Η αποποίηση ευθυνών δεν είναι χαρακτηριστικό ηγετών αλλά ηλιθίων. Με αφορμή τα τραγικά γεγονότα που έγιναν στην Ανατολική Αττική πιστεύω ότι οι ευθύνες είναι διαχρονικές και διάχυτες. Όποιοι προσπαθούν να βγάλουν την ουρά τους απ’ έξω είναι ηλίθιοι και επικίνδυνοι, ή δεν έχουν καταλάβει ακόμη τη σοβαρότητα της κατάστασης και τα αίτια ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, για ψηφοθηρικούς λόγους και εντυπωσιασμού όπως συνηθίζουν, ή έχουν μεγάλα προσωπικά συμφέροντα.
Μια από τις αιτίες των καταστροφικών πυρκαγιών είναι ο εμπρησμός από πρόθεση, αιτία που ευθύνεται για τη μεγαλύτερη καταστροφή των δασών. Ακούω τον κάθε Παπάρα να αναφέρεται σε πρωτοφανή εθνική καταστροφή επιβεβαιώνοντας την ανοησία του και την κοντή του μνήμη. Φαίνεται θα ξέχασε τη φονική πυρκαγιά της Ηλείας το 2007. Τα ερωτήματα που βγαίνουν αβίαστα από κάθε πολίτη είναι λογικά και δεν ξέρω από ποιον θ’ απαντηθούν!
Οι πυρκαγιές της 24ης Αυγούστου 2007 στην Ηλεία άφησαν πίσω τους δεκάδες νεκρούς ανθρώπους χιλιάδες νεκρά ζώα, κατέστρεψαν περιουσίες, προκάλεσαν ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές και οικονομικές καταστροφές. Δεν απέδειξαν μόνο την καταστροφή, αλλά ανέδειξαν την ανικανότητα των αρμοδίων. Ενώ όλοι αναμέναμε το κράτος, μετά από 10 χρόνια, να οργανώσει ένασύγχρονο και αποτελεσματικό μηχανισμό πρόληψης και αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών, όπως γίνεται σε όλα τα κανονικά κράτη, αυτό, στις φωτιές της Αττικής ήταν από την αρχή αγνοούμενο. Οι φωτιές της Αν. Αττικής ανέδειξαν, ξεκάθαρα, ότι οι υπεύθυνοι (μηδενός εξαιρουμένου) είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Απ΄ ότι φαίνεται, ενστερνίζονται και προωθούν με ευχαρίστηση την ιδιότυπη πελατειακή τους κουλτούρα!
Οι φονικές πυρκαγιές, πιστεύω, πως είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τα συμφέροντα εργολάβων, επιχειρηματιών, καταπατητών, οικοπεδοφάγων, αμαρτωλών οικοδομικών συνεταιρισμών ακόμη και με την Εκκλησία. Υπάρχει δηλ. ένα ισχυρό πλέγμα συμφερόντων ανάμεσα σε κρατικούς λειτουργούς και αυθαίρετων διεκδικητών δασικών εκτάσεων.
Με αφορμή του πρόσφατου ‘’ολοκαυτώματος’’ της Αν. Αττική θα αναφερθώ μόνο στο πολύπαθο Πεντελικό όρος και στην ευρύτερη περιοχή, βέβαια, τα ίδια ισχύουν σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Η εκκλησία όπως σε όλη την ελληνική επικράτεια έτσι και στην Πεντέλη διεκδικεί τεράστιες δασικές εκτάσεις επικαλούμενη τουρκικά φιρμάνια. Μας λέει δηλ. ότι την ώρα που το ελληνικό έθνος αγωνιζόταν να απελευθερωθεί από τον τουρκικό ζυγό, η εκκλησία είχε καλές σχέσεις με το σουλτάνο και αυτός για να την ευχαριστήσει, για τις υπηρεσίες που του προσέφερε, της χάριζε με φιρμάνια δασικές εκτάσεις… !!! Πολλές ,λοιπόν, από αυτές τις εκτάσεις μεταβιβάστηκαν σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς αλλά και ‘’θρήσκους’’ ιδιώτες που μπαινοβγαίνουν στα μοναστήρια. Τώρα αν κάποιος αναρωτιέται πως τους ορίζει αυτούς τους ‘’θρήσκους’’ η Εκκλησία. Ε! φαντάζομαι από τους μεγάλους σταυρούς που κάνουν, είναι τόσο μεγάλοι, που το χέρι από το κεφάλι κατεβαίνει κάτω από τη μέση. Καλό θα ήταν όλοι αυτοί οι ‘’διεκδικητές’’ να αποδείξουν τη νομιμότητα των τίτλων ιδιοκτησίας που κατέχουν. Για να γνωρίζουμε κι εμείς ποια είναι η σχέση τους με την Εκκλησία, τα μοναστήρια και τους παπάδες!
Από την άλλη υπάρχουν και οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί. Συνολικά είναι, περίπου, 250 σε όλη την Ελλάδα, εκ των οποίων οι 130 ‘’διεκδικούν’’ δασικές εκτάσεις στην Αττική. Η σύσταση αυτών των συνεταιρισμών ξεκίνησε από το 1950, τότε που η Ελλάδα έβγαινε από δυο παγκόσμιους πολέμους και έναν καταστροφικό εμφύλιο. Επειδή οι ανάγκες του ταλαιπωρημένου πληθυσμού για κατοικίες και καλλιεργήσιμη γη ήταν μεγάλες, τους έδιναν εκτάσεις με οποιοδήποτε τρόπο όχι μόνο για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, αλλά και για να αναπτυχθεί και να ορθοποδήσει η κατεστραμμένη Ελλάδα. Αλήθεια, η ύπαρξη των σημερινών οικοδομικών συνεταιρισμών που ακριβώς αποσκοπεί; Στην ικανοποίηση των αναγκών στέγασης τις κουρελαρίας ή στον ανεξέλεγκτο πλουτισμό επιτήδειων λωποδυτών; Να το δούμε!
Όλα τα προάστια όπως και πολλές συνοικίες της Αττικής αναπτύχθηκαν, από το 1980 μέχρι σήμερα, μετά από μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές και αποχαρακτηρισμούς δασικών εκτάσεων, αυτός είναι και ο βασικός λόγος που την πυρπολούν κάθε καλοκαίρι. Ένα παράδειγμα δημιουργίας συνοικισμού από συνεταιρισμό είναι η Καλλιτεχνούπολη Αττικής η οποία κατοικήθηκε από τους δικαιούχους του οικοδομικού συνεταιρισμού καλλιτεχνών. Σύμφωνα με άρθρο 125 (αρθ-1πδ-93/87) οι κατοικίες έπρεπε να κατοικηθούν μόνο από μέλη του συνεταιρισμού. Όμως αν αναζητήσει κάποιος κατοικία σ’ αυτήν την περιοχή θα διαπιστώσει ότι πολλές από αυτές πωλούνται και είναι μάλισταπολυτελέστατες και πανάκριβες. Είναι λάθος να σκεφτεί κανείς, ότι οι συνεταιρισμοί μετατρέπουν την οικία σε εμπορεύσιμο πανάκριβο είδος; Ποιοι εργολάβοι κερδοσκοπούν; Πώς πέρασαν στην κατοχή τους δασικές εκτάσεις;… Τα ίδια ισχύουν σε όλη την ευρύτερη περιοχή Ν.Βουτσα κ.τ.λ όπως και σ’ όλη την Ελλάδα.
Τις πταίει; Κατά την προσωπική μου άποψη τα ‘’συνταγματικά παράθυρα’’. Άρθρο 24 Σ παρ1 (αναθεωρημένο) «…Απαγορεύεται η μεταβολή του προσδιορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός εάν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλει το δημόσιο συμφέρον» Τι ακριβώς εννοεί ο λαλίστατος κατά τα άλλα συντάκτης δημόσιο συμφέρον; Μήπως το φύτρωμα πολυτελέστατων κατοικιών μέσα στα δάση ή σε αποχαρακτηρισμένες δασικές εκτάσεις; Καλά θα κάνει να δώσει αμέσως εξηγήσεις!
Επειδή δε μ’ αρέσουν οι αοριστολογίες θα τα δούμε όλα αυτά στην πράξη και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων είμαι αχρωμάτιστος ακομμάτιστος, διότι τα σημερινά κοινοβουλευτικά κόμματα δεν έχουν κανένα απολύτως πρόγραμμα όχι μόνο για τη δασοπροστασία, αλλά και για τη σωτηρία της χώρας, γι’ αυτό και δεν είναι ικανά να με εκπροσωπήσουν. Η περιοχή των πρόσφατων πληγέντων συνοικιών κάηκε και κατά το παρελθόν όπως το 1995, το1998, το 2005. Κάθε φορά που καιγόταν η περιοχή εξαιρούνταν από την αναδάσωση μεγάλα τμήματα και γίνονταν κατοικίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πυρκαγιά της 28ης Ιουλίου του 2005. Ενώ η κυβέρνηση δήλωνε πως οι καμένες εκτάσεις θα αναδασωθούν άμεσα, ο τότε γενικός γραμματέας της Περιφέρειας, δυο μήνες μετά τις δηλώσεις ,δημοσίευσε στο ΦΕΚ με Αριθ. Φύλλου 942 τις αποφάσεις 2782 και 2781. Οι αποφάσεις αυτές εξαιρούσαν από την ‘’υποχρεωτική’’ αναδάσωση αγροτικές εκτάσεις, εκτάσεις που άλλαξαν ‘’νόμιμα’’ χρήση, πολεοδομικά οργανωμένες, εκτάσεις που δεν είχαν δασική βλάστηση, χωρίς φυσικά να τις οριοθετεί και να διευκρινίζει ποιες είναι αυτές. Σήμερα, μετά από 13 χρόνια, δε χρειάζεται να μας πουν γνωρίζουμε ποιες εξαιρέθηκαν! Οι φίλοι μας δεν έκαναν τίποτα άλλο αυτά τα χρόνια από το να ακολουθούν τα παραδείγματα των προκατόχων τους!.
Η φονική πυρκαγιά ξεκίνησε από τα Γεράνεια όρη όπου υπάρχει ιδιαίτερο επιχειρηματικό ενδιαφέρον. Η εταιρεία ΔΕΛΦΟΙ-ΔΙΣΤΟΜΟΝ θυγατρικής της Μυτιληναίος πέρυσι το καλοκαίρι ζήτησε άδεια για να εξορύξει τα κοιτάσματα βωξίτη που υπάρχουν στην περιοχή, το αίτημα απορρίφθηκε από την τοπική κοινωνία λόγω ανεπανόρθωτων περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Επίσης υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για τη δημιουργία αιολικών πάρκων στην ίδια περιοχή. Δε γνωρίζω αν η πυρκαγιά, που αποψίλωσε κάθε εμπόδιο, έχει σχέση με συμφέροντα, γνωρίζω όμως ότι η γνώση είναι δύναμη και στις μέρες μας υπάρχει περισσότερη απ’ όσο χρειάζεται.
Απ’ ότι φαίνεται η ‘’δολοφόνος φωτιά’’ γνώριζε ότι θα φυσούσαν δυνατοί δυτικοί άνεμοι, γνώριζε ότι θα γινόταν πυρκαγιά κόμη ,όπως τη λένε οι ειδικοί, και θα εξαπλωνόταν πολύ γρήγορα από τα δυτικά προς τα ανατολικά, γνώριζε την επικινδυνότητα της ημέρας και πέτυχε το σκοπό της. Η οργανωμένη πολιτεία δε γνώριζε; Η μετεωρολογία, η σύγχρονη τεχνολογία, η τεράστια εμπειρία στις πυρκαγιές θα μπορούσαν να λειτουργήσουν προληπτικά και να εμποδίσουν την καταστροφή. Δεν έγινε όμως!
Οι φονικότερες πυρκαγιές σε όλη την Ευρώπη τον 21ο αιώνα σημειώθηκαν στην Ελλάδα (2005-2018) Το 2001 ιδρύθηκε ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας. Ας μας πουν οι Ευρωλιγούρηδες για ποιον σκοπό ιδρύθηκε και με ποιον τρόπο βοήθησε σ’ αυτές τις καταστροφές; Φαντάζομαι με την λιτότητα και με τις περικοπές των δημόσιων υπηρεσιών. Μας υποχρέωσε!
Παρατηρήθηκε το φαινόμενο οι φωτιές να φουντώνουν προεκλογικά. Οι πολιτικάντηδες υπόσχονται τη νομιμοποίηση τωναυθαιρέτων και οι καταπατητές γίνονται εξαιρετικοί οικοπεδοφάγοι αγωνιστές. Κοντολογίς, χρειάζεται να παρθούν γενναίες πολιτικές αποφάσεις με σθένος και λεβεντιά. Η θέσπιση αυστηρού νομοθετικού πλαισίου είναι άκρως απαραίτητη και αναγκαία. Διαφορετικά όλα αυτά τα λιγούρια και όλοι αυτοί οι σαλιάρηδες ,που θα τους χάνεις που τους θα βρίσκεις, όλη μέρα μέσα στα δάση θα είναι χωμένοι και θα απεργάζονται μεγαλόπνοα σχέδια καταπάτησης δασικών εκτάσεων.
Η πολιτική ηγεσία είναι απαραίτητο να διακρίνεται για τις πολιτικές της αρετές: Για την υπεράσπιση του δικαίου και της αλήθειας με οποιοδήποτε τίμημα. Να θέτει υψηλά ιδανικά και να αγωνίζεται με αυταπάρνηση και αυτοθυσία για την επίτευξη τους. Να διακατέχεται από αγνό πολιτικό ύφος και ήθος και όχι από δημαγωγική ρητορία. Μόνο έτσι φτιάχνεται μια ευνομούμενη πολιτεία που θα αποτελείται από νομοταγείς πολίτες.
Όταν η ηγεσία ανέχεται και στηρίζει την απάτη, τότε και ο πολίτης εθίζεται και επιδιώκει την απάτη, γίνεται αυτοσκοπός της ζωής του Ο Λωποδύτης είναι πανευτυχής, νιώθει ο μάγκας της κοινωνίας, που κατάφερε να ικανοποιήσει τις απαράδεκτες απάτες του. Από την άλλη ο Λεχρίτης νιώθει ικανοποίηση και αγαλλίαση που στήριξε την απάτη του Λωποδύτη και που τώρα απολαμβάνει με ασφάλεια το θρόνο της εξουσίας. Ε! αφού αναπτύχθηκε μια σχέση «Δούναι και λαβήν», ένα νταλαβέρι μεταξύ τους τότε πάνε όλα καλά και πολύ σωστά η λαϊκή σοφία θα απαντήσει: «Κατά τον λαό και οι άρχοντες». Επομένως, οι Λωποδύτες κάνουν τους Λεχρίτες ,άρα όλοι είμαστε απατεώνες! Όμως υπάρχει άλλη μια θυμοσοφία που λέει: «Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι» οι αρχαίοι θα ‘λεγαν: «Ιχθύς έκ τής κεφαλής όζειν άρχεται». Επομένως, οι άρχοντες διαμορφώνουν τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά των πολιτών! Ποια θυμοσοφία είναι σωστότερη; Ιδού η απορία!
Ενεργός πολίτης