Όπως στους χρόνους του Μεγάλου βασιλείου ξέσπασε σάλος με τις αιρέσεις του Αρείου και του Σαβελλίου και δοκιμάζονταν και σε πρακτική βάση στην καθημερινότητά τους οι ορθόδοξοι με τις δυσκολίες που προέκυψαν έτσι και σήμερα όσοι θέλουν να κρατήσουν την ορθόδοξη πίστιν τους μακριά από τους αιρετικούς Οικουμενιστές περνούν με δυσκολία την πνευματική τους ζωή επειδή υπάρχει διάσπαση ακόμη και σ’ αυτούς που αγωνίζονται ή που νομίζουν ότι αγωνίζονται. Είναι τόσο χαρακτηριστική και αντιπροσωπευτική η περιγραφή που κάνει ο Μέγας Βασίλειος στο τελευταίο κεφάλαιο της πραγματείας του “Περί Αγίου Πνεύματος” που έχει κανείς την αίσθηση ότι γράφει για την εκκλησιαστική κατάστση στις ημέρες μας.
«Με τι λοιπόν να παρουσιάσουμε την παρούσα κατάσταση; Μοιάζει πράγματι με ναυτικό πόλεμο, τον οποίον διοργάνωσαν φιλοπόλεμοι και ναυμάχοι άνδρες, αφού άφησαν μέσα τους να αυξηθεί το μίσος έναντι αλλήλων, λόγω παλαιών συγκρούσεων. Φαντάσου λοιπόν στην εικόνα αυτή να εφορμά ο στόλος με σφοδρότητα και από τις δύο πλευρές, κατόπιν, ενώ η οργή έχει φτάσει στο αποκορύφωμα, να έχουν αλληλοπλευριστεί τα πλοία και να μάχονται οι άνδρες. Υπόθεσε, αν θέλεις, ότι τα πλοία συγκλονίζονται, συγχρόνως από βίαιη καταιγίδα και ότι η μαυρίλα από τα σύννεφα σκοτεινιάζει το κάθε τι, ώστε να μην μπορεί κανείς να διακρίνει κανείς εχθρούς και φίλους, διότι τα χαρακτηριστικά σύμβολα τους δεν διακρίνονται μέσα στην σύγχυση. Για να κάνουμε πλέον σαφή την εικόνα ας προσθέσουμε και φουσκωμένη θάλασσα που να στριφογυρίζει τα νερά της από τον βυθό μέχρι επάνω, και το νερό να πέφτει από τα σύννεφα ορμητικό, και να δημιουργείται από την τρικυμία φοβερή θαλασσοταραχή. Έπειτα τους ανέμους να φυσούν από όλες τις κατευθύνσεις προς το ίδιο σημείο και να συνταράζουν ολόκληρο τον στόλο, και εκ των αντιπάλων άλλους μεν να καταπροδίδουν την παράταξη τους και να ενώνονται παρά την αγωνία για την έκβαση προς τους άλλους, άλλους δε και να αγωνίζονται να κυβερνήσουν τα σκάφη που φέρονται εδώ κι εκεί από τους ανέμους για να αντεπιτεθούν στους εφορμώντες, και να αλληλοφονεύονται λόγω ανταρσίας την οποία δημιούργησε ο φθόνος προς τον υπερέχοντα στην μάχη και η επιθυμία να νικήσει ο καθένας μόνος του”.
Αυτό το σημείο είναι η Αχίλλειος πτέρνα των εκκλησιαστικών ανδρών ακόμη και των αντιοικουμενιστών. Ξεκίνησε ένας αγώνας, μολονότι καθυστερημένα -δεν είναι του παρόντος να εκθέσω τί έπρεπε να γίνει στο εγγύς ή απώτερο παρελθόν- και αντί ορισμένοι αδελφοί να σεβαστούν τόν όποιο αγώνα μας, ο οποίος σημειωτεόν, αν δεν γινόταν δεν γνωρίζω αν θα υπήρχε αποτείχισις σήμερα ή αν οι ίδιοι θα έβγαιναν ποτέ σε αποτείχισι. Εκείνο που γνωρίζω καλά είναι ότι ενώ επωμισθήκακαμε έναν αγώνα και με προσωπικό κόστος που τουλάχιστον δεν είναι το ίδιο για όλους, βγαίνουν στο διαδύκτιο τώρα και σε ομιλίες τους όχι μόνο μας αδικούν αλλά εκφράζουν και ανοησίες. Βγήκε κάποιος και είπε προσωπικά γι τον υπογραφόμενο ότι «πάμε ντουγρού για σχίσμα», χωρίς να συνειδητοποιεί ότι σε σχίσμα είναι ο ίδιος, διότι όταν αποκόπτεσαι μόνο από τον μητροπολίτη σου και κοινωνείς με τους άλλους που δεν ξεχώρισαν μα διακοπή κοινωνίας από την αίρεση είναι διπλό το κακό. Πρώτον στην πραγματικότητα δεν έχεις κάνει αποτείχισι αφού δεν διέκοψες κοινωνία με την αίρεση, διότι κοινωνείς με άλλους που μνημονεύουν. Δεύτερον αποκόπτεσαι από τον μητροπολίτη σου, ο οποίος θα σου καταλογήσει πώς κοινωνείς λ.χ. με τον Πειρεώς και δεν κοινωνείς με τον Θεσσαλονίκης, αφού και οι δύο μνημονεύουν. Εδώ είναι το σχίσμα. Εμείς διακόψαμε κοινωνία από όλους όσους μνημονεύουν, διότι ακόμη και αν εκφράζονται λεκτικά και γραπτά εναντίον του Οικουμενισμού, ωστόσο κοινωνούν μαζί τους, επέτρεψαν να ταχθεί η Σύνοδος της Ιεραρχίας υπέρ της Κολυμβάριας ψευτοσυνόδου, και αυτά περί ευσεβών αρχιερέων που κοινωνούν με οικουμενιστές τα ακούμε “τζάμπα και βερεσέ”, μάταια δηλαδή, χωρίς αποτέλεσμα καμώματα. Όλοι αυτοί οι ευσεβείς αρχιερείς είναι οι πρώτοι υπόδικοι, διότι ενώ τους έχουν πολλοί πιστοί εμπιστοσύνη δεν έκαναν το αρχιερατικό τους καθήκον. Δεν θέλω πλέον να ακούω για “ευσεβείς” μητροπολίτες, διότι, αν έτσι ήταν οι ευσεβείς στο παρελθόν της εκκλησιαστικής ιστορίας σήμερα δεν θα υπήρχε Ορθοδοξία. Δυστυχώς μόνο για λόγια είναι!
Για να μην μείνω όμως στους “ευσεβείς” μητροπολίτες αλλά και τους Ιερομονάχους, οι οποίοι συμπασείρονται από τους πρώτους, και απ’ αυτούς όλο μαζί το σύστημα κληρικών και λαϊκών που έκτισαν ένα πρότυπο πνευματικής ζωής καθαρά προτεσταντικό -φαίνεται αυτό από τον τρόπο που τοποθετούνται-θεωρώ ότι υπήρξε πλάνη στα μέχρι τώρα περί δυνητικού του 15ου κανόνος της πρωτοδευτέρας επί Φωτίου Συνόδου, διότι δεν μπόρεσαν να αμφισβητήσουν τα όσα έγραψα περί του συγκεκριμένου κανόνος όχι μόνο οι της Μητροπόλεως Φλωρίνης αλλά ούτε και όσοι θεωρούνται ότι έχουν μια πατερική παιδεία. Συνεπώς είστε εκτεθημένοι στο ποίμνιο, διότι με την κακή ερμηνεία του 15ου κανόνας συμπαρασείρατε μέχρι τώρατους πιστούς ή να μην βγουν μέχρι τώρα στην αποτείχιση ή να βγουν με ένα τρόπο που δεν είναι σωστός και δεν είναι τελεικά αυτό η αποτείχισις και γι’ αυτό πρέπει, είστε υποχρεωμένοι να ανακαλέσετε! Δηλαδή κοινωνείτε με την αίρεση, και μην κοροϊδεύετε το χριστεπώνυμο πλήρωμα και την Εκκλησία του Χριστού η οποία κάποια μέρα θα σας δικάσει για να αποδώσει δικαιοσύνη.
Δεν θα αναφερθώ καθόλου στις ραδιουργίες ορισμένων που κατάφεραν να διασπάσουν τους Αγιορείτες. Δεν θα αναφερθώ, στην συνάφεια αυτή, ούτε σε εκείνους που θέλουν να μείνουμε εσαεί στο νέο ημερολόγιο και όλος ο αγώνας εστιάστηκε μόνο εναντίον του παλαιού ημερολογίου ίσα ίσα μέχρι που έκαναν την ζημιά να διασπαστούμε οι αποτειχισμένοι. Το κρατώ αυτό! Όσοι συνήργησαν για την διάσπαση δεν θα είμαστε καθόλου επιεικείς μαζί τους. Όσοι πάλι απορρίπτουν την αγιότητα του π. Παϊσίου του Αγιορείτου επειδή συνέβη να γίνει η αγιοκατάταξη από τους Οικουμενιστές και να τον ταυτίζουν με τον μελλοντικό «άγιο πατριάρχη Αθηναγόρα» θεωρώ ότι ξέφυγαν. Όντως υπάρχει σκοπιμότητα με τις αγιοκατατάξεις, όντως βρήκαν αφελείς που επειδή αγιοκατατάσσουν τους γέροντάς των θεωρούν ότι δεν πρέπει να αντιπαλαίουν με τα στραβά του οικουμενικού θρόνου, δεν θα φτάσουμε μέχρι εκεί όμως, έστω και αν ακόμη έκανε κάποια λάθη ο άγιος Παῒσιος και κάποτε έβαζε μετάνοια στον Πατριάρχη και προωθούσε τον Γοντικάκη. Δεν γνωρίζω, αν σήμερα θα έκενε το ίδιο ή αν μετά απ’ όσα έγιναν προσεταιριζόνταν τους ηγουμένους στο άγιον Όρος που στηρίζουν γελοιωδώς, ακόμη, τον πατριάρχη. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι βλασφημώ ούτε τον Γέροντά μου τον πρώην Φλωρίνης π. Αυγουστίνο εφ’ όσον θεωρώ ότι έκανε λάθος όταν άρχισε να μνημονεύει όπως και οι αγιορείτες έπειτα από την διακοπή μνημοσύνου που προηγήθηκε. Θεωρώ όμως και λάθος το να τα ισοπεδώνουμε όλα. Όποιος και αν είναι αυτός ο οποίος διαστρέφει την αποτείχιση είτε από δεξιά είτε από τα αριστερά παραλκαλώ μην συνεχίσετε! Γιατί τουλάχιστον την ταπεινότητά μου θα την βρείτε απέναντί σας. Θα αναγκασθώ να ξεχωρίσω την θέση μου με όποιο κόστος, ακόμη και αν χρειασθεί να μείνω τελείως μόνος!