Η υστερία κάποιων Μέσων Ενημέρωσης δεν θα πάψει ποτέ να υφίσταται – μην έχετε αυταπάτες. Και δεν θα πάψει ποτέ, επειδή ακριβώς υπάρχει και η αντίστοιχη υστερία, από πάρα πολλούς αναγνώστες
Πρόκειται για ένα φαινόμενο το οποίο δεν παρουσιάζεται εφέτος για πρώτη φορά, αποτελεί μια… «κανονικότητα» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία -στο σύνολό τους- έτσι κι αλλιώς αναπαράγουν τα ίδια θέματα κάθε χρόνο.
Στους τίτλους τους θα συναντήσεις την επεξήγηση του ορισμού των κλισέ, ακολουθώντας την ίδια δημοσιογραφική μανιέρα που επιτάσσει η ίδια η εποχικότητα. Για να μην το πάμε μακριά, μένοντας μόνο στα θέματα του καλοκαιριού -και ειδικά του Αυγούστου- όταν οι πολίτες αρχίζουν να αδειάζουν τις πόλεις θα πρέπει να βρεθεί «ο τελευταίος που θα κλείσει την πόρτα πίσω του» και θα ακολουθήσουν όλα τα σχετικά ρεπορτάζ με τις «τιμές που καίνε στα νησιά, όπου η χωριάτικη σαλάτα κοστίζει δέκα ευρώ», ενώ «δεν υπάρχει ούτε κοτέτσι για να μείνεις». Αμέσως μετά, εάν δυστυχώς πιάσουν πυρκαγιές στη χώρα μας, βλέπεις τίτλους «κρανίου τόπος», «πύρινη λαίλαπα» και «εικόνες αποκάλυψης». Ενώ έχει προηγηθεί ήδη ο «Δεκαπενταύγουστος που γιορτάστηκε με λαμπρότητα στη χώρα μας».
Οταν το καλοκαίρι, ημερολογιακά, ετοιμάζεται να μας χαιρετίσει, έρχεται η ώρα της ανακοίνωσης των βάσεων των Πανελλαδικών και η «αγωνία-τέλος για χιλιάδες υποψηφίους». Αμέσως μετά, ξεκινά το κυνήγι και η επαγγελματική υστερία της ανεύρεσης «τωνπρώτων των πρώτων στις σχολές», «των καμαριών της γειτονιάς τους»,«τα παιδιά που άνοιξαν τις σχολές που μπήκαν, ενώ από πίσω τους υπάρχει και μια προσωπική τους ιστορία – δείτε τη».
Ολα αυτά τα χρόνια έχουμε δει αποκλειστικές φωτογραφίες αυτών των επιτυχόντων από τα σπίτια τους, όπου όσο πιο φτωχικά είναι, τόσο το καλύτερο – η κάμερα εστιάζει στα τρύπια σεμεδάκια επάνω στο τραπέζι του σαλονιού, ενώ τον χειμώνα δεν είχαν θέρμανση. Η μάνα χωρισμένη, πλένει σκάλες για να μεγαλώσει τα παιδιά της, ο γιος που πέρασε πρώτος στην τάδε σχολή ονειρεύεται να πάρει το πτυχίο, να ανοίξει γραφείο και να ζήσει άνετα η οικογένειά του.
Δεν μας φτάνει που συγκέντρωσε 19.667 μόρια, αλλά το ότι «είναι καλλονή»…
Εν έτει 2017 αυτή η δημοσιογραφική σκαλέτα δεν άλλαξε καθόλου, με αποκορύφωμα «το κορίτσι που εισήχθη στην Ιατρική Σχολή της Θεσσαλονίκης», «την πρώτη των πρώτων στη Δυτική Μακεδονία», «την Ελευθερία Βλάχου, απόφοιτη του 1ου ΓΕΛ Κοζάνης», με αγάπη από το Βελβεντό. Οπου, πέραν των δημοσιογραφικών υπερβολών, δεν μας φτάνει που η βαθμολογία της είναι από τις υψηλότερες σε ολόκληρη τη χώρα για τις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις, καθώς συγκέντρωσε 19.667 μόρια, αλλά -στη χώρα όπου το lifestyle έπιασε πάτο- το ότι «είναι καλλονή».
Και κάπως έτσι, το ρεπορτάζ παύει να ανήκει στα θέματα του υπουργείου Παιδείας, αλλά περνά με φόρα στο lifestyle. Επειδή, σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα, «ο Θεός δεν της χάρισε απλόχερα μόνο μυαλό, αλλά και ομορφιά». (Και τώρα που το καλοσκέφτομαι, αφού αναφέρεται και ο… Μεγάλος, το ρεπορτάζ ανήκει κανονικά στο «Παιδείας και Θρησκευμάτων»). Δηλαδή, ο συντάκτης του αντίστοιχου κειμένου θεωρεί ότι υπάρχει Θεός, γνωρίζει ότι Εκείνος της χάρισε μυαλό -αυτό αποδεικνύεται εύκολα, αφού συγκέντρωσε τέτοια βαθμολογία στις Πανελλαδικές- και ότι είναι και κιμπάρης, αφού της έδωσε και ομορφιά, δεν το βλέπει;; Οπου όπως όλοι ξέρουμε, μυαλό και ομορφιά δεν συνυπάρχουν ποτέ μαζί, άρα βρισκόμαστε, φίλες και φίλοι, μπροστά σε ένα θαύμα –χρειάζεται τρελή σκέψη;
Το υπογραμμίζω ξανά: δεν μας φτάνει που η συγκεκριμένη μπήκε στην Ιατρική συγκεντρώνοντας τόσες χιλιάδες μόρια, το highlight εντοπίζεται στο ότι είναι τόσο όμορφη. Στην περίπτωση που είχε παραπανίσια κιλά και το πρόσωπό της δεν θα σήκωνε για δεύτερη φορά τον φακό του φωτογράφου, θα λέγαμε ότι «αυτή πέρασε πρώτη» και θα αναζητούσαμε κάποιον επιτυχόντα σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που θα είχε κάτι που θα μπορούσε να «πουλήσει».
Εννοείται δε, ότι θα πρέπει να βρούμε πρώτοι αυτούς «τους πρώτους», να ψάξουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα προφίλ τους, μπας και βρούμε καμιά σέξι φωτογραφία τους ή κάποια από κάνα ξενύχτι, για να τονίσουμε την αντιδιαστολή «κοιτάξτε, κόσμε, ενώ γλεντούσε κατόρθωσε να μπει πρώτη/πρώτος στη σχολή».
Η εν λόγω υστερία κάποιων Μέσων Ενημέρωσης δεν θα πάψει ποτέ να υφίσταται – μην έχετε αυταπάτες. Και δεν θα πάψει ποτέ, επειδή ακριβώς υπάρχει και η αντίστοιχη υστερία, από πάρα πολλούς αναγνώστες. Πρόκειται για εκείνους οι οποίοι δεν μένουν στην είδηση της πρωτιάς του/της εισακτέου, αλλά διψάνε για το σιχαμερό συνονθύλευμα της δημοσιογραφίας της κλειδαρότρυπας και του κιτρινισμού.
Συνεπώς, οι ευθύνες στο εν λόγω θέμα μοιράζονται εξίσου μεταξύ κάποιων Μέσων, αλλά και κάποιων αναγνωστών – από την ίδια πάστα είναι. Οπου, κανονικά, και για τις δύο αυτές πλευρές φταίει ο Θεός που έδωσε μυαλό και ομορφιά σε κάποιους πρώτους και πρώτες των σχολών, γι’ αυτό και ασχολούνται μαζί τους, σωστά;