ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η αρχαία Σέρμουσα με σημερινή ονομασία Σαρμουσακλί (Sarmusakli) είναι ένας οικισμός του Δήμου Melikgazi του Νομού της Καισάρειας
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
Σε απόσταση 40 χλμ. ΒΑ της Καισάρειας, βρίσκεται το χωριό Σαρμουσακλί ή Πουγιάντη-Χαμίδ ή Χαμιδιέ, η αρχαία Σέρμουσα.
Βρίσκεται μεταξύ 36-37 μοιρών γεωγραφικού μήκους και 38-39 μοιρών γεωγραφικού πλάτους, η συνοικία είναι γειτονική με τις περιοχές Πιναρμπασι ή Αριοράθεια (Pınarbaşı ) στα ανατολικά , Τομάτζα (Tomarza ) και Ματουλάσκι ή Ταλάς (Talas) στα νότια , Κοσανινάν (Kocasinan ) και Μελιγκαζί (Melikgazi ) στα δυτικά , Σαριογλάν (Sarıoğlan ) και (Ακκίστα ) Akkışla στα βόρεια. Βρίσκεται 40 χλμ βορειοανατολικά του όρους Αργαίον (Erciyes ).Βορειοανατολικά στους πρόποδες του βουνού Μέτοικος.
Η συνολική έκταση της συνοικίας, είναι 1306 χλμ² και το υψόμετρο της συνοικίας είναι 1375 μέτρα.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
Η γνώστες διαχρονικές ονομασίες του οικισμοί ήταν Σέρμπυσα –
Πυγιάντη-Χαμίδ ή Χαμιδιέ, Βünyan (Μπουνγιάν),
— Σέρμουσα
Ενδεχόμενα αυτί η ονομασία να υπήρχε και την εποχή που οι Χετταίοι έφυγαν από την περιοχή δεδομένου οτι η λέξη <<ΣΕΡΜΟ (ΟΥ)ΣΑ >> θεωρείται Ομηρική
Αϊτή ήταν η ονομασία του οικισμοί κατά την Ρωμαϊκή τουλάχιστον περίοδο έως τους πρώιμους Βυζαντινούς χρόνους 640 μ.Χ.
— Πουγιάντη-Χαμίδ ή Χαμιδιέ,
Η Πουγιαντη ενδεχόμενα να ήταν η Βυζαντινή ονομασία και κάποια στιγμή με την εισβολή των Οθωμανών να πήρε το όνομα Χαμίδ ή Χαμιδιέ,
— Bünyanihamid
1878 Bünyanihamid [τουρκικά “κτήρια Abdülhamid”]
–Σαρμουσακλί
Το όνομα είναι και ήταν Σαρμουσακλί (Sarmusakli. ) πριν από την Μικρασιατική καταστροφή Που είναι φανερό ότι αποτελεί παράφραση του αρχαίου Ελληνικοί ονόματος
Σύμφωνα με την Τουρκική ερμηνεία η ονομασία προέρχεται από τα σκόρδα μια και sarımsak suyu =είναι ο χυμός σκόρδου ή Sarımsak = Σκόρδο
— Bünyan
Το ονομα του οικισμου το 1933 αλλα και της περιοχής ήταν Bünyan|Sarımısaklı ή Περιοχή Bünyan – Bünyan – Kayseri
— Βünyan (Μπουνγιάν)
Βünyan (Μπουνγιάν), είναι η σημερινή ονομασία της πόλης
Έκτος από την περιοχή της Καισαρείας οικισμοί με το όνομα Σαρτακλι υπήρχαν στην περιοχή της Σαμψούντας , Αδάνων ,Σινώπης και Σερρών
Το όνομα Σαρμουσακλί υπήρχε κοντά στην πόλη των Σερρών απόσταση 14 χλμ , συνέχιζε να λέγεται χωριό Σαρμουσακλί μέχρι πριν από 30 χρόνια. Οι Έλληνες άλλαξαν το τουρκικό όνομα και ονόμασαν το χωριό «Πεντάπολη» στα ελληνικά.
Η Πεντάπολη είναι το κεφαλοχώρι των Δαρνακοχωρίων και δεσπόζει μεταξύ των πέντε αυτών χωριών: του Νέου Σουλίου, του Αγίου Πνεύματος, του Χρυσού και του Eμμανουήλ Παπά
ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟ 1922
Κατά τη ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο,υπηρχαν δύο οικισμοί με το όνομα
Karkama (σημερινό χωριό Gergeme, που αργότερα αποτέλεσε την περιοχή Doğanlar του Bünyan)
Το χωριό είχε το 1500 μ.Χ. 91 νοικοκυριά από αυτά τα 37 ήταν των Μουσουλμάνων και τα 54 μη Μουσουλμάνων φορολογούμενοι ήταν 21 άτομα. Ο πληθυσμός υπολογιζόταν σε 498 άτομα,
Το 1520 μ.Χ. ο πληθυσμός υπολογίστηκε σε 578 άτομα,
Η συνοικία ήταν π χωρισμένη σε δύο μέρη: μουσουλμανικές και χριστιανικές συνοικίες. Δεδομένου ότι οι Έλληνες ζούσαν στην περιοχή Yenice και οι Αρμένιοι στην περιοχή Bayramlı, αυτές ονομάζονταν Χριστιανικές συνοικίες και το πάνω μέρος, όπου ζούσαν οι Μουσουλμάνοι στις συνοικίες Camiikebir, Dervişağa, İbrahimbey και Camiicedit, ονομάζονταν Μουσουλμανικές
Το 1899 έμεναν σ’ αυτό 700 Έλληνες.
Μερικός Αρμενικός οικισμός στις αρχές του 20ού αιώνα. ■ Το κέντρο Bünyan και οι Gigi, Ekrek, Şıvgın εκκενώθηκαν μετά και κατά την διάρκεια των διώξεων των Αρμενίων.
Το 1924 οι Ρωμιοί ήταν 133 οικογένειες με 482 άτομα .
ΙΣΤΟΡΙΑ
Οι αρχαιολογικές μελέτες που έγιναν στο Σαρμουσακλί σήμερα Bünyan δείχνουν ότι η περιοχή Bünyan χρονολογείται από πολύ παλιά στην ιστορία.
-Χετταίοι
Είναι γνωστό ότι ο πρώτος οικισμός στο Bünyan ήταν των Χετταίων στις σπηλιές στην κορυφή του βράχου (Etiler Κυβέρνησε κατά μήκος του Kızılırmak μεταξύ 1450-1200 π.Χ. και ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός της εποχής. ιδρύθηκαν κέντρα όπως το (Kaniş-Karum).
* Kανίς Καρούμ (Kaniş-Karum).
To Kανίς Καρούμ (Kaniş-Karum). κη Κουλτεπέ (Kültepe ) βρίσκεται στα βορειοανατολικά του Kαισάρειας , στο 20ο χλμ. του αυτοκινητόδρομου Καισαρείας – Σεβάστειας , 2 km βόρεια του δρόμου.
Βρίσκεται εντός των ορίων της συνοικίας Karahüyük.
Το Kültepe αποτελείται από τον ένα τύμβο όπου ζούσαν οι ντόπιοι και τον άλλο την κάτω πόλη ή την περιοχή Karum όπου εγκαταστάθηκαν Ασσύριοι έμποροι. Η διάμετρος του τύμβου είναι 500 μέτρα και το ύψος του πάνω από το επίπεδο της πεδιάδας είναι 20 μέτρα. Ο λόφος περιβάλλεται από την κάτω πόλη, Karum, και από τις τέσσερις πλευρές Τα πρώτα γραπτά έγγραφα στην Μικρά Ασία βρέθηκαν στο Kültepe. Τα έγγραφα που ονομάζονται πινακίδες Kültepe ανήκουν σε Ασσύριους εμπόρους και είναι γραμμένα στην παλιά ασσυριακή διάλεκτο και σφηνοειδή γραφή Ως αποτέλεσμα των ανασκαφών που πραγματοποιήθηκαν στο Kültepe, ανακαλύφθηκαν πολλές σφηνοειδής πλάκες, κεραμικά ευρήματα και αρχιτεκτονικά ερείπια. Οι ανασκαφές στον τύμβο δείχνουν ότι το Kültepe ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Μικρά Ασία στην Παλαιά Εποχή του Χαλκού, με μεγάλα κτίρια, μονόσωμα αλλά πολυκέφαλα είδωλα, γυμνά αγάλματα και ιδιαίτερα ζωγραφισμένα κεραμικά. Ωστόσο, ως αποτέλεσμα επιφανειακής έρευνας που διεξήχθη στη γύρω περιοχή, προέκυψαν ενδείξεις ότι μπορεί να υπάρχει χαλκολιθικός ή και νεολιθικός οικισμός στην περιοχή.
ΥΠΟΓΕΙΑ ΠΟΛΗ
Σε απόσταση 20 χλμ. από το Kaniş-Karum βρισκόταν οι σπηλιές του Kayabaşı και τα γύρω χωριά του Σαρμουκασλί .
Αυτές οι σπηλιές και η υπόγεια πόλη, ήταν το εμπορικό κέντρο των Χετταίων.
–Μήδοι και Πέρσες
Μετά την καταστροφή της πολιτείας των Χετταίων από την εισβολή των Μήδων και των Περσών το 1200 π.Χ., οι κάτοικοι μετακόμισαν στο εσωτερικό ανατολικότερα .
— Βασίλειο του Ταμπάλ
Οι Χετταίοι, που αποχώρησαν από την περιοχή Akkışla, ίδρυσαν το βασίλειο Tabal στο χωριό Kullulu και το έκαναν πρωτεύουσά τους.
(Οι Χετταίοι που κυβέρνησαν αυτές τις ημερομηνίες ονομάζονται Ύστεροι Χετταίοι.)
Το Βασίλειο του Ταμπάλ αποτελούνταν από 24 πριγκιπάτα. Το περιστατικό σημειώθηκε από το κέντρο.
Ένα από αυτά τα πριγκιπάτα είναι το χωριό Sultanhanı του Bünyan.
Αν και το πάνω μέρος της ενεπίγραφης πέτρας που βρέθηκε κατά τις ανασκαφές στο Sultanhanı είναι σπασμένο, χρονολογείται στον 4ο, 7ο και 10ο αιώνα.
Ο βωμός της φωτιάς που βρέθηκε γύρω από το χωριό Sultanhanı του Bünyan προσδιορίστηκε από τους επιστήμονες ότι χρονολογείται από το στο 1200 π.Χ.
Είναι αποδεκτό ότι πρόκειται για ερείπιο της περιόδου Ταμπάλ, που αντιστοιχεί στο 1200 π.Χ., δηλαδή στην Ύστερη Χεττιτική περίοδο.
— Σέρμουσα
Η Σέρμουζα με βάσει τα γραφόμενα της εγκυκλοπαίδειας Άτλας βρισκόταν κοντά στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. και ήταν ενεργή με βεβαιότητα με αυτό το όνομα την Ρωμαϊκή εποχή , (πρώιμη αυτοκρατορία 30 π.Χ.-300 μ.Χ.) και την ύστερη
Ρωμαϊκή εποχή και πρώιμη Βυζαντινή ( 300 μ.Χ.-640 μ.Χ.)
— Αββασίδες
Τα νομίσματα που βρέθηκαν κατά την ανασκαφή θεμελίωσης του εργοστασίου Bünyan Sümerbank και θεωρείται ότι ανήκουν στην περίοδο των Αββασιδών δείχνουν ότι η περιοχή καταλήφθηκε από τους Αββασίδες κατά καιρούς κατά τη ρωμαϊκή περίοδο.
Η Αββασιδική Αυτοκρατορία είναι ένα ισχυρό κράτος με τεράστια εδαφική έκταση και ανθηρή οικονομία. 6ο και 7ο μ.Χ. με κέντρο την Βαγδάτη
— Karkama ( Gergeme ) ή Doğanlar του Bünyan) και Sermusa ή Bünyan
Κατά τη ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο, δύο οικισμοί με το όνομα
Karkama (σημερινό χωριό Gergeme, που αργότερα αποτέλεσε την περιοχή Doğanlar του Bünyan) και Sermusa (η παλαιότερη γνωστή ονομασία οικισμού της σημερινής συνοικίας Bünyan) εντοπίστηκαν γύρω από το βουνό που ονομάζεται “Korama” εκείνη την εποχή.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Η Θρησκεία της Φωτιάς κατά την περίοδο που κατείχαν την περιοχή οι οι Μήδοι κυριαρχούσε στην Μ. Ασία
Βρέθηκε ο Βωμός της Φωτιάς στην Σερμούσα . Υπήρχε και ένας ναός.
Εκείνη την εποχή η Σερμούσα δεν βρισκόταν σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Καππαδοκίας,
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, βρισκόταν σε ένα μέρος της χώρας που ήταν ουσιαστικά το κέντρο της.
Η Σερμούσα βρισκόταν τότε, ακριβώς στη μέση του ηφαιστειακού οροπεδίου, στο ανατολικό άκρο της κοιλάδας της Καισαρείας ( Mazaka ) και έτσι βρισκόταν στην κεντρική περιοχή της Καππαδοκίας.
Η θρησκεία της φωτιάς εξαπλώθηκε στην Μ. Ασία από τους Ρωμαίους
ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ
Η Χριστιανική κοινότατα άνηκε στην Μητρόπολη της Καισάρειας
–Εκκλησίες
Οι χριστιανοί του χωριού εκκλησιάζονταν στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου.
που ηταν η κεντρική εκκλησιά του χωρίου .
Υπήρχε και η εκκλησιά του Αγ. Γεωργίου από την οποία διασώζεται μόνον το καμπαναριό .
Η εκκλησία μετατράπηκε σε τζαμί και ανακαινίστηκε σε μεγάλο βαθμό το 1966.
Το μόνο στοιχείο που δείχνει ότι κάποτε υπήρχε εκκλησία εδώ είναι το καμπαναριό.
Ο πύργος, σχεδιασμένος μαζί με την είσοδο της αυλής, αποτελείται από έναν μικρό τρούλο που στηρίζεται σε τέσσερις κίονες που υψώνονται πάνω από την πύλη.
Ο πύργος, που δεν έχει καμπάνα, προσεγγίζεται από μια σκάλα που ακουμπά στον τοίχο της αυλής.
ΠΑΙΔΕΙΑ
Στο Σαρμουσακλί υπήρχε μονοθέσιο σχολείο για τα Ελληνόπουλα
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Η οικονομία της περιοχής στηριζόταν στην τη γεωργία , την κτηνοτροφία , την εποχική οικοδομική εργασία & την ταπητουργία .
ΓΕΩΡΓΙΑ
— Καλλιέργεια σιτηρών
Άλλες σημαντικές καλλιέργειες του χωριού ήταν το κριθάρι, το σιτάρι
Υπήρχαν στο χωρίο 4 αλευρόμυλοι κι μια μεγάλη σιταποθήκη.
— Καλλιέργεια Λιναριού
Υπήρχε και καλλιέργεια λιναριού στο χωριό λειτουργούσαν 2 λιναρόμυλοι
Υπήρχαν συγκεκριμένες οικογένειες πήραν αυτό το παρατσούκλι και στην συνεχεια έγινε και επώνυμο τους ( οι Μπεζιρίκογλου )επειδή ασκούσαν τη γεωργία με μπεζίρ. (Το λινέλαιο είναι το λάδι που εξάγεται από το φυτό σφενδάμου.) Εκείνη την εποχή, το λινέλαιο και το άλας ήταν μεταξύ των κορυφαίων προϊόντων που εξάγονταν από την περιοχή της Καισαρειας .
— Καλλιέργεια σκόρδου
Στο Σερμουσακλί υπήρχε μεγάλη παράγωγη σκόρδων
Αυτό είναι ο λόγος που πήρε κατά την Τουρκική εκδοχή (Σαρμουσακ είναι το σκόρδο ) το όνομα είναι Sarımsak-lı ο περισσότερες από τις ανάγκες της Καισάρεια καλυπτόταν από εδώ
— Καλλιεργήτρια του φυτού Βιβουρνο χιονόσφαιρα στα τουρκικά το λένε Giraboglu .
Το φυτό Βιβούρνο (Giraboglu ) VIBURNUM OPULUS καλλιεργείτο συστηματικά στην περιοχή.
Γι’ αυτό το φυτό θα υπάρχει ξεχωριστή δημοσίευση μια και στις ενασχολήσεις μας με τις αλησμόνητες πατρίδες (άνω των 500 οικισμών στην Μ Ασία ) συναντήσαμε για πρώτη φορά την καλλιέργεια του .
Φυτό πολύ γνωστό στην Ελλάδα μόνον για την καλλωπιστική του αξία ενώ μια πρώτη ερευνά μας , έδειξε ένα πλήθος των ιατροφαρμακευτικών ιδιοτήτων του
*Giraboğlu VIBURNUM OPULUS
Εν ολίγοις οι χρήσεις του καρπού :
Ο καρπός είναι βρώσιμος σε μικρές ποσότητες, με πολύ πικρή γεύση. μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή ζελέ.
Ωστόσο, είναι ελαφρώς τοξικό και μπορεί να προκαλέσει εμετό ή διάρροια εάν καταναλωθεί σε μεγάλες ποσότητες.
Ο ώριμος καρπός συχνά αγνοείται από τα πουλιά και αποφεύγεται από τους ανθρώπους λόγω μιας άσχημης μυρωδιάς που εκπέμπεται όταν συνθλίβεται, που περιγράφεται από ορισμένους ως « βρωμιά ή μούχλα της κάλτσας» .
Ο όρος «φλοιός κράμπας» που υπάρχει σαν όνομα σχετίζεται με τη χρήση του φλοιού στην παραδοσιακή ιατρική για τις κράμπες,
Το Giraboğlu VIBURNUM OPULUS ήταν μια από τις σημαντικές πηγές εσόδων αυτού του Σαρμουσακλί.
Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής αυτού του φρούτου, το χρησιμοποιουσαν οποίο είναι ευεργετικό για προβλήματα πέτρας στα νεφρά και διαταραχές του ουροποιητικού συστήματος, στην γυρω περιοχή και όχι μόνον .
–Καλλιέργεια λαχανικών
Υπήρχε η καλλιέργεια λαχανικόν και φρούτων κυρίως για τις οικογενειακές ανάγκες ,η επιπλέον παράγωγη διατίθετο στην αγορά της Καισαρείας
ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ
Υπήρχε εκτροφή ζώων και πουλερικών κυριως για την κάλυψη των οικογενειακών αναγκών .Η κύρια ασχολία στα χωριά και στην επαρχία Καισαρείας ήταν η γεωργία και δεν υπήρχε χωριό που να ζούσε αποκλειστικά με την κτηνοτροφία. Φυσικά, το Sarmusaklı δεν αποτέλεσε εξαίρεση.
ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ
Υπήρχε σημαντική μελισσοκομία
ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ
— Ταπητουργία
Η περιοχή του Σαμουρσακλί ήταν διάσημη για την κατασκευή χαλιών.
Η ταπητουργία διατηρεί τη θέση της ακόμη και σήμερα ως βιοτεχνικός κλάδος που δραστηριοποιείται στο κέντρο της επαρχίας και στα χωριά προσφέροντας στην οικονομία.
Ωστόσο, η σημασία και το εύρος του μειώνονται συνεχώς τα τελευταία 10 χρόνια. Υπήρχε και υπάρχει ακόμα αργαλειός χαλιού σε κάθε σπίτι και τα χαλιά υφαίνονται από γυναίκες.
–ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ
Μια μερίδα του πληθυσμοί εποχιακά ασχολιόταν με διάφορες οικοδομικές εργασίες
ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού αυτού εγκαταστάθηκαν στα Ιβηρα και την ,Άνω Βροντού Σερρών και τον Γρανίτη Δράμας
*Ίβηρα Σερρών
Τα Ίβηρα είναι χωριό του δήμου Βισαλτίας στον νομό Σερρών. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 615 κατοίκους.
Τα Ίβηρα είναι κτισμένα σε υψόμετρο 60 μέτρων και είναι σχετικά πρόσφατος οικισμός. Ο αρχικός πυρήνας του σχηματίστηκε μετά το 1922 γύρω από το μετόχι της αγιορείτικης μονής Ιβήρων όταν εγκαταστάθηκαν στην περιοχή πρόσφυγες από τον δυτικό Πόντο, την Ανατολική Θράκη και την Καππαδοκία. Αργότερα εγκαταστάθηκαν και Σαρακατσάνοι.
*Άνω Βροντού Σερρών
Η Άνω Βροντού είναι ορεινό χωριό του νομού Σερρών. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.060 μέτρων στις πλαγιές των όρων Βροντούς, που αποτελούν απόληξη του Όρβηλου. Πρόκειται για τον πιο ορεινό οικισμό του νομού Σερρών και ολόκληρης της ανατολικής Μακεδονίας Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2021 είναι 216 κάτοικο
Το 1900 στο χωριό ανέρχονταν σε πληθυσμό που άγγιζε τους 6.000-6.500 κατοίκους. Η μεγαλύτερη μεταβολή που υπέστη η Βροντού έλαβε χώρα το 1923 με τη συνθήκη της Λοζάνης που αφορούσε την ανταλλαγή πληθυσμών. Τότε σχεδόν όλοι όσοι είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή, κατά τη διάρκεια των προηγούμενων εισβολών και των κατακτήσεων υποχρεώθηκαν να την εγκαταλείψουν. Οι ξεριζωμένοι από τη Μικρά Ασία Έλληνες πρόσφυγες από την Καππαδοκία στάλθηκαν στα άδεια χωριά για να τα κατοικήσουν. Από εκείνη την εποχή μέχρι και σήμερα η περιοχή έχει υποστεί μείωση στον πληθυσμό και αυτή τη χρονική περίοδο ζουν εκεί 216 μόνιμοι κάτοικοι τον χειμώνα.
* Γρανίτη Δράμας.
Ο Γρανίτης βρίσκεται προς τα σύνορα της Ελλάδας με τη Βουλγαρία και τις δυτικές πλαγιές του όρους Φαλακρό σε υψόμετρο 760 μέτρα . Το όνομά του προέρχεται από τα παλιά λατομεία που υπήρχαν στην περιοχή και έβγαζαν κυβόλιθους γρανίτη και χρησιμοποιούνταν στους λιθόστρωτους δρόμους (καλντερίμια).
Η παλιά του ονομασία, την περίοδο της τουρκοκρατίας, ήταν Γκιουρετζίκ ή Γιουρεδζίκ και χαρακτηριζόταν ως μικτό αφού οι κάτοικοί του ήταν Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι οι οποίοι μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών μετακινήθηκαν στην Τουρκία και Βουλγαρία ενώ στο χωριό ήρθαν και εγκαταστάθηκαν 44 οικογένειες προσφύγων (159 άτομα)
ΣΗΜΕΡΑ
Πληθυσμός
Στο σημερινό Σαρμουσακλί ζούσαν στο χωρίο το 2009 465 άτομα ,
το 2007 423 , το 2000 249 και το 1997 441 άτομα.
Από το 2020, ο συνολικός πληθυσμός της περιοχής υπολογίζεται σε 30.113 άτομα
Την δεκαετία του 1960 κατασκευάστηκε ένα φράγμα κοντά στον οικισμό που θα συμβάλει στην αναδιάρθρωση των καλλιεργειών και την αύξηση της παραγωγής .
Το ομοιογενές φράγμα δημιουργήθηκε με συμπίεση πηλού σαν πυρήνα που στον ποταμό Σαριμσακλί στην περιοχή Κοκασινάν για άρδευση και προστασία από πλημμύρες.
Συμβάλλει στην άρδευση 59.100 στρεμμάτων γης με 34,8 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού. Το φράγμα, το οποίο έχει ύψος 48 μέτρων πάνω από τη βάση του, ολοκληρώθηκε και χρησιμοποιείται από το 1968 .