Δυστυχώς, στις 17 Ιουνίου 2018, ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας (Κοτζιάς) συνυπέγραψε με τον ομόλογό του από τα Σκόπια, παρουσία του πρωθυπουργού (Τσίπρα), αλλά και εκπροσώπου του ΟΗΕ (Νίμιτς) την λεγόμενη «συμφωνία των Πρεσπών».
- Η υπογραφή αυτή έρχεται σε πλήρη και σαφή αντίθεση με τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων.
- Η υπογραφή της συμφωνίας αυτής ήδη παρήγαγε δυσμενές προηγούμενο για τη χώρα μας. Ακόμη και στην περίπτωση που δεν κυρωθεί είτε από μας είτε από τα Σκόπια. Σε πιθανές μελλοντικές διαπραγματεύσεις, θα γίνεται επίκληση της «Συμφωνίας των Πρεσπών» από την άλλη πλευρά και από όλους όσους «βλέπουν» δικά τους συμφέροντα μέσω αυτής. Για το λόγο αυτό πρέπει να ακυρωθεί και σε διεθνές επίπεδο (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) ώστε να μην παράγει κανένα αποτέλεσμα ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον.
- Η συμφωνία είναι προφανώς ετεροβαρής υπέρ των Σκοπίων, γεγονός που εμμέσως πλην σαφώς παραδέχεται και ο ίδιος ο κ. Κοτζιάς λέγοντας ότι πήραμε το όνομα πίσω με έντιμο συμβιβασμό. Το γεγονός ότι μας έκλεψαν δεν εξιλεώνει αν επιστραφεί μέρος των κλοπιμαίων. Δεν αναφερόμαστε σε υλικά αγαθά, αλλά σε ιστορία, ελευθερία, αίμα, θυσία, κόκκαλα των ελλήνων τα ιερά.
- Ακόμα και οι δυνάμεις που διαφωνούν πραγματικά (δεν αναφέρομαι στη ΝΔ, στο ΚΙΝΑΛ και στο ΠΟΤΑΜΙ που αντιδρούν σαφώς προσχηματικά και ψηφοθηρικά, εκτός συγκεκριμένων προσώπων που πρέπει επιτέλους, να πάρουν αποστάσεις), πολιτεύτηκαν με λάθος τρόπο ξεχνώντας το ρητό του Ιπποκράτη «κάλλιο προλαμβάνειν παρά θεραπεύειν». Οι ΑΝΕΛ έπρεπε να φύγουν από την κυβέρνηση από την αρχή (Ιανουάριος του 2018) στηρίζοντας κυβέρνηση μειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ, με συγκεκριμένη ατζέντα (έξοδος από τα μνημόνια, κάθαρση από το παλαιοκομματικό κατεστημένο όπως προέβλεπε η συμφωνία συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ) και αποτρέποντας εξ’ αρχής την κακή συμφωνία και άλλα (π.χ. αναδοχή παιδιών από ομοφυλόφιλους κλπ).
- Η συμφωνία και οι ιδεοληψίες που την προέκριναν, αρχίζουν να έχουν τα αποτελέσματά τους αφού κατά τους κυβερνώντες του ΣΥΡΙΖΑ, πας μη συμφωνών, ακροδεξιός – φασίστας (διχόνοια). Ενώ σε διεθνές επίπεδο ακούστηκαν ήδη επιχειρήματα περί κράτους και περιοχής, μειονότητας εντός Ελλάδας, πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ.
- Δημιουργεί και άσχημο προηγούμενο σε σχέση με το Κυπριακό. Σκεφτείτε να επικαλεστούν οι κατακτητές της Κύπρου ότι η γλώσσα που μιλιέται στο κατεχόμενο τμήμα είναι Κυπριακά, ενώ η υπόλοιποι κάτοικοι στο ελεύθερο τμήμα μιλούν ελληνικά ή να αναγνωρίσουν κυπριακό έθνος πέρα του ελληνικού.
- Ο χώρος αφ’ εαυτού δεν ορίζει γεωγραφικές περιοχές. Αυτές ορίζονται από τους ανθρώπους στο διάβα της ιστορίας και δεν είναι παγιωμένες (πλείστα όσα παραδείγματα υπάρχουν στην ιστορία). Επίσης πολλές χώρες άλλαξαν εντελώς το όνομά τους, για διάφορους λόγους, η δε διεθνής κοινότητα αμέσως προσαρμόστηκε στα νέα ονόματα και αναγνώρισε τις χώρες με αυτά.
- Τα γεωπολιτικό παίγνιο των ΗΠΑ για την αποβολή της Ρωσίας από τα Βαλκάνια δεν μπορεί να γίνει σε βάρος της Ελλάδας, της μόνη σταθερής χώρας της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου (σύμφωνα και με τους ίδιους τους αμερικανούς). Αν θέλουν οι αμερικανοί ας ασπαστούν την λύση χωρίς τον όρο Μακεδονία σε κάθε μορφή εφόσον θεωρούν το θέμα μείζον.
- Η επιδίωξη της Γερμανίας να βρει έξοδο στις θερμές θάλασσες (επιδίωξη και των γότθων κατά το παρελθόν και όχι μόνο) προκειμένου να διασφαλίσει φθηνά και ανεμπόδιστα εμπορικές οδούς, ενεργειακές διελεύσεις και παραθεριστικούς προορισμούς, μπορεί να γίνει με τους όρους της Ελλάδας. Η Γερμανία είναι αυτή που διαμέλισε τη Γιουγκοσλαβία και αυτή κυρίως ενδιαφέρεται να υπάρχει το «Μακεδονία» στο διπλανό κρατίδιο προκειμένου να καλοβλέπει την έξοδο στην Θεσσαλονίκη.
- Οι διεθνείς σχέσεις θεμελιώνονται σε αμοιβαία συμφέροντα (συνθήκη win – win) σε περίοδο ειρήνης. Ας μας εξηγήσει κάποιος, με όρους μέλλοντος και κριτή την ιστορία, πώς βγαίνει κερδισμένη η ελληνική πλευρά. Η επίκληση των λαθών των προηγούμενων δεν αποδίδει ελαφρυντικά, κέρδος, αποτέλεσμα και αίγλη στο νέο λάθος.
Το λάθος και η δουλικότητα των προηγούμενων κυβερνήσεων οπισθοχωρώντας σταδιακά και συνεχώς παραβιάζοντας την απόφαση του συμβουλίου των αρχηγών το 1992, δεν διορθώνεται με λάθος (αν πρόκειται για λάθος και όχι για ιδεολογική αγκύλωση – εγωιστική αποκατάσταση του συλλογικού υποκειμένου της «αριστεράς της ευκολίας και όχι των αγώνων της» ) δηλαδή με μια κακή συμφωνία.
Η συμφωνία πρέπει να ακυρωθεί όχι μόνο στην πράξη, αλλά και στην όποια νομική της μορφή και υπόσταση παρά τη διατύπωση στο εικοστό άρθρο. Δεν πρέπει να επιτρέψει η ελληνική πολιτεία (δηλ. εμείς οι έλληνες πολίτες) να χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε στιγμή στο μέλλον ως συμφωνημένο προηγούμενο.
Τα συλλαλητήρια, τα συνέδρια, οι συζητήσεις, η ελληνορθόδοξη πατροπαράδοτη παιδεία, ο ελληνικός πολιτισμός της Μακεδονίας, η ψυχή του κάθε έλληνα, η συλλογική συνείδηση, οι διαχρονικοί στυλοβάτες του έθνους (η εκκλησία, οι πραγματικοί εκφραστές των ελληνικών γραμμάτων και του πολιτισμού – όχι κατ’ ανάγκη οι καθηγητάδες, ο αληθινός σεβασμός στη δημοκρατία, οι πολίτες με σεβασμό στους νεκρούς και στα ελληνόπουλα) θα σηκώσουν για άλλη μια φορά το βάρος.
Η θέση της χώρας πρέπει να είναι μια και μοναδική. Η προπαγάνδα των σλάβων με την προτροπή ή ανοχή και άλλων δυνάμεων προς επίτευξη των δικών τους συμφερόντων, τα τελευταία εβδομήντα – εκατό χρόνια δεν αλλάζει τη ζώσα πραγματικότητα. Η μακεδονία είναι Ελλάδα.
Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί (Κωστής Παλαμάς 1925, Η λειτουργία δεν τελείωσε).
Γκουντιός Β. Γιάννης
Ενόψει του συλλαλητηρίου για τη σωτηρία της Μακεδονίας και την αλήθεια (μη λήθη) στην Κοζάνη 5-7-2018