«Λαός διχασμένος πάντα ηττημένος» του Απόστολου Παπαδημητρίου

Έχει καθιερωθεί, κατά τα εγκαίνια της διεθνούς εκθέσεως Θεσσαλονίκης, ο πρωθυπουργός να εξαγγέλλει μέτρα οικονομικής φύσεως, τα οποία προτίθεται να λάβει η κυβέρνησή του. Κανείς από τους πολίτες δεν τα σημείωσε στο παρελθόν, ώστε εν καιρώ να ελέγξει, αν οι εξαγγελίες τηρήθηκαν. Βέβαια δεν είναι δύσκολο, παρ’ αυτό, να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι αυτές, κατά κανόνα δεν τηρούνται. Και επειδή ο λαός έχει βραχύβια μνήμη ή είναι στο έπακρο αδιάφορος για τα συμβαίνοντα στην πολιτική σκηνή, οι ασκούντες την εξουσία με μεγάλη άνεση διαδραματίζουν τον ρόλο του διαχρονικού δημαγωγού.

Κατά τον χρόνο ομιλίας του πρωθυπουργού προς τους επιχειρηματικούς και άλλους κύκλους της χώρας, οι εργαζόμενοι έχουν επίσης καθιερώσει συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας προς τον χώρο της εκθέσεως. Πρωτοστατούν στην όλη οργάνωση οι συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες, ενώ οι προσκείμενοι στο ΚΚΕ φροντίζουν, όπως και κατά την 1η Μαΐου, να οργανώνουν ξεχωριστή εκδήλωση, «ίνα μη μιανθώσι»! Πάντες, λοιπόν, πλην Λακεδαιμονίων. Άραγε ήσαν εφέτος και ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος ή απείχαν με τη βεβαιότητα ότι έλαμψε πλέον η κοινωνική δικαιοσύνη;  Στην όλη εκδήλωση δηλώνουν το παρόν οι «γνωστοί άγνωστοι» κουκουλοφόροι, οι οποίοι αποτελούν ισχυρό στήριγμα της εξουσίας, την οποία, υποτίθεται, πολεμούν. Προκαλούν φθορές σε δημόσια και ιδιωτική περιουσία, όχι βέβαια πλουτοκρατών, και τηρούν εγκλωβισμένους στις οικίες τους, τους «φρόνιμους», που απέχουν από την εκδήλωση, για να αποφύγουν τους μπελάδες και τα απρόοπτα. Οφείλουμε πάντως να ομολογήσουμε ότι το ΚΚΕ με τις δυνάμεις περιφρούρησης καταφέρνει κάθε φορά να κρατά σε απόσταση τους αποκληθέντες «μπαχαλάκηδες».   

Εφέτος στην κινητοποίηση υπήρχε ιδιαιτερότητα. Οργανώθηκε και άλλη εκδήλωση με σκοπό τη διαμαρτυρία κατά της συμφωνίας των Πρεσπών. Πρωτοστάτησαν «Παμμακεδονικές Ενώσεις» και «Χριστιανικές Οργανώσεις» της συμπρωτεύουσας. Εκτιμώ ότι ελάχιστοι από τους προστρέξαντες στην έκκληση είχαν συμμετάσχει στο παρελθόν σε πορεία για οικονομικές διεκδικήσεις, όπως επίσης εκτιμώ ότι ελάχιστοι από τους προασπιζόμενους τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα είχαν συμμετάσχει στα συλλαλητήρια για τα εθνικά μας δίκαια. Είναι λοιπόν εμφανής ο διχασμός του λαού μας. Μεταξύ αυτών που προσήλθαν στον περιβάλλοντα τον ανδριάντα του μεγάλου Αλεξάνδρου χώρου, μικρή ομάδα (βαλτοί;), κάποια μέλη της οποίας κρατούσαν την ελληνική σημαία, επιχείρησαν να διασπάσουν τον κλοιό των αστυνομικών ανεπιτυχώς. Δέχθηκαν αντεπίθεση από το τρομακτικό πλήθος «οργάνων της τάξεως», που διαπιστώνεται, δυστυχώς, ότι διαδραματίζουν ρόλο πραιτοριανών στην υπηρεσία της εξουσίας, με συνέπεια να πνιγούν στα καπνογόνα οι συγκεντρωμένοι και σιωπηλά διαμαρτυρόμενοι. Έδωσαν και το επιχείρημα στους κρατούντες να ισχυριστούν ότι τη συγκέντρωση κατηύθυναν οπαδοί του ολοκληρωτισμού. Και συνήργησαν σ’ αυτό κάποιοι που προέβαλαν στο διαδίκτυο τους εφορμήσαντες ως θερμούς πατριώτες. Τόνισε ακόμη ο πρωθυπουργός ότι αισθητή ήταν η παρουσία της μείζονος αντιπολίτευσης στην εκδήλωση διαμαρτυρίας για την υπογραφείσα συμφωνία. Και δεν είναι παντελώς άστοχη η παρατήρησή του, αν ληφθεί υπ’ όψη ότι η μεγάλη πλειοψηφία των συγκεντρωθέντων στηρίζει με την ψήφο της τη συντηρητική λεγόμενη παράταξη.

Ο διχασμός είναι το διαχρονικό δράμα του λαού μας. Στις όποιες αιτίες κατά τους παρελθόντες αιώνες προστέθηκε κατά τον 20ο και αυτή εκ των ιδεολογικών διαφορών. Η αιτία αυτή δεν είναι ενδογενής, αλλά εισηγμένη από την Δύση, στην οποία ανήκομε πλέον ψυχή τε και σώματι! Έχουμε πουλήσει την ψυχή μας, για να αγοράσουμε δυτικές «αξίες» και οι ασκούντες την εξουσία με έξωθεν εντολή πούλησαν το σώμα μας κι αυτό των παιδιών μας μέσω του υπέρμετρου δανεισμού και της εκποιήσεως της δημόσιας περιουσίας!

Ο διχασμός του λαού άρχισε στη Δύση με την επικράτηση του αστικού καθεστώτος, το οποίο με τη βοήθεια του αφελούς λαού, που πίστεψε στη βελτίωση των βιοτικών συνθηκών, ανέτρεψε την άκρως διεφθαρμένη κληρονομική τάξη των ευγενών, η οποία ασκούσε την εξουσία «ελέω Θεού», ορθότερα με τις ευλογίες των θρησκευτικών αρχόντων της χριστιανικής παρακμής. Η διάψευση των ελπίδων οδήγησε στη γένεση του σοσιαλιστικού κινήματος, αρχικά, του κομμουνιστικού στη συνέχεια, μετά την υποταγή των σοσιαλιστών στην αστική εξουσία. Καθώς  οι πανέξυπνοι και ραδιούργοι αστοί, οπαδοί της αστικής υλιστικής φιλοσοφίας, διείδαν συντομότατα ότι δεν είναι εύκολο να ξεριζώσουν την πίστη από τον λαό, προχώρησαν στον ιστορικό συμβιβασμό με την πειθήνια στον κάθε αφέντη θρησκευτική ηγεσία της δυτικής χριστιανοσύνης. Και αυτή ευλόγησε την αποικιοκρατία και την κοινωνική εκμετάλλευση από τους κρατούντες. Καλλιέργησαν επί πλέον τον άγριο εθνικισμό, για να καλύψουν πίσω του οικονομικά συμφέροντα των απλήστων πλουτοκρατών. Η πατρίδα ακόμη και σήμερα εξασφαλίζει ψήφους στους πατριδοκάπηλους!

Τα κινήματα σοσιαλιστικό και κομμουνιστικό, υλιστικά αμφότερα, εδραιώθηκαν στα θεμέλια της φανερής πολεμικής κατά της πίστεως και της διεθνιστικής αλληλεγγύης! Ήταν σαφέστατο το ρήγμα το οποίο προκλήθηκε στους λαούς. Στη Δύση συνετέλεσε στην ταχεία απομάκρυνση των πολιτών όλων των χωρών από τη θρησκευτική πίστη. Στον Νότο, ορθόδοξο και ρωμαιοκαθολικό, και στη Ρωσία αναπτύχθηκαν ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα, επειδή οι λαοί είχαν έντονο τον πόθο της κοινωνικής δικαιοσύνης και δεν ανέχονταν οι θρησκευτικές ηγεσίες να είναι υποτελείς στην αστική εξουσία. Έτσι στον χώρο αυτό είχαμε και τρείς εμφύλιες συρράξεις (ρωσική, ισπανική και ελληνική). Βέβαια και ο κομμουνισμός δοκιμάστηκε στην άσκηση της εξουσίας και η οδύνη εντάθηκε τρομακτικά, καθώς το αγαθό της ελευθερίας είναι υπέρτερο του άλλου της δικαιοσύνης.

Τελικά οι ιδεολογίες κατέρρευσαν στην εκπνοή του 20ου αιώνα. Οι κυβερνήσεις όλων των χωρών είναι υποχείρια του μεγάλου κεφαλαίου, το οποίο σπέρνει θύελλες σ’ όλη την έκταση του πλανήτη. Και όμως οι μεν εξακολουθούν να υπόσχονται περιορισμό της κοινωνικής αδικίας, ενώ οι άλλοι κόπτονται για την προάσπιση των ιδανικών της φυλής! Χιλιοπαιγμένο έντεχνα σκηνοθετημένο έργο, από διάφορους θιάσους, οι οποίοι εγκωμιάζουν τον «κυρίαρχο» λαό, που τους ανέδειξε στην εξουσία! Και ο λαός, ο πονεμένος και χιλιοπροδομένος σκύβει το κεφάλι του και υποτάσσεται αποδεχόμενος την κατάσταση που επιβάλλουν σε βάρος του οι ασκούντες την εξουσία με την προκλητική πλέον στήριξη των ισχυρών του πλανήτη. Γιατί σε τι διαφέρει η σημερινή κυβέρνηση από εκείνη, που κατά τη διάρκεια του εμφυλίου αποδεχόταν να ριφθούν βόμβες ναπάλμ στους αντάρτες στο Γράμμο; Οι τιμές προς την «υπερδύναμη» και το εγκώμιο του πρωθυπουργού προς τη χώρα, με την οποία μας συνδέουν κοινά ιδανικά (!!!) μαρτυρεί το μέγεθος της υποτέλειας. Η Ελλάδα ήταν και παραμένει προτεκτοράτο. Το ζητούμενο είναι να ξυπνήσει ο λαός, ώστε ένα πάψει να ενεργεί διχαστικά ελπίζοντας στους μεν ή στους δε διεκδικητές της εξουσίας, καθώς όλοι τους είναι υπηρέτες του ίδιου αφεντικού. Και το επιχείρημα ότι επιλέγουμε εκ των κακών το λιγότερο οδυνηρό προσφέρεται για αυτοδικαίωση και μόνο, καθώς πίσω του κρύβεται η οπαδική προσκόλληση σε κομματικό σχηματισμό. Ή θα ξεπεράσουμε τις δήθεν ιδεολογικές διαφορές μας ή θα υφιστάμεθα τις συνέπειες του διχαστικού κλίματος, το οποίο έντεχνα καλλιεργείται και εμείς υποδαυλίζουμε στην αφέλειά μας.

Ο πνευματικός ποιμένας της Θεσσαλονίκης επέλεξε να παραστεί στην τελετή της ΔΕΘ. Εκεί, στην κλιματιζόμενη αίθουσα, δεν έφθαναν τα χημικά αέρια.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»  

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.