Η πρόσφατη χιονόπτωση ήρθε για άλλη μια φορά να επιβεβαιώσει πόσο αδιάφοροι είμαστε ως πολίτες σε συνθήκες που αφορούν την άμεση καθημερινότητά μας. (Δε σχολιάζω την ετοιμότητα ή όχι του κρατικού μηχανισμού….αυτό είναι μια άλλη ιστορία)
Αλλά δεδομένων των συνθηκών:
Σε μια πόλη, όπως η Κοζάνη, η οποία είναι συνηθισμένη σε καιρικά φαινόμενα έντονα, όπως ο παγετός που έπεται της χιονόπτωσης, ζουν – θεωρώ – πολίτες άκρως αδιάφοροι για την ασφάλεια τη δική τους και των παιδιών τους.
Περιμένουμε από τον Δήμο να επιληφθεί σε μια τέτοια κατάσταση, όταν έχει να καλύψει τεράστια έκταση κεντρικών δρόμων μέσα στην πόλη και στις τοπικές κοινότητες.
Περιμένουμε από τον δήμο να μας φέρει αλάτι να ρίξουμε στην αυλή μας και στο δρόμο μπροστά μας. (Όταν γνωρίζουμε ότι στο αμαξοστάσιο υπάρχει και διατίθεται δωρεάν).
Περιμένουμε ως καταστηματάρχες – ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ να έρθει το συνεργείο του δήμου να καθαρίσει το πεζοδρόμιο ΜΠΡΟΣΤΑ στο κατάστημά μας από τον πάγο, γιατί είμαστε «άρχοντες» και δε μπορούμε να πιάσουμε ούτε σκούπα, ούτε φτυάρι και να ρίξουμε λίγο αλάτι, για να μη σκοτωθεί κανένας πελάτης στην προσπάθειά του να περπατήσει στο πεζοδρόμιο.
Μόνο περιμένουμε…..από τον θεό φαντάζομαι, να ανεβεί η θερμοκρασία και να λιώσει ο πάγος που έχει καλύψει την πόλη.
Παρατηρείται κατά συνέπεια το φαινόμενο οι πεζοί «με κίνδυνο ζωής» να κάνουν τη διαδρομή από την κεντρική πλατεία πχ μέχρι τη λαϊκή, εφόσον είναι υποχρεωμένοι να βαδίζουν στο οδόστρωμα που είναι καθαρό από πάγο.
Βέβαια το οδόστρωμα είναι για τα αυτοκίνητα…αλλά με τέτοιες συνθήκες ….χίλιοι καλοί χωράνε!
Απαράδεκτη η πλειοψηφία των καταστηματαρχών στην Κοζάνη, που δείχνει με αυτόν τον τρόπο ότι δε σέβεται τους πελάτες.
Απαράδεκτη και η πλειοψηφία των κατοίκων που δεν έχει καθαρίσει τα μέτρα του πεζοδρομίου που καλύπτει η είσοδος των οικοδομών τους.
Απαράδεκτοι όλοι μας που περιμένουμε αραχτοί στους καναπέδες με τα πληκτρολόγια ανά χείρας, έτοιμοι να κατακρίνουμε όλους τους άλλους, πέραν του εαυτού μας.
Αλλά αν το σκεφτεί κανείς, γιατί έχουμε δήμαρχο;
To μόνο που δεν κάναμε, είναι να τηλεφωνήσουμε και να ζητήσουμε να ικανοποιηθεί το αίτημά μας:
«Δήμαρχε, έλα να μου καθαρίσεις από τον πάγο την αυλή»
Υ.Γ.Και για να μη βιαστεί κανείς να κρίνει….ΝΑΙ πήγα στο αμαξοστάσιο του δήμου, γέμισα δυο σακούλες αλάτι και έριξα σε όλη την πρόσοψη της οικοδομής ….δεν θεώρησα οτι έχει υποχρέωση ο δήμος το πεζοδρόμιο μπροστά στην οικοδομή μου να το καθαρίσει αυτός….
Β.Ζ.