Οι στρατιωτικές ασκήσεις της Κίνας σε θαλάσσια περιοχή εγγύς της Ταϊβάν αναστάτωσαν τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, καθώς εκτιμούν ότι η πολυπληθής χώρα ετοιμάζεται να εισβάλει και υποτάξει την από ομοεθνείς της κατοικούμενη νησιώτικη χώρα. Τί άραγε θα πράξουν οι ισχυρές χώρες του δυτικού κόσμου σε περίπτωση εισβολής; Ή θα επέμβουν προς αναχαίτιση του εισβολέα, οπότε πολύ πιθανή είναι η έκρηξη παγκοσμίου πολέμου, ή θα παραμείνουν αδρανείς, οπότε η Ταϊβάν θα ενσωματωθεί στην Κίνα. Θεωρώ κατά πολύ πιο πιθανό το δεύτερο.
Η πρώτη κίνηση της ναζιστικής Γερμανίας ήταν να ενσωματώσει την Αυστρία με το επιχείρημα ότι ο λαός της είναι γερμανικός. Η πρώτη κίνηση της στρατοκρατικής Ιαπωνίας ήταν να υποτάξει τη Μαντζουρία. Ίσως να πίστευαν οι ιθύνοντες της χώρας ότι όλοι οι πληθυσμοί οι ανήκοντες στη λεγόμενη κίτρινη φυλή έπρεπε να συγκροτήσουν κοινό κράτος υπό την ηγεμονία τους. Ο λαός μας λέει ότι «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Ούτε η Γερμανία ούτε η Ιαπωνία περιορίστηκαν στις αρχικές τους κατακτήσεις. Η πρώτη εισέβαλε στην Τσεχοσλοβακία, αρχικά, και στην Πολωνία, στη συνέχεια πριν στραφεί προς τα δυτικά και εξευτελίσει με τη σαρωτική επέλαση τις «δημοκρατικές» χώρες. Η δεύτερη επεκτάθηκε και κατέκτησε την αχανή Κίνα, πριν εξαπλωθεί στην Ινδοκίνα και τον Ειρηνικό ωκεανό. Οι Αγγλογάλλοι, οι «υπέρμαχοι» των δημοκρατικών ελευθεριών είχαν υποσχεθεί στην Πολωνία ότι δεν θα την αφήσουν αβοήθητη σε περίπτωση γερμανικής εισβολής. Δεν τήρησαν τον λόγο τους, όντες διαχρονικά ανέντιμοι. Μήπως την ίδια υπόσχεση έδωσαν οι ΗΠΑ και μέσω αυτών και το ΝΑΤΟ στους ανεκδιήγητους ηγεμονίσκους Σαακασβίλι της Γεωργίας και Ζελένσκυ της Ουκρανίας, οι οποίοι, πεισθέντες σ’ αυτήν, προκάλεσαν την Ρωσία; Πολύ πιθανόν. Αυτά τα συμβάντα με οδηγούν να συμπεράνω ότι η Ταϊβάν δεν θα αποφύγει να υποστεί τα ίδια, αν και δεν προκάλεσε τον δράκο. Η επίσκεψη της Πελόζι είναι η ποθητή αφορμή του επίδοξου εισβολέα. Βέβαια οι ΗΠΑ υποστήριξαν (1949-1952) τους Κορεάτες και τους αντικομμουνιστές Κινέζους (με τον όρο εθνικιστές δεν συμφωνώ), όμως το κλίμα του ψυχρού πολέμου, όπως είχε διαμορφωθεί με τη λήξη του Β΄ μεγάλου πολέμου του 20ου αιώνα, παρήλθε. Άλλωστε οι ήττες στο Βιετνάμ και στο Αφγανιστάν (κομμουνιστών και καπιταλιστών στο δεύτερο) έδωσαν μάθημα, σε όσους βέβαια είναι πρόθυμοι να διδαχθούν.
Η Γερμανία είχε συνάψει ανίερη και άθλια συμφωνία με τη Σοβιετική Ένωση, ενώ καταδίωκε στο έδαφος της τους κομμουνιστές. Η συνεργασία Κίνας – Ρωσίας δεν είναι βέβαια ανίερη, αφού είμαστε στην μεταϊδεολογική εποχή. Το ότι το καθεστώς της πρώτης αυτοχαρακτηρίζεται ακόμη κομμουνιστικό προκαλεί θυμηδία σε όσους κατέχουν στοιχειωδώς τα θέματα της πολιτικής. Ο κινεζικός λαός δυναστεύεται από καθεστώς άκρως ανελεύθερο. Οι αξιωματούχοι απολαμβάνουν προνόμια περισσότερα από τα μέλη της νομενκλατούρας στη Σοβιετική Ένωση και έχουν επιτρέψει στο αδηφάγο κεφάλαιο να προβεί σε τρομακτικές επενδύσεις στη χώρα και να αποκομίζει τρομακτικά κέρδη, εκμεταλλευόμενο τις εκεί εργασιακές συνθήκες και οδηγώντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στις χώρες του δυτικού κόσμου σε μαρασμό και διάλυση. Της εισβολής του κεφαλαίου προηγήθηκε η πολιτική προσέγγιση ΗΠΑ – Κίνας, ενώ η δεύτερη είχε καταστεί πυρηνική δύναμη. Η προσέγγιση εκείνη οδήγησε και το προτεκτοράτο Ελλάς να άρει το εμπόλεμο με την κινεζόφιλη τότε Αλβανία και να συνάψει με τη χώρα αυτή διπλωματικές σχέσεις υπό καθεστώς δικτατορίας (1971). Το 1979 οι ΗΠΑ αποφάσισαν να αναγνωρίσουν διπλωματικά την Κίνα διακόπτοντας τις σχέσεις τους με την Ταϊβάν. Έκτοτε παρέχουν στη φιλοδυτική χώρα, η οποία αναμένει την κινεζική εισβολή, στρατιωτική βοήθεια, όπως και σε άλλες χώρες «συμμαχικές»!
Η Κίνα αναμφισβήτητα υπό το σημερινό καθεστώς σημείωσε άλματα. Σε φυλλάδιο οι αξιωματούχοι της έγραφαν με καύχηση ότι δεν υπάρχει Κινέζος, που να πεινά. Αν αυτό δεν μας φαίνεται σπουδαίο, είναι επειδή αγνοούμε τί συμβαίνει στη γειτονική της και επίσης πολυπληθή Ινδία, όπου μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει σε συνθήκες ακραίας αθλιότητας. Ασφαλώς στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Κινέζων συνέβαλαν σημαντικά οι ξένες επενδύσεις. Ερώτημα, που δεν βρήκα να έχει τεθεί είναι: Γιατί οι κεφαλαιοκράτες επένδυσαν σε κομμουνιστικό καθεστώς και όχι στην Ινδία; Δεν έχουν το φόβο της κρατικοποίησης των επιχειρήσεών τους από το αντικαπιταλιστικό καθεστώς; Ασφαλώς και δεν είναι αφελείς οι πλουτοκράτες. Γνωρίζουν ότι το καθεστώς δεν είναι κομμουνιστικό γι’ αυτούς παρά μόνο για τον κινεζικό λαό.
Οι οικονομικές δοσοληψίες ΗΠΑ – Κίνας φαίνεται να έχουν οδηγήσει σε πονοκέφαλο τους ηγέτες της πρώτης, γι’ αυτό κατά καιρούς αξιωματούχοι της εκφράζονται άκρως επικριτικά και χωρίς την αβρότητα της διπλωματικής γλώσσας για το καθεστώς τα Κίνας. Αλήθεια ή θέατρο; Μάλλον το δεύτερο, όπως μας διδάσκει η ιστορία. Στην εποχή του Μεσοπολέμου είχε ιδρυθεί η Τράπεζα των Διεθνών Διακανονισμών, με έδρα την Ελβετία, μέσω της οποίας η ηττημένη στον Α΄ μεγάλο πόλεμο Γερμανία θα κατέβαλλε τις πολεμικές αποζημιώσεις. Όχι μόνο δεν κατέβαλε, αλλά μέσω αυτής της τράπεζας εισέρρευσαν δολάρια, λίρες και φράγκα στη Γερμανία, ώστε να ισχυροποιήσει την πολεμική του μηχανή το ναζιστικό καθεστώς και να ακολουθήσουν τα σε όλους μας γνωστά. Δεν γνώριζαν άραγε οι «δημοκρατικές» κυβερνήσεις τί συνέβαινε μέσω εκείνης της τράπεζας, στην οποία οι ναζιστές κατέθεσαν αργότερα τον κλεμμένο χρυσό από τις κατακτημένες χώρες, αλλά και τον χρυσό από τα δόντια των εκτελεσθέντων Εβραίων; Ουδεμία έρευνα έγινε, μετά την λήξη του πολέμου. Γιατί άραγε; Ο Τράμπ κατηγόρησε τους Κινέζους ως υπεύθυνους για τη διασπορά του κορωνοϊού, που πολύ πιθανόν να είναι εργαστηριακής προέλευσης. Πόσο γνωστό όμως είναι ότι έρευνες επί των ιών διεξάγονται σε εργαστήρια της Κίνας και ευρύτερα της Άπω Ανατολής με χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ, όπου η έδρα του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος;
Οι Κινέζοι πέρα από το ότι έχουν κατακλύσει τον πλανήτη με τα προϊόντα τους, επεκτείνονται και σε σημαντικές αγορές, όπως το πρώτο λιμάνι μας. Στην Αφρική η συμπεριφορά τους έναντι των γηγενών είναι ίδια, αν όχι χειρότερη από εκείνη των αποικιοκρατών. Και απειλούν, όπως και άλλες χώρες την μονοκρατορία του δολαρίου. Ελάχιστα γνωρίζουμε για τη σύμπηξη συμφώνου οικονομικής συνεργασίας ισχυρών χωρών, αλλά ετεροειδών συμφερόντων, γνωστού από τα αρχικά τους ως ΒΡΙΚ (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα). Θα καταφέρουν αυτές να θέσουν τέρμα στην κυριαρχία του δολαρίου και δευτερευόντως του ευρώ; Δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο, αν κάποιοι επωφελούνται. Και φαίνεται να επωφελούνται. Διαφορετικά οι υποταγμένες στο τραπεζικό σύστημα κυβερνήσεις των δυτικών χωρών δεν θα επέμεναν στην άσκηση της αυτοκτονικής οικονομικής πολιτικής της «ελεύθερης» αγοράς», που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την καταβαράθρωση ακόμη και των ισχυρών οικονομιών (Για τη δικά μας δεν γίνεται λόγος).
Θα εξελιχθεί η Κίνα, το καθεστώς της οποίας εκθειάζουν και αναλυτές του καπιταλιστικού κόσμου, σε κατακτητική χώρα με επιβολή του καθεστώτος της επί των κατακτημένων λαών; Είναι δυνατόν να μην αντιδράσουν ούτε τότε οι «δημοκρατικές» χώρες; Μήπως όμως θα είναι πολύ αργά, όχι μόνο για τις ίδιες, αλλά για τον πλανήτη. Σήμερα στα οπλαστάσια υπάρχουν οι διηπειρωτικοί πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές και οι ΗΠΑ δεν θα έχουν μόνο απώλειες σε πολεμιστές. Βέβαια ούτε η Ρωσία θα παραμείνει στο απυρόβλητο, καθώς η Κίνα θα θεωρήσει ζωτικό γι’ αυτήν χώρο την αχανή έκταση της άκρως αραιοκατοικημένης Σιβηρίας, της πάμπλουτης λόγω των θησαυρών του υπεδάφους της. Τι απομένει; Ένας τρελλός, που θα δώσει την εντολή για τον όλεθρο ή ένας «χρήσιμος ηλίθιος» όπως αποκαλείται στη γλώσσα της πολιτικής. Αλλά, ας μη επιρρίπτουμε την ευθύνη σε «τρελλούς» ή «ηλίθιους». Απαλλάσσουμε όλους τους αίτιους των πολέμων από την ευθύνη τους, αυτούς που δρουν από το παρασκήνιο.
Στις 6 Αυγούστου, που η Εκκλησία μας εορτάζει τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού, έπεσε η πρώτη ατομική βόμβα στη Χιροσίμα. Ο άνθρωπος έχει να επιλέξει ανάμεσα στη μεταμόρφωση ή στην παραμόρφωση. Ο Θεός μας έπλασε ελεύθερους.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»