Βρέθηκα την Κυριακή του Ασώτου (και της Μετανοίας) στον μεγαλοπρεπή (που αντιλαλούσε) ναό του Αγίου Κωνσταντίνου στο 40ήμερο μνημόσυνο του αλησμόνητου φίλου Σάκη Καραλιώτα (…που μας προσπέρασε όλους τους ομήλικους στο αγώνισμα της φυγής προς το επέκεινα). Ταυτόχρονα εκεί γινόταν και το ετήσιο μνημόσυνου του Γιάννη Μπάκανου δασκάλου και συγγραφέα έκπαλαι φίλου. Αιωνία η μνήμη τους έψαλον οι παπάδες στο τέλος και το σιγονοιώσαμε κι εμείς.
Το είδα κι άλλη φορά και το σημείωσα εν μελαγχολία διατελών δια το ανήμπορον του πολίτη ενώπιον της διοίκησης, πως ο ναός είναι παρά την οδό Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Ο σημαντικότερος νεοέλλην πεζογράφος, ευρωπαϊκών διαστάσεων κατά τον σημαντικό διανοητή Λάκη Προγκίδη (φίλος τε και γνωστός του Σ. Κρλτ και της Κοζάνης) στην πόλη μας μνημονεύεται με την πλέον ασήμαντη οδό που έχει μία μόνον οικία η οποία μπορεί και να μην κατοικείται.
– Φευ…
Η οδός Γιώργου – κι όχι Γεωργίου– Σεφέρη στην πόλη είναι στο κέντρο της δίπλα από τη Λέσχη Αξιωματικών. Οι πινακίδες που την προσδιορίζουν είναι σκουριασμένες και σπασμένες. Παλιότερα κάναμε ένα διάβημα στους αρμοδίους υπαλλήλους του Δήμου προς επιδιόρθωση (μάλιστα αναλώμασί μας) εις μάτην.
Η νέα δημοτική αρχή με τον χαμογελαστό δήμαρχο που εκπέμπει εμπιστοσύνη ας δείξει λίγη προσοχή κι ευαισθησία που δεν στοιχίζει και τίποτα άλλωστε. Ας μεταθέσει σε μια πιό επιφανή οδό τον μέγα έλληνα πεζογράφο και ας ανακαινίσει αισθητικά τις πινακίδες του νομπελίστα ποιητή.
