Η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα – Άρθρο της Βάιας Λαμπροπούλου

Οι καταχρήσεις εξουσίας είναι μια κατάσταση από την οποία μπορεί κάποιος να κρίνει την ποιότητα όσων διαθέτουν στα χέρια τους τη δύναμη των νόμων. Οι επιθέσεις κατά του Ελληνικού Τύπου από πολλαπλές πλευρές προκαλούν ένα αίσθημα «ασφυξίας» σε δημόσιο λόγο στους δημοσιογράφους και στους πολίτες. Η λογοκρισία και ο έλεγχος του δημόσιου λόγου τόσο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο και στον τύπο ανακαλεί μνήμες ανελευθερίας.

Η δημοσιογραφία των πολιτών έχει λάβει μια θέση σημαντική στην κοινωνία της πληροφόρησης εξαιτίας της ευχρηστίας των μέσων που μπορούν να παρουσιάσουν ειδήσεις, βίντεο και εικόνες προς το ευρύ κοινό. Η πληροφόρηση αυτού του τύπου έχει λάβει στα χέρια της σημαντικό μέρος της αλήθειας. Τα γεγονότα φαίνονται και εκτίθενται  στα Μέσα Ενημέρωσης και ιδιαίτερα στα ηλεκτρονικά Μέσα με γοργούς ρυθμούς.

Όσοι μηχανισμοί προσπαθούν να αποκρύψουν τα γεγονότα και να τα παρουσιάσουν όπως τους εξυπηρετούν βρίσκουν έναν αδιάψευστο μηχανισμό ανεύρεσης της αλήθειας⸱ τους πολίτες .Μια σειρά γεγονότων στο τελευταίο διάστημα που αλλιώς παρουσιάστηκαν από τα επίσημα εθνικά μέσα και αλλιώς φάνηκαν από τα ζωντανά βίντεο και τους αυτόπτες μάρτυρες δείχνουν πως η ελευθερία του τύπου στην Ελλάδα υπονομεύεται. Τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη και πως παρουσιάστηκαν από τα επίσημα μέσα της κυβέρνησης και πως απ΄ τους πολίτες, το τραγικό δυστύχημα με τον νεαρό ταχυμεταφορέα μοτοσικλετών, ακριβώς έξω από το κοινοβούλιο, όπου παρουσιάσθηκεμε καθυστέρηση και κατόπιν έμμεσης παροτρύνσης του τυχαίου βίντεο που είδε το φως της δημοσιότητας, οι συνθήκες διαβίωσης σε στρατόπεδα προσφύγων στη Λέσβο και τη Σάμο που αποσιωπήθηκαν εντελώς και η ηχηρή παραίτηση της δημοσιογράφου Δήμητρας  Κρουστάλλη  από την καθημερινή εφημερίδα Το Βήμα, επικαλούμενη «ασφυκτική πίεση» από το γραφείο του πρωθυπουργού μετά από μια ιστορία που είχε γράψει σχετικά με την κακή παρακολούθηση των υποθέσεων COVID-19 από την κυβέρνηση είναι κάποια από τα συμβάντα που μαρτυρούν την  πραγματικότητα του ελεύθερου Τύπου στην Ελλάδα ή Όχι.

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας έλαβαν από την κυβέρνηση 20 εκατομμύρια ευρώ  για μια εκστρατεία δημόσιας υγείας «Stay at Home». Φαίνεται πως τα χρήματα δεν διανεμήθηκαν σύμφωνα με την κυκλοφορία, την προβολή ή τον αριθμό των υπαλλήλων, αλλά σύμφωνα με άλλα στοιχεία και μάλλον κατά τις πολιτικές σχέσεις του Μέσου. Που είναι τα χρήματα αυτά να καλύψουν την φτωχοποίηση τόσων εργαζομένων;

Η δύναμη που έχουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα να πληροφορούν ή να κάνουν προπαγάνδα εξισορροπήθηκε με την αναφορά από τον διεθνή τύπο, τις μικρές εκδόσεις και τα κοινωνικά μέσα που στέκονται φρουροί της αλήθειας. Ουδεν κρυπτόν υπό τον ήλιον.

Η Ελλάδα είναι μια από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες όπου οι άνθρωποι εμπιστεύονται τα κοινωνικά μέσα (70%) πολύ περισσότερο από ό,τι κάνουν τα παραδοσιακά μέσα. Μόνο το 28% εμπιστεύεται «τα νέα» συνολικά, σύμφωνα με έκθεση του Reuters Institute στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών στους κρατικούς μηχανισμούς πληροφόρησης μία αντίδραση και απαίτηση για ελευθερία του τύπου; Μπορεί η δύναμη της αλήθειας να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια νέα τάξη πραγμάτων; Ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν με σιγουριά, μπορούν όμως να δώσουν το μήνυμα πως  οι Έλληνες έχουν ανάγκη από ελεύθερα ΜΜΕ και δυναμικό Τύπο.

*Γράφει η Βάια Λαμπροπούλου, Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια στην Ψηφιακή Δημοσιογραφία του τμήματος  Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής ενημέρωσης του ΑΠΘ

metalignitiki.gr

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.