Ο … βολικός ανορθολογισμός

«Πολυεργαλείο» στα χέρια της κυβέρνησης αποδεικνύονται οι λεγόμενοι «αρνητές της μάσκας και του κορονοϊού», που οργάνωσαν και κινητοποιήσεις μέσω διαδικτύου την περασμένη Κυριακή, με σκοταδιστικά συνθήματα, όπως να «σωθούν τα παιδιά μας από τις μάσκες». Κοντά σ’ αυτά, ακούγονταν και διάφορες εθνικιστικές – ακροδεξιές «παρόλες», παρόμοιες με αυτές που αναπαράγει κατά καιρούς και η ΝΔ, ψαρεύοντας σε θολά νερά.

Τέτοιου είδους απόψεις είναι ο πιο βολικός αντίπαλος της κυβέρνησης και του αστικού κράτους, την ώρα μάλιστα που αποκαλύπτονται πιο καθαρά οι ευθύνες τους για τη νέα έξαρση της πανδημίας.

Απόδειξη γι’ αυτό είναι και η υπερπροβολή τους από ΜΜΕ, ο χαρακτηρισμός που τους αποδίδουν ως «κίνημα». Οι «αρνητές του κορονοϊού» προβάλλονται με πλούσια αφιερώματα και ρεπορτάζ από έντυπα και ηλεκτρονικά αστικά ΜΜΕ, που τους πήρε τάχα ο πόνος για την «ορθολογική σκέψη», την ίδια στιγμή που τα ίδια βομβαρδίζουν το κοινό με διάφορες ανορθολογικές «ειδήσεις», όπως για τις «προφητείες γερόντων», για «εικόνες που δακρύζουν» και άλλα παρόμοια.

Πρόκειται για τα ίδια ΜΜΕ που «θάβουν» τις μαζικές δίκαιες διεκδικήσεις των υγειονομικών για μόνιμες προσλήψεις προσωπικού, για επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας, για χρηματοδότηση των νοσοκομείων και της Πρωτοβάθμιας Υγείας κ.ο.κ. `Η τις κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών και γονέων για μέτρα προστασίας στα σχολεία κ.λπ.

Ταυτόχρονα, βγάζει μάτι η προσπάθεια να συκοφαντηθεί οποιαδήποτε αμφισβήτηση της επικίνδυνης πολιτικής της κυβέρνησης, να φανεί ότι όποιος αντιδρά στα ημίμετρα για την πανδημία, όποιος διεκδικεί ουσιαστικά μέτρα προστασίας είναι «ψεκασμένος» και «αρνητής της πραγματικότητας».

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα είπε ο πρωθυπουργός στη Βουλή, υπερασπιζόμενος τάχα το «μέτωπο της λογικής», στο οποίο – σύμφωνα με την κυβέρνηση – θα πρέπει να εντάσσεται όποιος αποδέχεται την ύπαρξη του κορονοϊού, δηλαδή να στοιχίζεται με τις κυβερνητικές επιλογές! Μόνο που ως «λογική» τα κυβερνητικά στελέχη εννοούν τις παλινωδίες και τις αντιφάσεις των μέτρων που παίρνουν, τα πρωτόκολλα – λάστιχο, την προσαρμογή τους στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, τον χαρακτηρισμό ως «ανέφικτων» και «κοστοβόρων» των μέτρων ουσιαστικής προστασίας.

Η συνωμοσιολογία είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης και του συστήματος, για να τσουβαλιάζουν το «όχι στις μάσκες» με τα δίκαια αιτήματα του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Για παράδειγμα, υπουργοί της κυβέρνησης έφτασαν να λένε ότι το «όχι στη μάσκα» είναι το ίδιο με το «ΟΧΙ στο ΝΑΤΟ» και το «ΟΧΙ στην ΕΕ», την ώρα που η Φώφη Γεννηματά ισχυριζόταν ότι το «όχι στις μάσκες» έχει την ίδια ρίζα με το «όχι στα μνημόνια»! Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας προφανώς «παρών» στο «μέτωπο της λογικής» μαζί με την κυβέρνηση, όπως διαβεβαίωσε ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας προχτές στη Βουλή, αφού στην πρώτη φάση της πανδημίας άφησε για …αργότερα τους λογαριασμούς του με την κυβερνητική πολιτική, τώρα καταθέτει κι αυτός το άγχος του για τον «ανορθολογισμό».

Την ίδια στιγμή που με ευθύνη της κυβέρνησης τα νοσοκομεία παραμένουν αθωράκιστα, που οι ελλείψεις γιγαντώνονται, που η ροή των διαγνωστικών τεστ μπουκώνει και στέλνεται πελατεία στους ιδιωτικούς ομίλους, το καλύτερο δώρο σε αυτή την πολιτική που τζογάρει την υγεία του λαού, είναι η συζήτηση να φεύγει απ’ το πεδίο της απαίτησης του λαού από το κράτος και της ευθύνης του για ένα σύστημα Υγείας δημόσιο, δωρεάν, που θα λειτουργεί με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και ικανό να αντιμετωπίζει πανδημίες και υγειονομικές κρίσεις.

Αυτό διευκολύνει την κυβέρνηση να αναπαράγει την προκλητική ρητορική της «ατομικής ευθύνης», υποστηρίζοντας ότι τάχα «κάνει αυτό που πρέπει», και ταυτόχρονα να εμφανίζει την πολιτική της στη διαχείριση της πανδημίας ως μονόδρομο, ως μοναδική επιλογή. Οποιος δηλαδή δεν αμφισβητεί την πανδημία, πρέπει να αποδέχεται τα μέτρα της κυβέρνησης. Τελεία και παύλα…

Επομένως, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν οι περιβόητοι «ψεκασμένοι», η κυβέρνηση θα μπορούσε να τους είχε εφεύρει. Αλλωστε, τέτοιες αντιδραστικές απόψεις γεννιούνται από την ίδια μήτρα των σάπιων ιδεών ενός σάπιου συστήματος, με τις κυβερνητικές θέσεις που ζητούν «τυφλή υπακοή» στο κράτος και στη διαχείριση της πανδημίας απ’ αυτό, παρόλο που οι αντιφάσεις τους βγάζουν μάτι. Παρόλο που το κράτος αυτό έχει ως κριτήριο τα συμφέροντα της μειοψηφίας αυτών που έχουν στα χέρια τους τον πλούτο και όχι της λαϊκής πλειοψηφίας, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τη λεγόμενη «εφαρμοσιμότητα των μέτρων» – με πραγματικό κριτήριο τις αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας – και την «επιστημοσύνη» με την οποία ντύνεται η απόρριψη των πιο λογικών αιτημάτων προστασίας της ζωής του λαού και της νεολαίας (όπως η λειτουργία περισσότερων τμημάτων στα σχολεία).

Σήμερα, η αγωνία και η δικαιολογημένη ανησυχία για την εξέλιξη της πανδημίας πρέπει να εκφραστούν με οργανωμένη διεκδίκηση ουσιαστικών μέτρων προστασίας και δικαιωμάτων του λαού. Καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, στο κράτος και τα άλλα αστικά κόμματα, που η πολιτική τους συνθλίβει τις ανάγκες του λαού στη λογική του «κόστους – οφέλους» για το κεφάλαιο, όπως απέδειξε περίτρανα και η πανδημία.

Η δυσπιστία προς την κυβέρνηση έχει νόημα όταν δεν εγκλωβίζεται σε αντιεπιστημονικές θεωρίες, όταν δεν στρέφεται ενάντια στην ίδια την προστασία της λαϊκής υγείας. Εχει νόημα και αποτέλεσμα όταν κατατίθεται στη ζωντανή λειτουργία των σωματείων, στην οργάνωση της πάλης για άμεσα μέτρα ανακούφισης, αλλά και για την ανατροπή αυτού του συστήματος που υπονομεύει τις ανάγκες των εργαζομένων για να ικανοποιεί την κερδοφορία των μονοπωλίων. Εχει νόημα όταν γίνεται δυσπιστία και έλλειψη εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, στο αστικό κράτος, στην καπιταλιστική οικονομία και εμπιστοσύνη στη δύναμη που έχει ο λαός μέσα από το οργανωμένο κίνημά του να φέρει τα πάνω κάτω.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.