Δήλωσις Αποτειχίσεως γραπτώς   της ήδη γενομένης του ηγουμένου Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Παπαδόπουλου             της Ι.Μ. Αγίου Γρηγορίου Παλαμά Φιλώτα

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ,

Δια της υπογραφομμένης παρά της μετριότητος ημών ταύτης της αποτειχίσεως, ήδη γενομένης  εν τη πράξει διακοπτομένου του μνημοσύνου υμών εις τας τεταγμένας ιεράς ακολουθίας και την Θείαν Μυσταγωγίαν, ερχόμεθα ίνα ποιήσωμεν τούτω και γραπτώς. Δηλώνοντες τουτοιοτρόπως την πλήρη αντίθεσίν μας εις τα πεπεραγμένα και αποφασισθέντα κατ’ εξοχήν εσχάτως εν Κολυμβαρίῳ και ίνα υπομνήσωμεν έτι μάλλον το ιερόν χρέος υμών όπως αναλογισθείτε  την  οικτράν πλέον και τραγικήν εκκλησιαστικήν κατάστασιν προκυπτούσης εκ της συγκλειθήσης ψευτοσυνόδου ήτις παρεισήγαγεεκκλησιολογικήν αίρεσιν δια της αναγνωρίσεως ετερόδοξων ομολογιών ηδή κατεγνωσμένων, ήτοι αιρέσεων ως Εκκλησιών, στα οποία σαφώς δεν αντιδράσατε και ούτε επισήμως καν λεκτικώς καταδικάσατε. Το ότι ομιλείτε αόριστα περί Ορθοδοξίας και εναντίον των αιρέσεων δεν απαλάσσει υμάς των ευθυνών και, βεβαίως δεν  καθιστά υμάς ορθόδοξο όπως ορισμένοι θέλουν προσφάτως να ισχυρίζονται!

Δεδομένου ότι:

I.        Σύμφωνα με τον με τον καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος Νόμος 590/1977, (ΦΕΚ Α’146/31.5.1977), Γενικαὶ Διατάξεις §1.

«Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, οὖσα θεῖον καθίδρυμα καὶ ἔχουσα κεφαλὴν τὸν Κύριονἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, εἶναι ἀναποσπάστωςἡνωμένη δογματικῶς μετὰ τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλης καὶ πάσης ἄλληςὈρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, στοιχοῦσα τῇ διδασκαλίᾳ τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τηροῦσαἀπαρασαλεύτως, ὡς καὶ πᾶσαι αἱ λοιπαὶὈρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, τὰ δόγματα, τοὺςἱεροὺς ἀποστολικοὺς καὶ συνοδικοὺς κανόνας καὶ τὰς ἱερὰς παραδόσεις».

 

 

II.        Υπάρχουν εκκλησιαστικές ενέργειες όμως οι οποίες αποδεικνύουν το εντελώς αντίθετο από εκείνο που ορίζει ο καταστατικός χάρτης, διότι:

Και μόνον η συμμετοχή της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ) με την έγκρισιν του καταστατικού τουΠΣΕ  σημαίνει έκπτωσιν από την εκκλησιαστικήν υπόστασιν της, δεδομένου ότι βλασφημείται το έργον του Παναγίου Πνεύματος μέσα από τα άρθρα του προτεσταντικού αυτού καταστατικού. Το 1965 υπεγράφη η άρση της ακοινωνησίας μέ τούς Παπικούς από τον μασώνο αιρεσιάρχη πατριάρχη τότε Αθηναγόρα. Έκτοτε γίνονται τακτικά τα λεγόμενα ουνιτικά συλλείτουργα και οι συνεχείς με τους Φράγγους συμπροσευχές, αλλά και τα κοινά μυστήρια στη Ρώμη, στην Κων/πολη, στήν Ευρώπη, στην Αμερική και στην Αυστραλία, όπως βεβαιώνουν εξ ιδίας πείρας, όσοι έχουν ζήσει στην Αμερική και στην Ευρώπη. Το 1991 υπεγράφη η ένωσις με τους Μονοφυσίτες από εννέα τοπικές εκκλησίες. Ποτέ στη συνέχεια μέχρι τώρα δεν υπήρξε απόφαση, που να αίρει τις υπογραφές των επισήμων αντιπροσωπειών των Πατριαρχείων και των αυτονόμων “ὀρθοδόξων” “ἐκκλησιῶν”.Υπάρχει, ακόμη, η εγκύκλιος του “πατριαρχείου” Ἀντιοχείας που καθιερώνει την ένωση με τους Μονοφυσίτες.Υπάρχει επίσης και η ένωση με τους Ουνίτες στο Μπάλαμαντ.Η Εκκλησιοποίηση του Οικουμενισμού στο Κολυμπάρι της Κρήτης έβαλε την ταφόπλακα στην εκκλησιαστική ανωμαλία που προέκυψε με τις ενέργειες των Οικουμενιστών.

Α. Τί επράξατε δι’ όλα αυτά;

 

ΙΙΙ. Υπάρχουν αποδείξεις που αποκαλύπτουν ότι ο πατριάρχης Βαρθολομαίος που μνημονεύετε είναι ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ!

ΔΙΟΤΙ, σε ορισμένο χρόνο και τόπο είπε και έπεραξε συγκεκριμένες ενέργειες που δεν είναι σύμφωνες με την Αγία Γραφή, τους Πατέρες της Εκκλησίας, την εκκλησιαστική Παράδοση και δεν τις επιτρέπουν οι Ιεροί Κανόνες.

1. Ἔχει πεῖ, «…Ἐφ᾿ ὅσον δηλονότι ἡ μία Ἐκκλησίαἀναγνωρίζει  ὅτι ἄλλη τις Ἐκκλησία εἶναι ταμιοῦχος τῆς χάριτος καὶ ἀρχηγὸς σωτηρίας,ἀποκλείεται, ὡς ἀντιφάσκουσα εἰς τὴν παραδοχὴν ταύτην, ἡ προσπάθεια ἀποσπάσεως πιστῶν ἀπό τῆς μιᾶς καὶ προσαρτήσεως αὐτῶν εἰς τὴν ἑτέραν…δὲν εἶναι ἀνταγωνίστρια τῶνἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ἀλλ᾿ ἕν σῶμα μετ᾿αὐτῶν». (Προσφώνησις πρὸς τήν παπικὴνἀντιπροσωπίαν εἰς τὴν θρονικὴ ἑορτὴ, Κων/πολις 1998, περ. Ἐπίσκεψις).

2. Σὲ ἄλλη του ὁμιλία εἶπε: « Ἀπηλλαγμένοι λοιπὸν τῶν ἀγκυλώσεων τοῦ παρελθόντος…Κάθε Ἐκκλησία εἶναι ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία, ἀλλὰὄχι ἡ ὁλότητά της. Κάθε Ἐκκλησία ἐκπληρώνει τἠν καθολικότητά της, ὅταν εἶναι σὲ κοινωνία μὲ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες…ὁ ἕνας χωρὶς τὸν ἄλλον εἴμαστε πτωχευμένοι» (Ὁμιλία εἰς Γενεύην 17 -2 2008).

3. Ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὸν Πατριάρχη εἶναι διεσπασμένη καὶ διηρημένη. Δὲν ὑπάρχει ἡἑνότητα τῆς πίστεως καὶ μέσα σὲ αὐτὴν τὴν διηρημένη «Ἐκκλησία» συγκαταλέγει καὶ τὴνὈρθόδοξο Ἐκκλησία. Πιστεύει στὴν οἰκουμενιστικὴ «θεωρία τῶν κλάδων». Ἐπ᾿αὐτοῦ δημοσίευσε θεολογικὴ κριτικὴ ἡ “ΣύναξιςὈρθοδόξων κληρικῶν καὶ μοναχῶν’’, ποὺἀποδεικνύει τὴν αἱρετικὴ διδασκαλία τοῦΠατριάρχη. Κατὰ συνέπειαν, «ὅποιος πιστὸς κληρικὸς καὶ λαϊκὸς ἀμφισβητεῖ  ἢ ἀρνεῖται συνειδητὰ τήν ἁγιοπνευματικὴ ἐμπειρικὴὀρθόδοξη πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτὴὁριοθετεῖται μὲ κάθε ἀκρίβεια στοὺς Ὅρους τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί ἰδιαιτέρως στὰμονοσήμαντα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, εὐλόγως ἐκπίπτει ἀπό τὸ Σῶμα τῆςἘκκλησίας, ὑποκείμενος σὲ καθαίρεση ἢἀφορισμὸ κατὰ τίς Οἰκουμενικὲς Συνόδους». ( βλ. Ζʹ Ἱερὸν Κανόνα τῆς Γʹ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καὶ τὴν μελέτη “Ἡ νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου”, ἔκδ. Σύναξις Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν, 2015, σελ. 13).

4. Ὁ Πατριάρχης δὲν πιστεύει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ μοναδικὸς ἀληθινὸς Θεός καὶΣωτήρας τοῦ κόσμου, ὅπως τὸν ὁμολογοῦμε στὸΣύμβολον τῆς πίστεώς μας « Καὶ εἰς ἕνα ΚύριονἸησοῦν Χριστὸν…», καὶ τοῦτο ἀποδεικνύεται πάλιν ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ λόγια καὶ ἔργα του. Δὲν πιστεύει εἰς τὸ «Εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα». (Ἐφ. Δʹ, 5).Τὸ 2001 στὴν νότιοἈφρικὴ, δήλωσε ὅτι: « ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δὲν ἐπιδιώκει νὰ πείση τοὺς ἄλλους γιὰ μία συγκεκριμένη ἀντίληψι τῆς Ἀλήθειας ἢ τῆςἈποκαλύψεως ». (ἐκ τῆς ἱστοσελίδος τοῦΠατριαρχείου). Ὁ Πατριάρχης λέγοντας ὅτι δὲχρειάζεται νὰ διδάσκουμε «γιὰ μιὰσυγκεκριμένη ἀντίληψιν τῆς Ἀληθείας ἢ τῆςἈποκαλύψεως», καταργεῖ τὴν ἱεραποστολὴ καὶτὸ βάπτισμα· γιὰ αὐτὸ καὶ ἀπαγορεύει τὸὀρθόδοξο βάπτισμα στοὺς προσηλύτους.

 5. Πιστεύει ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες σώζουν. ΣτὴΓενεύη τὸ 1995 ἔκανε τὴ δαιμονικὴ, βλάσφημη δήλωση: «ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΔΟΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ». (Ἐπίσκεψις ἀρ. 523, σελ. 12). Ἐὰνὅλες λοιπὸν οἱ θρησκεῖες σώζουν, γιατί τότε νὰἔρθει ὁ Χριστὸς στὴν γῆ; Γιατί νὰ γίνειἄνθρωπος καὶ νὰ σταυρωθεῖ , ἀφοῦ ὅλες οἱθρησκεῖες σώζουν; Γιὰ τὸν Πατριάρχη λοιπὸν, ὁΧριστὸς δὲν εἶναι Θεός, ὁ Χριστιανισμὸς εἶναιἁπλᾶ μία θρησκεία, ὅπως ὅλες οἱ ἄλλες θρησκεῖες. Καὶ ἀκόμη μνημονεύεται ἡμέρας καὶνυκτὸς ὡς ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας;…Στὴν 6η Παγκόσμια Συνάντηση Θρησκείας καὶ Εἰρήνης στὶς 4/11/1994 δηλώνει: «Ἐμεῖς οἱθρησκευτικοὶ ἡγέτες πρέπει νὰ φέρουμε στὸπροσκήνιο τὶς πνευματικὲς ἀρχὲς τοῦΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, τῆς ἀδελφωσύνης καὶ τῆς εἰρήνης. Ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ πετύχουμε αὐτὸ πρέπει νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι στὸ πνεῦμα τοῦ ἑνὸς Θεοῦ…Ρωμαιοκοθολικοὶ, καὶ<span style=”font-famil