Ένα Είθισται μπήκε στην αρένα της πολιτικής ζωής. Το έφερε ο δικός μας εκλεκτός σε ειδική αποστολή: Είθισται, είπε, το ακαταδίωκτο για αυτούς που καλούνται να διερευνήσουν το έγκλημα των Τεμπών, για να βρούνε τους ένοχους. Ο κόσμος απορεί για το πώς και το γιατί. Το άρπαξε από το φυσικό του χώρο, στον οποίο «σοζυγιάζουν» τα πράγματα η κοινή λογική και η ηθική και όταν πρέπει του επιτρέπουν να βγει μπροστά στην κοινωνική ζωή. Τότε είναι σεβαστό.
Εδώ παραβιάστηκε ο ηθικός κανόνας. Ένας πολιτικός το έριξε στην αρένα της πολιτικής ζωής και αυτό έχασε το φυσικό του λόγο ύπαρξης και απέκτησε μια αβάσταχτη ελαφρότητα: Έτσι γίνονται όλα απλά, Ιδίως και κυρίως όταν πρόκειται για το Θάνατο. Είναι σχεδόν Ιδιοτροπία το να του δίνουμε τόσο μεγάλη Σημασία. Δεν χρειάζεται να κυνηγάμε μια Τιμωρία, αφού έτσι κι αλλιώς όλοι Αναπόφευκτα θα έχουμε το Ίδιο τέλος, θα διαφέρει μόνο ο τρόπος.
Το άκουσε η Ευθύνη και της ήρθε ανατριχίλα. Εκείνη είναι ταγμένη στο χώρο της πολιτικής να βάζει τα πράγματα στη θέση τους ως υπηρέτης της Δικαιοσύνης. Αποστολή της είναι να βρίσκει τον ένοχο και να του αποδίδει το βάρος της ευθύνης που του αναλογεί. Το προμελετημένο έγκλημα στα Τέμπη δεν την αφήνει να ησυχάσει. Ένιωσε Υποχρέωσή της να δουλέψει για να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι για τον αβάσταχτο πόνο που προκάλεσαν για τον άδικο και φρικτό Θάνατο τόσων ανΥποψίαστων Νέων ανθρώπων. Δεν θα βρει ποτέ της Ηρεμία αν δεν εκπληρώσει το χρέος της.
Το Είθισται παραξενεύτηκε και κάγχασε: Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο αυστηρή η κυρία Ευθύνη, σαν μονόφθαλμη κοιτάει τη ζωή. Δεν βλέπει γύρω της πόσα πράγματα “είθισται” πλέον στη νέα κοινωνία; Είθισται να κλέβουν οι πλούσιοι εκατομμύρια και να επιβραβεύονται, αλλά οι φτωχοί να τιμωρούνται για ασήμαντα ποσά. Τα όργανα του κράτους σκοτώνουν και αθωώνονται. Οι καταδικασμένοι παιδοβιαστές κυκλοφορούν ελεύθεροι. Οι πλειστηριασμοί καλά κρατούν, τα Φανς αρπάζουν σαν κοράκια τα σπίτια των φτωχών..Η πολιτική ζωή γέμισε κοριούς, που παρακολουθούν πολιτικούς και πολίτες ανενόχλητοι. Τα πανεπιστήμια κατακλύστηκαν από αστυνομική βία. Κάθε είδους παςς και καλάθια μοιράζουν βοηθήματα. Ακατάλληλοι άνθρωποι τοποθετούνται σε λάθος θέση και όπου βγει Εδώ μαγκιά είναι «…ενώ αυτοί μας κλέβουνε, τον κλέφτη να γυρεύουνε» (Γ. Σουρής). Και το ανώτερο όλων, οι πολιτικοί προϊστάμενοι δηλώνουν ανερυθρίαστα «δεν ήξερα».
Η Ευθύνη ένιωσε να μεγαλώνει το βάρος στην πλάτη της και έγειρε να ακουμπήσει σε έναν πολίτη περαστικό, για να μην πέσει. Απόρησε εκείνος γιατί στηρίχθηκε σ’ αυτόν τον ένα. Πώς θα τη σώσει;
Αν ο καθένας μας νιώσει ότι είναι αυτός που ακούμπησε πάνω του η Ευθύνη, τότε όλοι μαζί θα γίνουμε ένα ισχυρό στήριγμα, το Είθισται θα χάσει τη δύναμή του και θα τρέξει να κρυφτεί. Η Ευθύνη θα αποδώσει το βάρος που αναλογεί στον κάθε ανευθυνοΫπεύθυνο και θα ησυχάσει, διότι θα έχει κάνει το χρέος της απέναντι στους 57 νεκρούς των Τεμπών.
Γκουτζιαμάνη Γιάννα