Home   >   Εφ' όλης της Ύλης   >   ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ   >   Εκκλησιολογικός όρος των διαλλαγών προς ενότητα (κεφάλαιο ΙΒ’)

Εκκλησιολογικός όρος των διαλλαγών προς ενότητα (κεφάλαιο ΙΒ’)

By on 14/06/2020

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

X. ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ

Πολύ μεγάλη βαρύτητα έχει ο λόγος του Χριστού: “ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν”. Παραθέτω την συνάφεια του κειμένου: “Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ λέγοντες· Τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν; καὶ προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν”. (Μθ. 18,1-4).Όπως γράφει ο Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως της Κρημαίας: “Αυτός ο λόγος του Χριστού είναι από τους πιο σπουδαίους στο Ευαγγέλιο. Οι Απόστολοι όμως δεν κατάλαβαν το νόημά του. Ο καθένας τους ήθελε να είναι πρώτος στην Βασιλεία του Θεού. Αλλά ο Κύριος τους είπε, ότι πρώτος θα είναι αυτός που θα ταπεινωθεί σαν το παιδί, σαν αυτό το παιδί που εκείνη την στιγμή ο Κύριος κρατούσε στα γόνατά του. “Αν δεν είστε σαν αυτό το παιδί, δεν θα μπείτε στην Βασιλεία των Ουρανών”. Αυτό είναι άκρως σημαντικό. Ο Κύριος, για να μπει κανείς στην Βασιλεία των Ουρανών, βάζει μία τέτοια προϋπόθεση που κανείς δεν θα περίμενε. Ποιος ποτέ έθεσε, ως παράδειγμα προς μίμηση, ένα μικρό παιδί; Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να έχουν, ως παράδειγμα, ανθρώπους μεγάλους, σπουδαίους, διάσημους, ανθρώπους με ισχυρή βούληση. Τέτοιους ανθρώπους θέλουν να μιμούνται και το παράδειγμα τους να ακολουθούν. Ο Κύριος τα ανατρέπει όλα. Αν ο σκοπός σας είναι τέτοιος, αν θέλετε να μιμήστε τους ανθρώπους που ο κόσμος τους θεωρεί μεγάλους και ένδοξους – αλίμονο σας! Δεν θα μπείτε σε καμία περίπτωση στη Βασιλεία του Θεού”.

Και επειδή “η έλευση του Χριστού έφερε στον κόσμο την βασιλεία του Θεού. Και ο χώρος, όπου φανερώνεται η βασιλεία του Θεού, είναι η Εκκλησία” σωστά εχει επισημανθεί: “Η Βασιλεία αποτελεί το όλον. Είναι η ευρύτερη Θεανθρώπινη πραγματικότητα. Η Εκκλησία αποτελεί μέρος του όλου της Βασιλείας. Είναι η φανέρωση και η ζωντανή παρουσία της Βασιλείας στον κόσμο, το ορατό και απτό σημείο της πάνω στη γη. Η Εκκλησία δεν ταυτίζεται με τη Βασιλεία του Θεού, αλλά είναι άρρηκτα μ’ αυτήν δεμένη και εξαρτάται απ’ αυτήν. Μετά το τέλος της ανθρώπινης ιστορίας η Εκκλησία θα αφομοιωθεί μέσα στη Βασιλεία. Όποιος είναι πιστό και άξιο μέλος της Εκκλησίας είναι και «υιός της Βασιλείας»”.

Στην Εκκλησία όμως, όπου σώζεται ο χρόνος και ο κόσμος ολόκληρος νικώντας εμείς δια της Σταυρικής Θυσίας του Χριστού και της Αναστάσεώς Του τον θάνατο στην προσωπική μας ζωή με την μετάνοια και την ανάσταση από τα πτώματα των αμαρτιών μας και μετέχοντας έτσι της Νίκης του Χριστού εν τη ταπείνωσει -και χρειάζεται να επισημάνουμε ότι χωρίς ταπείνωση δεν θα αλλάξει η εκκλησιαστική κατάσταση- μπορούμε να ελκύσουμε την Χάριν για να αλλάξουν τα εκκλησιαστικά πράγματα. Μου έλεγε ένας άγιος Γέροντας “ο δαίμονας δεν βγάζει δαίμονα” και εννοούσε ότι τον εγωϊσμό και την υπερηφάνεια στην συμπεριφορά του άλλου, ακόμη και μέσα στα πρόσωπα της Εκκλησίας, δεν μπορείς να τα νικήσεις προκειμένου να τον κερδίσεις εν Χριστώ με την υπερηφάνεια και τον εγωϊσμό. Και επειδή μέσα στην Εκκλησία χρειάζεται, αν θέλουμε να είμαστε μαθητές του Χριστού, να διδάσκουμε πρώτα με τα έργα μας εις την ζωήν μας και έπειτα με τα λόγια και το κήρυγμά μας, θέλω με αυτήν τελευταία ενότητα να σας μιλήσω κατ’ εξοχήν δι’ έργων.

1ον. Δεν Εγκατέλειψα το Πνευματικό Ποίμνιο

Δεν άφησα τους πιστούς που αγωνίζονται για την Πίστη χάριν χρημάτων αλλά στερήθηκα και τις οικονομικές μου απολαβές, αφού εδώ και τρία χρόνια διατελώ άμισθος έχοντας δύο δάνεια και πολλά αλλά χρέη σε καταστήματα με οικοδομικά υλικά που αγόρασα επί πιστώσει, όμως και αυτή την ίδια την μονή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά της οποίας είμαι ο κτήτορας μου αφαίρεσαν όχι μόνο την ηγουμενία αλλά και το δικαίωμα να μένω σε αυτήν. Το αν ακόμη μένω είναι προσωπική μου βούληση διότι δεν θέλω να το παραδώσω σε μια μητρόπολη που στηρίζει τον Οικουμενιστή αιρετικό πατριάρχη και βέβαια ότι ώρα θέλουν με πετούν έξω.

Στην αρχή της επί του Όρους ομιλίας του Ιησού, στους λεγόμενους «Μακαρισμούς», έχουμε έναν δειγματοληπτικό πίνακα για το ποιοι είναι μέλη άξια της Βασιλείας του Θεού και ποια η αποστολή τους στον κόσμο (Μθ. 5,3-16). Τέτοιοι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από τον ίδιο «μακάριοι» (ευτυχισμένοι, καλότυχοι) και αναφέρονται οι εξής: Ξεκινώ αντίστροφα από τέλος προς την αρχή διότι το πρωτεύον είναι η Πίστις: “μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ’ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ”(Μθ.5,11). Πρόκειται για τους αγωνιστές της πίστης. Είναι αυτοί που βιώνουν τη Βασιλεία του Θεού και μοχθούν για την επικράτησή της, ακολουθώντας στη ζωή τους τον Ιησού και συνεχίζοντας τον αγώνα του. Στο υπόμνημα του Παναγιώτη Τρεμπέλα υπάρχουν πολλά σχόλια μερικά από τα οποία παραθέτουμε. Σ’ αυτόν τον «καλόν αγώνα» είναι αναπόφευκτο να μην υποστούν πολλά και άδικα. Θα διωχθούν, θα κακολογηθούν και θα συκοφαντηθούν από τις αντίθεες δυνάμεις. Όταν πρόκειται για ποιμένες τα χαρακτηριστικά είναι συγκεκριμένα και το βασικότερο είναι αυτό που επισήμανε ο Χριστός λέγοντας: “Ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Και σε μεταφράση: “Ο μισθωτός όμως, που δεν είναι ο ποιμένας και δεν είναι δικά του τα πρόβατα, όταν βλέπει το λύκο να έρχεται, αφήνει τα πρόβατα και φεύγει και ο λύκος  αρπάζει τα πρόβατα και τα διασκορπίζει. Δηλαδή, «Λέει τα χαρακτηριστικά και του ποιμένα και του μισθωτού». Η διαγωγή, την οποία είναι δυνατόν να αναμένει κάποιος από τον μισθωτό κατά την ώρα του κινδύνου περιγράφεται με λόγια που αντιτίθενται ισχυρά με την διαγωγή του αληθινά καλού ποιμένα.

▪Δεν πρέπει να συγχέουμε τον μισθωτό με τον κλέφτη του και πολύ περισσότερο με τον λύκο. Είναι αξιόμεμπτος μόνο και μόνο διότι προσφέρει τις υπηρεσίες του νωθρά και αποβλέπει κυρίως στην πληρωμή. Ποιους εδώ εκπροσωπεί ο μισθωτός; Εάν «με το λύκο γίνεται αναφορά στον διαφθορέα, τον κακόδοξο και τον διάβολο», τότε οι Φαρισαίοι, οι οποίοι ήταν όργανα του διαβόλου μάλλον εξεικονίζονται με τον λύκο. Μισθωτοί λοιπόν εννοούνται εδώ «οι δειλοί και προδότες και οκνηροί,… αυτοί που επιδιώκουν από παντού την ευχαρίστηση». Μισθωτοί είναι αυτοί που ανέλαβαν το έργο του ποιμένα όχι ως αποστολή αλλά ως βιοποριστικό επάγγελμα, όχι ως ευκαιρία του να υπηρετήσουν το Χριστό και να ευεργετήσουν την ποίμνη του, αλλά για να ζήσουν άνετα και πλούσια με δαπάνες του ποιμνίου. Μεταξύ αυτών υπάρχουν πολλοί, τους οποίους η αγάπη του χρήματος και η λατρεία της κοιλιάς τους οδήγησε στο ποίμνιο του Χριστού. Με αυτό δεν θέλουμε να πούμε ότι μισθωτοί είναι όλοι εκείνοι, οι οποίοι για όσο χρόνο διακονούν στο θυσιαστήριο, ζουν από το θυσιαστήριο. Είναι άξιος ο εργάτης του μισθού του. Αλλά εκείνοι είναι μισθωτοί, οι οποίοι αποβλέπουν στις υλικές απολαβές μάλλον παρά στο έργο και των οποίων η καρδιά προσκολλάται στα υλικά κέρδη και όχι στο πνευματικό όφελος του ποιμνίου. «Ο Παύλος, ο Πέτρος, οι άλλοι απόστολοι δεν υπήρξαν μισθωτοί, αλλά ποιμένες. Αλλά πώς υπάρχει ένας Ποιμένας; Είναι και οι άλλοι ποιμένες, ως μέλη του Ποιμένα. Ενωμένοι με την κεφαλή εκείνη χαίρονταν, κάτω από την Κεφαλή Εκείνη συνυπήρχαν με αρμονία, με ένα πνεύμα ζούσαν, με τον σύνδεσμο ενός σώματος και για αυτό ανήκαν οι πάντες στον ένα Ποιμένα». Με αυτό προστίθεται νέο χαρακτηριστικό στην προηγούμενη ιδέα. Δεν ενδίδει απλώς σε κάποιο στιγμιαίο φόβο, μετά από τον οποίο ανακτώντας το θάρρος του επιστρέφει στο ποίμνιο για να το υπερασπίσει, αλλά φεύγει μακριά από τον κίνδυνο εγκαταλείποντας τα πρόβατα να κατασπαραχτούν. «Αφού αμέλησε τα πρόβατα, φροντίζει μόνο για τη δική του σωτηρία. Διότι επειδή είναι μισθωτός δεν ανέχεται να κινδυνεύει για ξένους». «Φεύγεις πνευματικά, όταν φοβάσαι. Στέκεσαι και δεν φεύγεις σωματικά, αλλά φεύγεις πνευματικά. Τέτοια όμως δεν ήταν η διαγωγή εκείνου ο οποίος έλεγε «Αν και σωματικά είμαι απών, αλλά πνευματικά είμαι μαζί σας». Αναφέρεται στα επί μέρους συγκεκριμένα πρόβατα, τα οποία ο λύκος συλλαμβάνει και κατασπαράσσει αλλά αναφέρεται και σε όλη την ποίμνη. Ο λύκος κατασπαράζει μεν τα όσα θα συλλάβει, ενώ διασκορπίζει τα άλλα. “Ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων”. Αιτιολογεί το φεύγει. Φεύγει διότι «αποβλέπει σε πρόσκαιρη αμοιβή». Κινείται από ελατήρια κέρδους στην εκτέλεση του καθήκοντός του προς το ποίμνιο.Το ενδιαφέρον του είναι για την πληρωμή, όχι για το ποίμνιο. Δεν έχουν αυτοί εσωτερικό σύνδεσμο με τα πρόβατα. Με την Χάριν του Θεού, λοιπόν αγαπητοί χριστιανοί, σας καταθέτω ότι μολονότι ταλαίπωρος δεν άφησα τα πνευματικά πρόβατα που μου εμπιστεύθηκε ο Κύριος δια της Εκκλησίας Του αλλά από αυτά τα πρόβατα πολλά έφυγαν μόνα τους, επειδή έβλεπαν δεν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις ιδιαίτερες συνθήκες που δημιούργησε η αποτείχιση, άλλα τα απομακρύναμε γιατί δεν ακολουθούσαν τα πνευματικά παραγγέλματα εν ώρα μάχης, άλλα έφυγαν “Κύριος είδε” για να γλυτώσουμε από τα νύχια του αρχεκάκου, άλλα έφυγαν επειδή επηρεάζονταν από άλλους “ηγέτες της αποτείχισης που έβαζαν λόγια και διέδιδαν ότι έχουμε σκοπιμότητα να γίνουμε επίσκοποι πράγμα που διαψεύσθηκε τελικά στην πράξη και άλλοι έφυγαν επειδή θέλησα να επιστρέψω στην Παράδοση του Πατρίου εορτολογίου χωρίς όμως να ανήκω σε κάποια παράταξη. Πάντως αυτά που έμειναν κάνουν αγώνα και μέχρι ο Θεός να ευλογήσει θα φυλάττουμε Θερμοπύλες!

▪Απαραίτητη η δικαιοσύνη στην διευθέτηση των των εκκλησιαστικών πραγμάτων για την αποκατάσταση των σχισμάτων.

Αν απαιτείται δικαιοσύνη στην προσωπική ζωή των χριστιανών, δίχως την οποία δεν υπάρχει περίπτωση να δουν -όχι μόνο οι Αρχιερείς αλλά και οι ιερείς και οι μοναχοί- το Πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στην Βασιλεία του Θεού έπειτα από την Δευτέρα Παρουσία και μετά την Μέλλουσα Κρίση, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να νοηθεί ύπαρξη αδικίας στην Εκκλησία που είναι Σώμα Χριστού. Τα σχίσματα μέσα στην Εκκλησία δημιουργούνται εξ αιτίας αδικιών όχι μόνο σε εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες Τοπικών Εκκλησίων αλλά και για θέματα παραχάραξης της Πίστεως ως δογματικής Αλήθειας καθώς και απόκλισης από την εκκλησιαστική Παράδοση.

  • Ως παράδειγμα της πρώτης περίπτωσης θα μπορούσαμε κάλλιστα να αναφέρουμε το Ουκρανικό Σχίσμα του 2019 για να είμαστε και επίκαιροι ενώ,
  • Ως παράδειγμα απόκλισης από την εκκλησιαστική Παράδοση θα επισημάνουμε το σχίσμα που έγινε στην Εκκλησία με την αλλαγή του Εορτολογίου το 1924, το οποίο από τότε κάνει το Σώμα του Χριστού να συνεχίζει να αιμορραγεί παραβλέποντας συνειδητά και εθελουσίως οι εκκλησιαστικοί ταγοί αυτό το τραύμα για το οποίο όμως θα δώσουν λόγο εν ημέρα Κρίσεως.

Αν, το να εγκαταλείψει ή να παραβλέψει άνθρωπος τον συνάνθρωπό του κρίνεται απάνθρωπο και καταδικαστέο πόσο σοβαρό είναι να αφήνει η διοικούσα Εκκλησία τον Θεάνθρωπο ως προς το ακήρατον Σώμα του Νυμφίου της Εκκλησίας; Ένας αιώνας σχίσμα και αίρεση μαζί! Μήπως, αυτή η σκοπιμότητα της προώθησης της αιρέσεως του Οικουμενισμού το διατηρεί διότι η διευθέτηση του σχίσματος αποκλείει πάραυτα την ένωση με τους Λατίνους; Όχι μόνο αυτά! Για ποιό λόγο υπάρχει όλη η εκκλησιαστική αταξία; Μήπως, ισχυρίζεστε ότι τα εκκλησιαστικά πράγματα βαίνουν καλώς και δεν υπάρχει ανάγκη εκκλησιαστικής αποκατάστασης για να ειρηνεύσει η Εκκλησία;

2. Εφαρμόσαμε στην Πράξη την Εντολή:

 “εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ”(Μθ.18, 17).

Με την αποτείχιση από την Παναίρεση του Οικουμενισμού, και αυτή η περίπτωση αφορά τον σκανδαλισμό όλων ημών που βλέπουμε ενέργειες όχι μόνο συμβιβασμού με την αίρεση αλλά την Παναίρεση και την εκκλησιολογική αίρεση πλέον, θεσμικά και συνοδικά μέσα στην Εκκλησία, και μάλιστα δι’ αποφάσεων της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος που συναινούν με όσα διατυπώθησαν στο Κολυμβάρι, εφαρμόζουμε εν τη πράξει την εντολή του Κυρίου “εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ”(Μθ.18, 17). Και δεν είμαστε λίγοι αλλά και, αν ακόμη είμασταν ελάχιστοι ή και αν μόνο ένας ήταν ο αδικούμενος θα έπρεπε η Εκκλησία να επιληφθεί του θέματος. Πόσο μάλλον τώρα, έπειτα από έναν αιώνα Οικουμενισμού απαιτεί η πνευματική Δικαιοσύνη του Σώματος του Χριστού της Καθολικής Εκκλησίας, η οποία -προσέξτε κάτι που φαίνεται ότι δεν το λαμβάνεται υπ’ όψιν σας- δεν είναι μόνο η ιστορική Εκκλησία ως στρατευομένη αλλά και η θριαμβεύουσα, η οποία μάλιστα είναι στην δόξα της Βασιλείας του Θεού καταγαυζομένη μέσα στο ανέσπερο Φως, διότι ακριβώς πάλεψε και δεν νίκησε μόνο την ειδωλολατρία αλλά και τις ποικίλες αιρέσεις που ανεφύοντο, ως ζιζάνια και τριβόλια, καρποί πονηράς σποράς, απαιτεί να διευθετηθεί τρανώς το ζήτημα της Ορθοδοξίας! Σε αυτά τα δοξασμένα μέλη της Εκκλησίας, τους Αγίους, όσο ήταν στο επί της γης στάδιο δεν αναφέρεται ο Κύριος λέγοντας: “μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν” (Μθ. 5,10); Ο πιο πάνω πάλι μακαρισμός του Θεανθρώπου “μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται” δεν επιβραβεύει και όσους διαμεσολαβούν στα διηρημένα για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις προκείμενου να επιτευχθεί η ειρήνευση στα μέλη της Εκκλησίας; Και πώς είναι δυνατόν να παραβλέπετε τις ευαγγελικές εντολές του Σωτήρος; Θα ισχυριστούν οπωσδήποτε τώρα όσοι βάζουν πλάτες στις ενέργειες των Οικουμενιστών ότι εμείς αγωνιζόμαστε υπέρ της ειρήνης εν τη Εκκλησία όταν αποτειχιζόμαστε. Τω όντι για την ειρήνευση της Εκκλησίας και εν τη Εκκλησία, εντός και όχι εκτός, όπως εσείς ψευδώς διαδίδετε αγωνιζόμαστε αποτειχιζόμενοι γνωρίζοντας αυτό που έλεγε ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος:

[Καὶ δὲν διαφέρει πλέον ἡ συμπεριφορὰ τοῦ λαοῦ ἀπὸ ἐκείνη τῶν ἱερέων, ἀλλὰ νομίζω ὅτι τώρα πραγματοποιεῖται ὁλοφάνερα ἐκεῖνο τὸ μεγάλο κακό, ποὺ εἶχε προβλεφθεῖ παλαιότερα πὼς θὰ συμβεῖ· ὅτι δηλαδή, «ὁ ἱερεὺς θὰ ἐξομειωθεῖ -ὡς πρὸς τὴν κακίαν- μὲ τοὺς λαϊκούς». Καὶ δὲν συμπεριφέρονται οἱ πολλοὶ μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, οἱ δὲ ἐπιφανεῖς καὶ διακρινόμενοι ἀπὸ τὸν λαὸν μὲ διαφορετικὸ τρόπο· ἀλλ’ ὅλοι ἐναντιώνονται κατὰ τῶν ἱερέων, καλυπτόμενοι -γιὰ νὰ πείθουν- πίσω ἀπὸ τὸ προσωπεῖο τῆς εὐσεβείας. Καὶ ὅσους μὲν ἐναντιώνονται κατὰ τῶν ἱερέων διὰ τὴν πίστιν καὶ τὰ ἀνώτερα καὶ σημαντικότερα θέματα, οὔτε ἐγὼ τοὺς κατακρίνω, ἀλλά, ἐὰν θὰ πρέπει νὰ πῶ ὅλη τὴν ἀλήθεια, τοὺς ἐπαινῶ καὶ χαίρομαι κι ἐγὼ μαζί τους. Καὶ θὰ εὐχόμουνα νὰ εἶμαι ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ λοιδωροῦνται, καὶ θεωροῦνται γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὡς ἐχθροί. Μᾶλλον δὲ καὶ καυχῶμαι ὅτι εἶμαι τέτοιος. Διότι εἶναι προτιμότερος ὁ πόλεμος γιὰ τὴν ἀρετήν, ἀπὸ τὴν εἰρήνη ποὺ συμβιβάζεται μὲ τὴν κακία καί, ὡς ἐκ τοῦτου, χωρίζει ἀπὸ τὸν Θεόν. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὁπλίζει τὸν ἤρεμον ἀγωνιστήν, διὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἀγωνίζεται μὲ ἐπιτυχίαν κατὰ τῶν κακῶν]. Παραθέτουμε και το αρχαίο κείμενο: 82. “Καὶ οὐχ ὁ λαὸς μὲν οὕτως, ὁ δὲ ἱερεὺς ἑτέρως· ἀλλά μοι νῦν ἐκεῖνο πληροῦσθαι δοκεῖ καθαρῶς, τὸ, Γέγονεν ὁ ἱερεὺς καθὼς ὁ λαὸς, ἐν κατάρᾳ πάλαι λεγόμενον. Καὶ οὐχ οἱ πολλοὶ μὲν οὕτως, οἱ δὲ ἁδροὶ τοῦ λαοῦ καὶ προέχοντες ἐναντίως· ἀλλ᾿ οὗτοί γε καὶ φανερῶς πολεμοῦσι τοῖς ἱερεῦσιν, ἐφόδιον ἔχοντες εἰς πειθὼ τὴν εὐσέβειαν· καὶ ὅσοι μὲν περὶ πίστεως τοῦτο πασχόντων, καὶ τῶν ἀνωτάτω ζητημάτων καὶ πρώτων οὐδ᾿ ἐγὼ μέμφομαι, ἀλλ᾿ εἰ δεῖ τἀληθὲς εἰπεῖν, καὶ προσεπαινῶ, καὶ συνήδομαι. Καὶ τούτων εἷς εἴην τῶν ὑπὲρ ἀληθείας ἀγωνιζομένων καὶ τῶν ἀπεχθανομένων· μᾶλλον δὲ καὶ εἶναι καυχήσομαι. Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ· καὶ διὰ τοῦτο τὸν πραῢν μαχητὴν ὁπλίζει τὸ Πνεῦμα, ὡς καλῶς πολεμεῖν δυνάμενον”.

3. Κρατούμε Πνευματικέ Ισορροπίες

Έχοντας στα χέρια μας ως αδιάσειστο διαπιστευτήριο την μάχαιρα αυτή της εκκλησιαστικής πρακτικής, ήτοι της Παραδόσεως, δηλαδή, ότι ενώ ήταν ο κατ’εξοχήν ειρηνικός Πατήρ της Εκκλησίας ανδρείως “εμαχέσατο κατά της αιρέσεως” το ίδιο κάνουμε και εμείς ενημερώνοντας διαρκώς, ασκώντας δημόσιο έλεγχο για τις εκκλησιαστικές ενέργειες, χωρίς, όμως να κάνουμε σχίσμα δημιουργώντας μια παράταξη δια της οποίας να υποστηρίζουμε ότι μόνο εμείς αποτελούμε την Εκκλησία του Χριστού. Οι διάφορες ομάδες του παλαιού ημερολογίου συγκρότησαν Συνόδους αποκλείοντας όχι μόνο η μία την άλλη αλλά ακόμη και τους Ορθοδόξους οι οποίοι ενώ αγωνίζονται και που προέρχονται από το νέο θέλουν να τους εντάξουν στις παρατάξεις τους δια αναμυρώσεως. Αυτοί βέβαια επειδή το νέο ημερολόγιο το θεωρούν αίρεση δεν ομιλούν για αναμύρωση των πιστών αλλά για μύρωση-χρίσμα. Δυστυχώς, η τακτική πολεμικής και εξουθένωσης από τους επισκόπους και τους ιερείς του νέου προς τον κλήρο του Πατρίου Εορτολογίου οδήγησε τους παλαιοημερολογίτες επισκόπους σε ακραίες θέσεις, οι οποίες όμως, όταν ισχυρίζονται ότι αποτελούν την μοναδική Εκκλησία και κάνουν Χρίσμα στους προσερχομένους πιστούς εκ του νέου και όχι μόνο, σαφώς είναι σχισματικές! Θα πείτε: “Το ίδιο δεν κάνουν και οι κληρικοί του νέου δεν χρίουν ή και αναβαπτίζουν ακόμη τους παλαιοημερολογίτες όταν πρόκειται να τελέσουν τους γάμους των με ένα μέλος εκ του νέου; Σαφώς είναι σχισματικές εξ ίσου! Και προσέξτε:

  • Δεν ισχυρίζομαι ότι το σχίσμα το έκαναν οι επίσκοποι που θέλουν να κρατήσουν το Πάτριο Εορτολόγιο.
  • Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν έχουν κανονική ιεροσύνη, αφού έχουν Αποστολική Διαδοχή από κανονικά χειροτονημένους επισκόπων των Ρώσων της Διασποράς.
  • Δεν ισχυρίζομαι ότι αποτελούν σχίσμα διότι χειροτονούν επισκόπους και ιερείς διότι είναι ανάγκη να ποιμάνουν το ευσεβές Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας.
  • Δεν ισχυρίζομαι ότι έχουν πήξει θυσιαστήρια και έχουν παράλληλες Συνόδους. Όχι!

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥΝΤΑΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΝ ΕΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΝΩ ΔΙΝΟΥΜΕ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. ΟΧΙ, ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΧΑΡΙΝ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ !!!

Θα μπορούσαμε του λόγου μας να τους βάλουμε απέναντι όπως οι νεοημερολογίτες και να τους ονομάζουμε σχισματοαιρετικούς, όπως και άλλοι αποτειχισμένοι κάνουν. Όχι! Εμείς σεβόμαστε τον αγώνα τους και αυτό δεν θα το κάνουμε. Δεν θα πέσουμε στο επίπεδο ούτε των μεν ούτε των δε, διότι εδώ τώρα χρειάζεται η χρυσή τομή, οι καιροί και οι καταστάσεις απαιτούν ενότητα. Και για την ενότητα που ο Θεάνθρωπος Κύριος μας, ο Ιησούς Χριστός, έχυσε το τίμιο Αίμα του πάνω στην Σταυρό! Τον αγώνα των αδελφών μου στο Πάτριο δεν θα τον εξουθενώσω και ας με βρίζουν και ας με ειρωνεύονται! Δεν θα πέσω στο επίπεδό τους αλλά και δεν θα κάνω πίσω σε θέσεις σαφώς αντικανονικές και αντιεκκλησιολογικές! Επίσης δεν θα συνεργασθώ με πρόσωπα που με πολέμησαν. Και αυτοί γνωρίζουν ποιοί είναι. Όχι γιατί δεν συγχορώ αλλά επειδή εφανέρωσαν το ήθος τους. Και άνθρωποι με τέτοιο ήθος δεν μπορούν να φέρουν καλό αποτέλεσμα στην Εκκλησία κάνουν ζημιά, διότι δεν αγωνίζονται τίμια! Επίσης, θα μπορούσαμε να κάνουμε και εμείς παράταξη και να βρούμε τον τρόπο να χειροτονηθούμε για να κάνουμε δική μας Σύνοδο. Δεν θέλουμε να το κάνουμε. Αφήνουμε όμως ανοιχτό το ενδεχόμενο,

  • Αν δεν ενωθούν οι επίσκοποι του Πατρίου.
  • Αν δεν κάνουν κινήσεις προς τους νεοημερολογίτες λαϊκούς να τους δεχθούν με την ομολογία Πίστεως που έκαναν στην πράξη εναντίον του Οικουμενισμού.
  • Αν δεν δικτυωθούν με επισκόπους εκ του νέου ή τουλάχιστον με τον Π. Θεόδωρο Ζήση και τους υπολοίπους των αγωνιζομένων.

Τότε, σε αυτήν την περίπτωση, θα κάνουμε μια Ορθόδοξη Παρεμβολή όπως το κίνημα των Κολυβάδων και όχι παράταξη, αφού εμείς θα τους δεχόμαστε όλους και από το παλαιό και απότο νεό, ακολουθώντας σαφώς το πάτριο ερτολόγιο, με κριτήριο όμως την Ορθοδοξία, τις κανονικές χειροτονίες και βέβαια θα αποκλείονται όσοι έχουν ηθικά σκάνδαλα. Θα ζητούμε γραπτή αποτείχιση ή τουλάχιστον έμπρακτο αγώνα κατά του Οικουμενισμού από τους κληρικούς του νέου. Η Σύνοδος μας δεν θα έχει Αρχιεπίσκοπο μέχρι να γίνει Πανορθόδοξη Σύνοδος που θα καταδικάσει με αφωρισμό τον Βαρθολομαίο και τους πρωτοστατούντες Οικουμενιστές. Θα καθαιρέσει όλους όσους τον στήριξαν στο Κολυμβάρι αλλά και εκείνους τους κληρικούς που δεν θα αναθεματίσουν την αίρεση του οικουμενισμού και τους πρωτοστάες του Οικουμενισμού. Η Σύνοδός μας θα έχει μόνο πρόεδρο και μία επιτροπή διευθέτησης μέχρι να παραδώσει την διοίκηση της στην διοίκηση που θα εκλέξει η Πανορθόδοξη. Ας αρχίσουν να το μελετούν το θέμα οι ιεράρχες του παλαιού γιατί τους περιμέναμε πολύ καιρό και δεν έδιξαν καλή διαγωγή στπυς αποτειχισμένους εκ του νέου! Αυτά ως προς το παλαιό.

Για το νέο ημερολόγιο τώρα, οι επίσκοποι:

  • Ισχυρίζεστε ότι εφόσον δεν σας μνημονεύουμε στις λατρευτικές μας συνάξεις κάνουμε σχίσμα. Εμείς όμως σας παρουσιάζουμε το παράδειγμα του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού που διέκοψε εκκλησιαστική κοινωνία με την τότε διοίκηση της Εκκλησίας και η Εκκλησία αργότερα τον δικαίωσε μετά θάνατον και τον αγιοκατάταξε.
  • Ισχυρίζεστε ότι δεν έχει συγκληθεί Σύνοδος για να καταδικάσει τους Οικουμενιστές! Και εμείς σας απαντούμε πάλι από την εκκλησιαστική Παράδοση ότι ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς προ συνοδικής διαγνώσεως έκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία με τον αιρετικό Πατριάρχη Καλέκα αλλά και με εκείνους που διατελούσαν σε κοινωνία μαζί του. Λοιπόν, ποιός βρίσκεται στην πλάνη αυτοί που ακολουθούν τους Αγίους Πατέρες ή όσοι βρίσκονται σε κοινωνία με τους αιρετικούς πατριάρχες; Τελικά δεν κατισχύει ο θεσμός αλλά δικαιώνει ο Χριστός γιατί αυτός είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας.

 

Για να μην περιορισθούμε όμως σε παραδείγματα της εκκλησιαστικής Παράδοσης, στα οποία σαφώς διαπιστώνουμε όχι μόνο τις ενέργειες των Αγίων αλλά πληροφορούμαστε και για την φωτισμένη διδασκαλία τους σχετικά με την στάση τους απέναντι στις αιρέσεις και τους αιρετικούς ως φορείς της κακοδοξίας, που αποδεικνύουν ως εσφαλμένα τα επιχειρήματα όσων στηρίζουν τους αιρετικούς Οικουμενιστές σε όσα ανορθόδοξα και αντιπατερικά ισχυρίζονται, ας δούμε στην συνέχεια ότι και Αγιογραφικώς ανατρέπονται οι θέσεις τους με τον θεόπνευστο λόγο των Αγίων Αποστόλων:

 

  • Ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής για να δείξει ότι δεν δικαιούμαστε να έχουμε κοινωνία με τους αιρετικούς αν θέλουμε να ανήκουμε στον Χριστό γράφει στην δευτέρα Καθολική Επιστολή του: “Πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ Θεὸν οὐκ ἔχει· ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, οὗτος καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν ἔχει. Εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε· ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς”(Α’ Ιω., 9-11). Είναι δηλαδή σαφές ότι οι επίσκοποι ως Θρόνων διάδοχοι πρέπει να κρατούν την διδαχή του Χριστού, ώστε το έργο της Σωτηρίας των ανθρώπων να δύναται να συνεχισθεί έως της συντελείας των αιώνων, αφού αυτός είναι ο σκοπός της Θείας Οικονομίας. Όποιος λοιπόν δεν αποσκοπεί στον στόχο αυτό της Θείας Οικονομίας “ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει”! Και γι’ αυτό λέει στην συνέχεια: “μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε”! Και εξηγεί τον λόγο ότι το θέμα και το πρόβλημα είναι η κοινωνία, δηλαδή, να μην έχει κάποιος σχέση με την αίρεση και τους αιρετικούς. Προσέξτε! Δεν λέει ότι πρέπει να περιμένετε πρώτα να γίνει Σύνοδος που θα τον καταδικάσει και έπειτα να διακόψετε κοινωνία, αφού την εποχή που γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης την επιστολή του δεν έχει γίνει ακόμη η Α’ Οικουμενική Σύνοδος αλλά πολύ αργότερα.
  • Ο Απόστολος Παύλος στην Β’ προς Θεσσαλονικείς επιστολή του γράφει να κρατούμε την παραδεδομένη Πίστη αφού στις επιστολές και στο κήρυγμά του σ’ αυτήν αναφερόταν και όχι σε κοσμικές παραδόσεις: “στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι’ ἐπιστολῆς ἡμῶν” Β’ Θεσ. 2,15). Στην προς Τίτον επιστολή του γράφει:”Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος”(Τιτ. 3, 10-11).
  • Ο Απόστολος Πέτρος πάλι, γράφει στην Καθολική του Επιστολή ότι δια πίστεως οδηγούμαστε στην σωτηρία: “τοὺς ἐν δυνάμει Θεοῦ φρουρουμένους διὰ πίστεως εἰς σωτηρίαν ἑτοίμην ἀποκαλυφθῆναι ἐν καιρῷ ἐσχάτῳ” (Α’ Πετρ. 1, 5).
  • Ο αδελφόθεος Ιούδας γράφει και αυτός με την σειρά του ότι για σωθούμε χρειάχεται να αγωνιζόμαστε στην Πίστη που μας παραδόθηκε: “Ἀγαπητοί, πᾶσαν σπουδὴν ποιούμενος γράφειν ὑμῖν περὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας, ἀνάγκην ἔσχον γράψαι ὑμῖν παρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθαι τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει”(Ιουδ.1, 3).
  • Ο Άγιος Ιάκωβος, ο αδελφόθεος, θέλοντας να δείξει ότι την Πίστη την κρατάς  δι’ έργων, εμπράκτως, γράφει: “δεῖξόν μοι τὴν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου, κἀγὼ δείξω σοι ἐκ τῶν ἔργων μου τὴν πίστιν μου” (‘ Ιακ. 2, 18).

Είδαμε σε αδρές γραμμές τί επισημαίνει η εκκλησιαστική Παράδοσις δια των Αγίων και τί γράφουν οι Απόστολοι. Ας δούμε τώρα τί λέει και ο Κύριος:«Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ» , «Προσέχετε να μη σας πλανήσει κανείς», εντέλλεται και συγχρόνως προειδοποιεί ο Κυριός μας, «πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι» (Μτ.24,4-5). «βλέπετε «ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς» (Μθ. 24,24) .«μὴ πλανηθῆτε· πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι καὶ ὁ καιρὸς ἤγγικε. μὴ οὖν πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν» (Λκ.21,8). 

Με πολύ τάξη και εύστοχα διατυπώνει ο Ιωάννης Λάτινας, τα οποία παραθέτει σε σπουδαίο δημοσίευμά  με τίτλο: «Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ»! Η περιφρονημένη εντολή της προσοχής.

[“Γνωρίζοντας τη διδαχή αυτή ο Απόστολος Παύλος επισημαίνει: «Τό δὲ Πνεῦμα ρητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυτηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν» (Τιμ. 4,1-2). Γι΄αυτό τονίζει: «Προσέχετε μήπως σας εξαπατήσει κανείς με την ψευδοφιλοσοφία και την απάτη που είναι άδεια από ωφέλιμο περιεχόμενο και στηρίζεται όχι σε θεία αποκάλυψη αλλά στην παράδοση των ανθρώπων. Αυτή είναι φτιαγμένη σύμφωνα με τη στοιχειώδη και παιδαριώδη θρησκευτική διδασκαλία του πλανεμένου κόσμου και όχι σύμφωνα με τη διδασκαλία του Χριστού». Και πάλι, «Να παρατηρείτε προσεκτικά και να αποφεύγετε τους ψευδοδιδασκάλους, οι οποίοι είναι σκύλοι ακάθαρτοι, βέβηλοι και ξένοι προς τον Θεό. Να σημαδεύετε τους κακούς εργάτες, που αντί να οικοδομούν γκρεμίζουν».

  • Ο Μέγας Βασίλειος λέει πως δεν πρέπει να ανεχόμαστε τους ετεροδιδασκάλους: «Ὅτι οὐ δεῖ ἑτεροδιδασκαλούντων ἀνέχεσθαι, κἂν σχηματίζωνται πρὸς ἀπάτην ἢ ἔλεγχον τῶν ἀβεβαίων».
  • O Μέγας Αθανάσιος αποκαλεί «χάρισμα» το να μην εξαπατώμεθα από εκείνα που φαίνονται, αλλά να μπορούμε να τα διακρίνουμε με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος κι αν ακόμα είναι καλυμμένα. Και αφού αναλύει θαυμάσια την πανουργία του διαβόλου προς εξαπάτηση του πιστού, διαπιστώνει τον κίνδυνο, ο απλός άνθρωπος που δεν έχει κατηχηθεί αρκετά , επειδή παρακολουθεί μόνον αυτά που λέγονται, και δεν εξετάζει το νόημά τους, να παρασυρθεί από τα τεχνάσματα των αιρέσεων. Έτσι, συμπεραίνει την αναγκαιότητα να προσευχόμαστε να μας δοθεί το χάρισμα της διακρίσεως των πνευμάτων, για να γνωρίζει ο καθένας, σύμφωνα με την παραγγελία του Αγ. Ιωάννου ποιους οφείλει να αποστρέφεται και ποιους να προσεταιρίζεται ως φίλους και ομοδόξους.
  • Σημαντικότατες είναι οι συστάσεις του Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου: «Με προσευχές και δάκρυα ικέτευσε τον Θεόν να σου στείλει οδηγό απαθή και άγιο. Ερεύνα δε και ο ίδιος τις θείες Γραφές και κυρίως τις πρακτικές συγγραφές των Αγίων Πατέρων· ώστε σε αυτές αντιπαραθέτοντας τα διδάγματα και έργα του διδασκάλου και Προεστώτος σου να μπορείς να τα βλέπεις και να τα κατανοείς. Και όσα μεν συμφωνούν προς τις Γραφές, να τα εγκολπώνεσαι και να τα κατακρατείς στη διάνοια,τα δε νόθα και αλλότρια να τα διακρίνεις και αποδιώκεις, για να μη πλανηθείς. Διότι, γνώριζε, ότι πολλοί πλάνοι και ψευδοδιδάσκαλοι έχουν γίνει αυτές τις ημέρες»]. 

Και για να συγκεφαλαιώσουμε όλα αυτά σημειώνουμε και τον λόγο του Κυρίου: “Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν” (Μθ. 5,17-19).

 

 

 

Σχολιάστε αυτό το άρθρο!

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

%d bloggers like this: