινα. Σε ηλικία 74 ετών νοσηλεύτηκε στο ‘’Αρεταίειον’’ στην Αθήνα, όπου και πέθανε στις 9 Νοεμ. του 1920. Ο λαός από την αρχή τον αποδέχτηκε και τον τίμησε ως άγιο. Με Συνοδική Πατριαρχική Πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως το 1961 κατατάχτηκε και επίσημα στους Αγίους. Η μνήμη του τιμάται στις 9 Νοεμβρίου. Να έχομε την ευχή του.
‘’Εόρτιον αίνεσιν, αγαλλομένη προσάδει σοι, και νέαν πανήγυριν, κροτεί σοι Άγιε, η Ορθόδοξος, Αγία Εκκλησία, τη ση αγιότητι, εχθρούς αισχύνουσα’’. (Κανών δεύτερος, ήχος δ’. Ανοίξω το στόμα μου. Ποίημα Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου, Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας)
Χτισμένο σ’ ένα ύψωμα, 500 μέτρα βόρεια των Λευκάρων, το Εξωκλήσι του Αγίου Νεκταρίου, καθαρό φροντισμένο, ζεστό και ολόφωτο (και αγιογραφημένο παντού εσωτερικά) δέχτηκε τους πιστούς (κληρικούς και λαϊκούς) από τα Λεύκαρα και τις γειτονικές Ενορίες για την ετήσια πανήγυρή του.
Για ένα μικρό χωριό που αριθμεί 150 κατοίκους, όπως τα Λεύκαρα, (οι μόνιμοι είναι λιγότεροι) η ιερή πανήγυρη ενός Εξωκλησιού είναι και πανήγυρη όλου του χωριού.
Στα μικρά χωριά (που μοιάζουν με μια ανοιχτή και φιλόξενη γειτονιά) οι άνθρωποι γνωρίζονται και έξω από τα πανηγύρια. Στα ιερά πανηγύρια όμως της Εκκλησίας, με μεταμορφωτικό κέντρο τη Θεία Λατρεία, η γνωριμία αποκαθαίρεται από τα πάθη, τα πρόσωπα γλυκαίνουν, οι σχέσεις τους αποχτούν νόημα καθώς όλα εμποτίζονται από το (και στο) εκκλησιαστικό γεγονός.
Τις Ακολουθίες τέλεσαν οι πατέρες: ο πρωτοπ. Κωνσταντίνος Κώστας αρχιερατικός επίτροπος της Α.Π.Β., ο οποίος μετέφερε στο εκκλησίασμα την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου, ο πρεσβ. Νικόλαος Κανταρτζής (Μεσιανή-Κουβούκλια), ο πρεσβ. Λάζαρος Βασδέκης (Λεύκαρα) και ο πρεσβ. Αθανάσιος Γεωργιάδης (Κοίμηση της Θεοτόκου Βελβεντού) τον Μέγα Εσπερινό και την Αρτοκλασία. Ο πρεσβ. Αθανάσιος Παπαϊωάννου (Ίμερα-Αύρα) και ο π. Λάζαρος Βασδέκης εφημέριος Λευκάρων τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία. Διακονητής ο Ιωάννης Ελευθεριάδης.
Στο Αναλόγιο έψαλαν πανηγυρικά του ύμνους της εορτής: ο άρχων πρωτοψάλτης από τη Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού Βασίλης Αβραμίδης (με καταγωγή από το Βαθύλακκο) και οι ψάλτες των Λευκάρων και των γύρω Ενοριών: Παύλος Φούντογλου, Γιώργος Φούντογλου, Γιάννης Καραπορναλίδης, Σταύρος Γεμενετζίδης και ο Θεολόγος Παλκιτζίδης.
Μετά τον Εσπερινό η Ενορία πρόσφερε εορταστικό κέρασμα στην αίθουσα του ιερού ενοριακού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.
Συγχαρητήρια στην Εκκλησιαστική Επιτροπή της Ενορίας Λευκάρων: Πεχλιβανίδου Ιωάννα, Καραπορναλίδου Αρετή, Πεχλιβανίδη Αντώνιο – και στους συνεργάτες τους – για τη φροντίδα της ιεράς πανηγύρεως.
‘’Χαίρε σκήνωμα πραότητος και αγάπης θησαυρός. –
χαίρε ιλαρότητος και ελέους χορηγός’’. (Από τους ‘’Χαιρετισμούς’’. Ποίημα Γερασίμου)
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
11-11-2017
