«Κάτι αγριολούλουδα που ανθίζουν ανώφελα στις ερημιές» Της Βιολέτττας Μπούσιου

«Χάρη στη στήλη, που καθιέρωσε για  τους αναγνώστες του «Ο ΧΡΟΝΟΣ», δόθηκε η δυνατότητα να φωτιστούν και έργα, που ίσως ποτέ δεν θα πρόσεχε κανείς καθώς θα πήγαιναν χαμένα, σαν κάτι αγριολούλουδα που ανθίζουν ανώφελα στις ερημιές.» 

Με αυτήν τη φράση οριοθετεί, έμμεσα,  ο  εκ Σαρακήνας Γρεβενών ορμώμενος,  κ. Ευάγγελος Ντάγκας, (συνταξιούχος δάσκαλος,  πρώην σχολικός σύμβουλος και υποδιευθυντής του ΠΕΚ Κοζάνης, αιρετός στον κλάδο του,  πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών, επί σειρά ετών Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Ν. Κοζάνης,  αρθρογράφος και συγγραφέας,-αναφέρω ενδεικτικά ορισμένες μόνο από τις ιδιότητές του-),    την συνεισφορά του στην προώθηση των νέων βιβλίων,  κυρίως  των συγγραφέων  της Κοζάνης και της ευρύτερης- εν γένει-  περιοχής της Δυτικής Μακεδονίας,  στο βιβλίο του ΚΡΙΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, που κυκλοφόρησε  το 2019, από τις εκδόσεις ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. 

Παρότι γνωρίζω χρόνια τον κ. Ευάγγελο  Ντάγκα και τον εκτιμώ απεριόριστα, (άλλωστε ο ίδιος  παρουσίασε από την στήλη του,  στον ΧΡΟΝΟ,  και το πρώτο μου βιβλίο  με τίτλο: «Μικρά ημερολόγια – Μεγάλες αλήθειες»,  το 2009),  το μέγεθος  του βιβλίου του, 512 σελίδες, η μικρή γραμματοσειρά  και  οι ανειλημμένες υποχρεώσεις μου,  δεν μου επέτρεψαν  να ενδώσω  άμεσα στον πειρασμό της ανάγνωσής του. 

«Κάλιο αργά παρά ποτέ», λέει ο σοφός λαός.  Άλλωστε, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.

Κατά την γνώμη μου,  τα στοιχεία που διακρίνουν το βιβλίο του κ. Ντάγκα  είναι  η εκφραστική του δυνότητα, η λυρική του έκφραση, το «μέτρο» στην διατύπωση των απόψεων, η γενναιοδωρία και η έμφυτη καλοσύνη  με την οποία αντιμετωπίζει  κάθε – νέο ή παλιό-  συγγραφέα, το πλήθος των γνώσεών του,  η επιστημονική  του κατάρτιση, και – κυρίως-  η αγάπη του για την μετάδοση της γνώσης σε συνδυασμό,  πάντα, με την παιδαγωγική προσέγγιση όλων των θεμάτων που αναλύει.  

Και ίσως  τα όρια, που θέτει ο ίδιος ο συγγραφέας στον εαυτό του,  θα μπορούσαν να κάνουν τις προσεγγίσεις του  κάπως απόμακρες στον αναγνώστη, αν δεν ήταν τόσο διάχυτη στα κείμενά  του, η αγάπη του για τον συνάνθρωπο και η αγωνία του για την αδήριτη ανάγκη διατήρησης  της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. 

Με τα   ΚΡΙΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ,   ο  κ. Ντάγκας αφήνει,  ως παρακαταθήκη σε μας, τους τίτλους όλων των βιβλίων  που εκδόθηκαν την τελευταία τριακονταετία   από    συγγραφείς (κυρίως) της  ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Μακεδονίας,    ομιλίες  του συγγραφέα  που  αφορούν  την παιδεία,  την ιστορία, την λαογραφία, την λογοτεχνία,  καθώς και διάφορα  κείμενα  δημοσιευμένα στην εφημερίδα «Ο ΧΡΟΝΟΣ», αλλά και κρίσεις – σχόλια για το έργο του συγγραφέα. 

Επιπρόσθετα, ως προς τα «αγριολούλουδα που ανθίζουν ανώφελα στις ερημιές», αισθάνομαι την ανάγκη να επισημάνω, ότι   ο συγγραφέας των κριτικών σημειωμάτων προσδιορίζει  με ακρίβια μονάχα «το γεωργαφικό σημείο που ο περιπατητής  μπορεί να τα συναντήσει»,  χωρίς να προσδιορίζει παράλληλα  το χρώμα τους, τη μυρωδιά τους,  την ανυπέρβλητη -ή όχι-  ομορφιά τους. Αυτές  τις ανακαλύψεις τις αφήνει στην αποκλειστική κρίση του αναγνώστη.  Υπ’ αυτήν την έννοια θα έλεγα ότι τα σημειώματα του κ.  Ντάγκα, δεν είναι στην κυριολεξία  κριτικά.  Και αυτό,  γιατί ο   κ. Ντάγκας  παρουσιάζει μεν   το νέο  βιβλίο, προσδιορίζει  με ενάργεια το περιεχόμενό του, εξάρει την προσπάθεια  του δημιουργού,  αλλά την κριτική του βιβλίου την αφήνει,  αποκλειστικά,   στην οπτική ματιά του επίδοξου αναγνώστη.

 Και το γεγονός αυτό αποδεικνύει την παιδαγωγική  μέθοδο που ακολουθεί, ακόμα και στο συγγραφικό του έργο,  ο κ. Ντάγκας.  Δεν προκαταλαμβάνει την ελεύθερη κρίση του αναγνώστη, αν και -ως εξαίρετος δάσκαλος- του ανοίγει ένα καινούργιο μονοπάτι στη γνώση. 

Κλείνοντας, αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω θερμά τον  κ. Ευάγγελο Ντάγκα για την -μέχρι σήμερα- πολύ σημαντική πνευματική συνεισφορά  του στα γράμματα της περιοχής μας, και όχι μόνο,  και  εύχομαι από καρδιάς, ετεροχρονισμένα,   αφ΄ενός μεν το βιβλίο του με τίτλο:  ΚΡΙΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ να μας οδηγεί  διαχρονικά -ως πυξίδα-  στην γνώση  και στην αυτογνωσία, αφ΄ετέρου δε στον ίδιο,  να συνεχίσει «επί μακρόν χρονικό διάστημα»  -επ’  ωφελεία όλων μας-  το πολύτιμο έργο του.   

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.