Μια η λέξη, δύο οι καταστάσεις. Ένα στερητικό α και ένα ν που ήρθε για να διευκολύνει την παρουσία του α, έφεραν το άνευ. Αυτό διέγραψε όλα τα συστατικά της ασφάλειας που περιέβαλαν με θαλπωρή το άτομο.
Η Αμοιβή του έδινε τη δύναμη για το επόμενο βήμα. Η Σταθερότητα του επέτρεπε να Φιλοσοφεί τη ζωή. Με Αξιοπρέπεια μπορούσε να ανταπεξέλθει στα δύσκολα. Αυτός ο αγώνας το έκανε να Λάμπει από ευχαρίστηση. Μπορούσε να πετάει στα φτερά του Έρωτα, Ισορροπούσε μέσα του. Έβλεπε ψηλά στ’ Αστέρια.
Αυτά στο χθες. Στο σήμερα, το άνευ της ανασφάλειας έφερε τη δική του κατάσταση, με τα δικά του υλικά. Η Απόρριψη αφαιρεί από το άτομο την ψυχική δύναμη. Η διαρκής Στέρηση γεμίζει την ψυχή του με Φόβο και Άγχος. Για όλα χρεώνεται ένα Λάθος. Η έλλειψη στήριξης τον κάνει Ικέτη και περπατά πάνω στο σχοινί της Αβεβαιότητας.
Από τη σταθερότητα της ασφάλειας του χθες ως την αβεβαιότητα της ανασφάλειας του σήμερα, το στερητικό α ανοίγει μια άβυσσο. Μπορούμε να ρίξουμε σχοινιά σωτηρίας για όποιον κάνει αναγκαστικά το πέρασμα αυτό: την Αποδοχή, το Σεβασμό, τη Φιλία, μια Αγκαλιά, τη Λύτρωση, μια Επιβράβευση, μια Ιδέα, την Αγωνιστικότητα.
Το καλό είναι σαν το φως του κεριού, είναι μικρό, αλλά διαλύει το σκοτάδι.
Κοζάνη 8-6-2021
Γκουτζιαμάνη Γιάννα