“Νοσταλγώ τα καλοκαίρια στην Καστοριά, όπου σε κάθε γειτονιά υπήρχε και μια μικρή επιχείρηση γούνας.. μέσα στην ησυχία του μεσημεριού, άκουγες να “σταματώνουν”, μύριζες τη χαρακτηριστική μυρωδιά που έχει κάθε γουναράδικο και έβλεπες τις σταματούρες (άραγε θυμάται κανείς;) να “αγωνίζονται” για μια θέση στον ήλιο….”
Αυτή ήταν μια σκέψη μου η οποία δεν φανταζόμουν ότι θα ξυπνούσε όμορφες και νοσταλγικές μνήμες, τόσο στον προσωπικό μου λογαριασμό, όσο και στην σελίδα στο facebook.
«Τόσες θύμησες παλαιών καλών εποχών που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί! Και το απόγευμα να κερνάνε οι γουναράδες ιδιοκτήτες κασόνια πορτοκαλάδες στους εργάτες και παγωτό από το μαγαζί του πατέρα μου που δεν προλάβαινε να το κτυπάει στο χέρι τότε!», μου γράφει μια φίλη..
«..αν θυμάμαι λέει ; κατέβαινα στο υπόγειο που δούλευε ο θείος μου με την θεία μου και μου ζητούσαν να τους φτιάξω καφέ και πάντα έβρισκα δικαιολογία να την κοπανήσω γιατί κολλούσε η τρίχα στο κουτάλι , το είχε καταλάβει ο θείος και μου είχε πει για τον γνήσιο γουναρά: καφές χωρίς τρίχα, δεν λέει!», μου γράφει μια άλλη φίλη..
«Μ’ έφερες πίσω στα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου. Τότε που έφευγα από το σπίτι μου να πάω στην αγορά και περπατούσα με τους ρυθμούς των μηχανών και τις σταματούρες απλωμένες!», ήταν μια άλλη εικόνα!
Και πολλοί άλλοι που επιβεβαίωσαν ότι από την μνήμη τους δεν έφυγε ποτέ αυτή η εποχή.. και αν θέλετε την γνώμη μου, ούτε πρόκειται να φύγει! Και ξέρετε γιατί; Γιατί ήταν μια εποχή αγνή, όμορφη, ρομαντική, αρχοντική σαν την Καστοριά μας! Εποχή που η πόλη μας ήταν ζωντανή, μια εικόνα που θα θέλαμε πολύ να ξαναβλέπαμε.
Ήταν οι όμορφες στιγμές ανθρωπιάς που λείπουν στις μέρες μας, όχι μόνο αναφορικά με την γούνα αλλά και με το πώς γίναμε σαν κοινωνία.. πόσο αποξενωθήκαμε, χάθηκαν τα τυχαία-άγνωστα χαμόγελα που συναντούσες στο δρόμο.. ή μπορεί και να έμειναν σε κάποιο παρατημένο «τεζιάκι» που περιμένει εκεί..
Είμαι τυχερή που πρόλαβα έστω και λίγο αυτή την εποχή.. ακόμα και στην πιο μοντέρνα εκδοχή της. Σήμερα λοιπόν που είναι του Προφήτη Ηλία, να ευχηθώ στην Καστοριά μας και σε όλους τους γουναράδες χρόνια καλά με υγεία και με την ευχή όλες αυτές οι μνήμες να ζωντανέψουν και μαζί, να ζωντανέψει και η Αρχόντισσα μας!!!
Την αγάπη μου…
Κείμενο-Φωτογραφία:Παπαγεωργίου Ντίνα