Ο Χριστιανός που θερμαίνει την ψυχή του με την Πίστη στον Χριστό δεν μένει μόνο στην θεωρία. Προχωρά στην πρακτική άσκηση της αγάπης ή μάλλον -να το διατυπώσω πιο σωστά- δεν περιμένει τις εορτές για δείξει αγάπη.
Ο Χριστός που γεννήθηκε μέσα του, δια της Χάριτος που βιώνει, τον κάνει να νιώθει τα βρεφοπρεπή σκιρτήματα και καθώς είναι πλημμυρισμένος από αγάπη ενεργεί πηγαία και φυσικά χωρίς να ζορίζει τον εαυτό του αλλά απλά βγάζει, αντανακλά κα δίνει αγάπη. Όταν νιώθει κανείς εκείνο που λέει το Ευαγγέλιο: “καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός”(Μθ.1,23), το οποίο σημαίνει ο Θεός είναι μαζί μας”, μαζί με τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, κάθε χώρας και εθνικότητος που θα Τον πιστέψει, πως τότε να μην αγαπά τον καθένα που τον νιώθει ως αδελφό του; Επομένως, ο Χριστός μας κάνει να βιώνουμε την αγάπη.
Η αγάπη όμως δεν καταργεί την Πίστη μας αλλά η Πίστις γεννά την αγάπη. Προηγείται ο κατακόρυφος άξονας της αγάπης και έπεται ο οριζόντιος που εκφράζεται προς τους ανθρώπους, τον συνάνθρωπο ειδικά και όχι αόριστα και αφηρημένα:”ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. αὕτη πρώτη ἐντολή”. Αυτή η πρώτη εντολή σαφώς δεν καταργεί την αγάπη στον συνάνθρωπο γι’ αυτό ευθύς αμέσως ο Χριστός λέγει: “καὶ δευτέρα ὁμοία, αὕτη· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστι”(Μρκ.12, 30-31).
Αυτό το αγαπήσεις “τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν” κάνουν πως δεν το βλέπουν οι άθεοι. Αλλά κάνουν πως δεν το βλέπουν και οι ψευτοχριστιανοί , όσοι υποκρίνονται ευσέβεια και καλοπερνούν αφήνοντας τον συνάνθρωπο αβοήθητο ενώ μπορούν, αν όχι να του λύσουν τελείως το πρόβλημα κάπως όμως να βοηθήσουν, να τον διευκολύνουν. Έτσι, δυστυχώς, δίνουμε το δικαίωμα οι Χριστιανοί που η ζωή μας δεν είναι σύμφωνη με το Ευαγγέλιο να κατηγορείται η Πίστις ενώ τα σφάλματα είναι προσωπικά.
Γι’ αυτό Χριστούγεννα δεν σημαίνει καθόλου αυτό που ζει ο πολύς κόσμος, που πλέον τώρα τα έχει αλλοτριώσει και σε χειμερινή Νεοεποχήτικη εορτή, αλλά Χριστούγεννα σημαίνει δίνω ακτινοβολώ φυσικά αγάπη σε όλη μου την ζωή η οποία πηγάζει από την πίστη μου, χωρίς όμως να με υποχρεώσει ο μουσουλμάνος να κατεβάσω τον τίμιο σταυρό από τους τρούλους των εκκλησιών, τις εικόνες ή να αρνηθώ την πίστη μου. Εδώ είναι Ελλάς Αγίων μαρτύρων και ηρώων! Δείχνουμε αγάπη σε όλους και στους μουσουλμάνους.
Οι παππούδες συνέζησαν με τους Τούρκους στα παράλια της Μικράς Ασίας, δεν τους μισούσαν, όπως και εμείς δεν τους μισούμε. Και όλοι οι Έλληνες τους φροντίζουμε τους ξένους και τους φιλοξενούμε αλλά… υπάρχουν όρια. Αν, μη γένοιτο, έρθει να αλλάξει την πίστη μου θα ζωσθώ τα άρματα σαν τον Παπαφλέσα και θα τον πετάξω στην θάλασσα, διότι “ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον” και στην περίπτωση του συνανθρώπου! Την Ελευθερία, το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και αυτοπροσδιορισμού δεν τα έχουν μόνο οι μουσουλμάνοι αλλά τα έχουμε και εμείς, μάλιστα, μέσα στην πατρίδα μας.